Lahat ng Kabanata ng ปราบร้ายซ่อนรัก: Kabanata 1 - Kabanata 10

“ไหนว่าจะกลับช่วงบ่ายๆ เอ...ทำไมกลับมาไวจัง หรือว่าลืมของ...”“งั้นเดี๋ยวส้มกลับก่อนดีกว่า จะได้เลยไปเยี่ยมคุณพ่อด้วย...”“อ้าว! คุณหนูจะกลับเลยหรือคะ ไม่เข้าบ้านก่อนหรือคะ”“ไม่ดีกว่าค่ะ ไว้ส้มค่อยมาเยี่ยมป้ารื่นใหม่ ส้มไปก่อนนะคะ” หญิงสาวรีบตัดบทด้วยการสวมกอดหญิงวัยกลางคนเร็วๆ ก่อนที่จะหันหลังไปก้าวขึ้นรถของโรงแรมทันที“ออกรถได้เลยค่ะ” หญิงสาวพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นทั้งที่หัวใจเต้นรัวเร็วกว่าปกติแต่เสี้ยววินาทีที่รถสองคันกำลังแล่นสวนกันนั้นเอง จู่ๆ วิศราก็รู้สึกวูบ หน้ามืด เหมือนจะหายใจไม่ออก ร่างกายชาวาบราวกับโดนฟ้าผ่าลงมา เมื่อได้เห็นใบหน้าคมเข้มของคนขับรถคันนั้นถนัดตาหญิงสาวกำมือแน่นจนเล็บคมจิกเข้าไปในเนื้อกลางฝ่ามือจนห้อเลือด สมองเธอไม่ได้เลอะเลือนจนถึงขั้นจำไม่ได้ว่ารถที่เพิ่งวิ่งสวนเข้าไปคือ...รถของเธอเอง!กล้าดียังไง...หมอนั่นมันกล้าดียังไงถึงได้บังอาจเอารถคันโปรดของเธอไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของ แถมที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าคือไม่ใช่แค่เขาที่ถือวิสาสะใช้ข้าวของของเธอ แต่ที่เบาะข้างๆ คนขับนั่นยังมีสาวสวยแปลกหน้าที่เธอไม่เคยรู้จักนั่งชูคอเคียงข้างกันมาด้วยอีกคน“อุ๊ย!...” ห

“เอ้า...ก็ตามใจ พี่ก็พี่ ไหว้ทักทายพี่เขาสิยายหนู” ผู้เป็นพ่อบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แววตาที่มองบุตรีคนเดียวเต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดูอย่างเต็มเปี่ยม แต่น่าเสียดายที่อีกฝ่ายไม่ทันเห็น เพราะถูกอคติมาบดบังดวงตาจนมืดมิดวิศราเม้มปากแน่น ไม่ได้ยกมือไหว้ แม้จะรู้ดีว่าอีกฝ่ายมากวัยกว่า แต่ก็นั่นแหละ ไม่ใช่ญาติข้างไหนนี่ ทำไมเธอต้องไหว้ให้เสียมือ ก็แค่พวกกาฝากที่มาอาศัยบ้านเธออยู่ก็เท่านั้น“ตั้งแต่วันนี้ไปคุณปูกับพี่ปราบจะมาอยู่กับเราที่บ้าน”ราวกับฟ้าผ่าลงมากลางศีรษะ หญิงสาวมองหน้าพ่ออย่างไม่พอใจ ดวงตากลมโตขุ่นปรายมองผู้มาใหม่ทั้งสองก่อนเชิดปลายคางน้อยๆ อย่างหยิ่งยโส เธอไม่ไหว้ซะอย่างใครจะทำไม คนพวกนี้ก็แค่ปลิงที่มาเกาะพ่อของเธอเท่านั้น “ยายส้ม!” วิศรุตปรามเมื่อเห็นอาการคอแข็งของลูกสาวจอมดื้อ เพราะรู้ฤทธิ์ลูกสาวผู้เอาแต่ใจของตนดีกว่าใคร ส่วนหนึ่งก็น่าจะมาจากพ่ออย่างเขาที่ทุ่มเทความรักมากมายให้ลูกสาวสุดที่รักไปเพื่อหวังทดแทนความรักจากมารดาที่สูญเสียไป อะไรที่เธอต้องการต่อให้ยากลำบากเขาก็จะหามาประเคนให้ลูกสาวให้ได้ แต่นั่นกลับทำให้วิศรากลายเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้ง คนเดียวที่เธอยอมลงใ

เพียะ! ฝ่ามือหนาตวัดไปที่แก้มนวลของหญิงสาวอย่างลืมตัว ทุกคนยืนตกตะลึง วิศราชาวาบไปทั้งร่าง มือสั่นระริกกุมแก้มใสๆ ของตัวเองที่มีรอยนิ้วมือบิดาแต้มชัด ไม่เคยเลย...ตั้งแต่เด็กจนโตพ่อของเธอไม่เคยตีหรือว่าให้เจ็บช้ำน้ำใจสักครั้ง แต่พอคนพวกนี้ก้าวเข้ามาเพียงวันแรก เธอก็ถูกพ่อตบจนหน้าหัน“ส้ม! พ่อ...พ่อไม่ได้ตั้งใจ...” ผู้เป็นพ่อเพิ่งได้สติ เมื่อเห็นรอยนิ้วมือตนบนใบหน้าสวยสดใสของลูกรัก หัวใจก็กระตุกวาบด้วยความรู้สึกผิดที่พลั้งมือไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ “พ่อขอโทษ...”“ในที่สุดคุณพ่อก็เห็นคนอื่นดีกว่าลูก คุณพ่อไม่รักส้มแล้ว คุณพ่อใจร้าย” ดวงตากลมโตมีน้ำตาคลอเบ้า แต่เจ้าตัวไม่ยอมให้หยดจากตา ไม่ได้เจ็บที่แก้ม แต่ปวดร้าวที่หัวใจต่างหาก“ส้มเกลียดคุณพ่อแล้ว เกลียดที่สุด!” หญิงสาวตะโกนใส่ก่อนวิ่งพรวดพราดออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว“ยายส้ม!” ประมุขของบ้านถึงกับกุมขมับ มองฝ่ามือตัวเองอย่างเสียใจที่สุด เขาผิดเองที่ตามใจลูกมาตลอด คำน้อยก็ไม่เคยว่า ซ้ำยังเลี้ยงอย่างทะนุถนอมมาตลอด เพราะต้องการชดเชยการสูญเสียมารดาของบุตรสาว แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งเหล่านั้นจะทำให้ลูกสาวของเขากลายเป็นเด็กก้าวร้าวอย่างนี้“ผมผิ

