Semua Bab มาเฟียติดสัตว(แพทย์): Bab 1 - Bab 10

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 1บลูเบลล์“ภายในหนึ่งสัปดาห์นี้คุณแม่ช่วยงดอาหารน้องก่อนนะคะ เพราะตอนนี้ลำไส้ของน้องยังไม่แข็งแรง”“แล้วอย่างนี้ลูกฉันจะกินอะไรล่ะคะคุณหมอ”“คุณหมอแนะนำให้คุณแม่ป้อนแค่นมถั่วเหลืองนี้ก่อนนะคะ ถ้าน้องกินไม่ไหวก็ให้คุณแม่ดึงใส่ไซริงค์แล้วค่อย ๆ ป้อนนะคะ และนี่คือยาที่น้องต้องกินร่วมค่ะ ก็จะมียาฆ่าเชื้อแบบน้ำ แล้วก็น้ำเกลือค่ะ กินร่วมกับอาหารชนิดละหนึ่งไซริงค์พร้อมกับนม ถ้าน้องเริ่มอาการดีขึ้นแล้ว ไม่ถ่ายเหลวหรือมีอาการซึม คุณแม่สามารถให้น้องกินข้าวได้ตามปกติเลยค่ะ”“ขอบคุณค่ะคุณหมอ ขอบคุณมากจริง ๆ นะคะ”“ไม่เป็นไรคะคุณแม่ ยังไงหมอก็ทำตามหน้าที่ค่ะ เชิญคุณแม่ชำระเงินที่หน้าเคาน์เตอร์ทางออกเลยนะคะ”“ค่ะคุณหมอ ฉันไปแล้วนะคะ น้องอลิซลาคุณหมอสิลูก”บ๊อก! บ๊อก! บ๊อก!“บ๊ายบายน่าอลิซ อย่าป่วยมาอีกล่ะ” คุณหมอคนสวยประจำคลีนิครักษาสัตว์แห่งนี้กำลังยิ้มพร้อมกับโบกมือลาน้องหมาตัวน้อยที่เป็นคนไข้ของตนเมื่อกี้“แหม๋ คุณหมอบลูเบลล์ ทั้งสวยทั้งเป็นมิตรกับสัตว์ทั่วโลกอีกนะคะ”“พี่เพ็ญอ่า อย่าแซวบลูสิคะ อีกอย่าบลูก็ไม่ได้เป็นมิตรกับสัตว์ทุกชนิดขนาดนั้นสักหน่อย”“ค่า ๆ ต่อไปคิ

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 3ไอ้หมาโง่“อ…เอ่อ คือว่า หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ” เธอถามผมด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างลูบใบหน้าสวยของตัวเองไปมา“ป…เปล่าหรอก”“งั้นหรอคะ งั้นคุณช่วยตามฉันมาได้ไหมคะ”“ไปไหน”“ไปคลีนิกค่ะ”“ไปทำไม?” นั่นสิ เธอจะพาผมเข้าคลินิกไปทำไม ก็ในเมื่อเราทั้งสองไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์เมื่อกี้เลยด้วยซ้ำ“ก..ก็ พาเจ้าหมาน้อยตัวนี้ไปเช็คอาการไงคะ คุณไม่สงสารมันหรอ ดูสิคะ ตอนนี้มันมองหน้าคุณตาละห้อยเลย”“ห๊ะ!?” เธอเข้าใจภาษาหมาหรือไงว่ะ ถึงบอกว่าหมามันกำลังอ้อนผมอยู่ ที่เห็นก็จะมีแต่ไอ้หมาในอ้อมกอดเธอกำลังทำหน้าโง่อยู่ก็แค่นั้นแหละ“ค่ะ งั้นเราไปกันเถอะ”“เห้ย! เดี๋ยวฉันไม่ไป” ผมรีบปฏิเสธเธอออกไป แต่เธอหาได้ฟังเสียงปฏิเสธของผมไม่ เอาแต่เดินลากจูงมือผมตรงไปตามทางเรื่อยๆ ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็เลยเดินตามเธอไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ นี่ถ้าใครมาเห็นเขาล้อผมตายเลยน่ะเนี่ย ที่ให้ผู้หญิงที่อ่อนแอแบบนี้เดินลากจูงเอาแบบนี้30นาทีผ่านไปคลินิกสัตว์น่ารักนี่ก็ผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วหลังจากที่โดนยัยผู้หญิงบ้าเมื่อกี้ลากมาที่คลินิกรักษาสัตว์ด้วยกัน ผ

