Lahat ng Kabanata ng ว่าผมเด็กแล้วผมเด็ดมั้ยครับ: Kabanata 11 - Kabanata 20

“ง่วงเหรอ”เพียงฟ้าเอ่ยถามคนขับรถที่ตอนนี้หาวออกมาหลายครั้ง ตาสวยมองคนเด็กกว่าอย่างเป็นห่วงเพราะเห็นว่าต้องขับรถไปเรียนอีก“นิดหน่อยครับ”เทมส์บอกตามตรงเพราะก็ง่วงจริงอย่างที่ว่า เอาแต่รังแกเพียงฟ้ามาสองคืนติดแรงที่มีก็เลยหดหาย แถมยังนอนไม่เต็มอิ่มอีกต่างหาก แต่ก็ยิ้มบางให้เพียงฟ้าราวกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรจนเพียงฟ้าส่ายหัว“พี่บอกแล้วว่าไม่ต้องมาส่ง เดี๋ยวก็ไปเรียนสายพอดี”เพียงฟ้าบ่นออกมาแม้จะคุยเรื่องนี้กันมาแต่เช้าแล้วก็ตาม“เทมส์ผ่านทางนี้อยู่แล้วครับ เพียงนั่นแหละจะสายนะ”เทมส์เอ่ยเตือนคนที่เอาแต่เป็นห่วงตัวเอง มือหนาจับแขนเล็กให้เจ้าตัวดูนาฬิกาที่ใส่เพื่อเตือนว่าใกล้เวลาเข้างานแล้ว “จริงสิ ขอบใจนะเทมส์ พี่ไปละ”เพียงฟ้าที่รู้ตัวพลันตื่นตูมขึ้นมา รีบหยิบกระเป๋าจากหลังรถก่อนจะขอบคุณที่เทมส์อุตส่าห์มาส่งแบบนี้“เดี๋ยวครับ”เทมส์รั้งแขนเล็กที่กำลังจะเปิดประตูรถออกจนเพียงฟ้าชะงักหันมาถามอย่างแปลกใจ“อะไรเหรอ”หน้าตาเหรอหราดูตลกและน่ารักของเพียงฟ้าทำให้เทมส์ยิ้มออกมาจนเห็นลักยิ้มสวยให้เพียงฟ้าใจกระตุกเล่น“เพียงลืมให้ค่าจ้างเทมส์นะ”เทมส์ทวงถามค่าจ้างที่เพียงฟ้ายิ่งไม่เข้าใจไปใหญ

เพียงฟ้าเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบหอมหวานสลับเร่าร้อน สมองที่คิดต่อต้านพร่าเบลอเมื่อเทมส์ไม่เปิดโอกาสให้ทักท้วง เนิ่นนานหลายนาทีกว่าบทลงโทษจะจบลง เพียงฟ้าเกาะแขนแกร่งพยุงตัวขาอ่อนจนแทบทรุด ก่อนเงยหน้ามองคนเด็กกว่าด้วยดวงตาหยาดเยิ้ม“ยอมรับได้รึยังครับ หืม”เทมส์ถามย้ำก่อนปาดนิ้วเช็ดคราบน้ำสีใสที่ย้อยลงมาจากปากอิ่มบวมเจ่อ เพียงฟ้าหลบสายตาหน้าเห่อร้อนกับการกระทำนั่น“แต่มันเป็นไปไม่ได้”ปฏิเสธพร้อมยันมือกับอกหนาเมื่อเทมส์โอบรัดเอวบางให้แนบชิดอีกครั้ง“บอกมาสิครับว่าไม่ชอบเทมส์”เทมส์เชยคางมนขึ้นให้คนที่หลบเลี่ยงสายตาจ้องกลับ มืออีกข้างกอดเอวบางแนบแน่นไม่ให้อีกคนหนีไปได้“เทมส์”เพียงฟ้าเรียกคนที่บังคับให้จ้องตาเสียงเบาหวิว ใจเต้นรัวกับสายตาราวหลุมลึกดูดดึงให้เธอตกลงไปอย่างไม่อาจห้าม เธอรู้มาแต่แรกแล้วว่าถ้าไม่รีบออกห่างจากเทมส์จะไม่มีวันห้ามความรู้สึกได้ ลึกๆเธอเองก็กลัวว่าความรู้สึกของเทมส์จะเป็นแค่ความหลงชั่วคราว เทมส์ยังต้องโตต้องเจออะไรอีกเยอะ แถมยังแตกต่างทางฐานะจนไม่คู่ควรอีกต่างหาก เธอที่อายุขนาดนี้จะมีหน้าอะไรไปคบกับเทมส์กัน“บอกมาว่าเกลียดเทมส์ ไม่เคยหวั่นไหวกับเทมส์แล้วเทมส์จะไม่มา