“ว้าย! คุณหนูจะทำอะไรคะ”สาวใช้เก่าแก่ร้องเอะอะเมื่อเห็นคุณหนูคนสวยคว้ากรรไกรตัดหญ้าตรงปรี่เข้าไปที่เจ้ากุหลาบงาม ก่อนตัดมันฉับๆ จนกลีบกุหลาบแหว่งวิ่นร่วงกระจายเกลื่อนพื้น เท่านั้นยังไม่หนำใจคนเจ้าอารมณ์ยังผลักกระถางจนตกลงมาแตกไม่มีชิ้นดี“คุณส้ม!” เจ้าของเสียงหวานเรียกอย่างตกใจ เมื่อได้เห็นกุหลาบต้นโปรดย่อยยับไปต่อหน้าต่อตา ปุริมารีบวิ่งเข้าไปรั้งแขนเรียวเสลาหมายหยุดการกระทำอุกอาจของลูกเลี้ยงสาว แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมหยุดง่ายๆ จนเกิดการยื้อแย่งชุลมุนขึ้น"ถอยไป! อย่ามายุ่ง ถอยไป ฉันบอกให้ถอยได้ยินไหม...เพียะ!"“โอ๊ย!” โดยไม่ทันระวังมือของคนเป็นลูกเลี้ยงจึงสะบัดฟาดเข้าที่ใบหน้าซีกขวาของแม่เลี้ยงเต็มแรงจนหน้าหันเสียหลักล้มไปกองที่พื้น“ว้าย! คุณผู้หญิง!”วิศราหันขวับมองใบหน้านวลของฝ่ายตรงข้ามที่มีรอยมือของเธอปรากฏชัด ที่มุมปากมีรอยเลือดซึมออกมาให้เห็น ลึกๆ แล้วเจ้าของฝ่ามือพิฆาตก็แอบตกใจอยู่ไม่น้อย เพราะเธอไม่ได้ตั้งใจหรือต้องการทำร้ายร่างกายใครถึงกับเลือดตกยางออก แต่มันช่วยไม่ได้ก็ฝ่ายนั้นสะเออะเข้ามาเกะกะขวางทางเธอเองนี่นา“เอะอะอะไรกัน เสียงดังไปถึงข้างล่าง...ว้าย! คุณหนู! คุณผู้หญิง!”

“แต่ส้มเกลียดหมอนั่น คนเลว! เมื่อไหร่คนพวกนั้นจะไปพ้นๆ บ้านเราเสียทีคะ เมื่อไหร่ยายผู้หญิงคนนั้นจะคืนคุณพ่อให้ส้มสักที” เสียงฮึดฮัดไม่สบอารมณ์“ตายจริงคุณหนู ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ เดี๋ยวคุณปราบเธอมาได้ยินเข้า”“ได้ยินก็ดีสิคะ จะได้ไปๆ ให้พ้นบ้านเราสักที ส้มเกลียดขี้หน้าจะตายแล้ว ไหนจะยายพี่สาวอีกคน อย่าคิดว่ารู้ไม่ทันว่ามันประจบให้คุณพ่อพาไปเที่ยวสองต่อสอง” หญิงสาวเม้มปากอย่างขุ่นเคือง “หึ! คอยดูนะ ส้มจะทำทุกวิถีทางให้สองพี่น้องนั่นกระเด็นออกไปจากบ้านเราให้เร็วที่สุด ต่อให้ต้องใช้วิธีสกปรกก็ตาม”“โธ่...คุณหนูคะ” นางรื่นรมย์ได้แต่ส่ายหน้าระอาในความเจ้าคิดเจ้าแค้น มองตามหลังนายสาวที่ผละวิ่งขึ้นห้องไป โดยไม่รู้เลยว่ามีใครแอบมองอยู่ห่างๆ อย่างเข่นเขี้ยวปราบดากัดฟันกรอด หลังได้ยินคำประกาศศึกจากหญิงสาวร่วมบ้านเต็มสองหู ลำพังตัวเขานั้นไม่แคร์อยู่แล้วว่าเธอจะมาไม้ไหน แต่ถ้าเด็กคนนั้นจ้องจะเล่นงานพี่สาวสุดที่รักของเขา งานนี้เขาคงจะปล่อยเธอไปไม่ได้เสียแล้วสินะ แต่คนหัวดื้อแบบวิศราคงปราบด้วยวิธีธรรมดาไม่ได้ เขาต้องหามาตรการขั้นเด็ดขาดมาจัดการกับเธอตามแบบของเขา มาลองดูกันสักตั้ง ระหว่างคุณหนูตั