All Chapters of โซ่รักภรรยาชิงชัง: Chapter 31 - Chapter 40

"ครับนายหัว ส่วนเธอ เช้านี้ยังมีแรงลุกขึ้นมาทำงานอยู่เหรอ อึดดีนี่ ฉันคิดว่าเช้านี้เธอจะคลานลงจากเตียงไม่ไหวซะอีก"สีหน้าเยาะเย้ยมองดูเธอเหมือนอีตัวกล่าวอย่างดูแคลน จนชนิดาภารู้สึกว่าตนเองกำลังถูกตบตั้งแต่เช้าด้วยความอับอาย"ไม่ใช่เพราะคุณเหรอคะ ฮึก ฮือ"หยดน้ำตาไหลแหมะลงที่แก้มนวลด้วยความน้อยใจในคำพูด ราวกับว่าเธอคือคนผิด"ก็เพราะฉันเห็นเธอมันร่านยังไงล่ะ ถึงได้ต้องการให้เธอมาอยู่เคียงข้างฉันเป็นนางบำเรอ เผื่อฉันจะช่วยเกาให้เธอหายอยาก จะได้ไม่เที่ยวไปเกาะผู้ชายรวย ๆ คนไหนอีก อย่างน้อย ๆ ฉันก็เคยเป็นอดีตสามีของเธอ เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ หรือเธอชอบที่จะนอนกับผู้ชายเป็นร้อย ออ… ฉันลืมไป ว่าป่านนี้เธอคงจะผ่านผู้ชาย ไปเยอะแล้วสินะ หวังว่าประสบการณ์ที่ฉันเคยสอนให้กับเธอ คงไม่ทำให้คู่ขาของเธอผิดหวังนะ""นายหัวราเชนทร์ ทำไมคุณต้องดูถูกฉัน มากขนาดนี้ด้วย"ร่างบางมองอย่างตัดเพ้อกายเล็กสั่นสะท้านสะอึกสะอื้น มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งอย่างลวก ๆ ด้วยความน้อยใจ"ก็ฉันพูดความจริง ยอมรับตัวเองไม่ได้หรือไง มานี่"มือหนาจับกุมมือบางไว้แน่นพาไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกล ก่อนที่จะขับรถอย่างกระชากจนหญิงสาวแทบหั

หน้าหล่อเถื่อนถมึงทึงโกรธจัดราวกับจะฆ่าคนได้ของนายหัวราเชนทร์จ้องมองเธอเขม็ง ราวกับมีดที่อยากจะเชือดเฉือนเธอให้กลายเป็นชิ้น ๆ"ฉันขอของของฉันด้วยค่ะ""ยาคุมนี่เนี่ยนะ ทำไม เธอจะเอาไปนอนกับผู้ชายคนไหนงั้นเหรอ ฉันขอสั่งห้ามเธอเลยนะ ต่อไปนี้เธอจะเป็นนางบำเรอของฉันเท่านั้น ห้ามยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีก เพราะฉันไม่ชอบ ก็อย่างที่เธอรู้ ๆ ว่าฉันเป็นหมันมีลูกไม่ได้ ของพวกนี้เธอไม่จำเป็นต้องใช้ และห้ามไปใช้กับผู้ชายคนไหนเป็นอันขาด ถ้าฉันจับได้ เธอได้กลายเป็นศพฝังอยู่ที่เกาะนี้แน่”ถุงยาในมือของนายหัวราเชนทร์ถูกกำบีบแน่น ก่อนที่นายหัวจะเดินหนีไป หญิงสาวที่อึ้งหน้าซีดตาโตทำอะไรไม่ถูกน้ำตาเอ่อคลอด้วยความกลัว“ไม่ได้นะ จะเป็นแบบนี้ไม่ได้ ฉันไม่อยากท้องอีกแล้ว”ชนิดาภากล่าวกับตนเองรีบวิ่งตามหลังร่างสูงคว้าที่ฝ่ามือใหญ่มาแกะ เพื่อเอาของของตนเองคืนมา“เธอจะบ้าหรือไงหาชนิดาภา อีแค่ยาคุมแค่นี้ ทำเป็นจะเป็นจะตาย ไม่ต้องกินมันฉันไม่ทำให้เธอท้องได้หรอก ในเมื่อฉันเป็นหมันเธอก็รู้ดีนี่ หรือว่าเธอคิดจะไปนอนอ้าให้ผู้ชายคนไหนหลั่งในให้เธอ”“ฉันไม่เป็นนางบำเรอเหมือนเมื่อคืนอีกหรอกค่ะ”เธอกล่าวเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ ทั

