All Chapters of ปราบร้ายซ่อนรัก: Chapter 51 - Chapter 60

แววตาคาดคั้นเจือด้วยความปวดร้าวคู่นั้นทำให้เขาจำต้องรับคำอย่างหนักใจ “เออๆ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น แต่แกคิดว่าจะปิดที่บ้านได้นานแค่ไหนกัน ในเมื่อ เอ่อ...ท้องแกต้องโตขึ้นทุกวัน สักวันคนที่บ้านก็ต้องรู้...”“ถ้าฉันไม่พูด แกไม่พูด ก็จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้ทั้งนั้น เพราะว่า...” ดวงตาคนพูดแสดงถึงความเด็ดเดี่ยวแรงกล้า “ฉันจะไม่กลับไปเมืองไทยอีกแล้ว”“ไอ้ส้ม!” ยุทธนาอุทานเสียงหลง “แกพูดอะไรน่ะ พูดเล่นใช่ไหม ไม่กลับเมืองไทยเนี่ยนะ จะบ้าเหรอ บ้านแกอยู่ที่นั่น ขืนไม่กลับพ่อแกคงยอมหรอก”“แต่มันก็ยังดีกว่าทำให้พ่อขายหน้าด้วยการหอบลูกไม่มีพ่อกลับไปประจานตัวเองไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวพยายามกดความขมปร่าที่แล่นมาจุกอก ดวงตาร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงสีหน้าผิดหวังรุนแรงของบิดา“ส้ม...แกเห็นฉันเป็นเพื่อนแกหรือเปล่า” ยุทธนาสูดหายใจเข้าปอด มองหน้าเพื่อนรักด้วยสายตาจริงจัง “ถ้าแกยังเห็นว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน บอกฉันได้ไหมว่า...ใครคือพ่อของเด็ก”ริมฝีปากอิ่มสวยเม้มแน่น ทว่าแววตาที่แข็งกร้าวเจือด้วยร่องรอยแห่งความปวดร้าวทำให้คนตั้งคำถามหายใจสะดุด“ฉันเห็นแกเป็นเพื่อนเสมอ แต่...ฉันไม่อยากจะพูดหรือค

‘เด็กคนนั้นคลอดแล้ว...ในที่สุดพ่อของฉันก็มีลูกคนใหม่กับผู้หญิงคนนั้น เขากำลังมีความสุขกับครอบครัวใหม่ที่ไม่มีฉันรวมอยู่ด้วย ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว ไม่เหลือใครเลย...’เสียงอ่อนล้าเจือรอยสะอื้นของอีกฝ่ายบีบหัวใจคนฟังให้อ่อนยวบ อลันลูบแผ่นหลังของเธอเบาๆ อย่างปลอบขวัญ‘ใครว่าไม่เหลือล่ะ’ มือใหญ่จับมือเรียวงามมาวางลงที่หน้าท้องนูนเบาๆ ‘นี่ไง กำลังใจของคุณอยู่ในนี้แล้วคุณก็ยังมีผมอยู่อีกทั้งคน ผมจะอยู่เคียงข้างคุณกับลูกเสมอนะ อ้อ! แล้วคุณก็ยังมียอร์ชชี่เพื่อนรักของคุณอีกคนด้วยไง อย่าพูดให้เขาได้ยินเชียวละว่าไม่มีใคร ไม่งั้นคุณได้หูดับไปทั้งวันแน่ๆ’ คนพูดหัวเราะเบาๆ เมื่อเอ่ยถึงเพื่อนรักของเธอที่เขามองออกในที่สุดว่าอีกฝ่ายมีรสนิยมที่แท้จริงเช่นไร ทว่าอลันก็ไม่เคยรังเกียจ ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่คิดจะจับเขากินตับแทนมื้อค่ำ‘พวกเราจะอยู่ข้างๆ คุณเสมอ และเราจะผ่านทุกอย่างไปพร้อมๆ กัน ไม่ว่าสิ่งนั้นจะดีหรือร้ายก็ตาม ผมสัญญา’คำสัญญาที่ออกจากปากของเขาทำให้คนฟังอบอุ่นในใจ คลายความเศร้าลงได้บ้างทว่ายามนี้เจ้าของคำสัญญาอยู่ห่างไกลถึงอีกซีกโลก ทำให้หัวใจดวงน้อยเคว้งคว้างเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูตามลำพัง

“คะ อ๋อ...ใช่ค่ะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม “ไม่ทราบมีอะไรให้ดิฉันช่วยหรือเปล่าคะ”“คือว่า...ผมเป็นเพื่อนของเธอน่ะครับ” คำนั้นทำให้คนฟังไม่ติดใจสงสัย เพราะสตรีสาวสวยที่ทางผู้บริหารเบื้องบนได้กำชับให้ดูแลเป็นพิเศษระดับซูเปอร์วีวีไอพีก็เพิ่งมีเพื่อนชายมารอพบไปหยกๆ และชายหนุ่มที่มาใหม่นี่แม้จะมีลุคเซอร์ๆ กว่าคนแรกสักหน่อย แต่ก็ท่าทางดูดี สุภาพ แถมยังหล่อเท่เหมือนดาราหนังมากกว่าพวกสิบแปดมงกุฎ“คุณต้องการให้ทางเราโทร. ขึ้นไปแจ้งเธอไหมคะ”ปราบดานิ่งครุ่นคิด แน่นอนว่าถ้าโทร. ขึ้นไปแจ้งผู้หญิงคนนั้นคงไม่ยอมลงมาหรอก เผลอๆ เขาจะโดนไล่ตะเพิดเสียอีก และหากถามตรงๆ พนักงานสาวตรงหน้าคงไม่ยอมบอกเลขห้องพักของลูกค้าง่ายๆ แน่นอน “อย่าเพิ่งบอกเธอนะครับ คือ...พอดีผมกะว่าจะทำเซอร์ไพรส์ต้อนรับเธอนิดหน่อย” คนพูดแอบขยิบตานิดๆ อย่างคนขี้เล่นเพื่อให้สมบทบาท แล้วก็ได้ผล ดูเหมือนว่าพนักงานสาวจะคลายความระแวงสงสัย“แล้วคุณต้องการให้ทางเราช่วยยังไงดีคะ”“อืม...งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่า รบกวนคุณช่วยเช็กอินห้องที่ติดกันหรือใกล้กับห้องคุณวิศราให้ผมห้องหนึ่งได้ไหมครับ”“ห้องที่อยู่ติดกันกับห้องคุณวิศราเป็นห้องสูทนะค

