“เทมส์โกรธพี่เหรอคะ”เสียงหวานเอ่ยถามคนที่เดินลิ่วเข้าบ้านไม่รอกันอย่างกังวล เร่งฝีเท้าตามมาอย่างร้อนรนเมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อฉายแววไม่พอใจก่อนจะรีบคว้าแขนแกร่งเอาไว้เมื่อเทมส์ไม่มีทีท่าจะหยุดเดิน ร่างสูงยืนนิ่งเมื่อถูกจับแขนเอาไว้ ระบายลมหายใจออกมาหนักๆเพื่อปรับอารมณ์ที่คุกรุ่นลง ก่อนจะหันใบหน้าที่ยังตึงๆมาหาภรรยาแล้วถามออกมาด้วยความไม่พอใจเหตุเพราะเพียงฟ้านั้นเข้าไปให้ความช่วยเหลือหนุ่มคนไทยที่มาเที่ยวแล้วหาทางกลับที่พักไม่ถูก ถ้าไม่ใช่ว่าเทมส์เห็นคนๆนั้นตั้งใจเดินเข้ามาทักเพียงฟ้าในตอนที่เทมส์กำลังซื้อของอยู่ก็คงไม่โกรธขนาดนี้ จะว่าอคติก็ได้แต่ดูท่าทางก็รู้ว่าอยากเข้ามาจีบไม่ได้หลงทางอะไรหรอก สายตาชัดเจนขนาดนั้นคงคิดเป็นอื่นไม่ได้ มีก็แต่เพียงฟ้านี่แหละที่มองไม่ออกแถมยังใจดีคุยไปยิ้มไปจนเทมส์ต้องรีบไปแสดงตัวคนๆนั้นถึงได้ถอยออกไปได้“ทำไมเพียงต้องใจดีไปทั่วครับ เทมส์ไม่ชอบเลย”“ก็เค้ากำลังลำบากพี่จะเมินได้ยังไงคะ เค้าเป็นคนไทยเหมือนเรานะพี่คิดว่าเทมส์จะใจดีกว่านี้ซะอีก มันไม่มีอะไรเลยรู้มั้ย”เพียงฟ้าอธิบายออกมาอย่างเหนื่อยใจกับความขี้หวงของเทมส์ แต่งงานกันมาเป็นปีก็ยังหวงเหมือนเดิม
“เพียง…เข้ามาทำไมครับ”เทมส์หันมามองภรรยาที่ตามเข้ามาถึงในห้องอาบน้ำอย่างตกใจ ไม่ได้อายที่ตัวเปลือยเปล่าแต่สงสัยว่าคนขี้อายอย่างเพียงฟ้ากล้าเข้ามาได้ยังไงต่างหาก“คือ… พี่มีเรื่องต้องคุยด้วยค่ะ”“ตอนนี้?”เทมส์เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ มองคนที่เดินเข้ามาหาทั้งที่ยังทำสีหน้าเศร้าจนแอบขำในใจ ในที่สุดก็ทนไม่ไหวสินะที่ถูกเมินแบบนี้ ใช่ว่าอยากจะแกล้งอะไรหรอกเพราะที่จริงเทมส์เองก็ยังไม่ได้หายโกรธดีเลยเลือกจะอยู่ห่างๆไว้ก่อน รู้ว่าการไม่คุยกันมันไม่ดีมากๆแต่บางทีเพียงฟ้าก็ควรได้รับบทเรียนบ้างว่าการใจดีไปทั่วมันไม่ใช่เรื่องควรทำ จนป่านนี้ก็มองเจตนาคนไม่ออกจนน่าเป็นห่วงว่าใครจะมาเอาเปรียบได้ง่ายๆ“ถ้าไม่ใช่ตอนนี้เทมส์ก็จะหนีพี่ไปอีกใช่มั้ยคะ พี่จะคุยแต่เทมส์ก็ไม่เคยฟังเลย”เพียงฟ้าบอกเสียงเศร้าพอๆกับใบหน้าที่ยังหม่นหมองเพราะความเสียใจเกาะกุมจนแทบร้องไห้อยู่รอมร่อ น้ำตาเอ่อคลอสองตาสวยอย่างห้ามไม่ได้ที่เทมส์ยังคงนิ่งเฉยใส่กันแบบนี้“แล้วเวลาที่เทมส์พูดเพียงเคยฟังจริงๆบ้างมั้ยครับ”เทมส์ย้อนกลับข่มความสงสารเอาไว้แล้วรอดูว่าที่เพียงฟ้ามาคุยเพราะเข้าใจแล้วหรือแค่ไม่อยากถูกเมินเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย
