Semua Bab คู่หมั้นมาเฟีย: Bab 21 - Bab 30

ลูเซียร์ก้าวเข้าไปนั่งในอ่างอาบน้ำหรู เข่าทั้งสองชันขึ้นเล็กน้อยเพราะมีบาดแผลจากการวิ่งล้ม ส่วนอังเดรตามเข้ามานั่งซ้อนข้างหลังคนตัวเล็ก หลังจากปลดอาภรณ์บนร่างกายออกจนหมด ดันร่างบางเข้ามาหา จนแผ่นหลังขาวเนียนแนบชิดลงแผงอกกำยำร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออังเดรเริ่มชโลมน้ำลงร่างกาย แม้นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อาบน้ำด้วยกัน แต่ทว่ามันก็ไม่ทำให้เธอรู้สึกคุ้นชินได้เลย... "เกร็งอะไร" เสียงเข้มเอ่ยถาม หลังจากสังเกตลูเซียร์มาสองนาน"เปล่านิคะ" เธอปฏิเสธกลับ ริมฝีปากสีระเรื่อค่อยๆ เม้มเข้าหากันเมื่อมือของอังเดรเริ่มเลื่อนต่ำไปยังหน้าท้องแบนราบ พยายามทำตัวเป็นปกติมาเฟียหนุ่มเลื่อนมือลงไปลูบไล้ต้นขาด้านใน การกระทำนี้ของเขาพลอยทำให้ลูเซียร์รู้สึกหวิวตรงท้องน้อย "อื้อ..." หญิงสาวครางร้องในลำคอ เมื่ออังเดรแนบริมฝีปากสัมผัสมายังลำคอระหงแล้วขบเม้มเบาๆ มือเล็กเผลอจิกลงหน้าขาของคู่หมั้นหนุ่มอย่างลืมตัว "จิกฉันอีกแล้วนะ""ไหนพี่เดย์บอกว่าแค่อาบน้ำไงคะ" บอกตามตรงว่าเขาเป็นผู้ชายที่เชื่อถือไม่ได้เลย ก่อนหน้านั้นรับปากไว้ดิบดี พอเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่รักษาคำพูด เขามันร้ายกาจ!"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลย""แต่ว่าเม

ลูเซียร์เดินตามอังเดรเข้ามาในบริษัทโดยมีสายตาของพนักงานคอยมองตลอดทางเดิน พานทำให้หญิงสาวรู้สึกประหม่าและไม่เป็นตัวของตัวเอง ก่อนหน้านั้นที่มา ไม่ถูกตกเป็นเป้าสายตามากเท่าวันนี้ หรือเป็นเพราะเดินมากับผู้บริหารสูงสุดของบริษัทอย่างอังเดร เลยถูกพนักงานที่นี่จับตามองและตั้งคำถามว่า...เธอเป็นใครเธอก้าวเข้ามาในลิฟต์ยืนข้างกายอังเดร โดยข้างๆ มีโซลก้าวเข้ามายืนด้วย ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง เธอถูกอังเดรดึงไปยืนที่ว่างอีกฝั่งข้างๆ เขาเธอไม่ได้เอ่ยถามอะไร สายตาจ้องมองหมายเลขชั้นที่เคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงชั้นของผู้บริหารสูงสุด ประตูลิฟต์ก็เปิดออก"พี่เดย์ประชุมกี่โมงเหรอคะ" เมื่อเข้ามาถึงห้องทำงานของเขา เธอจึงได้เอ่ยถาม"บ่ายสอง"อังเดรตอบกลับเสียงเรียบแล้วหย่อนตัวนั่งลงเก้าอี้นวมสีดำ เริ่มประชุมบ่ายสอง ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงครึ่ง เขาเลื่อนเอกสารที่เลขานำมาให้มาเปิดอ่านให้ละเอียดก่อนเริ่มเซ็นลูเซียร์ไม่พูดอะไรต่อจากนั้น เธอเดินสำรวจทุกซอกทุกมุมของห้องทำงานคู่หมั้นหนุ่มจนมาหยุดที่ตู้เก็บหนังสือ ดวงตาคู่สวยมองหนังสือเล่มหนึ่งที่ถูกวางเก็บไว้เกือบบนสุด หากจำไม่ผิด นั่นคือหนังสือที่ตัวเอ

