All Chapters of ข้ามคืน: Chapter 21 - Chapter 30

พลอยกึ่งลากกึ่งจูงมาร์คเข้ามาในคลับจนถึงโต๊ะของเพื่อนสาว เมื่อทั้งอ้อมและอิงเห็นพลอยมากับมาร์คก็กระซิบกระซาบกันยกใหญ่พวกเธอนึกว่าเพื่อนสาวจะหนีกลับห้องไปจริงๆ แต่ที่ไหนได้กลับไปตามหนุ่มที่ถูกใจมานี่เอง"นึกว่าจะกลับไปร้องไห้สะแล้ว"อิงแซว"ที่ไหนได้ไม่อยากเจอพี่ธันแต่อยากเจอคนนี้นี่เอง"อ้อมแซวสมทบอีกแรง พลอยไม่ตอบอะไรในสมองยังคงไม่สามารถลบภาพธันที่มองเธอกับมาร์คที่ด้านนอกนั้นออกไปได้"พลอยกับพี่ธันจบกันแล้วเหรอ?"มาร์คถามขึ้นด้วยสายตามีความหวังเพราะเขาก็ยังคงสนใจในตัวสาวสวยคนนี้อยู่ไม่น้อยยิ่งพลอยทำให้ผู้ชายที่หยิ่งยโสอย่างธันมีอาการหึงหวงได้ถึงปานนั้นเขาก็ยิ่งอยากจะลองเรียนรู้ว่าเธอคนนี้มีดีอะไร"จบแล้ว"พลอยตอบนิ่งแล้วนั่งลงรินเหล้าส่งให้มาร์คก่อนที่เธอเองจะดื่มเข้าไปอีกแก้วเพื่อกลบอารมณ์อ่อนไหวในใจ เธอรู้ดีว่าผู้ชายทุกคนที่เข้าหาเธอมีแค่เพียงจุดมุ่งหมายเดียวเท่านั้นถึงแม้ว่าจะไม่อยากใส่ใจ แต่ในความรู้สึกลึกๆ กลับมีแต่ความผิดหวังถ้าธันเองก็แค่สนุกกับเธอก็ไม่ควรให้ตั้งใจเจอเธอสิหรือจริงๆ แล้วเขาก็ให้ลูกรับรู้เรื่องผู้หญิงทุกคนของเขากันแบบนั้นตั้งใจคงจะสับสนแย่"พลอย....""อะ อืม"พลอยท

เนิ่นนานจนทั้งคู่เสร็จสมไปหลายครั้งหลายคราวสุดท้ายปีศาจก็ยอมปล่อยให้เธอได้พักเสียบาง มือเรียวหนาเกี่ยวเกลี่ยไลผมออกจากใบหน้าเนียนที่กำลังมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ครั่นแต่จะรังเกียจ ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าเขาจะสนใจเพราะยังไงสะเขาก็ไม่คิดจะปล่อยเธอไป"รังเกียจผัวตัวเองขนาดนั้นเชียว หืม?""...""ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบ แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว"เขายังคงพูดเสียงอ่อนนุ่มเพื่อเป็นการปลอบโยนก่อนจะก้มลงจูบเบาๆ ที่ไหล่ขาวแต่มันกลับไม่ได้ช่วยให้พลอยรู้สึกดีขึ้นเลยยิ่งทำให้รู้สึกโมโหตัวเองที่พลาดเข้ามาเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้ การกระทำของเขาได้ทำลายศักดิ์ศรีความเป็นคนของเธอจนหมดสิ้นเสียแล้วเขาทำราวกับว่าเธอไม่มีชีวิตไม่มีจิตใจไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ต่อจากนี้เธอจะมองหน้ามาร์คได้ยังไง ในเมื่อเขาเห็นเหตุการณ์น่ารังเกียจแบบนั้นไปแล้ว...น่าสมเพชตัวเองจริงๆ พลอย...ตืดๆ ตืดๆธันหันไปมองโทรศัพท์ของหญิงสาวก็พบว่ามีสายเรียกเข้าถี่จนไม่ต้องเดาว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นใคร เขาลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาสวมก่อนจะโยนมาให้พลอยแต่เธอก็ไม่มีแม้แต่แรงจะหยิบมันขึ้นมาสวม"ลุกขึ้นมา...""...""นี่!...อยากให้ได้

แสงสว่างจากดวงอาทิตย์อ่อนส่องผ่านกระจกฟิล์มเข้ากระทบเปลือกตา ทำให้เจ้าของร่างต้องขยับตัวที่ปวดร้าวระบมไปมาด้วยความงัวเงียสายตาหวานเริ่มปรับโฟกัสได้เป็นระยะเธอหันมองสำรวจรอบข้างพบว่าตัวเองยังคงนอนอยู่บนรถคันหรูคันเดิม เบาะคนขับก็ปรากฏร่างชายหนุ่มผมฟูนอนฟุบกับพวงมาลัยรถหลับอยู่พอตั้งสติไปสักพักเธอก็มองไปยังนอกกระจกด้านข้างพบว่ารู้สึกคุ้นกับบ้านทรงไทยโบราณหลังโตนี่ยังไงชอบกล แต่เมื่อได้ลองทบทวนดูแล้วต้องตกตะลึงนี่มันบ้านของคนใจร้ายนั้น!“มาร์ค”“หือ หืม”ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัวมองมายังหญิงสาวด้วยรอยยิ้มก่อนจะบิดขี้เกียจ เขาหาวออกมาหวอดใหญ่เพื่อไล่ความง่วง“นายบ้าไปแล้วเหรอพาฉันมาที่นี่ทำไม ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดจะทำอะไรแต่พาฉันออกไปเดี๋ยวนี้!”“อย่าตะโกนดิ ตกใจ!”เขาโวยวาย“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม นี่ที่นายบอกว่าเป็นพี่น้องกับพี่ธันคือเรื่องจริงเหรอ!”“คิดว่าล้อเล่นหรือไง หน้าไม่เหมือนกันแต่พ่อเดียวกันเลย”“บ้าน่า ฉันก็คิดว่าเป็นพี่น้องแบบผ่านๆ”“เมื่อวานที่ฉันอธิบายเธอไม่ได้ฟังเลยหรือไง”พลอยคิดไปถึงช่วงที่มาร์คเล่าเรื่องต่างๆ ให้เธอฟังเมื่อวาน แล้วนึกขึ้นได้ว่าเขาบอกเธอแล้วว่าเขากับธันมี

: ธัน วันนี้เป็นวันที่สองที่ผมยังคงเฝ้ารอเจอหน้าพลอยเพื่อนขอโทษวันนั้นที่ผมทำไปมันช่างเลวร้ายเกินกว่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจะรับได้ แต่ผมก็ทำมันด้วยความโมโหจะโทษฤทธิ์เหล้าที่กินไปก็คงไม่ได้ ต้องยอมรับว่าก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องผมเมามากจริงๆ จนไปเจอกับผู้หญิงคนนั้นด้านหลังเธอคล้ายพลอยเอามากๆ จนผมเผลอไปคว้าเธอมาจูบตอนนั้นพอผมเริ่มเห็นจะปฏิกิริยาที่ตั้งรับได้ทันทีก็รู้ได้เลยว่านี่ไม่ใช้พลอยแน่นอนแต่เจ้าร่างกายมันก็ดันมีอารมณ์ไปเสียจนเกือบถลำลึกถึงขั้นพาผู้หญิงคนนั้นกลับห้องแต่พอผมหันมาเห็นพลอยที่บังเอิญเดินมาเจอก็แทบจะอยากตบหน้าตัวเองที่เผลอทำอะไรแบบนั้นยิ่งเธอเดินหนีโดยไม่พูดสักคำยิ่งทำให้ผมร้อนใจเพราะมันเหมือนเธอไม่รู้สึกอะไรเลยที่ผมยืนจูบกับผู้หญิงคนอื่น ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังนัดไอ้น้องชายตัวดีมาจูบโชว์ผมถึงถิ่นแล้วแบบนี้ใครมันจะใจเย็นได้อีกละ!พอผมเห็นเธอเรียกร้องหาผู้ชายคนอื่นทั้งๆ ที่ร่างกายกำลังเป็นของผมมันยิ่งทำให้ผมโกรธจนลืมไปว่าตัวเองแรงเยอะแค่ไหนจนในที่สุดผมก็ทำให้เนื้อตัวเนียนขาวนั้นเปื้อนไปด้วยรอยช้ำและรอยถลอก หลังจากสร่างเมาเต็มทีผมก็รีบขับรถไปหาเธอที่ห้องพักทันทีแต่พลอยกลับไม่ไ

หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขาสั้นเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าบึ้งตึงเพราะชายหนุ่มเจ้าของบ้านสั่งให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ใส่อยู่เป็นชุดของเขาสะ และยิ่งกว่านั้นยังสั่งให้เธอไปเก็บของทุกชิ้นในห้องมาร์คที่เคยใช้ออกมาให้หมด รวมถึงเสื้อผ้าที่เคยยืมมาร์คใส่ด้วย! และแน่นอนพลอยจะต้องจำใจทำตามคำสั่งเข้มเพราะยังรู้สึกกลัวว่าถ้าขัดใจเขาขึ้นมาจะเป็นผีบ้าเข้าสิงทำเรื่องบ้าๆ กับเธออีก"ทำหน้าแบบนั้นไม่ชอบเสื้อผ้าที่ฉันให้ใส่เหรอ"ชายหนุ่มที่นั่งเอนตัวอยู่ที่ปลายเตียงถามขึ้น"...ของในห้องมาร์คที่พลอยใช้พี่ธันจะให้เก็บมาทำไมหรือคะ?"เธอถามด้วยความอยากรู้เหตุผล"เอาไปทิ้ง""งั้นพลอยไม่ไปเก็บให้หรอก เพราะของบางอย่างมันไม่ควรถูกทิ้งและมันไม่มีเหตุผลเลยที่จะต้องทิ้งของคนอื่นแบบนั้น"พลอยมองค้อนใส่คนเอาแต่ใจ เดิมทีเธอคิดว่าเขาแค่อยากจะให้เธอเก็บของพวกนั้นมาทำความสะอาดแล้วนำกลับไปคืนที่เดิมแต่เปล่าเลยสิ่งที่เขาคิดมันมากกว่านั้นเขาคิดที่จะให้เธอทิ้งของของคนอื่นทั้งที่เจ้าตัวไม่อยู่รับรู้เสียด้วยซ้ำ "แล้วทำไมจะต้องให้มันเก็บไว้""แล้วทำไมพี่ต้องให้ทิ้ง?"ธันยิ้มมุมปากแล้วดึงตัวเมียสาวเข้ามาใกล้ก่อนจะ