ว่าผมเด็กแล้วผมเด็ดมั้ยครับ의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

“เพียงครับ”เทมส์ครางแผ่วเมื่อได้ยินสิ่งที่เหนือความคาดหมาย คำที่เคยอยากได้ยินมาตลอดทำเอาใจเต้นรัวด้วยความยินดีปากหยักยิ้มกว้างออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ รู้ว่าเพียงฟ้าเมาถึงกล้าพูดแบบนี้แต่มันก็คือสิ่งที่เจ้าตัวรู้สึกจริงๆแค่นั้นก็พอแล้วสำหรับเทมส์ “อื้อ”คนเมาครางอื้ออึงในลำคอเมื่อถูกป้อนจูบกะทันหัน มือเล็กเกาะบ่ากว้างเอาไว้เมื่อถูกดันจนชิดกำแพง ปากหยักขบเม้มดูดดึงปากอิ่มด้วยความโหยหาทั้งที่อยากจะตักตวงให้สมกับความคิดถึงแต่เทมส์กลับค่อยๆละเลียดแผ่วเบา ไล้เล็มริมฝีปากแสนหวานที่คิดถึงมานานอย่างอิ่มเอมในใจ ร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดยิ่งทำให้อยากรัดเอาไว้แนบแน่นกว่าเดิม ทั้งกลิ่นหอมจากกายเล็กที่ตราตรึงอยู่ในใจตลอดมา ทุกสิ่งทุกอย่างของเพียงฟ้ายังคงทำให้เทมส์หลงใหลและคลั่งไคล้ได้เสมอยามเมื่อลิ้นแตะกันทั้งสองร่างราวถูกกระแสไฟฟาแล่นผ่าน ก่อนที่กลิ่นและรสของไวน์ในปากหวานจะถูกแบ่งปันเข้ามาในริมฝีปากร้อนของเทมส์จนแทบไม่หลงเหลือ เพียงฟ้าที่เมาอยู่แล้วราวกับถูกมอมเมาด้วยจูบของเทมส์ไปอีกจนทุกอย่างพร่าเบลอ ปล่อยให้ร่างกายใหญ่โตโอบประคองไร้แรงที่จะยืนด้วยตัวเอง ความหวามไหวเข้าเล่นงานจนสมองโล่ง แต่ถึงจะเมา

เพียงฟ้าครางอื้ออึงเมื่อถูกวางลงบนอ่างลางหน้าแล้วป้อนจูบแสนร้อนแรงให้อีกครั้ง ร่างหนาแทรกตัวเข้ามากลางหว่างขาจนต้องอ้าออกกว้าง มือหนาจับขาเรียวมาเกี่ยวเอวเอาไว้ปากก็บดเบียดดูดดึงไม่หยุดอย่างคนหิวโหย กวาดต้อนทุกหยาดหยดในปากหวานอย่างกระหาย ละออกเพียงแค่พอหายใจนิดเดียวแล้วก็ช่วงชิงอากาศไปใหม่อยู่แบบนั้นซ้ำๆจนเพียงฟ้าแทบขาดใจ มือเล็กจิกลงบ่ากว้างยามเมื่อแก่นกายร้อนถูกดุนดันเข้ามาในช่องทางอีกครั้ง ความว่างเปล่าถูกเติมเต็มจนคับแน่นก่อนจะจุกไปทั้งท้องน้อยยามถูกสวนเอวเข้าใส่อย่างเน้นหนัก“ยังเจ็บอยู่มั้ยครับ อ่า”เสียงทุ้มถามแหบพร่า ครางแผ่วอย่างพอใจกับช่องทางที่ตอดรัดจนเสียดเสียวไปทั้งร่าง มือหนาช้อนก้นนิ่มขึ้นมาก่อนจะอุ้มไปชิดผนังห้องน้ำแล้วเด้งเอวใส่ทันที“อ้ะ เทมส์ อ้ะๆ มะ มัน อื้อ”เพียงฟ้าครางเสียงสั่น เงยหน้าตาปรือปรอยด้วยความหวามไหวที่ถูกตอกอัดถี่รัว ความอ่อนโยนหายไปในยามนี้ถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อนจนแทบจะแผดเผากันให้ละลายคาอกแกร่ง ร่างกายใหญ่โตที่กอดรัดร้อนรุ่มพอๆกับแท่งร้อนที่สวนเข้าออกในช่องทาง ปากร้อนขบกัดดูดดึงไปทั่วผิวเนียนไม่หยุดอย่างเมามัน จุดกระสันภายในถูกกระแทกย้ำๆจนต้องจิ