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 5เรียกรวมพลบรื๊นนนนนน“นายครับ ทำไมถึงกลับมาดึกขนาดนี้ล่ะครับ” แม็คที่รอนายของตนเองอยู่ เมื่อเห็นรถคันคุ้นตาวิ่งเข้ามาในตัวบ้านเขาก็รีบวิ่งออกไปหาทันที“เกิดเรื่องนิดหน่อย” ซาจิเดินลงจากรถมาพร้อมกับตอบคำถามของลูกน้องคนสนิทไปด้วย เขาเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว มันยังมาเซ้าซี้ถามนั่นถามนี่อยู่ได้“เกิดเรื่อง? พวกไหนครับนาย เดี๋ยวผมจะไปจัดการให้แบบเงียบๆ เอง” เพราะธุรกิจสีเทานั้นทำให้พวกเขาต้องพัวพันกับเรื่องอันตรายอยู่ทุกวินาที ยิ่งเขาบอกว่าเกิดเรื่องไอ้แม็คมันก็แทบจะต่อสายตรงหาลูกน้องให้เตรียมพร้อมออกรบแล้ว“ไม่ใช่ พวกนั้นไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร เพียงแค่มีอุบัติเหตุรถชนนิดหน่อย กูเลยเข้าไปช่วย”“ช่วย? นายเนี่ยน่ะไปช่วยคนอื่น” แม็คถามออกมาอย่างประหลาดใจ ตั้งแต่เขารับใช้ผู้เป็นนายอย่างซาจิมาเกือบสิบปี ไม่เคยเห็นว่านายของตนจะเป็นผู้มีจิตใจเมตตาขนาดนั้น จะมีก็แต่แสร้งใจดีออกหน้าสื่อเพื่อสร้างภาพแค่นั้น“เออ หน้าอย่างกูเนี่ยแหละ แล้วมึงก็อย่าถามให้มาก”“ครับ” แม็คไม่กล้าพูดอะไรต่อ เพราะถ้าหากนายของตนได้อารมณ์ขึ้นแล้วมันจะเอาลงยาก“เอ่อ มีกูเรื่องหนึ่งที่จะให้มึงช่วย”“คร

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 7นัดตี้แผล็บ แผล็บ แผล็บแฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก“อื้อออ อื้มมมมมมม” ซาจิรู้สึกเหมือนว่าตอนนี้หน้าของตัวเองกำลังเปียกและหนักที่ช่วงอกเป็นอย่างมาก เขาเลยต้องพยายามลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อดูว่าอะไรที่มาปลุกเขาตอนนี้หงิง หงิง หงิง“เฮ้อออ มึงเองหรอไอ้หมาโง่ อื้อหือ ไอ้นี่นิ หน้ากูเต็มไปด้วยน้ำลายมึงแล้วเนี่ย ลงไปไกลๆเลย” เขาตื่นมาก็โดนเล่นงาน แถมไอ้ตัวที่เล่นงานเขาก็ส่ายหางไปมาอีกซาจิเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างหัวเสียที่โดนปลุก อีกทั้งหน้าเขาก็เต็มไปด้วยน้ำลายของมันอีก30นาทีผ่านไป“มา ออกมา” ซาจิอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เปิดประตูออกจากห้องพร้อมอัญเชิญหมาโง่ที่นั่งทำหน้างงให้เขาอยู่กลางห้องนอน ก่อนที่มันจะยอมเดินออกมาที่ประตูแต่โดยดีเมื่อโดนสายตาดุๆของซาจิที่มองไป“ไปเลย แล้วไม่ต้องขึ้นมาอีกน่ะมึง” ไอ้หมาโง่มันไม่ยอมเดินเขาเลยไม่ได้สนใจมันต่อ ก่อนจะเดินไปที่บันไดเพื่อลงไปยังชั้นล่าง“ไอ้แม็ค” ผมเรียกลูกน้องคนสนิทที่หันซ้ายหันขวาอยู่หน้าบ้านราวกับกำลังหาอะไรสักอย่างอยู่“ครับนาย มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” แม็ครีบเดินตรงมาหาคนเป็นนายด้วยท่าทีอิดโรย เมื่อคืนเขาไม่ได้นอนทั

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 9หน้าแดงเอี๊ยดดดกึก"เชิญครับคุณหมอ ตอนนี้นายรออยู่ข้างในแล้วครับ" รถกอล์ฟจอดตรงประตูหน้าบ้านที่เธอเรียกมันว่าคฤหาสน์ ก่อนคนที่พาเธอมาจะมาส่งเธอไว้หน้าประตูและขับรถกอล์ฟหนีไปทางเดิม"ฉันมาถูกจริงๆใช่ไหมเนี่ย" บลูเบลล์บ่นพึมพำๆก่อนจะมองเข้าไปด้านในบ้านแต่ก็ไม่เห็นใครเดินผ่านไปมาเลย ตัวเธอเลยตัดสินใจเดินตรงไป แต่แล้วก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเสียก่อนโฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!"มันนี่!!!!" ฉันเรียกชื่อเจ้าลูกสุนัขไซบีเรียนเสียงดัง ก่อนจะนั่งยองๆลงเพื่อให้มันวิ่งมาหาฉันหงิง หงิง หงิง หงิง"มันนี่คิดถึงบลูเบลล์หรอ บลูเบลล์ก็คิดถึงมันนี่เหมือนกันน่าาาา~" ตอนนี้มันนี่อ้อนฉันไม่หยุดเลย ทำไมถึงได้ขี้อ้อนขนาดนี้เนี่ย รู้สึกว่าฉันอยากจะขโมยเจ้ามันนี่กลับคอนโดเดี๋ยวนี้ซะเลย"อะแฮ่มๆ" "อุ๊ย! คุณ~ ฉันตกใจหมดเลย" สงสัยว่าฉันจะเล่นกับเจ้าน่ารักตัวนี้นานไปหน่อย เลยไม่ได้สนใจว่าเขาจะมายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว แล้วดูท่ายืนของเขาสิไม่รู้ว่าหล่ออยู่แล้วหรือว่าเก็กกันแน่ เฮ้อ~ หัวใจไม่รักดีของฉันมันเต้นจนแทบจะทะลุออกมาอยู่แล้วคนอะไรหล่อราวกับฟ้าประทาน เห็นคนห