All Chapters of ข้ามคืน: Chapter 41 - Chapter 50

วันนี้ทั้งวันไม่ว่าพลอยจะเดินไปทางไหนก็จะมีเงาบอลเดินตามห่างๆ ตลอดจนเธอเริ่มไม่แน่ใจว่าเขามาที่นี่เพื่อฝึกงานจริงๆ หรือเปล่า ทั้งวันพลอยได้แต่ทำเมินและทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนและที่น่าแปลกใจคือบอลเองก็ไม่คิดจะโวยวายหรือหาเรื่องเธอทำเพียงแค่ตามเงียบๆ เท่านั้นทำให้พลอยยอมปล่อยผ่านไป"วันนี้เลิกงานได้เลยนะน้องพลอย วันนี้ช่วยพี่เยอะมากเก่งมากค่ะ"โมสาวหล่อตำแหน่งเลขาผู้บริหารพูดขึ้น พลอยพยักหน้ายิ้มรับคำสั่งก่อนจะเดินกลับโต๊ะตัวเองเพื่อเช็กงานที่เหลือ ตอนแรกเธอแอบคิดว่าชีวิตในการฝึกงานจะยุ่งยากเพราะพ่อของบอลเสียแล้ว แต่โชคยังดีที่ท่านเป็นเพียงนายทุนที่นานๆ ที จะเข้ามาประชุมเท่านั้นถึงอย่างนั้นพลอยก็ยังไม่มั่นใจว่าที่เธอได้เข้าบริษัทนี้เพราะความสามารถหรือเพราะบอลต้องการให้เธอเข้ามาทำงานที่นี่กันแน่ แต่ก็ยังหวังว่ามันจะเป็นเพราะความสามารถของเธอ"วันนี้พลอยกลับก่อนนะคะพี่ๆ ขอบคุณค่ะ"พลอยยกมือไหว้บรรดาพนักงานในแผนกออกแบบแล้วเดินผ่านหน้าบอลออกมายังลิฟต์อย่างไม่แม้แต่จะมองหน้า บอลเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะกลับก็รีบเดินตามออกมาคว้าเข้าที่ข้อมือเล็กก่อนที่พลอยจะเดินขึ้นลิฟต์ได้ทำให้พลอยถึงขั้นต้องหยุด

ธันอนุญาตให้จารีอยู่ที่บ้านหลังนี้ได้เพียงแต่ว่าจารีจะต้องไปนอนที่ห้องเล็กที่เคยเป็นของมาร์ค ตอนแรกจารีก็ไม่พอใจแต่ด้วยความที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในสถานะที่สามารถเรียกร้องอะไรได้จึงต้องยอมจำนนเพื่อให้ได้ค้างบ้านหลังนี้ ส่วนพลอยก็ถูกบังคับให้นอนรวมเตียงกับชายหนุ่มเช่นทุกวันแม้พลอยจะออกปากขอนอนบนโซฟาด้านนอกแต่ธันกลับไม่อนุญาตเขายืนยันจะให้พลอยนอนที่ห้องของเขาเช่นเดิมทั้งๆ ที่อดีตคนรักก็อยู่ในบ้านเขาทำแบบนี้เหมือนกับว่าไม่ไว้หน้าจารีจนพลอยรู้สึกไม่ค่อยดีนัก"ทำหน้าแบบนั้นไม่พอใจอะไร?"ธันเอ่ยถามเมื่อเมียสาวเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยหน้าตาเป็นกังวลพลอยเขาจึงลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปดึงตัวพลอยให้เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอื้อมไปหยิบผ้าขนหนูด้านหลังมาเช็ดผมให้เธอเบาๆ หวังให้เมียสาวหันมาสนใจและตอบคำถามเมื่อครู่พลอยได้แต่หลบสายตาคมกริบที่จ้องมาอย่างหาคำตอบ ในใจอยากจะผลักเขาออกแล้วเดินหนีออกไปเสียด้วยซ้ำแต่ก็ไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นเพราะยังเข็ดกับปีศาจร้าย จึงได้แต่ยืนนิ่งให้เขาค่อยเช็ดผมให้อยู่แบบนั้นจนเป็นธันเองที่ทนรอคำตอบไม่ไหวเอ่ยเป็นฝ่ายถามขึ้นมาก่อน"ฉันถาม..."เสียงเข้มทุมลงต่ำบ่งบอกถึงอาการไม่