เพียงฟ้าเดินตามเทมส์เข้ามาในห้องทำงานเจ้าตัว สำรวจทั่วห้องกว้างประจำตำแหน่งที่เพิ่งได้เข้ามาเยือนเป็นครั้งแรกอย่างสนใจ รู้ว่าเทมส์เก่งมากๆที่ทำให้ตัวเองขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ในเวลาไม่นานโดยที่ไม่ได้อาศัยว่าเป็นธุรกิจครอบครัวด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะความสามารถที่ทำให้ใครๆยอมรับจนมายืนตรงนี้ได้อย่างภาคภถูมิใจ จากที่เคยชื่นชมมากๆแล้วพอได้มาเห็นว่าบริษัทนี้ใหญ่โตแค่ไหนก็ยิ่งภูมิใจในตัวเทมส์มากขึ้นเท่านั้นแต่ตอนนี้เพียงฟ้ากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เมื่อเทมส์เอาแต่พาเธอเดินตามมาจนเข้ามาในห้องก็ไปนั่งเก้าอี้ทำงานตัวเองหน้าตาเฉยเหมือนลืมว่าต้องพาเธอไปฝากงานจนต้องรีบถามออกมาทันที“ไหนบอกจะให้พี่มาช่วยงานไงคะ”“ก็นี่ไงครับงาน”เทมส์ตอบก่อนเลิกคิ้วขึ้นแล้วมองไปที่โต๊ะตัวข้างๆที่เพิ่งถูกนำมาตั้งไว้เมื่อวานด้วยคำสั่งเทมส์ เพราะเพียงฟ้าเอาแต่ขอออกไปทำงานทุกวันหลังจากที่ยอมหยุดพักมาได้เป็นปีหลังจากแต่งงานกัน เทมส์ที่เข้าใจว่าเพียงฟ้าคงเบื่อและเหงาเลยยอมตามใจแต่คงให้ไปไกลหูไกลตาไม่ได้เลยต้องพามาช่วยที่บริษัทตัวเองแทน โดยที่ยังไม่ยอมบอกว่าจะให้ทำตำแหน่งอะไร“แต่นี่มันห้องทำงานเทมส์ไม่ใช่เหรอคะ”เพียงฟ
เพียงฟ้ามองดูบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ตรงหน้าที่มาตามแผนที่ ก่อนมองหาป้ายที่น่าจะเป็นตัวบ่งบอกว่าเธอมาไม่ผิดที่ แต่ไม่ว่าจะมองหายังไง ก็ไม่มีส่วนไหนที่พอจะบอกได้เลยว่าบ้านนี้ คือ บ้านที่ปรึกษา จริงๆ บ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางกรุงท่ามกลางรั้วรอบขอบชิดนั้นดูเงียบสงบกว่าที่น่าจะเป็น บริเวณโดยรอบที่มองผ่านรั้วเข้าไปก็ดูกว้างและสวยจนน่าหวั่นใจว่าคนที่ฐานะขนาดนี้จะมาเปิดบริการแบบนี้ไปเพื่ออะไร หรือไม่งั้นก็ควรจะเปิดเป็นคลินิกไปเลยรึเปล่ายิ่งมองไปรอบด้านก็ยิ่งไม่มั่นใจไปใหญ่ เพราะไม่ว่าจะเป็นด้านไหน ก็มีแต่บ้านหลังใหญ่โตแบบที่เธอคงไม่มีทางได้มาเหยียบถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ เป็นสังคมที่ช่างแตกต่างซะเหลือเกินเพียงฟ้าก้มลงมองข้อมูลในมือถือที่เพื่อนส่งให้อีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ แต่ไม่ว่าจะอ่านยังไงนี่ก็คือจุดหมายปลายทางที่เธอต้องมาอยู่ดี หากไม่ใช่เพราะเพื่อนที่หวังดีเกินเหตุจ่ายค่าบริการล่วงหน้ามาให้แล้ว เธอคงไม่คิดจะมาใช้บริการอะไรพวกนี้เป็นแน่อาจเพราะเพียงฟ้าอายุปาเข้าไปสามสิบสองแล้ว แต่กลับไม่เคยมีประสบการณ์รัก ไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนนอกจากนอนอ่านนิยายอยู่ในห้องของตัวเองในคอนโด ที่อุตส่า
