All Chapters of มาเฟียติดสัตว(แพทย์): Chapter 11 - Chapter 20

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 11กูเป็นผัว มึงเป็นใคร?"หมา!!! ไหนหมาอยู่ไหน ใครมันบังอาจมาปล่อยหมาเข้ามาในผับกูว่ะ!!!" ไลบร้า"ไหนไอ้ซาจิกูไม่เห็นหมาที่มึงพูดสักตัว" ไลบร้าหันไปถามซาจิแต่สายตาของเพื่อนเขายังไม่ได้ละออกจากโซนด้านล่างเลยแม้แต่น้อยแถมหน้าตาตอนนี้เหมือนมันไปโมโหใครมาสักคน"ไรว่ะแมร่ง กูชวนคุยด้วยก็ไม่คุยกับกู น่าเบื่อโว้ยคิดถึงเมีย" ไลบร้ากลับไปนั่งพิงโซฟาดังเดิมก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์หาใครบางคนที่ตนคิดถึง ต่างจากอีกคนที่ยังจับจ้องลงไปที่ด้านล่างไม่ละสายตา"ไปไหนวะนั่น แถมยังไปคนเดียวอีก" ซาจิได้แต่บ่นพึมพัมๆจนสุดท้ายเขาเห็นเธอหายลับจากสายตาไปตรงห้องน้ำ"เฮ้อ~ กูเป็นอะไรของกูว่ะเนี่ย จะไปสนใจทำไมนักหนา" เขากลับมานั่งพิงโซฟาดั้งเดิมแต่สุดท้ายสายตาของเขาก็ยังสาดส่องไปที่ด้านล่างอยู่ดี"นี่ไอ้ซาจิ มึงได้ติดต่อไอ้ฟิสซิสสักทีไหม กูเห็นมันกลับไปบ้านนานล่ะ ไม่ติดต่อกลับมาสักที" "หึ! มึงกับกูก็เห็นเท่ากันไหมล่ะ" ที่ผมตอบกลับมันไปอย่างนั้นเพราะข้อความสุดท้ายที่ไอ้ฟิสซิสส่งมาก็อยู่แค่ในไลน์กลุ่ม"ชิส์ วันนี้ไม่สนุกเลย งั้นกูกลับไปหาเมียแล้วนะ คิดถึงเมียโว้ยยยย" "เออ เดี๋ยวกู

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 13สัมผัสที่เร่าร้อน NC18+++จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"อ๊ะ อื้ออออ อื้มมมมม จ๊วบ จ๊วบ" เสียงจูบกันเร่าร้อนของทั้งสองที่กำลังแลกลิ้นกันอย่างเมามันดังออกมาเรื่อยๆสองลิ้นพันตวัดกันไปมาราวกับงูที่กำลังพลอดรักกัน คนตัวโตที่มีประสบการณ์มากกว่าก็เป็นฝ่ายนำให้คนร่างเล็กคล้อยตามจนสามารถอยู่ตอบกลับมาได้เป็นอย่างดี"อื้มมม อ๊า หวาน หวานมาก" ซาจิผละจูบออกมาก่อนจะพูดด้วยความพึงพอใจ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะหอมหวานได้ขนาดนี้หรือว่าตัวเขาจะเมากันนะ"อื้อออ คุณ~ ฉันรู้สึกแปลกๆ อ๊า" ยิ่งถูกสัมผัสจากคนตัวโตที่ขโมยจูบของเธอไปเมื่อกี้ร่างกายของเธอก็ขนลุกซู่เรากับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วร่างกายหลายโวลต์"ยังอยากจะต่ออยู่อีกไหม?" ซาจิถามสาวใต้ร่าง เพราะยังไงเขาก็ไม่อยากจะขืนใจคนที่ไม่ได้เต็มใจเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ถ้าเธอตอบตกลงมันก็ดีกันทั้งสองฝ่าย"อื้อ!" บลูเบลล์คิดอยู่พักนึงก่อนจะพยักหน้ารับอย่างเขินอายเพราะตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันไปไกลเกินกว่าที่จะห้ามใจได้ไหวแล้ว"หึ! แล้วอย่ามาร้องให้หยุดกลางคันก็แล้วกัน" พูดจบซากิก็พุ่งตัวลงไปประกบจูบอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจูบอย่างดูดดื่มและรุ

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 15เด็กโข่งขลุกขลัก! ขลุกขลัก!บลูเบลล์ดิ้นไปมาพยายามที่จะให้ตัวเองหลุดออกจากอ้อมแขนแกร่งที่โอบรัดเอวคอดของตัวเองเอาไว้กึด!นี่ตกลงว่าเขานอนจริงๆหรือเปล่า หรือว่าแกล้งนอนทำไมวงแขนเขาถึงได้รัดเอวของเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆแบบนี้พรึ่บเธอดิ้นไปมาอยู่หลายนาทีจนสุดท้ายก็สามารถพาตัวเองออกมาจากอ้อมแขนของเขาได้ก่อนจะนั่งขัดสมาธิหันหน้าไปทางเขาเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าคมคายของคนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ ใบหน้าเกลี้ยงเกลาเรากับผู้หญิงที่ดูแลหน้าเป็นอย่างดี จมูกเป็นสันรับกับรูปปากหยักเป็นทรง บลูเบลล์เคลิบเคลิ้มกับใบหน้าของซาจิอยู่หลายนาทีก่อนจะดึงผ้าห่มออกจากตัว แต่เมื่อดึงออกแล้วเธอก็รู้สึกเย็นร่างกายในทันทีจึงก้มลงไปมองก็พบว่าตัวเองนั้นเปลือยเปล่าอยู่ก็แทบอยากจะกรี๊ดออกมาอีกรอบ แต่ก็กลัวว่าเขาจะตื่นเพราะเธอเองก็ไม่อยากที่จะเผชิญหน้ากับเขาตอนนี้"แล้วจะเดินไปห้องน้ำยังไงเนี่ย" บลูเบลล์ได้แต่บ่นพึมพัมๆอยู่คนเดียวเพราะเธอกับเขาต่างก็ใช่ผ้าห่มผืนเดียวกัน ถ้าเธอจะใช้ผ้าห่มห่อตัวเดินไปห้องน้ำก็จะยังไงๆอยู่"อื้อหื้อ ไม่ทนแล้วไอ้บ้านี่!" ตอนแรกเธอก็ว่าจะรอให้เขาตื่นแต่เธอดันไ