หลังจากจบมื้อเย็นทุกคนแยกย้ายกันกลับ โดยที่ธันเดินนำเข้าบ้านก่อนด้วยความน้อยใจที่พลอยไม่มีแม้แต่อาการหึงหวงเขา เมื่อจารีเห็นธันเดินหายลับเข้าไปในบ้านจึงหยุดเดินแล้วหันมองใบหน้าสาวสวยที่กำลังเดินตามหลังเธอมาอย่างเอาเรื่อง พลอยเมื่อเห็นจารียืนกอดอกจองเธออยู่จึงหยุดเดิน“เก่งนะที่พาตัวเองมาถึงจุดนี้”“คะ?”“แต่ปกติสามีฉันคบใครไม่นานหรอกและไม่เคยจริงจังกับใคร อย่าดีใจให้มากนักละ”“...”พลอยไม่พูดอะไรแต่ดูจากเหตุการณ์ตอนนี้ก็พอรับรู้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังหวงอดีตสามีของเธออยู่ ซึ่งพลอยก็เข้าใจได้เพราะถ้าเธอเป็นผู้หญิงคนนี้เธอคงมีอาการไม่ต่างกันนักหรอกเป็นใครก็ไม่พอใจที่อดีตคนรักพาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มานอนค้างอ้างแรมที่เรือนหอของตนเอง พลอยจึงต้องยอมจำนนยืนรับคำพูดจากจารีอย่างเต็มใจ“วันนี้เธออาจจะทำให้เขาหลงได้ แต่จำไว้ว่าเธอไม่มีวันมาแทนที่แม่ของลูกอย่างฉันได้หรอก!”“หนู…”“ฉันให้เวลาเธอแค่เดือนนี้เท่านั้นทำให้มันจบสะ!”พูดจบจารีก็เดินหันหลังหนีเข้าบ้านทันทีเหลือไว้เพียงแต่พลอยที่รู้สึกไม่สบายใจจึงเดินอ้อมมายังแปลงดอกไม้ที่วันนี้ดูเหมือนกลิ่นความฉุนของมันจะเปลี่ยนไป กลายเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ

หลายวันผ่านไปพลอยขังตัวเองอยู่ในห้องเพื่อทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา จนได้ตกตะกอนทุกอย่างได้ว่าเธอเองก็ผิดที่เผลอตัวเผลอใจไปกับคนที่ไม่แม้แต่จะศึกษาให้ดี เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนแบบไหนหรือคิดอะไรอยู่ เพราะหลังจากวันนั้นธันเองก็ไม่ได้ติดต่อมาเลยสักครั้ง ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเร็วและผ่านไปเร็วราวกับฝันมันก็เหมือนสายฝนถึงจะตกหนักแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถตกได้ทุกวันอยู่ดี…มันก็แค่อีกหนึ่งบทเรียนความผิดพลาดของเธอ…พลอยตั้งสติสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูเข้าไปในแผนก วันนี้ทุกอย่างยังคงวุ่นวายเหมือนเดิมหลังจากเธอลางานไปทำใจหลายวัน พอหญิงสาวนั่งลงยังตำแหน่งก็พบกับกล่องเอกสารกองโต…งานเยอะก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องคิดอะไร…คิดได้แบบนั้นพลอยก็ดึงตัวเองออกจากคำถามในหัวทั้งหมดแล้วโฟกัสกับงานตรงหน้าของตัวเองแต่วันนี้ดูเหมือนเธอจะตั้งใจทำงานเกินไปหน่อยจนทำให้ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงงานที่ได้รับมอบหมายทั้งหมดก็เสร็จสิ้น ตอนนี้พลอยกลับมีเวลาว่างให้เรื่องนั้นเข้ามาโจมตีเธอเสียแล้ว“พลอย…”เสียงคุ้นหูดังขึ้นด้านหลังทำให้พลอยหยุดชะงัก เธอหันมองบอลที่ยืนอยู่ด้านหลังพร้อมกับแซนด์วิชในมือและรอยยิ้มที่ดูอบอุ่

…“เด็กๆ ดูสิใครมา”โมส่งเสียงเรียกความสนใจจากบรรดาเด็กฝึกงาน แต่ละคนมีท่าทีตื่นเต้นเมื่อได้เห็นบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่ เพราะทุกคนต่างรู้จักคนคนนี้ดีอยู่แล้วเพียงแต่ไม่นึกว่าจะได้เจอเขาที่นี่“พี่ธันมาได้ไงคะ?” สาวสวยแผนกบัญชีถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอาย“เธอ เรียกท่านแบบนี้ได้ยังไงท่านเป็นรองประธานของเรานะ”โมพูดดุ แต่ประโยคนั้นทำให้บรรดาเด็กฝึกงานตกตะลึงไปใหญ่เพราะทุกคนรู้จักชายคนนี้ในนามเจ้าของไนต์คลับ“ไม่เป็นไร เด็กพวกนี้เขารู้จักผมอยู่แล้วละแต่เป็นอีกสถานะหนึ่ง…”ธันพูดก่อนที่เลือกนั่งลงตรงข้ามกับพลอยที่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาคมนั้นอยู่ บอลที่เห็นพลอยมีสีหน้าไม่ดีนักจึงพอเดาได้ว่าระหว่างพลอยกับธันคงจบกันไม่ดีนักแต่นี่แหละคือโอกาสที่บอลจะได้ทำคะแนนทุกคนให้ความสนใจกับบุคคลที่เข้ามาใหม่จนพลอยเริ่มรู้สึกอึดอัดและอยากจะออกจากงานนี่เต็มทีแต่ถ้าขืนทำแบบนั้นมันก็จะกลายเป็นว่าเธอไม่ให้เกียรติบริษัท“พลอยไม่สบายเหรอ?”เมื่อบอลเห็นพลอยนิ่งเงียบอยู่นานจึงถือวิสาสะลูบเข้าที่ศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนต่อหน้าเพื่อนๆ และธันอย่างตั้งใจเพื่อทำให้ธันได้รู้ว่าตอนนี้คนที่พลอยเลือกเขาไม่ใช่ธัน ซึ่งหญิงสาวเอง