เพียงฟ้าหมุนตัวไปมาหน้ากระจกเพื่อตรวจสอบให้ดีว่าชุดที่ใส่นั้นเรียบร้อยดี จะให้เรียกชุดก็ไม่น่าใช่เมื่อมันเป็นเพียงชุดคลุมอาบน้ำที่เธอรัดเชือกจนแน่นไปหมด เพราะหาเท่าไรก็มีเพียงชุดแบบนี้เท่านั้น และเธอเองก็จำเป็นต้องใส่เพราะกลัวเจ้าของบ้านจะว่า กะว่าจะไปบอกให้เสร็จๆแล้วรีบกลับมาเปลี่ยนชุดกลับบ้านซะที“นั่งก่อนสิครับ”เสียงทุ้มเอ่ยบอกเมื่อเห็นเธอมาถึงโซฟาที่ตัวเองนั่งรอแล้ว“คือว่า …”เพียงฟ้าจำเป็นต้องนั่งลงอย่างเกร็งๆเมื่อเห็นสายตาดูนิ่งเดาไม่ออกของคนตัวสูง ต่อให้รู้ว่าอายุน้อยกว่าแต่ออร่าบางอย่างก็ทำให้รู้สึกเกรงใจเหลือเกิน“น้ำครับ”ยังไม่ทันได้ฟังจบ มือหนาก็เลื่อนแก้วน้ำที่มีไอเย็นเกาะอยู่มาให้ เพียงฟ้ารับมาด้วยมือสั่นๆก่อนจิบไปตามมารยาทแล้ววางลงข้างหน้าเหมือนเดิม“อ่า ขอบคุณค่ะ คือว่า”เพียงฟ้าพยายามที่จะพูดสิ่งที่ตั้งใจอีกครั้ง แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ถูกขัดจังหวะทุกรอบจนเริ่มจะหัวร้อนขึ้นมาจริงๆ“ร้อนมั้ยครับ”ใบหน้าหล่อเหลาที่เริ่มจะมีรอยยิ้มน้อยๆถามขึ้น ก่อนหยิบรีโมทแอร์มาปรับทันทีโดยไม่รอคำตอบ “ไม่ค่ะ คือน้องคะ”เพียงฟ้าปฏิเสธก่อนกระชับชุดคลุมแน่นขึ้น เมื่อรู้สึกว่าอากาศชักจ
“จะพาไปหนาย ฟังก่อน”เสียงยืดยานของคนเมาถามขึ้น เมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกอุ้มไปไหนสักทีโดยที่สติก็ลดน้อยลงทุกที แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคิดได้ว่าตัวเองต้องพูดอะไรสักอย่าง“ครับ เดี๋ยวฟังต่อบนเตียงนะ”คนตัวสูงที่อุ้มคนเมาตัวอ่อนปวกเปียกไว้ในอ้อมแขนตอบรับ ทั้งที่ไม่ได้หยุดฝีเท้าลงสักนิด“ไม่ๆ น้องต้องฟังพี่”เพียงฟ้ายังคงดึงดันจะพูดแม้เสียงที่ออกมาจะแทบฟังไม่รู้เรื่องเลยก็ตาม มือเล็กกอดคอหนาไว้แน่นเพราะรู้สึกว่าโลกมันโคลงเคลงเหลือเกิน“ครับ ฟังอยู่”เสียงทุ้มตอบรับอย่างใจเย็น ไม่ได้ถือสาคนเมาที่มือไม้ซุกซนจับนู่นลูบนี่ไปเรื่อยจนหายใจสะดุดไปหลายครั้ง“ไม่ น้องไม่ยอมฟังพี่เลย เอาแต่สั่งๆ”เพียงฟ้าบ่นออกมาด้วยความเคือง หน้าสวยบึ้งตึงจนคนมองหัวเราะเบาๆในความน่ารักนั่น“แค่อยากให้ผ่อนคลายครับ”คนตัวโตตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ก่อนวางคนเมาลงบนเตียงในห้องที่เคยพาขึ้นมาอาบน้ำก่อนหน้านั้น“พี่น่ะนะ ไม่ได้ตั้งใจมาเลยจริงๆนะ”เพียงฟ้าพยายามพยุงตัวขึ้นนั่ง แต่ก็ล้มเหลวทุกรอบจนต้องดึงคอเสื้อคนที่ยืนข้างเตียงมาใกล้ๆแทน เพื่อที่จะบอกเรื่องสำคัญ“เหรอครับ แต่จ่ายค่าบริการพิเศษแล้วนะ”คนที่พร้อมให้บริการตอบกล
"อ่า เทมส์เข้าไปสุดแล้ว ออกไม่ทันแล้วครับเพียง"เทมส์กัดฟันพูดอย่างสะกัดกลั้นอารมณ์ที่พุ่งสูงเอาไว้สุดชีวิต เพราะคิดว่าจะทำตามใจได้เหมือนเคยถึงได้รีบร้อนแบบนี้ ที่จริงก็เร้าอารมณ์ยิ่งกว่าใครๆที่เคยผ่านมือมานับไม่ถ้วนด้วยซ้ำ เพราะว่าน่าแกล้งมากๆ แต่พอรู้ว่ายังไม่เคยแบบนี้ก็ไม่กล้ารุนแรงด้วยเลย แต่จะให้หยุดก็ต้องบอกว่าเทมส์ไม่ได้เก่งขนาดนั้น เข้าแล้วใครจะออกมาง่ายๆ มีแต่ต้องไปต่อให้สุดเท่านั้น“อ้ะ อื้อ อย่า”เพียงฟ้าร้องห้ามเสียงกระเส่า เมื่อคนบนร่างที่ฝากฝังตัวตนเข้าไปในตัวจนมิดเริ่มกลับมาดูดดึงยอดอกให้เธอผ่อนคลาย สองมือหยอกเย้าเคล้นคลึงสลับข้างจนเธอแอ่นอกรับอย่างลืมตัว “อื้อ…”และพอปากร้อนประกบลงมาบดเบียดดูดกลืนลมหายใจอีกครั้ง เพียงฟ้าก็หลงลืมความเจ็บไปชั่วครู่ เพราะลีลาร้อนแรงของคนที่มากประสบการณ์ และก่อนที่เพียงฟ้าจะขาดอากาศหายใจไปซะก่อน เทมส์ก็ละออกมาจนเธอหอบหนัก ใบหน้าสวยเห่อร้อนจนแดงก่ำไปทั้งตัวเพราะความอาย “ไม่เกร็งนะครับ เทมส์จะทำให้เพียงมีความสุขนะ”เทมส์มองคนใต้ร่างด้วยดวงตาล้ำลึก กลิ่นหอมกับร่างนุ่มนิ่มของคนใต้ร่างยั่วยวนจนแทบทนไม่ไหว “อื้อ ทะ เทมส์”เพียงฟ้าครางกระเส่
“เทมส์”เพียงฟ้าเอ่ยเรียกคนตัวโตที่ยังโอบกอดเธออยู่ตั้งแต่เมื่อคืน ต่อให้เมามากแค่ไหนเพียงฟ้าก็จดจำได้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น จำได้ว่าเทมส์เอาแต่ใจมากขนาดไหน แต่ถึงอย่างนั้นคนเด็กกว่าก็ดูแลเธอดีมากก่อนจะพามานอนหมดแรงจนเช้าแบบนี้คิดกี่ทีก็ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่มาจนป่านนี้ เธอจะมาพลาดท่าเสียทีกับคนที่เด็กกว่าขนาดนี้ได้ เพราะความเซ่อซ่าและไม่ระวังตัวของตัวเองแท้ๆ อยู่ตัวคนเดียวจนตามใครไม่ทันแบบนี้ ถึงจะโทษตัวเองบ้างแต่ความรู้สึกตอนนี้ก็ไม่ได้แย่หรือรู้สึกเสียใจอะไรจนเพียงฟ้าก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน“ครับ”เสียงทุ้มครางรับแหบพร่าเพราะยังไม่ตื่นดี ร่างใหญ่ขยับตัวเข้าหาร่างเล็กก่อนจะกอดรัดแน่นกว่าเดิมจนเพียงฟ้าแทบหายใจไม่ออก “ปะ ปล่อยพี่กลับได้ยัง”เพียงฟ้าเอ่ยถามตะกุกตะกัก หน้าเห่อร้อนด้วยความเขินอายเมื่อร่างกายที่ยังเปลือยเปล่าทั้งคู่บดเบียดกันจนแนบชิด เธอพยายามดันอกแกร่งให้ออกห่างแต่เหมือนจะไม่เป็นผลเพราะเทมส์ก็ไม่ยอมคลายแขนออกเช่นกัน แถมพอเอามือไปดันมากๆก็ยิ่งใจสั่นกับกล้ามเนื้อที่ขึ้นรูปชัดเจนไปทั้งตัวของคนตัวโตอีกต่างหาก เมื่อคืนที่สัมผัสก็พอรู้ว่าเทมส์หุ่นดีมากแต่ไม่คิดว่าพอเห็นจริงๆจะดี
เพียงฟ้าเดินตามเทมส์เข้ามาในห้องทำงานเจ้าตัว สำรวจทั่วห้องกว้างประจำตำแหน่งที่เพิ่งได้เข้ามาเยือนเป็นครั้งแรกอย่างสนใจ รู้ว่าเทมส์เก่งมากๆที่ทำให้ตัวเองขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ในเวลาไม่นานโดยที่ไม่ได้อาศัยว่าเป็นธุรกิจครอบครัวด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะความสามารถที่ทำให้ใครๆยอมรับจนมายืนตรงนี้ได้อย่างภาคภถูมิใจ จากที่เคยชื่นชมมากๆแล้วพอได้มาเห็นว่าบริษัทนี้ใหญ่โตแค่ไหนก็ยิ่งภูมิใจในตัวเทมส์มากขึ้นเท่านั้นแต่ตอนนี้เพียงฟ้ากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เมื่อเทมส์เอาแต่พาเธอเดินตามมาจนเข้ามาในห้องก็ไปนั่งเก้าอี้ทำงานตัวเองหน้าตาเฉยเหมือนลืมว่าต้องพาเธอไปฝากงานจนต้องรีบถามออกมาทันที“ไหนบอกจะให้พี่มาช่วยงานไงคะ”“ก็นี่ไงครับงาน”เทมส์ตอบก่อนเลิกคิ้วขึ้นแล้วมองไปที่โต๊ะตัวข้างๆที่เพิ่งถูกนำมาตั้งไว้เมื่อวานด้วยคำสั่งเทมส์ เพราะเพียงฟ้าเอาแต่ขอออกไปทำงานทุกวันหลังจากที่ยอมหยุดพักมาได้เป็นปีหลังจากแต่งงานกัน เทมส์ที่เข้าใจว่าเพียงฟ้าคงเบื่อและเหงาเลยยอมตามใจแต่คงให้ไปไกลหูไกลตาไม่ได้เลยต้องพามาช่วยที่บริษัทตัวเองแทน โดยที่ยังไม่ยอมบอกว่าจะให้ทำตำแหน่งอะไร“แต่นี่มันห้องทำงานเทมส์ไม่ใช่เหรอคะ”เพียงฟ
“เพียง…เข้ามาทำไมครับ”เทมส์หันมามองภรรยาที่ตามเข้ามาถึงในห้องอาบน้ำอย่างตกใจ ไม่ได้อายที่ตัวเปลือยเปล่าแต่สงสัยว่าคนขี้อายอย่างเพียงฟ้ากล้าเข้ามาได้ยังไงต่างหาก“คือ… พี่มีเรื่องต้องคุยด้วยค่ะ”“ตอนนี้?”เทมส์เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ มองคนที่เดินเข้ามาหาทั้งที่ยังทำสีหน้าเศร้าจนแอบขำในใจ ในที่สุดก็ทนไม่ไหวสินะที่ถูกเมินแบบนี้ ใช่ว่าอยากจะแกล้งอะไรหรอกเพราะที่จริงเทมส์เองก็ยังไม่ได้หายโกรธดีเลยเลือกจะอยู่ห่างๆไว้ก่อน รู้ว่าการไม่คุยกันมันไม่ดีมากๆแต่บางทีเพียงฟ้าก็ควรได้รับบทเรียนบ้างว่าการใจดีไปทั่วมันไม่ใช่เรื่องควรทำ จนป่านนี้ก็มองเจตนาคนไม่ออกจนน่าเป็นห่วงว่าใครจะมาเอาเปรียบได้ง่ายๆ“ถ้าไม่ใช่ตอนนี้เทมส์ก็จะหนีพี่ไปอีกใช่มั้ยคะ พี่จะคุยแต่เทมส์ก็ไม่เคยฟังเลย”เพียงฟ้าบอกเสียงเศร้าพอๆกับใบหน้าที่ยังหม่นหมองเพราะความเสียใจเกาะกุมจนแทบร้องไห้อยู่รอมร่อ น้ำตาเอ่อคลอสองตาสวยอย่างห้ามไม่ได้ที่เทมส์ยังคงนิ่งเฉยใส่กันแบบนี้“แล้วเวลาที่เทมส์พูดเพียงเคยฟังจริงๆบ้างมั้ยครับ”เทมส์ย้อนกลับข่มความสงสารเอาไว้แล้วรอดูว่าที่เพียงฟ้ามาคุยเพราะเข้าใจแล้วหรือแค่ไม่อยากถูกเมินเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย
“เทมส์โกรธพี่เหรอคะ”เสียงหวานเอ่ยถามคนที่เดินลิ่วเข้าบ้านไม่รอกันอย่างกังวล เร่งฝีเท้าตามมาอย่างร้อนรนเมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อฉายแววไม่พอใจก่อนจะรีบคว้าแขนแกร่งเอาไว้เมื่อเทมส์ไม่มีทีท่าจะหยุดเดิน ร่างสูงยืนนิ่งเมื่อถูกจับแขนเอาไว้ ระบายลมหายใจออกมาหนักๆเพื่อปรับอารมณ์ที่คุกรุ่นลง ก่อนจะหันใบหน้าที่ยังตึงๆมาหาภรรยาแล้วถามออกมาด้วยความไม่พอใจเหตุเพราะเพียงฟ้านั้นเข้าไปให้ความช่วยเหลือหนุ่มคนไทยที่มาเที่ยวแล้วหาทางกลับที่พักไม่ถูก ถ้าไม่ใช่ว่าเทมส์เห็นคนๆนั้นตั้งใจเดินเข้ามาทักเพียงฟ้าในตอนที่เทมส์กำลังซื้อของอยู่ก็คงไม่โกรธขนาดนี้ จะว่าอคติก็ได้แต่ดูท่าทางก็รู้ว่าอยากเข้ามาจีบไม่ได้หลงทางอะไรหรอก สายตาชัดเจนขนาดนั้นคงคิดเป็นอื่นไม่ได้ มีก็แต่เพียงฟ้านี่แหละที่มองไม่ออกแถมยังใจดีคุยไปยิ้มไปจนเทมส์ต้องรีบไปแสดงตัวคนๆนั้นถึงได้ถอยออกไปได้“ทำไมเพียงต้องใจดีไปทั่วครับ เทมส์ไม่ชอบเลย”“ก็เค้ากำลังลำบากพี่จะเมินได้ยังไงคะ เค้าเป็นคนไทยเหมือนเรานะพี่คิดว่าเทมส์จะใจดีกว่านี้ซะอีก มันไม่มีอะไรเลยรู้มั้ย”เพียงฟ้าอธิบายออกมาอย่างเหนื่อยใจกับความขี้หวงของเทมส์ แต่งงานกันมาเป็นปีก็ยังหวงเหมือนเดิม
เพียงฟ้าเดินขึ้นมาชั้นบนของบ้านเมื่อเตรียมอาหารเช้าเสร็จในช่วงสาย เปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็ยังคงเห็นคนตัวโตนอนคว่ำหน้าอยู่บนที่นอนไม่ไปไหน มือเล็กเปิดผ้าห่มผืนหนาออกแล้วจับไปตามตัวอีกคนเพื่อเช็คอุณภูมิร่างกาย ก่อนจะต้องชะงักเมื่อมันร้อนมากกว่าเมื่อคืนซะอีก“เทมส์เป็นไงบ้าง ลุกไหวมั้ยคะ”เพียงฟ้าถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเทมส์อาการไม่ดีขึ้น เพราะเมื่อวานเจ้าตัวไปตากฝนมาแล้วกว่าจะได้อาบน้ำก็ปาเข้าไปจนดึกถึงได้ป่วยหนักแบบนี้ บอกให้กินยากันไว้ก็ไม่ยอมฟังเลย“ไม่ครับ เทมส์ขอนอนนะ”หน้าหล่อพลิกกลับมาตอบอย่างงัวเงีย สองตาปรือปรอยหน้าแดงก่ำเพราะพิษไข้จนน่าสงสาร เพียงฟ้าลูบใบหน้านั้นแผ่วเบาแล้วบอกให้เทมส์ลุกกินยาอีกครั้ง“ลุกมากินยาก่อนค่ะ ค่อยนอนต่อนะ”“มันขมครับเทมส์ไม่อยากกิน ไม่บังคับเทมส์นะ นะครับ”สกิลการอ้อนที่เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณนั้นทำเพียงฟ้าใจเหลวไปหมด แต่เพราะเทมส์ป่วยแบบนี้ถึงตามใจอย่างที่ขอไม่ได้ มือเล็กลูบหัวคนที่ขยับมานอนตักอย่างเอ็นดูก่อนจะบอกออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าเดิม“ไม่ได้บังคับค่ะ แต่พี่อยากให้เทมส์หาย กินยานะคะคนเก่ง”“เพียงครับ”เทมส์ที่โดนอ้อนกลับถึงกับชะงักก่
วันแต่งงาน…“เหนื่อยมั้ยครับ”เทมส์ถามเพียงฟ้าด้วยความเป็นห่วงหลังพิธีการทุกอย่างเสร็จสิ้นในแบบคริสต์ วันทั้งวันที่ต้องตื่นมาเตรียมตัวตั้งแต่เช้ามืด ต้อนรับแขกเหรื่อที่แม้จะเป็นแค่คนสนิทแต่ก็กลับมากมายกว่าที่คิดเพราะครอบครัวเทมส์เป็นนักธุรกิจ คนสำคัญทั้งเพื่อนของเทมส์และเพื่อนของเพียงฟ้าต่างบินมาร่วมงานกันครบทุกคน แม้ครอบครัวฝั่งเพียงฟ้าจะมีแค่แม่ของเธอมาร่วมงานเท่านั้นแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย สำหรับเพียงฟ้าแค่เป็นคนที่รักแม้จะมีแค่คนเดียวเธอก็พอใจแล้วจริงๆยามนี้ที่ถูกส่งตัวเข้าเรือนหอและได้อยู่กันตามลำพัง ต่างก็นอนแผ่บนเตียงกว้างที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบกลิ่นหอมสีแดงสดที่ถูกโปรยเอาไว้ ถึงจะเป็นวันที่เตรียมตัวไว้นานแล้วแต่ก็เหนื่อยไม่น้อยกว่าจะเสร็จสิ้น แต่ในความเหนื่อยก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขจนล้นอกอย่างปฏิเสธไม่ได้ ภาพความทรงจำทุกอย่างในวันนี้จะถูกบันทึกลงกล่องความทรงจำที่ไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต ความทรงจำที่แสนมีค่าระหว่างเรา“ไม่เท่าไหร่ค่ะ เทมส์เหนื่อยมากมั้ย”เพียงฟ้าตอบก่อนจะถามกลับด้วยความห่วงใยไม่ต่างกัน สายตาละจากเพดานห้องกลับมามองเจ้าบ่าวสุดหล่อที่มองกั