“อื้อ เทมส์…พอแล้ว”เพียงฟ้าส่งเสียงประท้วงเมื่อถูกรบกวนการนอนทั้งที่เพิ่งได้นอนไปไม่นาน มือที่ลูบไล้ไปทั่วตัวกำลังปลุกเร้าให้ร่างกายตื่นตัว แต่เพราะเหนื่อยมากเกินกว่าจะตอบสนองแล้วเพียงฟ้าเลยทำแค่พลิกตัวหนีคนเกเร“เทมส์ยังไม่อิ่มเลยนะครับ”คนเอาแต่ใจว่า ซุกไซ้ไปตามคอขาวและไหล่เนียนที่เปิดเปลือยพ้นผ้าห่มผืนหนาออกมา“แต่พี่ไม่ไหวแล้วนะ เทมส์บอกจะพอตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ”“ก็เพียงน่ากินมากเลยนี่นา”คนเด็กกว่าบอกหน้ามุ่ย โยนความผิดให้คนพี่หน้าด้านๆทั้งที่ความจริงเป็นเพราะตัวเองหื่นมากเกินไปต่างหาก“ตั้งแต่เมื่อคืนเทมส์ก็ไม่ปล่อยพี่นอนดีๆเลย ไหนบอกจะพาทำอะไรสนุกๆไง”เพียงฟ้าหันมาดันหน้าหล่อเหลาแม้เพิ่งตื่นนอนออกห่าง มองค้อนคนที่แสนดื้อดึงอย่างคาดโทษ รู้ว่าแรงเยอะแต่เยอะขนาดนี้เพียงฟ้าก็รับไม่ไหวหรอกนะ “ก็นี่ไงเรื่องสนุก เพียงไม่ตื่นเต้นเหรอ งั้นเทมส์พาเปลี่ยนที่ก็ได้เนอะ”เทมส์บอกพลางยิ้มร้าย ขึ้นคร่อมคนที่ยังหลับตาพริ้มอย่างอยากจะแกล้ง ถึงแม้ในใจจะต้องการมากจริงๆก็เถอะ ก็ใครใช้ให้เพียงน่าขย้ำขนาดนี้ล่ะเทมส์ไม่ทำจนเช้าก็ดีแค่ไหนแล้ว“สนุกคนเดียวน่ะสิ ถ้าไม่หยุดพี่หนีกลับห้องจริงๆด้วย”เ