“เอาเถอะ ผมยอมให้คุณดูตลอดชีวิตเลยก็ได้”แก้มนวลร้อนผ่าว แต่พยายามข่มใจไม่ให้รู้สึกรู้สากับคำหวานและแววตาอ่อนโยนจริงใจที่ส่งมาให้“งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ ไว้พบกันค่ะ”“แล้วพบกันครับ...”วิศรากดวางสายด้วยหัวใจที่พองฟูและหม่นหมองในคราวเดียวกัน“อะไรยะ อุตส่าห์ได้คุยกับหวานใจ ทำไมทำหน้าเหมือนโลกจะถล่มแบบนั้นล่ะ ไหนบอกอาการหมอซิ คิดอะไรไม่เข้าท่าอีก...”“คิดว่าตัวเองเป็นคนใจร้ายมั้ง”“ต๊ายยย เพิ่งรู้ตัวเหรอยะหล่อน ชาวบ้านเขารู้กันทั่วทั้งบางตั้งนานละ นอกจากจะใจร้ายแล้วยังจะเลือดเย็นไร้หัวใจด้วย”“นังยุทธ!” คนถูกหลอกด่าแบบรู้ตัวค้อนตาคว่ำใส่“รึไม่จริง ก็เถียงมาสิยะ มีอย่างเรอะ ผู้ชายเขาอุตส่าห์แจกขนมจีบเป็นเข่งๆ ตั้งหลายปีดีดัก ทั้งจีบทั้งอ่อยสารพัดวิธี แม่คุณก็ยังทำเล่นองค์ เป็นฉันหน่อยไม่ได้ เจ้าชายอลันรูปหล่อเสร็จโจรนานแล้ว”“พูดจาน่าเกลียด ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง เขาเป็นเจ้านายเรานะยะ อีกอย่างฉันไม่อยากเห็นแก่ตัวรั้งอนาคตคนดีๆ แบบเขาไว้ แกก็รู้ว่าอดีตของฉันไม่ได้สวยงาม บาดแผลบางอย่างถึงมันจะจางไปตามกาลเวลาได้ แต่มันก็ไม่หายไป...” ปลายเสียงสั่นเครือทำให้คนฟังอึ้งไปชั่วขณะเมื่อเผลอสะกิดปมในใ

“ไม่ว่าหรอกครับ ผมเข้าใจดีว่าคนบางคนก็ชอบยึดติดกับอะไรเดิมๆ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่บางทีผมว่าอะไรที่มันเดิมๆ ก็น่าเบื่อนะครับ” ชายหนุ่มมองร่างอรชรของคนตรงหน้า ก่อนกระตุกยิ้มมุมปากยั่วโมโห “บางทีการได้ลองของแปลกใหม่ คบคนใหม่ๆ หรือชิมรสชาติใหม่ๆ ดูบ้าง ก็อาจจะทำให้ชีวิตเรามีสีสันขึ้นก็ได้นะครับ แต่ถ้าคุณไม่กล้า...ผมก็เข้าใจ”“ไม่ใช่ไม่กล้าหรอกค่ะ แต่ฉันแค่ไม่ชอบทำตัวเป็น ‘กาฝาก’ ที่ชอบเอาเปรียบหรือทำลายความสุขคนอื่นต่างหาก!”คำว่ากาฝากนั้นทำให้ปราบดาสะอึก หน้าชาเหมือนถูกตบ ตาคมที่ตวัดมองคนอวดดีวาววับ“หวังว่าเหตุผลเท่านี้คงเพียงพอที่จะทำให้ฉันไม่ควรจะอยู่ร่วมโลก เอ๊ย! ร่วมโต๊ะเดียวกับคุณสองคนนะคะ”นัยน์ตาคมกล้าวาวโรจน์ห้ำหั่นกับดวงตาคู่งามที่แข็งกร้าวแบบสู้ไม่ถอย บอกให้รู้ว่าวิศราในวันนี้ไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาที่จะยอมให้ใครมาข่มเหงรังแกได้ง่ายๆ และแน่นอนว่าชายหนุ่มย่อมรับรู้ความนัยที่อีกฝ่ายต้องการสื่อกับเขาโดยตรง ในขณะที่คนไม่รู้อีโหน่อีเหน่อีกสองคนถึงกับอึ้งตะลึงงันยุทธนายิ้มค้าง หันขวับไปมองใบหน้าสวยหวานที่ดูเย็นชาของเพื่อนสาวอย่างแปลกใจ พอได้สติก็แอบสะกิดปรามเบาๆ ส่วนพรีมโรสเองก็ฝืน