All Chapters of คุณมันเลว (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น): Chapter 71 - Chapter 80

คุณมันเลว ep 71~ครืด ครืด~“อื้อ~” เสียงสั่นจากโทรศัพท์บนหัวที่นอน ปลุกให้ร่างสูงตื่นจากการหลับไหล ในขณะที่กำลังนอนฝันหวานถึงยาหยี“ว่าไงครับ” ร่างสูงงัวเงียลุกขึ้นนั่งก่อนจะยกมือขยี้ตา(ขึ้นเครื่องตอนไหน)“สิบโมงครับ”(จะให้แม่ไปรอรับที่สนามบินไหม)“ไม่เป็นไรครับผมกะว่าจะนอนอยู่กรุงเทพซักหนึ่งคืน แล้วค่อยบินไปเชียงใหม่”(จู่ๆคิดยังไงถึงจะกลับเมืองไทย) ปลายสายถามเนื่องจากครัั้งหนึ่งลูกชายเคยอกหักจากสาวไทย จนต้องซมซานกลับญี่ปุ่นในช่วงที่พ่อเสีย“ผมแค่อยากไปพักผ่อนเฉยๆครับ”(แล้วการงานล่ะ)“ผมจะให้ภาคินดูแลให้ครับ แม่ลืมอะไรไปรึป่าวลูกชายของแม่ไม่ได้เป็นมาเฟียแล้วนะ”(เลิกซะได้ก็ดี เดี๋ยวก็มีจุดจบไม่ต่างจากพ่อหรอก) คนเป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งดีใจ เพราะไม่อยากให้ลูกชายเข้าไปอยู่ในวงการมาเฟีย เสียสามีไปแล้วไม่อยากเสียลูกชายไปอีกคน“ผมมีเหตุผลที่ต้องเลิกครับ”(เหตุผลอะไร)“ไว้เดี๋ยวถึงเชียงใหม่แล้วผมจะบอกครับ”(เห้อ ลูกชายของฉันนี่ทำไมชอบมีความลับจังนะ)“ไม่ใช่ความลับหรอกครับ เรื่องนี้ยังไงแม่ก็ต้องรู้แน่นอนไว้เจอกันที่เชียงใหม่ คิดถึงแม่นะครับ”(เดินทางปลอดภัยค่าคุณลูกชาย)ติ๊ด!หลังจาก

คุณมันเลว ep 73วันนี้ส้มโอลางานหนึ่งวันเพราะเกิดอาการท้องเสียกระทันหัน ยาหยีจึงให้หยุดพักรักษาตัวก่อนสามวันเพราะช่วงนี้ออเดอร์ยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แม้จะเคลื่อนไหวลำบากเพราะท้องค่อยข้างโต แต่หญิงสาวก็ต้องกัดฟันสู้ทำงานจนถึงวันคลอด เพราะอยากให้ลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาขึ้นมามีคุณภาพชีวิตที่ดี ไม่ต้องกินอดๆอยากๆเหมือนเธอกับพี่ชายพี่ใหญ่บอกว่าจะลาออกจากงานที่กรุงเทพมาอยู่ที่เชียงใหม่เดือนหน้า ซึ่งเป็นช่วงที่ใกล้คลอดพอดี เผื่อน้องสาวคลอดกระทันหันจะได้มีคนคอยดูแลยาหยีหยิบนมขึ้นมาดื่มก่อนจะยกมือลูบหน้าท้องนูนเบาๆแม้ไม่มีพ่อแต่เธอก็สามารถเลี้ยงดูเขาให้เติบใหญ่ได้เช่นกัน“แม่จะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้หนูนะคะ” ยาหยียิ้มกับหน้าท้องนูน ก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมาแนบที่หน้าท้องให้ลูกในท้องได้ฟังเพลงเพื่อให้เขารู้สึกผ่อนคลายตามคำแนะนำของหมอเพราะมัวแต่สนใจสิ่งมีสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆในห้อง จนยาหยีไม่รู้ตัวว่ากำลังมีลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามาชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวซึ่งคาดว่าเป็นเจ้าของร้าน เธออยู่ในชุดคลุมท้องกำลังยืนหันหลังให้เขาอยู่ เขาเรียกตั้งนานสองนานแต่เธอไม่ตอบรับจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามา“เออ...ผมมารับดอก