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 17ไม่ยอมกลับบ้านแกร๊ก!"เชิญค่ะ ห้องฉันรกหน่อยนะคะ ห้องน้ำอยู่ทางด้านนั้น ฉันขอตัวเข้าไปทำธุระในห้องนอนก่อน ถ้าคุณจะกลับก็ช่วยล็อคประตูให้ฉันหน่อยนะคะ" บลูเบลล์เปิดประตูให้ซาจิเข้าไปในห้องก่อนจะขอตัวไปทำธุระส่วนตัวในห้องนอนของตัวเอง ที่เธอไว้ใจเขาขนาดนี้ก็เพราะว่าเขาดูรวยและเขาก็ไม่น่าจะขโมยของภายในห้องของเธอด้วย ถึงจะขโมยไปก็ไม่ใช่ของที่มีค่าอะไรมากมายหรอก แพงสุดก็ของกินในตู้เย็นนั่นแหละ"ไม่ระวังตัวเอาซะเลยนะยัยหมอหมา อืมมมม ไหนดูซิห้องนี้มีอะไรน่าสนใจบ้าง" แทนที่เขาจะเดินไปเข้าห้องน้ำตัวเขาเลือกที่จะสำรวจภายในห้องนั่งเล่นของเธอแทน ซาจิเดินสำรวจทุกซอกทุกมุมภายในห้องเปิดดูของต่างๆมากมายก่อนจะไปสะดุดอยู่ที่รูปภาพครอบครัวหนึ่งที่กำลังส่งยิ้มให้กล้อง ในภาพนั้นมีทั้งหมดสี่คนน่าจะเป็นพ่อแม่และน้องชายของเธอ"หึ! ตัดผมสั้นก็ดูได้ไปอีกแบบ" ผู้หญิงในรูปที่ตัวเล็กตัดผมสั้นส่งยิ้มมาที่เขา ในรูปนี้น่าจะถ่ายตอนที่ยังเป็นเด็กเพราะว่าเบบี้แฟตยังไม่หายออกไปจากแก้มเลย"คุณ ทำอะไรน่ะ?" บลูเบลล์เดินกลับออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของตัวเองแล้ว"อ...อะ

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 19เจ็บหนัก20:45น.ซ่า! ซ่า! ซ่า! ซ่า! ซ่า!"นี่คุณ กลับไปได้แล้ว""ไม่เอา ไม่กลับ""จะบ้าหรอ กลับไปได้แล้ว ขอร้องล่ะ" บลูเบลล์แทบอยากจะหลั่งน้ำตาออกมา เพราะเธอกับเขานั่งทะเลาะกันเรื่องให้เขากลับบ้านมาครึ่งชั่วโมงแล้วหลังจากกินข้าวเย็นกันเสร็จ"เธอจะให้ฉันกลับได้ยังไง มันฝนตกอยู่ไม่เห็นหรอ?""เห็น แต่คุณไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซค์มาสักหน่อยนี่น่า""แล้วถ้าฉันขี่กลับบ้านแล้วเกิดอุบัติเหตุล่ะ หรือว่าอยู่ดีๆมีรถลื่นถนนแล้วพุ่งมาชนรถฉัน หรือฉันอาจจะหลับในล่ะ เธอจะทำยังไง""โอ๊ยยยยยย นี่คุณจะไม่ยอมกลับจริงๆใช่ไหมเนี่ย" เธอล่ะหมดคำจะพูดกับเขาจริงๆ ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไปสักทีแถมยังยึดโซฟาหน้าทีวีเธอไปนอนเป็นที่เรียบร้อย"ใช่ ถึงเธอจะไล่ให้ฉันกลับ ฉันก็ไม่กลับหรอก""ชิส์! งั้นก็แล้วแต่คุณเถอะ ฉันก็จะไปนอนแล้วเหมือนกัน""หรอ สนใจหมอนข้างหล่อๆกับฉันไหมล่ะ ให้นอนกอดฟรีไปเลยเป็นไง" "ไม่ต้องย๊ะ! ฉันไม่ชอบนอนกอดหมอนข้าง"ปัง!!!"หึหึ รุนแรงจริงๆ" ซาจิได้แต่หัวเราะพร้อมกับส่ายหัวให้กับท่าทีของคนตัวเล็กที่วิ่งหนีเขาเข้าห้องนอนไป พร้อมกับปิดประตูเสียงดังลั่นห้อง#ในห้อง"ฮึ๊ย! คน