Semua Bab Trapped by a Dangerous Billionaire's Love: Bab 21 - Bab 30

CRASH!Isa pang pagsabog. Mabilis akong hinila ni Noah palabas ng gusali, ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Hangin lang ang nasa pagitan namin at ng mga humahabol sa amin."Bilisan mo, Ava!" sigaw niya.Hindi ako sumagot. Nasa isip ko pa rin ang huling titig ni Dominic bago kami tumakas—ang ngiti niya, parang alam niyang babalik ako. Ang sakit ng puso ko, hindi ko kayang iwasan ang lahat ng tanong na gumugulo sa aking isipan.Isang putok ng baril. Tumilapon ako sa isang sulok nang itinulak ako ni Noah sa pader, tinakpan ang katawan ko."Shit!"Mabilis siyang nagpaputok pabalik, habang ako naman ay nagpipilit huminga ng maayos. Ramdam ko ang kabog ng dibdib ko, at ang malamig na pawis na tumutulo sa aking likod. Hindi ko alam kung anong mangyayari, pero kailangan naming makaligtas."Saan tayo pupunta?!" tanong ko, ramdam ang init ng dugo sa katawan ko.Hindi siya sumagot. Hinila niya ako sa isang madilim na eskinita at isinakay sa isang sasakyan. Bumukas ang pinto, at bago pa

Sumabog ang mga pader sa paligid namin, tinatamaan ng bala. Ang hangin sa loob ng hideout ay puno ng alikabok at usok. Agad akong tinulak ni Jacob patungo sa isang sulok, ang huling folder sa aking mga kamay."Don’t let go of it, Ava!" Sigaw ni Jacob.Nakatingin lang ako, hindi ko alam kung anong gagawin. "Noah!" Sigaw ko, pero wala na siya sa harapan ko. Wala nang oras. Lahat kami nagsasapantaha na may mas malaki pang panganib."Let’s go!" Hinila ako ni Noah papalabas ng gusali, ang mga paa ko halos hindi matapakan ng mabuti. Nakikita ko ang mga kalaban sa bawat sulok. Mga mata ng pusa, nagmamasid, naghihintay.Mabilis akong natigilan. “Noah, saan tayo pupunta?”“Getaway car! Stay close!” Wala na siyang ibang sinabi, pero may alinlangan sa mga mata niya. Nandiyan na si Dominic. Alam kong makikita niya kami.Nang makarating kami sa parking area, hinarang kami ng mga tauhan ni Dominic. Ang init ng katawan ko, ang kaba ay parang isang malaking bato sa dibdib. Bago ako makagalaw, may is

Pagkaalis ni Jacob, naiwan kaming dalawa ni Dominic sa warehouse. Tahimik. Mabigat. Parang bago sumabog ang bagyo. “Gone?” bulong ko, hindi makapaniwala. “Paano siyang mawawala nang ganun lang?” Nakatingin si Dominic sa pintuan, hawak pa rin ang baril. Ang mga kamao niya’y nakasara, nanginginig—hindi lang galit, kundi takot, guilt, at isang lihim na hindi pa niya kayang sabihin. “Tangina naman, Santiago,” bulong niya. “He was never supposed to do that.” Nilapitan ko siya. “Sabihin mo sa’kin, Dominic. Anong hindi ko alam?” Nag-angat siya ng tingin. Matatalim ang mata niya, pagod. “Kung nagpalit ng panig si Santiago, Ava... lahat ng ginawa natin—lahat ng plano—pwedeng maging bahagi ng mas malupit na laro.” Napalunok ako. “At yung folder?” “Hindi lang basta ebidensya ‘yon,” sagot niya. “May mga pangalan, operasyon. Mga taong nagtatago sa likod ng mga trahedya natin.” “Kung hawak na ni Santiago…” “…We lost our leverage,” sabay tapik sa dashboard. “And maybe our only

Isang impit na ungol ang pumunit sa katahimikan.Dahan-dahang gumalaw si Dominic. Duguan ang gilid ng katawan niya, pero buhay. Nanginginig ang kamay kong hawak pa rin ang tubo habang napaluhod ako sa tabi niya.“Ava…” bulong niya, mahina pero buo.“Nandito ka.”Tumulo ang luha ko.“Hindi kita iiwan. Hindi na.”“Tumayo kayo!” sigaw ni Santiago, ngayon ay may kasamang dalawang armadong tauhan. Nakaposisyon sila sa magkabilang dulo ng pasilyo, baril na nakatutok sa amin.Napatayo si Jacob, bahagyang inihaharang ang sarili sa amin.“Tatapusin mo ’to sa coward’s way, Santiago? Dalawang baril laban sa isang sugatan at isang babae?”“Sarili mo ang tingnan, Jacob,” tugon niya.“Tatlo kami. Kayo? Laging kulang.”“Pero mas buo kami kaysa sa ’yo,” sagot ko, tinutok ang tubo kay Santiago.Nagngalit ang panga niya.“Babarilin ko kayong lahat kung hindi kayo—”BANG!Bumagsak ang isang ilaw mula sa kisame. Sumabog ang bumbilya sa taas ng tauhan niya. Kumislap ang paligid. Sandaling pagkabigla. Gumu

BANG! Parang pumunit sa hangin ang putok. Agad kaming napayuko. “Baba!” sigaw ng lalaki sa driver's seat, ang boses niya hindi nagpakita ng kaba. Hinila ako ni Dominic pababa sa upuan. Sumabog ang bintana sa kanan. Sumingit ang malamig na hangin at alikabok. “Trap ‘to,” bulong ko, nanginginig ang kamay kong may hawak sa baril. Bumukas ang pinto sa likod. Mga yabag. Mabilis. Marami sila. “Cover me,” utos ni Dominic habang binuksan ang kabilang pinto. Tumalilis kami palabas ng kotse, gumapang sa damuhan. Ang mga putok sunod-sunod, parang ulan ng bala sa paligid namin. “Galing sa kanan!” sigaw ko habang lumalapit ang mga anino. Humandusay kami sa putikan. Mabigat ang hangin, parang dinudurog ang dibdib ko sa kaba. “Tumatakbo sila!” sigaw ng isa mula sa likod. Hinila ako ni Dominic. “Kaliwa! May alley!” Tumakbo kami, lumiko sa madilim na kanto ng abandonadong gusali. Ang paligid, parang multong patay na lugar basag na bintana, sirang pinto, at dingding na puno ng graffiti. “