All Chapters of MY BABY ง้อรักนางฟ้าตัวน้อย: Chapter 41 - Chapter 50

"คุณป้าเป็นใครคะ" ลิต้าที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่คนเดียวตรงโซฟาก็หันไปมองผู้มาใหม่ที่เปิดประตูห้องเข้ามา ก่อนจะเอียงคอถามอย่างน่ารักจนคนที่เปิดประตูเข้ามาตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า"ตายแล้ว!! ลูกใครเนี่ยทำไมมาอยู่ในห้องของตาลูคได้" คุณหญิงดารารัตน์ที่เดินทางมาหาลูกชายตัวดีถึงกรุงเทพฯในวันนี้ แต่ดันเปิดมาเจอเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่ในห้องนี้เพียงคนเดียว จึงทำให้คุณหญิงตกใจเป็นอย่างมากเพราะว่าลูกชายของเธอไม่ชอบเด็กเลยแม้แต่นิดเดียว บางทีเด็กคนนี้อาจจะเข้ามาโดยที่เลขาด้านนอกไม่รู้ก็ได้คุณหญิงเลยตะโกนเรียกเลขาหน้าห้องของลูกชายทันที"เลขาแมน!! เลขาแมน!!!" "แงงงงง แงงงงงง แงงงงง" ลิต้าสะดุ้งตกใจกับเสียงเรียกเลขาของคุณหญิงดารารัตน์ จนแผดเสียงร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ตอนนี้ในสายตาของน้องลิต้านั้นคุณหญิงดารารัตน์ไม่ต่างจากนางมารร้ายในการ์ตูนที่ตัวเองเคยดูเลย"ครับๆๆ คุณหญิงมีอะไรหรือเปล่าครับ อ้าวแล้วนั่นทำไมน้องลิต้าถึงร้องไห้ได้ครับ โอ๋ๆๆๆมาครับเดี๋ยวลุงแมนพาไปหาปะป๊าหนูดีกว่าเนาะ" เลขาแมนรีบเปิดประตูเข้ามาในห้องทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงของคุณหญิงดารารัตน์ตะโก

เที่ยงตอนนี้ลูคัสได้นั่งเคลียร์เอกสารอยู่คนเดียวจนถึงเวลาเที่ยงเป็นที่เรียบร้อย ตั้งแต่มัมกับแด๊ดของเขาเดินเข้าห้องนอนไปก็ไม่ได้ยินเสียงเล็ดลอดอะไรออกมาจากในห้องนั้นเลย เขาว่าจะเดินเข้าไปดูทั้งสามคนสักหน่อยและจะได้ชวนกันไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันเลย แกร๊ก"มัม แด๊ด ทำอะไรกันนะ?" ลูคัสเปิดประตูเข้ามาก็เห็นมัมกับแด๊ดตัวเองกำลังยืนกดโทรศัพท์ใส่น้องลิต้ารัวๆ นี่ไม่ใช่ว่าเข้ามาตั้งนานสองนานคือยืนกดโทรศัพท์ถ่ายรูปลูกของเขาหรอกนะ "อะไรตาลูค เข้ามาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงฉันตกใจหมด" คุณหญิงดารารัตน์สะดุ้งจนโทรศัพท์แทบร่วงลงใส่หลานสาวที่นอนอยู่ เพราะเธอใจจดใจจ่ออยู่กับการถ่ายรูปหลานสาวไปอวดเพื่อนเพื่อนในสมาคม "นี่มันก็เที่ยงแล้วนะครับ ผมจะพาน้องลิต้าไปกินข้าวแล้ว ไม่ทราบว่ามัมกับแด๊ดอยากจะไปร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกับผมและลูกไหมครับ""ฉันไม่อยากร่วมโต๊ะกินข้าวกับแกหรอกย่ะ แต่ฉันเห็นแก่หลานตัวน้อยๆของฉันที่ต้องไปนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกับแก ฉันจะไปนั่งเป็นเพื่อนหลานสาวฉันกินข้าวก็ได้" โอเค ผมสรุปได้แล้วว่า คุณย่าของน้องลิต้าคนนี้เจอน้องลิต้าไม่ถึง5ชั่วโมง ก็หลงหลานสาวจนหัวปักหัวปำไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

20.30น."ลิต้าขา อาบน้ำเสร็จหรือยังลูก" วันนี้ร้านปิดตอน19.00น.นิดๆ ฉันกับน้องลิต้าเลยได้กินข้าวอาบน้ำและเข้านอนเร็ว"ฮึกแม่ขา~" น้องลิต้าอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนอนเสร็จแล้ว ก็เดินตรงมาหาใบข้าวพร้อมทั้งน้ำตา"ลิต้าหนูเป็นอะไรคะ ทำไมหนูถึงร้องไห้หนูบอกคุณแม่ได้ไหมคะ" ใบข้าวเปิดประตูห้องของน้องลิต้าออกมา ก็เห็นน้องลิต้าเดินตรงมาหาตัวเองพร้อมทั้งใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา"ฮึก คุณแม่ขา~ หนูไม่ได้เอา..อึก พ..พี่บาร์บี้กลับมาด้วยค่ะ แงงง~" เมื่อบอกสาเหตุที่ทำให้ตัวเองต้องมาร้องไห้อย่างนี้เสร็จ น้องลิต้าก็ปล่อยโฮออกมาอย่างเสียงดังทันที"โอ๋ๆ หนูลืมเอาพี่บาร์บี้กลับมาด้วยหรอคะ งั้นวันนี้หนูไปนอนกับคุณแม่ดีไหมคะ กอดคุณแม่หนึ่งคืนแทนกอดพี่บาร์บี้ไงคะ หนูสนใจไหมคะลิต้า" ใบข้าวรู้ว่าลูกของเธอติดตุ๊กตาตัวนี้มากแค่ไหน ถึงในห้องจะมีตุ๊กตาอยู่หลากหลายชนิดจนอัดแน่นไปทั้งห้อง แต่ตัวที่น้องลิต้าชอบเล่นและเอาไปไว้ข้างๆตอนนอนก็คือตุ๊กตาบาร์บี้ที่ยัยขนมซื้อมาฝากจากต่างประเทศเมื่อหลายเดือนก่อน"แงง~ ต..แต่หนูอยากได้พี่บาร์บี้ของหนูคืน คุณแม่ขา~ คุณแม่โทรหาปะป๊าให้หนูหน่อยได้ไหมคะ" ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวนี้ก็ไม