คุณมันเลว ep 75ยาหยีรีบตรงเข้าไปเก็บเสื้อผ้าที่ตากไว้หลังบ้านทันที เพราะตอนนี้ลมค่อนข้างแรงเหมือนทีท่าว่าพายุกำลังจะเข้า โชคดีที่พลมาส่งไม่งั้นเธอคงเดินผ่าลมกลับบ้านอย่างเป็นแน่ฟิ้วววว~เสียงลืมแรงขึ้นสาวท้องแก่จำต้องปิดหน้าต่างไว้เพราะกลัวลมพัดฝุ่นเข้ามา ก่อนจะเตรียมไฟฉายและเทียนไว้เผื่อไฟดับซึ่งตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงกว่าๆแต่ท้องฟ้าค่อนข้างมืดครึ้มเพราะเมฆฝนกำลังตั้งเค้า การอยู่บ้านคนเดียวของสาวท้องแก่อย่างเธอจำเป็นต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ แม้จะไม่มีสามีดูแลเหมือนคู่อื่นแต่เธอก็ต้องยืนหยัดด้วยลำแข่งของตัวเองให้ได้ร่างบางนั่งถอนหายใจอยู่บนเก้าอี้ไม้ วันนี้จู่ๆฟ้าส่งเขามาให้เจอกับเธออีกครั้งจนได้ คนที่ภาวนาว่าชาตินี้ขออย่าได้เจอกันอีก ผู้ชายคนนั้นมาขอโอกาสจากเธอซึ่งครึ่งหนึ่งเขาเคยทำร้ายเธอสารพัดทั้งร่างกายและจิตใจ คิดว่าแค่คำขอโทษอย่างเดียวคงไม่พอสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นจากฝีมือของเขาคนโหดร้ายใจสัตว์แบบนั้นไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อของใคร!ก็อกๆๆ~ในขณะที่ยาหยีกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆจู่ๆมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น คงไม่ใช่ใครที่ไหนน่าจะเป็นป้านิ่ม หญิงสาวรีบวิ่งไปเปิดทันทีเพราะตอนนี

คุณมันเลว ep 77วันนี้มีนัดตรวจครรน์เนื่องจากย่างเข้าเดือนที่แปดแล้ว ยาหยีก้าวเท้าออกมาจากห้องอย่างระมัดระวังก่อนจะชะโงกหน้ามองซ้ายมองขวา พบว่าไม่เห็นโทคิยะแล้ว หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายแล้วไปโรงพยาบาลตอนแรกคิดว่าตัวเองท้องลูกแฝดเพราะท้องค่อนข้างโตมาก แต่พออัลตร้าซาวน์ดูพบว่ามีลูกแค่คนเดียวแต่ตัวของเขาค่อนข้างใหญ่และสมบูรณ์เนื่องจากยาหยีกินแต่อาหารที่มีประโยชน์อย่างน้อยลูกของเธอก็แข็งแรงดี...หญิงท้องแก่ยืนรอรถสองแถวเข้าไปในเมื่ออยู่บนถนน วันนี้แดดค่อนข้างแรงแม้จะยังเช้าอยู่ก็ตาม ช่วงนี้ลูกของเธอดิ้นบ่อยราวกับว่าเขากำลังอยากออกมาโล้ดแล่นอยู่ข้างนอกกึก!จู่ๆมีรถสปอร์ตหรูสีดำวิ่งมาหยุดตรงหน้าเธอ แม้ฟิล์มกระจกจะทึบแต่ก็สามารถรู้ได้ว่ารถคันนี้เป็นของใคร“ขึ้นรถสิ จะไปหาหมอไม่ใช่หรอ” ชายหนุ่มเลือนกระจกลงถาม“คุณรู้ได้ไง” ยาหยีทำหน้าไม่พอใจเมื่อโทคิยะกำลังละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัวของเธออยู่“ไม่มีอะไรในตัวของเธอที่ฉันไม่รู้” ชายหนุ่มยักไหล่ด้วยความยียวนกวนประสาทยาหยีพ่นลมหายใจด้วยความสุดจะทน โทคิยะกลายมาเป็นคนหน้าด้านหน้าทนแบบนี้ตั้งแต่เม

คุณมันเลว ep 79“มาแล้วหรอ” ผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวๆห้าสิบกว่าวิ่งออกมาจากบ้านเพื่อทักทาย เมื่อเห็นหน้าชัดๆนั่นทำให้ยาหยีเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ“คุณป้า! ” แม่ของโทคิยะคือคุณป้าลูกค้าขาประจำของเธอนั่นเองนับว่าเป็นเรื่องที่เซอไพรส์มาก เธอรู้จักกับแม่โทคิยะได้เดือนว่าแล้วเหรอ!“สวัสดีลูกสะไภ้” คุณหญิงวิ่งเข้ามากอดคนเป็นลูกสะไภ้ในขณะที่ยาหยียังยืนตกตะลึงฟ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับเธออยู่ ลูกค้าขาประจำที่เคยแชร์เรื่องราวต่างๆให้ฟังที่แท้คือแม่ของโทคิยะ“นี่แหละครับลูกสะไภ้ของแม่ เป็นไงสวยมั้ยครับ”“สวยถูกใจแม่ที่สุดเลย” คุณหญิงคลี่ยิ้มด้วยความอารมณ์ดีเมื่อว่าที่ลูกสะไภ้คือคนที่เธอเองก็ชอบเหมือนกัน “เข้าบ้านก่อนนะ”“เออ...” ยาหยีทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนแม่ของโทคิยะดึงแขนให้เข้าไปในบ้าน“มาเถอะน่า”“...” ยาหยีจำต้องเดินเข้าไปในบ้านเพียงเพราะไม่อยากปฏิเสธคุณป้าลูกค้าขาประจำโทคิยะยิ้มด้วยความดีใจ ยาหยีเป็นคนขี้เกรงใจเป็นไปได้ยากที่จะปฏิเสธแม่ของเขา ชายหนุ่มหัวใจพองโตก่อนจะเดินตามเข้าไป“อ่ะ นั่งลงตรงนี้นะ” คุณหญิงจับลูกสะไภ้นั่งลงบนโซฟาหรูในบ้าน ก่อนจะหันไปสั่งสาวใช้ยกเครื่องดื่มและของบำรุงสำหรับคนท้อง