ว่าผมเด็กแล้วผมเด็ดมั้ยครับ의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

เพียงฟ้ามองดูบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ตรงหน้าที่มาตามแผนที่ ก่อนมองหาป้ายที่น่าจะเป็นตัวบ่งบอกว่าเธอมาไม่ผิดที่ แต่ไม่ว่าจะมองหายังไง ก็ไม่มีส่วนไหนที่พอจะบอกได้เลยว่าบ้านนี้ คือ บ้านที่ปรึกษา จริงๆ บ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางกรุงท่ามกลางรั้วรอบขอบชิดนั้นดูเงียบสงบกว่าที่น่าจะเป็น บริเวณโดยรอบที่มองผ่านรั้วเข้าไปก็ดูกว้างและสวยจนน่าหวั่นใจว่าคนที่ฐานะขนาดนี้จะมาเปิดบริการแบบนี้ไปเพื่ออะไร หรือไม่งั้นก็ควรจะเปิดเป็นคลินิกไปเลยรึเปล่ายิ่งมองไปรอบด้านก็ยิ่งไม่มั่นใจไปใหญ่ เพราะไม่ว่าจะเป็นด้านไหน ก็มีแต่บ้านหลังใหญ่โตแบบที่เธอคงไม่มีทางได้มาเหยียบถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ เป็นสังคมที่ช่างแตกต่างซะเหลือเกินเพียงฟ้าก้มลงมองข้อมูลในมือถือที่เพื่อนส่งให้อีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ แต่ไม่ว่าจะอ่านยังไงนี่ก็คือจุดหมายปลายทางที่เธอต้องมาอยู่ดี หากไม่ใช่เพราะเพื่อนที่หวังดีเกินเหตุจ่ายค่าบริการล่วงหน้ามาให้แล้ว เธอคงไม่คิดจะมาใช้บริการอะไรพวกนี้เป็นแน่อาจเพราะเพียงฟ้าอายุปาเข้าไปสามสิบสองแล้ว แต่กลับไม่เคยมีประสบการณ์รัก ไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนนอกจากนอนอ่านนิยายอยู่ในห้องของตัวเองในคอนโด ที่อุตส่า

“จะพาไปหนาย ฟังก่อน”เสียงยืดยานของคนเมาถามขึ้น เมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกอุ้มไปไหนสักทีโดยที่สติก็ลดน้อยลงทุกที แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคิดได้ว่าตัวเองต้องพูดอะไรสักอย่าง“ครับ เดี๋ยวฟังต่อบนเตียงนะ”คนตัวสูงที่อุ้มคนเมาตัวอ่อนปวกเปียกไว้ในอ้อมแขนตอบรับ ทั้งที่ไม่ได้หยุดฝีเท้าลงสักนิด“ไม่ๆ น้องต้องฟังพี่”เพียงฟ้ายังคงดึงดันจะพูดแม้เสียงที่ออกมาจะแทบฟังไม่รู้เรื่องเลยก็ตาม มือเล็กกอดคอหนาไว้แน่นเพราะรู้สึกว่าโลกมันโคลงเคลงเหลือเกิน“ครับ ฟังอยู่”เสียงทุ้มตอบรับอย่างใจเย็น ไม่ได้ถือสาคนเมาที่มือไม้ซุกซนจับนู่นลูบนี่ไปเรื่อยจนหายใจสะดุดไปหลายครั้ง“ไม่ น้องไม่ยอมฟังพี่เลย เอาแต่สั่งๆ”เพียงฟ้าบ่นออกมาด้วยความเคือง หน้าสวยบึ้งตึงจนคนมองหัวเราะเบาๆในความน่ารักนั่น“แค่อยากให้ผ่อนคลายครับ”คนตัวโตตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ก่อนวางคนเมาลงบนเตียงในห้องที่เคยพาขึ้นมาอาบน้ำก่อนหน้านั้น“พี่น่ะนะ ไม่ได้ตั้งใจมาเลยจริงๆนะ”เพียงฟ้าพยายามพยุงตัวขึ้นนั่ง แต่ก็ล้มเหลวทุกรอบจนต้องดึงคอเสื้อคนที่ยืนข้างเตียงมาใกล้ๆแทน เพื่อที่จะบอกเรื่องสำคัญ“เหรอครับ แต่จ่ายค่าบริการพิเศษแล้วนะ”คนที่พร้อมให้บริการตอบกล

“เทมส์”เพียงฟ้าเอ่ยเรียกคนตัวโตที่ยังโอบกอดเธออยู่ตั้งแต่เมื่อคืน ต่อให้เมามากแค่ไหนเพียงฟ้าก็จดจำได้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น จำได้ว่าเทมส์เอาแต่ใจมากขนาดไหน แต่ถึงอย่างนั้นคนเด็กกว่าก็ดูแลเธอดีมากก่อนจะพามานอนหมดแรงจนเช้าแบบนี้คิดกี่ทีก็ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่มาจนป่านนี้ เธอจะมาพลาดท่าเสียทีกับคนที่เด็กกว่าขนาดนี้ได้ เพราะความเซ่อซ่าและไม่ระวังตัวของตัวเองแท้ๆ อยู่ตัวคนเดียวจนตามใครไม่ทันแบบนี้ ถึงจะโทษตัวเองบ้างแต่ความรู้สึกตอนนี้ก็ไม่ได้แย่หรือรู้สึกเสียใจอะไรจนเพียงฟ้าก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน“ครับ”เสียงทุ้มครางรับแหบพร่าเพราะยังไม่ตื่นดี ร่างใหญ่ขยับตัวเข้าหาร่างเล็กก่อนจะกอดรัดแน่นกว่าเดิมจนเพียงฟ้าแทบหายใจไม่ออก “ปะ ปล่อยพี่กลับได้ยัง”เพียงฟ้าเอ่ยถามตะกุกตะกัก หน้าเห่อร้อนด้วยความเขินอายเมื่อร่างกายที่ยังเปลือยเปล่าทั้งคู่บดเบียดกันจนแนบชิด เธอพยายามดันอกแกร่งให้ออกห่างแต่เหมือนจะไม่เป็นผลเพราะเทมส์ก็ไม่ยอมคลายแขนออกเช่นกัน แถมพอเอามือไปดันมากๆก็ยิ่งใจสั่นกับกล้ามเนื้อที่ขึ้นรูปชัดเจนไปทั้งตัวของคนตัวโตอีกต่างหาก เมื่อคืนที่สัมผัสก็พอรู้ว่าเทมส์หุ่นดีมากแต่ไม่คิดว่าพอเห็นจริงๆจะดี