"เอ่อ...พี่เดย์คะ เซียร์อยากไปห้องน้ำ"ลูเซียร์ยื้อร่างกายเอาไว้ในตอนที่มือหนาเคลื่อนมาจับข้อมือเล็กแล้วตั้งท่าเตรียมเดินกลับเข้าไปข้างใน ใบหน้าหล่อเหลาเบือนกลับมามองคู่หมั้นสาวแล้วถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ด้วยความเอือมระอา เปลี่ยนเส้นทางเดินพาลูเซียร์ไปห้องน้ำก่อนหญิงสาวเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ดวงตาคู่สวยปะทะเข้ากับเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่ยืนกอดอกพิงขอบเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ "พี่เดย์เข้ามาทำไมคะ เดี๋ยวคนอื่นก็สงสัยหรอกว่าเราเข้ามาทำอะไรในห้องน้ำด้วยกันสองคน"เธอเดินมายืนข้างกายเขาเพื่อล้างมือ พลางมองกลีบปากที่ประดับด้วยบาดแผลจากฝีมือของคู่หมั้นหนุ่ม"ก็แล้วแต่พวกนั้นจะคิด" อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยท่าทางไม่สนใจอะไร คนตัวเล็กมองค้อนใส่อังเดรหนึ่งที โดยที่เจ้าตัวไม่ทันสังเกต"ทำไมพี่เดย์ต้องมากัดปากเซียร์ด้วยเนี่ย" เธอบ่นออกมาหลังจากมองแผลบนปากของตัวเองสองนาน"ถ้าไม่อยากโดนกัดปาก คราวหลังก็อย่าเที่ยวไปคุยกับผู้ชายคนอื่นอีก"ใบหน้าหล่อเหลาเบือนมามองคนตัวเล็กข้างกายด้วยท่าทางเย็นชา ก่อนจะเริ่มพูดอีกประโยค"เก็บปากไว้คุยกับฉันแค่คนเดียวก็พอ""ปากของเซียร์ เซียร์จะคุยกับใ

สายวันต่อมา"อื้อ..." คนตัวเล็กเริ่มตื่นจากการนอนหลับ หลังจากหลับมายาวนานหลายชั่วโมง แสงแดดที่ส่องจ้าบนท้องฟ้าไม่สามารถสะท้อนเข้ามาในห้องนอนได้ เพราะมีผ้าม่านสีดำบดบังเอาไว้เปลือกตาสีขาวปรือขึ้นอย่างยากลำบาก ทันทีที่รู้สึกตัว ความปวดร้าวตามร่างกายวิ่งพุ่งเข้าเล่นงานจนไม่อยากขยับตัวไปไหน โดยเฉพาะบริเวณ...กลางกายแกร๊กอังเดรเปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพสวมเสื้อคลุมสีดำ สายตาคมเข้มปรายคนตัวเล็กที่นอนมองเขานิ่งๆ บนเตียง"ตื่นแล้วเหรอ""...." เธอพยักหน้าแทนคำพูด ร่างกายที่ปวดร้าวทำให้ไม่อยากเอ่ยเอื้อนอะไรตอนนี้ เมื่อคืนแม้เมาจนไม่มีสติ แต่ก็รับรู้ได้เลยว่าการร่วมรักกับเขาเมื่อคืนต้องรุนแรงอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้สึกเจ็บบริเวณนั้นราวกับคืนแรกที่เสียความบริสุทธิ์ให้แก่อังเดร"ลุกไหวไหม""เซียร์ปวดฉี่ แต่ไม่กล้าตัวขยับไปไหนเลย" น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยตอบมาเฟียหนุ่ม แค่นอนเฉยๆ ยังรู้สึกเจ็บแปลบตรงกลางกาย"สงสัยเมื่อคืนฉันรุนแรงกับเธอมากไปหน่อย""...." เธอไม่พูดอะไร เพียงแค่นอนมองเขานิ่งๆ เธอไม่ได้รู้สึกปวดร้าวตามร่างกายและกลางกายเท่านั้น แต่ยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวคล้ายกับจะไม่สบายอัง

ตกดึกเขาเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จในสภาพสวมชุดนอนเรียบร้อย สายตาคมเข้มมองไปยังลูเซียร์ซึ่งกำลังนั่งมองเขาตาแป๋วบนเตียงนอน"ทำไมยังไม่นอนอีก""รอนอนพร้อมพี่เดย์" "นอนได้แล้วจะห้าทุ่มแล้ว""คืนนี้ขอนอนกอดพี่เดย์ได้ไหมคะ" ประโยคนั้นทำให้เขาซึ่งกำลังพิมพ์ตอบกลับคนสนิทชะงักนิ้วมือ แล้วปรายสายตาไปยังมองลูเซียร์เพียงนิด ก่อนจะตอบกลับเธอ"ไม่กลัวฉันติดไข้จากเธอรึไง""เซียร์...""อย่าลืมว่าตัวเองป่วยอยู่""ถ้าอย่างนั้นเซียร์ก่อนนะคะ" เมื่อพูดจบเธอก็ล้มตัวลงนอนตะแคงหลังให้อังเดรทันที ถ้าหากเขาไม่ทักท้วงเธอคงไม่ฉุกคิดว่าตัวเองกำลังป่วยอยู่อังเดรส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วเดินกลับมายังเตียงนอน เขาล้มตัวนอนลงข้างกายลูเซียร์ ขยับร่างกายเข้าไปใกล้หญิงสาวแล้วใช้แขนกอดเอวบาง การกระทำนี้ทำให้ลูเซียร์ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดสลัว ค่อยๆ พลิกตัวกลับไปหาคนข้างหลัง ด้วยความที่อยู่ใกล้กันมาก ทำให้ปลายจมูกทั้งสองคนสัมผัสกันวินาทีนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยค่อยๆ สั่นไหว"พี่เดย์มากอดเซียร์ทำไมคะ ไม่กลัวติดไข้จากเซียร์เหรอ""ไหนบอกว่าอยากนอนกอดฉันไง""เดี๋ยวพี่เดย์ก็ติดไข้จากเซียร์หรอก""