วันเดินทาง….“แม่โกรธเพียงรึเปล่าคะ”เพียงฟ้าถามคนเป็นแม่อีกครั้งเมื่อยามที่ทุกคนมาส่งกันที่สนามบินวันนี้ หลังจากที่ตัดสินใจไปคุยกับแม่ด้วยเรื่องที่เธอตั้งใจจะย้ายไปอยู่กับเทมส์แบบถาวร เวลาแสนกระชั้นชิดเพราะเทมส์ต้องรีบกลับไปทำงานต่อนั้นเร่งให้ต้องรีบจัดการทุกอย่างไม่มีเวลามายืดเยื้ออะไร แม้วันนั้นแม่จะบอกว่าเข้าใจแต่เธอก็อดกังวลไม่ได้อยู่ดีเธอลาออกจากงานตั้งใจว่าจะไปหาเอาที่นู่นแม้เทมส์จะยืนยันว่าให้อยู่บ้านเฉยๆก็ตาม ยังไงตอนนี้เธอก็มีเงินเก็บจำนวนนึงที่จะพักผ่อนได้สักระยะค่อยตัดสินใจอีกที คอนโดที่ซื้อไว้ก็ปล่อยให้เช่าเรียบร้อยเพราะเทมส์ขนของเธอไปไว้ที่บ้านเจ้าตัวจนหมด บ้านหลังใหญ่ที่ปล่อยว่างเอาไว้พักแค่ตอนมาเที่ยวเท่านั้น เพียงฟ้าที่ไม่อยากขัดอะไรก็ปล่อยให้เทมส์จัดการตามที่เห็นว่าดีทั้งหมด เธอไม่อยากคิดอะไรมากมายอีกแล้ว ตอนนี้แค่อะไรที่เป็นความสุขเธอก็จะรีบทำ แม้จะห่วงแม่ที่ต้องอยู่นี่คนเดียวเธอก็คงอุทิศทั้งชีวิตไม่ไหวในเมื่อแม่ก็ไม่เคยอยากออกมาจากตรงนั้นเลย“ไม่ลูก แม่ไม่เคยโกรธเลยเพียงมีความสุขแม่ก็ดีใจแล้ว ขอโทษที่แม่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเพียงเลยนะ”คนเป็นแม่บอกออกมาด้วยใบหน้าแสน

วันแต่งงาน…“เหนื่อยมั้ยครับ”เทมส์ถามเพียงฟ้าด้วยความเป็นห่วงหลังพิธีการทุกอย่างเสร็จสิ้นในแบบคริสต์ วันทั้งวันที่ต้องตื่นมาเตรียมตัวตั้งแต่เช้ามืด ต้อนรับแขกเหรื่อที่แม้จะเป็นแค่คนสนิทแต่ก็กลับมากมายกว่าที่คิดเพราะครอบครัวเทมส์เป็นนักธุรกิจ คนสำคัญทั้งเพื่อนของเทมส์และเพื่อนของเพียงฟ้าต่างบินมาร่วมงานกันครบทุกคน แม้ครอบครัวฝั่งเพียงฟ้าจะมีแค่แม่ของเธอมาร่วมงานเท่านั้นแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย สำหรับเพียงฟ้าแค่เป็นคนที่รักแม้จะมีแค่คนเดียวเธอก็พอใจแล้วจริงๆยามนี้ที่ถูกส่งตัวเข้าเรือนหอและได้อยู่กันตามลำพัง ต่างก็นอนแผ่บนเตียงกว้างที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบกลิ่นหอมสีแดงสดที่ถูกโปรยเอาไว้ ถึงจะเป็นวันที่เตรียมตัวไว้นานแล้วแต่ก็เหนื่อยไม่น้อยกว่าจะเสร็จสิ้น แต่ในความเหนื่อยก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขจนล้นอกอย่างปฏิเสธไม่ได้ ภาพความทรงจำทุกอย่างในวันนี้จะถูกบันทึกลงกล่องความทรงจำที่ไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต ความทรงจำที่แสนมีค่าระหว่างเรา“ไม่เท่าไหร่ค่ะ เทมส์เหนื่อยมากมั้ย”เพียงฟ้าตอบก่อนจะถามกลับด้วยความห่วงใยไม่ต่างกัน สายตาละจากเพดานห้องกลับมามองเจ้าบ่าวสุดหล่อที่มองกั

“เทมส์โกรธพี่เหรอคะ”เสียงหวานเอ่ยถามคนที่เดินลิ่วเข้าบ้านไม่รอกันอย่างกังวล เร่งฝีเท้าตามมาอย่างร้อนรนเมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อฉายแววไม่พอใจก่อนจะรีบคว้าแขนแกร่งเอาไว้เมื่อเทมส์ไม่มีทีท่าจะหยุดเดิน ร่างสูงยืนนิ่งเมื่อถูกจับแขนเอาไว้ ระบายลมหายใจออกมาหนักๆเพื่อปรับอารมณ์ที่คุกรุ่นลง ก่อนจะหันใบหน้าที่ยังตึงๆมาหาภรรยาแล้วถามออกมาด้วยความไม่พอใจเหตุเพราะเพียงฟ้านั้นเข้าไปให้ความช่วยเหลือหนุ่มคนไทยที่มาเที่ยวแล้วหาทางกลับที่พักไม่ถูก ถ้าไม่ใช่ว่าเทมส์เห็นคนๆนั้นตั้งใจเดินเข้ามาทักเพียงฟ้าในตอนที่เทมส์กำลังซื้อของอยู่ก็คงไม่โกรธขนาดนี้ จะว่าอคติก็ได้แต่ดูท่าทางก็รู้ว่าอยากเข้ามาจีบไม่ได้หลงทางอะไรหรอก สายตาชัดเจนขนาดนั้นคงคิดเป็นอื่นไม่ได้ มีก็แต่เพียงฟ้านี่แหละที่มองไม่ออกแถมยังใจดีคุยไปยิ้มไปจนเทมส์ต้องรีบไปแสดงตัวคนๆนั้นถึงได้ถอยออกไปได้“ทำไมเพียงต้องใจดีไปทั่วครับ เทมส์ไม่ชอบเลย”“ก็เค้ากำลังลำบากพี่จะเมินได้ยังไงคะ เค้าเป็นคนไทยเหมือนเรานะพี่คิดว่าเทมส์จะใจดีกว่านี้ซะอีก มันไม่มีอะไรเลยรู้มั้ย”เพียงฟ้าอธิบายออกมาอย่างเหนื่อยใจกับความขี้หวงของเทมส์ แต่งงานกันมาเป็นปีก็ยังหวงเหมือนเดิม