เพียงฟ้าที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จนั่งเหม่อมองนอกหน้าต่างคอนโดที่เป็นวิวยามค่ำคืนหลากสี ในหัวไม่ได้ดื่มด่ำไปกับภาพสวยงามตรงหน้า นอกจากจะคิดกังวลอยู่กับเรื่องที่เพิ่งเจอเมื่อตอนเย็น ป่านนี้ พราวฟ้าก็คงเอาเรื่องนี้ไปบอกกับพ่อแม่เธอแล้วแน่ๆ“เพียงเป็นอะไรครับ ทำไมเงียบจัง”เทมส์ที่เดินเข้ามาหลังไปออกกำลังกายจนเหงื่อชุ่มถามเพียงฟ้าอย่างเป็นห่วง เห็นว่าอาการแปลกๆตั้งแต่ตอนเย็นแล้วแต่เพราะไม่อยากเซ้าซี้เลยรอให้เจ้าตัวบอกเอง“ปกติพี่ก็ไม่ได้พูดมากนะ”“กวนเหรอครับ หืม”เทมส์ยืดแก้มคนพี่อย่างหมั่นเขี้ยวเมื่อเพียงฟ้าตอบพลางยิ้มใส่กันอย่างกวนๆ “ออกไปเลย อาบน้ำได้แล้วค่ะ”เพียงฟ้าเลี่ยงตอบคำถาม ดันคนตัวโตให้เข้าไปอาบน้ำเพราะเห็นว่าจะดึกแล้ว“เพราะพราวใช่มั้ยครับ”เทมส์ไม่ได้ออกไปแต่กลับถามตรงประเด็นอย่างจริงจังจนเพียงฟ้าชะงัก สีหน้าที่ยิ้มอยู่ก็พลันหุบลงทันที“เทมส์สนิทกับพราวเหรอ”เพียงฟ้าถอนหายออกมาเบาๆก่อนตัดสินใจว่าจะคุยให้ชัดเจนไปเลยดีกว่า เก็บเอาไว้ก็มีแต่ไม่สบายใจ เพราะหลังจากนี้ก็ไม่รู้ว่าที่บ้านจะทำยังไงกับเธออีก ที่แน่ๆคงไม่มีใครยินดีกับเรื่องนี้แน่นอนแต่สิ่งหนึ่งที่เพียงฟ้าอยากมั่นใจค

“สวัสดีค่ะแม่”เพียงฟ้ากรอกเสียงลงไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ได้ยินดีเท่าไรนัก เมื่อพอจะรู้อยู่แล้วว่าแม่โทรมาหาด้วยเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่เพียงฟ้าโทรไปหาแม่เองก็แทบไม่ได้โทรมาหาเธอด้วยซ้ำ‘สบายดีมั้ยลูก ไม่เห็นมาที่บ้านบ้างเลยแม่คิดถึง’ถ้อยคำหวานหูที่ได้ยินไม่ได้ทำให้เพียงฟ้ายิ้มได้ เพราะไม่รู้ว่าแม่แค่พูดหรือรู้สึกแบบนั้นจริงๆ คิดถึง…แต่ไม่เคยติดต่อถ้าไม่ใช่ธุระ“เพียงสบายดีค่ะ แต่เพียงไม่อยากไปที่นั่นแม่ก็รู้นี่คะ”‘เฮ้อ พ่อเค้าหวังดีกับลูกนะเพียง’สุดท้ายแม่ก็ยังพูดเพื่อเข้าข้างพ่อเสมอ โดยที่ไม่สนใจเลยว่าเพียงฟ้าจะอยากได้มันรึเปล่า เป็นแบบนี้ตลอดมา“แต่เพียงอยากมีชีวิตของตัวเองค่ะแม่ แม่อยู่เป็นส่วนเกินแบบนั้นมีความสุขจริงๆเหรอคะ ทำไมแม่ไม่ออกมาอยู่กับเพียง เพียงดูแลแม่ได้แล้วนะคะ”‘แม่รู้ลูก แต่แม่ห่วงพ่อ ถ้าแม่ไม่อยู่ใครจะดูแลเค้าล่ะ’และก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่พอคุยกันเราก็ต่างคนต่างบอกความต้องการของตัวเองออกมา ความต้องการที่ต่างคนต่างให้กันไม่ได้ “แล้วเค้าเคยห่วงแม่เหรอคะ นอกจากสองคนแม่ลูกนั่น”ถ้อยคำร้ายกาจถูกพ่นออกมาโดยที่เพียงฟ้าเก็บไว้ไม่อยู่เหมือนทุกครั้ง ไม่เคยอยากพูดเลยแต่เธ