“ทำไมต้องรอให้ใครอนุญาตด้วยเหรอคะ ในเมื่อคุณบอกว่าคุณจะมานอนห้องของคุณ นั่นก็เท่ากับว่าเป็นฉันเองที่ไปแย่งห้องนอนของคุณฉันก็เลยเลือกที่จะมานอนกับลูกดีกว่า เพราะบ้านหลังนี้ก็มีเพียงแค่ 2 ห้องนอนเท่านั้น” เธอกล่าวอย่างไร้เดียงสาเหมือนไม่รู้ว่าชายหนุ่มหมายความว่ายังไง“ฉันคิดว่าฉันบอกเธอดีแล้วนะชนิดาภา ว่าหน้าที่ของเธอคืออะไร”“คุณบอกแล้วค่ะ ว่าฉันเป็นเลขาส่วนตัวของคุณ”“นี่เธอ ก็ได้ สรุปแล้วเธอจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แบบนี้ใช่ไหม ได้งั้นเราก็มาเล่นหนังสดให้ลูกชายของเธอดูในห้องนี้ด้วยก็แล้วกัน”“อะไรนะคะ อย่านะคุณ อือ… อื้ม อือ”ร่างสูงไม่สนใจคำพูดเล่นแง่ของร่างเล็กอีกต่อไป เพราะตอนนี้เขาอยากจะสั่งสอนริมฝีปากจิ้มลิ้มที่น่าจูบนี้เหลือเกิน ร่างบางถูกรวบมากอดแน่นร่างสูงดันร่างเล็กติดผนังขอบประตู ก่อนที่ร่างสูงจะก้มจูบลงมาอย่างหิวโหยลงทัณฑ์ดุเดือดนิคที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำถึงกับอึ้งตะลึงตาโตตกใจอีกครั้ง ก่อนที่จะถลามาทุบที่สะโพกหนาของร่างสูงอย่างเอาเป็นเอาตาย“ปล่อยหม่ามี้ของผมเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยหม่ามี๊ นี่แนะ นี่แนะ ถ้าไม่ปล่อยนิคจะทุบให้ตายเลย”“ไอ้เด็กเหลือขอ นี่ครั้งที่สองแล้วนะ ที่เธอกล

ร่างบางถูกจับนอนคว่ำ มือหนารั้งสะโพกมนตั้งขึ้น สอดเข้ากระแทรกรัว ทุกมุมของห้องกลายเป็นสนามศึกพิศวาสที่เดือดดาล จนหญิงสาวแทบหมดแรงไม่รู้เขาไปเอาแรงที่ไหนมามากขนาดนี้ โชคดีที่ห้องนี้ถูกสร้างเป็นห้องเก็บเสียงหญิงสาวถูกร่างสูงปลุกให้ลุกขึ้นแต่เช้า ให้มาทำอาหารให้กับตัวของเขาทาน"ต้มไข่ให้ฉันหลาย ๆ ฟองหน่อย เธอก็รู้นี่ ว่าฉันใช้พลังกับเธอไปตั้งเยอะ""คุณจะพูดขึ้นมาทำไมคะ เพียงแค่นี้ฉันก็จะแย่แล้ว"หญิงสาวมือสั่นเทาดวงหน้าหวานน้อยใจน้ำตาเอ่อคลอ จนแทบอยากจะตายวันละหลายสิบครั้งหากไม่ใช่ว่ายังเหลือนิคบุตรชายเพียงคนเดียวของเธอ ป่านนี้เธอคงตามไปอยู่กับบิดาและแม่ของเธอแล้ว"รีบทำแล้วมานั่งทานด้วยกัน เพราะวันนี้เธอกับฉันเราสองคนต้องออกไปคุยงานในเมืองภูเก็ตด้วย เพราะแบบนี้ฉันถึงต้องปลุกเธอให้ลุกขึ้นแต่เช้า""แต่นี่ฉันเพิ่งได้พักผ่อน แค่สอง ชั่วโมงเองนะคะ""ทำไม แค่นี้เธอต้องเดือดร้อนด้วยงั้นเหรอ เมื่อคืนไม่เห็นเธอประท้วงอะไรเลยนี่ ได้แต่ร้องครวญคราง ไม่ว่าท่าไหน เธอก็โอเคทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ""นี่คุณ หึ นายหัวคะ คุณไม่ควรกล่าวเรื่องแบบนี้ออกมานะคะ เกิดนิคออกมาได้ยินเข้า แกจะรู้สึกยังไงและมองฉันยังไง

สองเดือนกว่าแล้วที่เธอและนิคมาอยู่ที่นี่ เธอต้องจำทนในสถานะ เลขาส่วนตัวในเวลากลางวัน พร้อมกับตำแหน่งนางบำเรอประจำตัวของนายหัวราเชนทร์อย่างลับ ๆ ชายหนุ่มจะดีกับเธอก็เพียงแค่ตอนที่เขาเรียกร้องเอากับเธอเท่านั้นในยามอื่นเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความเกลียดชิงชังในตัวเธอ เป็นอาทิตย์แล้วที่นายหัวราเชนทร์ไม่มายุ่งกับเธอในเรื่องอย่างว่า ราวกับจะทำให้เธอรู้ว่าเขาเบื่อเธอแล้วความน้อยใจนึกไร้ค่าในตัวเองถาโถมใส่หัวใจดวงเล็ก จนเธอแอบร้องไห้แทบทุกคืนเมื่อนิคหลับไป ชนิดาภาเห็นมั้ยเพราะรักมากเธอถึงเจ็บมากแบบนี้ ตัดใจซะทีพี่ราเชนทร์ลืมเธอไปแล้ว เธอร้องไห้กล่าวเตือนตัวเองในใจเขากับคุณณิชาดูเหมือนว่ากำลังดูใจกัน หลายครั้งแล้วที่ชนิดาภาถูกนายหัวเชนทร์บังคับให้เธอต้องทนดูพวกเขาจีบกันอย่างกันหวานชื่น ในขณะที่เธอได้แต่อกตรมร้องไห้ในใจเงียบ ๆ อยู่เพียงคนเดียว เช่นเดียวกับวันนี้“พี่ราเชนทร์คะ ดอกไม้ที่พี่ซื้อให้ณิ สวยมากเลยค่ะ ช่อก็โต๊โต ณิชอบมากเลยนะคะ” เธอกล่าวอย่างเอาใจมีจริตเสียงหวาน “พี่ดีใจนะที่น้องณิชอบ” ดวงตาชายหนุ่มหวานเชื่อมใส่หญิงสาวสวยเซ็กซี่ตรงหน้าอย่างไม่แคร์ชนิดาภา ทั้งคู่นั่งเบียดชิดอิงแอบ แม้