Semua Bab ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน: Bab 1 - Bab 5

หลิวอี้ชิงนั่งอยู่ในเรือนหอของนางกับแม่ทัพโยวหยางเล่อเพียงลำพัง เพราะสามีที่เพิ่งแต่งงานกันนั้น เขาออกเดินไปทางไปชายแดนทันทีเพราะมีภารกิจด่วน มีคำสั่งให้กองทัพโดยการนำของเขาออกไปรบที่ชายแดนเป็นการด่วนเพราะมีข้าศึกเข้ามาประชิดอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเสร็จพิธีแต่งอย่างรวบรัดแล้ว เขาก็เปลี่ยนจากชุดเจ้าบ่าวเป็นชุดเครื่องแบบแม่ทัพแล้วร่ำลามารดาของเขาที่เหลือเพียงคนเดียว ส่วนบิดานั้นได้เสียชีวิตไปในสนามรบหลายปีมาแล้ว และเขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งแม่ทัพต่อจากบิดาของตนเอง วันนี้เขาเพิ่งดีใจที่ได้สมรักกับหญิงงามที่เขาเองก็มีใจให้นางไม่น้อย หลังจากเพียงแค่ได้พบหน้ากัน หลังจากนั้นไปมาหาสู่กันอยู่หลายครั้งจนมาถึงวันหมั้นหมายและจัดพิธีแต่งงานรับนางเป็นฮูหยินของเขาแล้ว ยัังไม่มีโอกาสจะได้เข้าหอด้วยซ้ำ ก็มีราชโองการด่วนมาหาเขาที่จวนแม่ทัพ เพื่อให้เคลื่อนทัพในทันทีเพื่อไปสู้ศีึกที่ชายแดนระหว่างแคว้นชิงกับแคว้นต้าเหนิง หลังจากร่ำลากับท่านแม่ของเขาแล้ว เขาก็จับข้อมือบางของเจ้าสาวของเขาเดินเข้าไปในห้องหอ เมื่อปิดประตูลงแล้ว เขาก็หันมาจับไหล่ของนางเอาไว้ “ อี้ชิง พี่จะต้องไปทำหน้าที่ของแม่ทัพเพื่อบ้า

“ เรือนเล็กที่ไหนกันเจ้าคะพ่อบ้าน” ชุ่ยเอ๋อทนไม่ไหวจึงได้เอ่ยปากถาม “ เรือนเล็กนี้อยู่ท้ายจวนขอรับ นายหญิงใหญ่สั่งให้ฮูหยินน้อยย้ายข้าวของไปให้หมดภายในวันนี้ขอรับ ส่วนเรือนหลังนี้นายหญิงใหญ่จะให้คุณหนูเสี่ยวหลานย้ายเข้ามาอยู่ขอรับ ” ชุ่ยเอ๋อหันขวับไปมองหน้าคุณหนูของตัวเองทันที ทำเช่นนี้มันรังแกกันเกินไปแล้ว คุณหนูเป็นฮูหยินของท่านแม่ทัพแท้ๆ แต่จะให้ย้ายไปอยู่เรือนหลังเล็กท้ายจวน " แต่มันจะเหมาะหรือเจ้าคะ เรือนนี้ท่านแม่ทัพให้ฮูหยินของเขามาพักแท้ๆ จะให้คนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาของเขามาพักแทนมันจะเหมาะสมหรือไม่เจ้าคะ ” ชุ่ยเอ๋อทนไม่ไหวจึงได้เอ่ยขึ้น “ ช่างเถอะ ชุ่ยเอ๋อ พ่อบ้านโยว ท่านช่วยให้บ่าวชายกับสาวใช้อีกสักสองคนมาช่วยขนข้าวของไปที่เรือนเล็กที่ว่านั่นให้ข้าด้วยก็แล้วกัน ”อี้ชิงตัดสินใจยอมย้ายไปเสียเพื่อให้เรื่องมันจบ พ่อบ้านชรามีสีหน้าดีขึ้น แม้ใจจริงเขาก็รู้ดีว่านี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่ทำอย่างไรได้เล่าในเมื่อผู้เป็นใหญ่ที่สุดในจวนนี้สั่งให้ทำอย่างไรเขาก็จำต้องทำอย่างนั้น ในเมื่อท่านแม่ทัพไม่อยู่ คนที่จะกล้าแข็งข้อกับนายหญิงใหญ่ได้นั้นมีแค่เพียงท่านแม่ทัพโยวเพียงเท่านั้น แ

“ ฮูหยินน้อยต้องการพบข้าเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ ข้าชื่อซื่อหลัน เป็นหัวหน้าคนครัวเจ้าค่ะ ” หัวหน้าคนครัวหันมาถามสตรีที่เพิ่งเดินเข้ามาที่ทุกคนต่างก็รู้ว่าเป็นฮูหยินที่เพิ่งแต่งเข้ามาของแม่ทัพโยว “ ฮูหยินใหญ่ให้ข้าดูแลเรื่องในจวนนี้น่ะ ให้ดูแลทั้่งเรื่องอาหารการกินและเรื่องอื่นๆในจวนด้วย จึงจะมาถามเรื่องรายการอาหารที่ทำในแต่ละวันด้วยว่าเราจะลดค่าใช้จ่ายใดๆได้บ้าง เพราะพ่อบ้านโยวบอกว่าตอนนี้เงินทองของจวนร่อยหรอลงมากเพราะท่านแม่ทัพใช้เงินไปกับการกักตุนเสบียงของทหาร คงต้องรอให้ท่านแม่ทัพกลับมาจากชายแดนก่อนทุกอย่างก็จะดีขึ้น ” หัวหน้าคนครัวทำหน้าอ่อนใจ “ ฮูหยินน้อยเจ้าคะ ทุกวันนี้เวลาข้าไปรับเงินค่ากับข้าวจากฮูหยินใหญ่มันก็น้อยมากกว่าเดิมเต็มทีแล้วเจ้าค่ะ แทบไม่พอค่าใช้จ่าย กับข้าวแทบจะไม่มีเนื้อสัตว์อยู่แล้ว แทบจะต้องทำแต่ผัดผักแล้วเจ้าค่ะ ยิ่งหลังจากงานเลี้ยงงานแต่งงานยิ่งได้ค่ากับข้าวน้อยลงอีกเจ้าค่ะ ข้าก็ไม่รู้จะประหยัดได้อย่างไรอีกแล้ว พวกบ่าวก็บ่นกับอุบเรื่องกับข้าวที่มีแค่เศษเนื้อ กินข้าวก็ไม่ค่อยอิ่มกันแล้วเจ้าค่ะ ” อี้ชิงอึ้งไปทันที นางไม่รู้มาก่อนเลยว่าในจวนแม่ทัพจะขาดแคลนเงินทอ