ฟุบ อั๊ก!“อื้ออ คุณจะมานอนทับฉันทำไม ฉันหนักเขยิบออกไปเลยนะ” ลูคัสอุ้มเมียคนสวยขึ้นมาบนห้องก่อนจะวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาพร้อมกับขึ้นไปนอนคร่อมทับเธอไว้แต่ไม่ลงน้ำหนักไปทั้งตัว เพื่อกันไม่ให้ใบข้าวดิ้นหนีออกจากเขาลูคัสเห็นท่าทีตื่นตระหนกของใบข้าวก็ยิ้มกริ่มอยู่ภายในใจ สายตาของเธอดูหวาดระแวงเขา เธอเอาแต่ไล่เขาอยู่ได้แต่คิดหรอว่าเขาจะยอมกลับไปอ่ะ ไม่มีทาง!!! จุ๊บบๆๆ ลูคัสซุกไซร้ไปตามซอกคอของใบข้าวและระดมจูบตามใบหน้าไปทั่วอย่างอดใจไม่ไหว“อื้อออ~ คุณจะทำอะไรอ๊าาาส์”“อื้มมม ที่รักคุณตัวหอมมากรู้ตัวไหม ผมอดใจไม่ไหวแล้วอ๊าส์ ผมขอได้ไหมครับที่รัก” ถึงคำพูดของลูคัสจะเหมือนขอร้องทั้งๆที่ใบหน้ายังซุกอยู่บริเวณซอกคอของใบข้าวอยู่ แต่มือปลาหมึกนั้นได้เอื้อมไปแอบปลดกระดุมเสื้อนอนของใบข้าวออกทีละเม็ดๆจนหมด“ย…หยุดก่อนอื้อออ~ อื้มมมคุณหยุดก่อนนะคะ” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุลูคัสเข้าไปใหญ่ เพราะนอกจากเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอแล้ว เขาก็ถอดเสื้อตัวบางของเธอออกและรีบขว้างทิ้งไปที่ปลายเตียงอย่างไม่ใยดี“ผมทนไม่ไหวแล้วครับที่รัก….ผมขอได้ไหมครับหื้มมมม” ลูคัสพูดพลางใช้มือลูบไล้ที่ใบหน้าเนียนสวยของใบข้าวอย่าง

พรั่บๆๆๆ"อ๊ะ! อ๊าาาาาาาาาส์" ลูคัสกระแทกแก่นกายเป็นครั้งสุดท้ายใส่ร่องรักของเมียคนสวยก่อนจะล้มตัวลงนอนเคียงข้างกับใบข้าว ตอนนี้เป็นเวลา04:55น. เขาเล่นกับร่างกายของใบข้าวตั้งแต่22:00น. แต่ใบข้าวชิงสลบไปก่อนตั้งแต่02:00น. แล้ว"หมับ ฟอดด" ลูคัสคว้าร่างบอบบางของใบข้าวเข้ามาในอ้อมกอดก่อนจะหอมไปที่หัวของใบข้าวอย่างหลงไหลและหลับตาลงในเวลาต่อมา05.45น.ติ๊ดด~ ติ๊ดด~ ติ๊ดด~ "อื้ออออ~" เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นเวลานี้เป็นประจำทุกวัน ปลุกเจ้าของร่างบางให้คว้าหาโทรศัพท์ไปทั่วเตียงก็กลับไม่พบมันก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาทั้งๆที่ร่างกายยังเปลือยเปล่า"อื้มมม ที่รัก~ตื่นทำไมครับ" ลูคัสที่พึ่งหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงดีก็สลึมสลือถามเมียคนสวยที่เด้งตัวขึ้นจากอ้อมกอดของตัวเองอย่างรวดเร็วจนทำให้เขาพลอยตื่นไปด้วย"อื้อ~คุณปล่อยฉันก่อนค่ะ ฉันจะต้องไปทำกับข้าวให้น้องลิต้ากินก่อนไปโรงเรียน" ใบข้าวพูดเป็นปกติกับเขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ในใจของเธอแทบจะกรี๊ดแล้วมุดผ้าห่มหนีหน้าคนที่กินเธอเมื่อคืน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเมื่อคืนนั้นมันทำให้เธอรู้สึกดีมาก ดีจนไม่สามารถที่จะปฏิเสธเขาได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว"ปล่อ