“เทมส์! เป็นอะไรคะ เทมส์บอกพี่เร็ว”เพียงฟ้าเข้าไปจับตัวอีกคนก่อนจะถามด้วยความร้อนรน ท่าทางที่ดูเจ็บปวดทรมานทำเธอกระวนกระวายจนทำอะไรไม่ถูก“เทมส์ปวดท้องมากเลยเพียง”คนที่จู่ๆก็ป่วยขึ้นมากะทันหันเงยขึ้นมาตอบเพียงฟ้าด้วยสีหน้าที่แสนทรมานจนน่าสงสาร หน้าหล่อฟุบลงกับพวงมาลัยรถพลางหลับตาขมวดคิ้วแน่น มือสองข้างก็กุมท้องเอาไว้จนตัวงอ“ทำไงดี ไปโรงบาลๆแต่พี่ขับรถไม่เป็น งั้นเรียกรถโรงบาลดีกว่า หรือจะไปแท็กซี่ดี”เพียงฟ้าหันซ้ายหันขวาอย่างร้อนรน อยู่ๆสติก็หายไปจนไม่รู้จะจัดการเรื่องตรงหน้ายังไงดี“เพียงครับ โอ้ย”เทมส์ที่เห็นเพียงฟ้าดูตื่นตกใจเกินเหตุก็เรียกไว้ ก่อนจะทรุดตัวลงอีกหนเพราะความเจ็บ“เทมส์ ใจเย็นๆนะ รอพี่แป้บพี่จะไปเรียกรถ”เพียงฟ้าที่เห็นว่าคนน้องไม่ดีขึ้นแถมยังจะแย่ลงอีก ตัดสินใจจะออกไปเรียกรถแท็กซี่ให้เพราะเธอเองก็ขับรถไม่เป็น“ไม่เพียง ไม่ต้องครับ”เทมส์รีบร้องห้ามเมื่อเห็นว่าเพียงฟ้ากำลังจะเปิดประตูรถออกไปจริงๆ “ไม่ได้สิ เทมส์ปวดมากไม่ใช่เหรอ”เพียงฟ้าหันมาทำท่าจะดุเมื่อเทมส์กำลังดื้อ ตัวเองปวดขนาดนั้นยังจะมาห้ามเธออีก“ใช่ครับ แต่เทมส์มียาอยู่”เทมส์รีบบอกเมื่อเห็นท่าทางไม่พอ

“ครับ เพื่อนเทมส์มันแกล้ง”เทมส์ยืนยันอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าตกใจและไม่อยากจะเชื่อของเพียงฟ้า ก็ไม่ได้โกหกสักนิดเพราะโดนแกล้งจริงๆ ต่อให้ไม่น่าเชื่อขนาดไหนก็เถอะ เทมส์เองก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องทำแบบนี้สักหน่อย วันๆไม่เคยอยากคุยกับใคร เรื่องอะไรจะต้องไปรับปรึกษาปัญหาชีวิตคนอื่นด้วย ที่สำคัญคือรวยมากจะหาเงินไปทำไมนักหนาก่อน“หมายความว่าไงคะ”เพียงฟ้าพยายามตั้งสติเพื่อจะรับฟังว่าที่จริงแล้วเรื่องที่พาเธอซวยขนาดนี้ตกลงมันเกิดขึ้นจากอะไรกันแน่ บางทีก็สงสัยว่าชีวิตคนเรามันจะมีเรื่องให้ตกใจวันละกี่รอบกัน“มันทำใบโปรโมทแกล้งเทมส์ครับ”เทมส์บอกพลางถอนหายใจยาวๆด้วยความลำบากใจ ความผิดเพื่อนสนิทอย่างตุลย์ที่เป็นคนเริ่มก็ใช่ แต่เรื่องที่ตัวเองพาเพียงฟ้าเข้าบ้านนั่นคงโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเองที่ดันไปถูกใจเพียงฟ้าจนเรื่องเลยเถิดขนาดนี้ หวังว่าถ้าตัวเองบอกความจริงไปหมดแล้วเพียงฟ้าจะยังไม่ไล่ออกไปจากห้องซะก่อนก็แล้วกัน“แกล้งยังไงนะ”เพียงฟ้าถามย้ำอย่างรอคอย แค่เห็นสีหน้าที่เหมือนลำบากใจของเทมส์ก็เริ่มจะกระจ่างว่าเธอน่ะมันคงดวงซวยจริงๆแบบไม่ต้องสงสัย“มันทำใบโปรโมทแกล้งเทมส์แล้วเอาไปวางเล่นตามโต๊ะที่ร