หนึ่งเดือนต่อมา….“เพียงครับ พร้อมรึยัง”เทมส์เอ่ยเร่งคนพี่อีกครั้งเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่มีใครนับ เพราะวันนี้เป็นวันที่นัดทั้งครอบครัวไปถ่ายพรีเวดดิ้งด้วยกันเทมส์ถึงได้ตื่นเต้นจนเร่งทุกคนในบ้านไม่เว้นใครสักคนจนโดนมองค้อนใส่ตั้งแต่เช้า ไอเดียประหลาดที่ผุดขึ้นมาเพราะอยากให้ภาพแต่งงานสมบูรณ์แบบด้วยการมีรูปรวมกันทั้งครอบครัวเลยลำบากต้องลากกันไปทั้งหมดอย่างขัดอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่งงานเป็นคนแรกใครๆก็ยอมตามใจทั้งหมดนั่นแหละนะ“มาแล้วค่ะ ทำไมตื่นเต้นขนาดนี้คะเทมส์”เพียงฟ้าบ่นอุบอิบไม่จริงจังนัก ก่อนจะรีบลงมาหาคนที่ยืนถามคนนู้นคนนี้จนกลัวคนอื่นรำคาญ“ก็เดี๋ยวแสงไม่สวยไงครับ ต้องรีบไปให้ทันเวลา”“เข้าใจแล้วค่ะ ไปกันเถอะ”เพียงฟ้ายิ้มเอ็นดูว่าที่เจ้าบ่าว ก่อนจะยอมส่งมือบางไปให้อีกคนจับจูงอย่างตามใจจนเทมส์ยิ้มกว้างออกมาสวนริมน้ำแสนสวยถูกเลือกเป็นสถานที่ถ่ายรูปสุดสำคัญในวันนี้ ทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างสวยงามและโรแมนติกที่สุดตามที่เจ้าบ่าวเป็นคนเลือกสรรเองทั้งหมด เพียงฟ้าที่มาเห็นได้แต่มองตาค้างอย่างตกตะลึงกับความอลังการไม่ต่างจากทุกคนที่ส่ายหัวให้ความคลั่งรักของเทมส์ แม้แต่ปัทมาที่วีดีโอคอลมาร่วมยิ
วันเดินทาง….“แม่โกรธเพียงรึเปล่าคะ”เพียงฟ้าถามคนเป็นแม่อีกครั้งเมื่อยามที่ทุกคนมาส่งกันที่สนามบินวันนี้ หลังจากที่ตัดสินใจไปคุยกับแม่ด้วยเรื่องที่เธอตั้งใจจะย้ายไปอยู่กับเทมส์แบบถาวร เวลาแสนกระชั้นชิดเพราะเทมส์ต้องรีบกลับไปทำงานต่อนั้นเร่งให้ต้องรีบจัดการทุกอย่างไม่มีเวลามายืดเยื้ออะไร แม้วันนั้นแม่จะบอกว่าเข้าใจแต่เธอก็อดกังวลไม่ได้อยู่ดีเธอลาออกจากงานตั้งใจว่าจะไปหาเอาที่นู่นแม้เทมส์จะยืนยันว่าให้อยู่บ้านเฉยๆก็ตาม ยังไงตอนนี้เธอก็มีเงินเก็บจำนวนนึงที่จะพักผ่อนได้สักระยะค่อยตัดสินใจอีกที คอนโดที่ซื้อไว้ก็ปล่อยให้เช่าเรียบร้อยเพราะเทมส์ขนของเธอไปไว้ที่บ้านเจ้าตัวจนหมด บ้านหลังใหญ่ที่ปล่อยว่างเอาไว้พักแค่ตอนมาเที่ยวเท่านั้น เพียงฟ้าที่ไม่อยากขัดอะไรก็ปล่อยให้เทมส์จัดการตามที่เห็นว่าดีทั้งหมด เธอไม่อยากคิดอะไรมากมายอีกแล้ว ตอนนี้แค่อะไรที่เป็นความสุขเธอก็จะรีบทำ แม้จะห่วงแม่ที่ต้องอยู่นี่คนเดียวเธอก็คงอุทิศทั้งชีวิตไม่ไหวในเมื่อแม่ก็ไม่เคยอยากออกมาจากตรงนั้นเลย“ไม่ลูก แม่ไม่เคยโกรธเลยเพียงมีความสุขแม่ก็ดีใจแล้ว ขอโทษที่แม่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเพียงเลยนะ”คนเป็นแม่บอกออกมาด้วยใบหน้าแสน
