ความเจ็บปวด

เนิ่นนานจนทั้งคู่เสร็จสมไปหลายครั้งหลายคราวสุดท้ายปีศาจก็ยอมปล่อยให้เธอได้พักเสียบาง มือเรียวหนาเกี่ยวเกลี่ยไลผมออกจากใบหน้าเนียนที่กำลังมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ครั่นแต่จะรังเกียจ ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าเขาจะสนใจเพราะยังไงสะเขาก็ไม่คิดจะปล่อยเธอไป

"รังเกียจผัวตัวเองขนาดนั้นเชียว หืม?"

"..."

"ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบ แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว"

เขายังคงพูดเสียงอ่อนนุ่มเพื่อเป็นการปลอบโยนก่อนจะก้มลงจูบเบาๆ ที่ไหล่ขาวแต่มันกลับไม่ได้ช่วยให้พลอยรู้สึกดีขึ้นเลยยิ่งทำให้รู้สึกโมโหตัวเองที่พลาดเข้ามาเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้

การกระทำของเขาได้ทำลายศักดิ์ศรีความเป็นคนของเธอจนหมดสิ้นเสียแล้วเขาทำราวกับว่าเธอไม่มีชีวิตไม่มีจิตใจไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ต่อจากนี้เธอจะมองหน้ามาร์คได้ยังไง ในเมื่อเขาเห็นเหตุการณ์น่ารังเกียจแบบนั้นไปแล้ว

...น่าสมเพชตัวเองจริงๆ พลอย...

ตืดๆ ตืดๆ

ธันหันไปมองโทรศัพท์ของหญิงสาวก็พบว่ามีสายเรียกเข้าถี่จนไม่ต้องเดาว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นใคร เขาลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาสวมก่อนจะโยนมาให้พลอยแต่เธอก็ไม่มีแม้แต่แรงจะหยิบมันขึ้นมาสวม

"ลุกขึ้นมา..."

"..."

"นี่!...อยากให้ได้