Semua Bab MY BABY ง้อรักนางฟ้าตัวน้อย: Bab 31 - Bab 40

ใบข้าว"นี่คุณ! คุณคิดจะทำอะไร น้องลิต้าพูดตามที่คุณสั่งใช่ไหมบอกฉันมาเดี๋ยวนี้น่ะ" ใบข้าวที่รับเงินจากลูกค้าคนเมื่อกี้เสร็จก็หันกลับมาแห้วใส่ลูคัสทันที เธอทั้งเขินทั้งอายที่น้องลิต้าตะโกนออกมาแบบนั้น แต่จะไปโทษลูกสาวก็ไม่ได้เพราะเธอเชื่อว่าตัวการใหญ่ที่ทำให้ลูกพูดแบบนั้นก็คือเขาที่ยืนยิ้มหน้าบานอยู่นั้น"เปล๊า! ผมไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะคุณ" เสียงสูงแทบเกาะขอบเพดานซะขนาดนั้นเธอคงจะเชื่อลงหรอก เชอะ"ฉันจะเชื่อคุณได้สักแค่ไหนกันเชียว" ตั้งแต่เจอกันมาไม่กี่วันเธอแทบจะตามเขาไม่ทันเลยด้วยซ้ำ นิสัยเขามันเจ้าเล่ห์ที่สุด"ผมนี่แหละน่าเชื่อถือที่สุดแล้ว เนาะลิต้า""ใช่ค่ะๆ" ลิต้าที่ไม่เข้าใจเหตุการณ์ตรงหน้าแต่ก็ต้องเออออห่อหมกไปกับคนเป็นพ่อไว้ก่อน"เฮ้อ~ ลิต้าคะหนูพึ่งเจอคุณพ่อแค่สองวันเอง ทำไมหนูถึงไปอยู่ข้างคุณพ่อล่ะ หนูไม่รักคุณแม่แล้วหรอ" ใบข้าวแสร้งตีหน้าเศร้าทันที ก็จริงนิ เขาพึ่งเข้ามาในชีวิตลูกสาวตัวน้อยอย่างน้องลิต้าได้ไม่ถึงสองวันเลยแล้วทำไมเขาถึงเอาลูกไปเป็นพวกเขาได้ไวขนาดนี้"โอ๋ๆ คุณแม่ขาหนูรักคุณแม่ที่สุดเลยนะคะ แต่ว่าหนูเจอคุณพ่อสามวันแล้วค่ะ" ความเป็นเด็กก็คือจะพูดความจริงเสมอ ลิต้า

"อื้ออ อืมมม" ลูคัสฉกชิมริมฝีปากบางสวยของใบข้าวอย่างอ่อนโยนก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นความเร้าร้อนดูดดื่ม ใบข้าวก็ตอบรับสัมผัสของเขาเป็นอย่างดีจนทำให้มีเสียงดังขึ้นมา"จ๊วบ จ๊วบ อืมมม" ลูคัสครางอย่างแผ่วเบาในลำคอย่างรู้สึกดีที่หญิงสาวตอบรับกับจูบของเขาปึก ปึก แรงกำปั้นของใบข้าวที่ทุบลงมาที่ไหล่ของลูคัสบ่งบอกว่าตอนนี้เธอเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้ว เพราะลูคัสเล่นจูบอย่างดูดดื่มอยู่นานนับนาที"อืมมม จุ๊บ" ลูคัสยอมผละออกจากริมฝีปากสวยของใบข้าวก่อนที่เธอจะโกรธเขา แต่ก็มิวายขโมยจุ๊บที่ริมฝีปากบางก่อนอีกหนึ่งที ก่อนที่จะผละตัวกลับมานั่งเบาะที่เดิมเฮือกกก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ใบข้าวที่ได้รับอิสระแล้วก็รีบโกยอากาศเข้าปอดตัวเองอย่างไว ถ้าเขาปล่อยเธอช้ากว่านี้อีกวินาทีเดียวเธอได้ขาดอากาศหายใจแน่ๆ ยิ่งคิดถึงสัมผัสที่ทำร่วมกับเขาเมื่อกี้ใบหน้าของเธอก็เริ่มเปลี่ยนสีระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ"ค..คุณ~" เมื่อเริ่มปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นปกติได้แล้วเธอเลยอยากจะเคลียร์เรื่องนี้กับเขาให้รู้เรื่องสักที"ว่าไงครับที่รัก ^^" ลูคัสขับรถอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับขานรับใบข้าวไปด้วย เขาขับรถออกมาจากหน้าโรงเรียนของลูกสาวได้สักพักแล้ว"ระ...เ

ใบข้าว"เดี๋ยวกอหญ้าดูตรงนี้สักแปบหนึ่งนะ พี่ว่าจะไปดูลิต้าหน่อยนะ" ใบข้าวที่กำลังช่วยน้องๆต้อนรับลูกค้าอยู่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักๆของน้องลิต้าดังออกมาจากข้างหลังร้าน เธอเลยว่าจะออกไปดูหน่อยว่าน้องลิต้าเล่นอยู่กับใคร"ได้ค่ะพี่ข้าว" กอหญ้าหันมาตอบรับใบข้าวและหันกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อทันที"จ้ะ ดูร้านไปก่อนนะพี่ไปแปบเดียว" แกร๊ก!!ใบข้าวเปิดประตูออกมาก็เห็นภาพสองพ่อลูกกำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน แถมใบหน้าของทั้งสองยังเลอะไปด้วยคราบครีมเค้กจนขาวไปหมด "ลิต้าหนูทำอะไรอยู่คะ""อ้าวที่รัก ช่วยผมด้วยสิผมโดนลูกแกล้ง" ลูคัสที่เห็นใบข้าวยืนจ้องทั้งตัวเองและลูกสาวอยู่ก็รีบโบ้ยความผิดให้ลูกสาวทันที"คุณแม่ขา~ อย่าไปเชื่อคุณลุงนะคะ คุณลุงนั่นแหละค่ะที่แกล้งหนูอ่ะ" ลิต้าที่กำลังมีความผิดจากการให้การของคนเป็นพ่อก็รีบแก้ต่างให้ตัวเองทันที ถึงสิ่งที่พ่อมาจะถูกแต่คุณพ่อก็พูดไม่หมดนี่น่า เพราะทั้งตัวเองและคุณพ่อต่างก็เล่นเอาครีมเค้กมาป้ายหน้าของกันและกัน"แล้วจะให้คุณแม่เชื่อใครดีคะ" "เชื่อหนูค่ะ""เชื่อผมสิที่รัก""งั้นเชื่ออย่างละครึ่งก็แล้วกันค่ะ แล้วก็รีบไปล้างครีมที่เลอะอยู่ที่หน้าออกท

"คุณแม่ขา หนูสวยหรือยังคะ" ลิต้าถามใบข้าวพร้อมกับหมุนตัวให้ดูหนึ่งรอบ วันนี้น้องลิต้าตื่นแต่เช้าเพื่อลุกขึ้นมาแต่งตัวไปทำงานกับผู้เป็นพ่อหรือไปป่วนกันแน่ก็ไม่รู้"สวยแล้วค่ะ หนูสวยที่สุดเลย ฟอด" ฉันตอบลูกสาวไปพร้อมกับหอมไปที่แก้มอีกหนึ่งที วันนี้น้องลิต้าแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงน่ารักสีชมพู มัดผมแกละสุดโปรดและผูกโบว์ประดับสีเดียวกันกับชุด"ไปกันค่ะคุณแม่ เราลงไปข้างล่างรอปะป๊ากันเถอะค่ะ" หลังจากที่น้องลิต้าบอกว่าวันนี้จะเรียกเขาว่า 'ปะป๊า' ก็กลายเป็นว่าเลิกพูดพูดคำว่าคุณพ่อไปโดยปริยาย"ค่ะๆ งั้นเราลงไปทำอาหารรอปะป๊าหนูดีกว่า" หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วเราทั้งสองก็ตรงไปที่ห้องครัวด้านหลังบ้านเพื่อมาทำอาหารรอระหว่างที่เขาจะมา วันนี้เป็นเมนูเบาท้องและไม่เน้นพริก มีต้มจืดหมูใส่สาหร่าย ไข่ตุ๋นและทอดซี่โครงหมูที่รีเควสโดยลูกสาวสุดสวยเอง"หนูไปกับปะป๊าวันนี้หนูต้องคิดถึงคุณแม่มากๆแน่เลยค่ะ" ดูลูกสาวฉันสิคะ ช่างรู้จักพูดเอาในฉันซะจริง"งั้นหนูไม่ต้องไปกับปะป๊าดีไหมคะ วันนี้อยู่ช่วยคุณแม่ขายขนมกับพวกพี่ๆที่ร้านดีไหมคะ" "งื้ออ ไม่ดีค่ะคุณแม่ วันนี้หนูต้องไปช่วยปะป๊าทำงาน" น้องลิต้ารีบส่ายหน้าปฏิเสธฉ

ตอนนี้ผมพาลูกขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นบนสุดของบริษัทแล้วเดินตรงไปที่ห้องทำงานทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงหนึ่งดังขัดขึ้นมาก่อนที่ผมจะได้จับที่ลูกบิด“เอ่อ…สวัสดีครับบอสครับ หลานบอสน่ารักจังเลยนะครับ สวัสดีครับตัวเล็กลุงชื่อแมนนะครับ” เลขาแมนที่นั่งประจำการอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องของลูคัสรีบเดินเข้ามาทักทายบอสของตนทันทีที่เดินออกมาจากลิฟต์ ก่อนจะเอ่ยทักทายสาวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของบอสตนเองทันที “เฮ้อ..ครับ รบกวนคุณเลขาแมนหาขนมกับนมเข้ามาให้ลูกผมที่ในห้องหน่อยนะครับ ไปครับลิต้าปะป๊าจะพาหนูไปทำงานกัน” เขาขี้เกียจจะอธิบายให้ทุกคนฟังแล้ว ถ้ายังมีคนถามเขาร้อยครั้งเขาไม่มั่วแต่มานั่งตอบคำถามพวกนี้ทั้งวันเลยหรือ“คะ…ครับ ล..ลูกบอสหรอค..อ้าวว” ยังไม่ทันที่คุณเลขาจะได้พูดจบลูคัสก็ชิ่งเดินหนีเข้าห้องทำงานก่อนเป็นที่เรียบร้อย ปล่อยให้เลขาแมนยืนเคว้งอยู่คนเดียวโดยที่ยังมีเครื่องหมายคำถามอยู่เต็มหัวไปหมด “เฮ้อ จะถามแต่กลัวจะโดนด่ากลับมาว่าเสือกนี่สิ ลงไปซื้้อขนมก่อนจะดีกว่า ถ้าเป็นลูกบอสก็ต้องเป็นบอสใหญ่ของที่นี่แน่ๆ เอาเป็นว่าตอนนี้เลขาแมนคนนี่จะย้ายข้างแล้วนะครับบอส ฮ่าๆๆๆๆ” เลขาแมนบ่นพึมพัมๆคนเดียวพร้อมกับห