“พี่เพียงคะ อันนี้คืออะไร”เสียงสดใสของแทมมารีนดังตลอดเวลาที่มาเดินเล่นตลาดกลางคืนด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นสิ่งน่าตื่นเต้นของเธอไปหมดจนเพียงฟ้าและคนอื่นๆขำ แต่คนเดียวที่ไม่ขำและรำคาญนักหนาก็คือพี่ชายที่ต้องคอยปรามอย่างเทมส์ พอแนะนำให้รู้จักได้แทมมารีนก็เกาะเพียงฟ้าหนึบไม่ปล่อยอีกเลย“ขนมครกค่ะ แทมอยากกินมั้ย”เพียงฟ้าถามอย่างใจดี รู้ว่าน้องไม่เคยมาและไม่รู้จักอะไรที่นี่สักอย่างเลยตอบโดยที่ไม่เคยเบื่อสักครั้ง“กินอะไรอีกล่ะครับ แทมกินมาตั้งแต่หน้าตลาดจนท้ายตลาดแล้วนะเพียง”เทมส์ที่เกาะแขนเล็กอยู่อีกฝั่งบ่นออกมาอย่างไม่พอใจ บอกให้ไปอยู่กับพวกตุลย์ก็ไม่ไป มาขัดขวางคนรักกันอยู่ได้รู้งี้ไม่น่าใจอ่อนพามาด้วยเลย“พี่เทมส์บ่นเก่ง แทมเป็นคนกินนะพี่เดือดร้อนอะไรคะ พี่เพียงไปกับแทมดีกว่าแทมอยากถ่ายรูปกับพี่”“ไม่ให้ไป”“ปล่อยน้องเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่ดูให้เอง”เพียงฟ้ารีบบอกเมื่อท่าว่าสองคนจะเถียงกันอีกแล้ว “ไม่ได้ห่วงแทมครับ หวงเพียงเดี๋ยวคนมอง”“โอ้ย! รำคาญคนคลั่งรักไปกันเถอะค่ะพี่เพียง”แทมมารีนคว้าแขนเพียงฟ้าแล้วเดินหนีคนคลั่งรักที่ว่าทันที ดีกันแค่วันเดียวก็แสดงอาการเวอร์วังขนาดนี้ อยู่กั
เพียงฟ้าครางอื้ออึงเมื่อถูกวางลงบนอ่างลางหน้าแล้วป้อนจูบแสนร้อนแรงให้อีกครั้ง ร่างหนาแทรกตัวเข้ามากลางหว่างขาจนต้องอ้าออกกว้าง มือหนาจับขาเรียวมาเกี่ยวเอวเอาไว้ปากก็บดเบียดดูดดึงไม่หยุดอย่างคนหิวโหย กวาดต้อนทุกหยาดหยดในปากหวานอย่างกระหาย ละออกเพียงแค่พอหายใจนิดเดียวแล้วก็ช่วงชิงอากาศไปใหม่อยู่แบบนั้นซ้ำๆจนเพียงฟ้าแทบขาดใจ มือเล็กจิกลงบ่ากว้างยามเมื่อแก่นกายร้อนถูกดุนดันเข้ามาในช่องทางอีกครั้ง ความว่างเปล่าถูกเติมเต็มจนคับแน่นก่อนจะจุกไปทั้งท้องน้อยยามถูกสวนเอวเข้าใส่อย่างเน้นหนัก“ยังเจ็บอยู่มั้ยครับ อ่า”เสียงทุ้มถามแหบพร่า ครางแผ่วอย่างพอใจกับช่องทางที่ตอดรัดจนเสียดเสียวไปทั้งร่าง มือหนาช้อนก้นนิ่มขึ้นมาก่อนจะอุ้มไปชิดผนังห้องน้ำแล้วเด้งเอวใส่ทันที“อ้ะ เทมส์ อ้ะๆ มะ มัน อื้อ”เพียงฟ้าครางเสียงสั่น เงยหน้าตาปรือปรอยด้วยความหวามไหวที่ถูกตอกอัดถี่รัว ความอ่อนโยนหายไปในยามนี้ถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อนจนแทบจะแผดเผากันให้ละลายคาอกแกร่ง ร่างกายใหญ่โตที่กอดรัดร้อนรุ่มพอๆกับแท่งร้อนที่สวนเข้าออกในช่องทาง ปากร้อนขบกัดดูดดึงไปทั่วผิวเนียนไม่หยุดอย่างเมามัน จุดกระสันภายในถูกกระแทกย้ำๆจนต้องจิ