All Chapters of สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี: Chapter 71 - Chapter 80

คนกลุ่มแรกที่พวกอ๋าวหลวนเซี่ยได้พบและคิดว่าจะได้ลงไม้ลงมือให้หนำใจสักรอบกลับกลายเป็นกลุ่มของตระกูลใหญ่ทั้งเก้าตระกูลที่เลือกไปอยู่ฝ่ายสกุลเหลา พวกเขาทิ้งอาวุธซ้ำยังทำท่าทีนอบน้อมสำนึกผิดเข้าใส่จนฝ่ายสกุลอ๋าวตั้งรับปรับตัวไม่ทัน“หลานชายพวกเจ้าก็รู้ดีว่าพวกเราทั้งหมดต่างก็มีความจำเป็นต้องเลือกข้าง ยามนี้เห็นได้ชัดแล้วว่าพวกเราคิดผิด!” ผู้นำตระกูลจากเก้าตระกูลใหญ่กล่าวกับอ๋าวหลวนเซี่ยก็จริงแต่พวกเขาก็รีบเข้าไปประจบประแจงอ๋าวซีห่าว อ๋าวซีเค่อและอ๋าวซีฮันที่อยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกันยกใหญ่อ๋าวหลวนเซี่ยมองดูคนเหล่านี้ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่มีระดับการฝึกฝนต่ำที่สุดในเวลานี้ นั่นเป็นเพราะฝ่ายสกุลเหลาให้ความสำคัญกับพวกอดีตเซียนมากกว่าและไม่ได้ใจกว้างเหมือนอ๋าวหลวนหลงที่พยายามยกระดับการฝึกฝนของทุกคนไปพร้อมกัน และเขาก็รู้ดีว่าน้องชายสี่ไม่เคยคิดจะเข่นฆ่าผู้ใดหากไม่จำเป็น“แน่นอนว่าข้าเข้าใจพวกท่านดี แต่เรื่องจะให้รับพวกท่านเข้ามาอย่างเต็มใจนั้นข้าคงทำไม่ได้เช่นกัน พวกท่านรีบกลับไปที่จวนของพวกท่านแล้วปิดประตูให้ดีเถิด หลังจากนี้หากพวกเราเห็นใครคิดออกนอกแถวอีกก็อย่าหาว่าสกุ

“พี่ใหญ่ ข้าขอเสนอให้บ้านสายหลักของพวกเราย้ายมาสร้างที่เกาะจิงเหมินเจ้าค่ะ ที่นั่นนอกจากจะมีบรรยากาศที่ดีแล้วก็ยังอยู่ใกล้กับเกาะลอยอีกด้วย” คุณหนูใหญ่อ๋าวหลวนจิงออกความเห็นขณะที่คนสกุลอ๋าวทุกคนกลับมารวมตัวกันที่จวนสกุลเจียง“เป็นความคิดที่ดีเลยทีเดียว หากเราซื้อที่ดินจากชาวบ้านบนเกาะจิงเหมินได้ทั้งหมด ก็ยังพาสัตว์เหล่านี้ข้ามไปอยู่บนเกาะได้อีกด้วย เส้นทางน้ำระหว่างแผ่นดินใหญ่ไปที่เกาะจิงเหมินไม่ได้ลึกเท่าใดนัก พวกมันสามารถว่ายข้ามไปได้สบายๆ” อ๋าวหลวนกังเห็นด้วยกับน้องสาว“ใช่ว่าข้าจะไม่สนใจความเห็นของพวกเจ้า แต่เราเหลือทรัพย์สินกันเท่าไรเชียว” อ๋าวหลวนเซี่ยส่ายหน้าช้าๆ เขาให้ท่านแม่รวบรวมเงินและข้าวของมีค่าจากทุกคนมานับดู คิดว่าอย่างมากพวกตนก็อาจจะหาซื้อเรือนขนาดใหญ่ได้สักเรือน การค้าเดิมที่ในเมืองหลงเทียนกว่าจะปรับปรุงให้เข้าที่เข้าทางและทำรายได้อีกครั้งก็คงอีกนาน เรื่องซื้อที่ดินจากชาวบ้านบนเกาะในช่วงเวลานี้เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน“ไม่จำเป็นหรอกเจ้าค่ะพี่ใหญ่ พวกเราจะซื้อเกาะจิงเหมินมาเป็นที่ตั้งของจวนสกุลอ๋าวสายหลัก ไม่มีที่อื่นที่เหมาะสมไปกว่านี้แล้ว” เสียงเล็กๆ ดังขึ้นมาทำให้ทุ

“ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้วสินะ บางทีพวกเราอาจจะคิดน้อยเกินไปเกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์ผลนั้น” มหาเทพฮ่าวเทียนมีสีหน้าเคร่งเครียดพอๆ กับมหาเทพสิงเทียนที่ยืนฟังเงียบๆ ไม่พูดไม่จาอยู่เช่นกัน“ใช่ ข้าเองก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่าต้นท้อสวรรค์จะสามารถเติบโตและออกผลได้รวดเร็วเช่นนี้ อีกไม่นานกลิ่นของท้อสวรรค์ก็อาจจะดึงดูดพวกปีศาจให้ออกมาปรากฏตัวยังแดนมนุษย์ได้เช่นกัน”“นี่อาจจะถึงเวลาที่พวกเราต้องเข้าไปก้าวก่ายเรื่องบนแดนมนุษย์แล้วกระมัง” มหาเทพสิงเทียนถอนหายใจแรงด้วยความหนักใจสามมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่สบตากันไปมาพักใหญ่ก็พยักหน้าพร้อมกันด้วยความเห็นพ้อง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสู่เบื้องบนเริ่มทำบางสิ่งบางอย่างที่เกือบจะลืมเลือนไปแล้ว“ดูนั่น!!” เหล่าทวยเทพและเซียนบนสวรรค์ชี้มือขึ้นไปยังกลุ่มก้อนเมฆเบื้องบนดวงตาสีทองขนาดใหญ่ข้างหนึ่งปรากฏขึ้นมาเหนือเมฆ ทำเอาทั่วทั้งแดนสวรรค์ปั่นป่วนไปหมดจากภาพที่ไม่ได้พบเห็นมานาน“สามมหาเทพจะเบิกเนตรเทวะ!! เกิดอะไรขึ้นบนแดนมนุษย์กันแน่!”ไม่ต้องรอให้ผู้ใดมาตอบ ดวงตาสีทองที่กินพื้นที่ไปครึ่งค่อนท้องฟ้าค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นทีละน้อย ภาพเหตุการณ์ตั้งแต่เหยาจี สี่เ

“หุบเขาทางฝั่งตะวันตก!!” สถานที่อันดับแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของมู่สี่เสินก็คือใจกลางหุบเขาตะวันตกอันเป็นที่อยู่อาศัยเดิมของสัตว์ทั้ง 14 ตัว“เป็นไปได้เลยทีเดียว เจ้าตัวน่ารังเกียจพวกนั้นปรากฏตัวในฝั่งตะวันตกมากกว่าทิศทางอื่น ข้าก็อาศัยอยู่ทิศนี้มาตั้งนานทำไมข้าจึงคิดไม่ได้นะ!” ต้าโหวจื้อทุบกำปั้นข้างหนึ่งเข้ากับฝ่ามือตนเอง “ที่นั่นมองจากด้านนอกจะไม่เห็นว่ามีหุบเขาลึกลับอยู่ด้านใน แม้แต่ข้าเองที่เคยไปมาแล้วครั้งหนึ่งกลับไปอีกทีก็ยากที่จะหาทางเข้าพบ ทางที่ดีเรารีบพาคนเข้าไปสำรวจกันเลยจะดีกว่า" มู่สี่เสินหันไปมองกลุ่มสัตว์ยักษ์ที่อยู่ใกล้กับเขา เวลานี้มีวานร 1 ตัว สุนัขจิ้งจอก 2 และนกอินทรีอีก 1"พวกเจ้าทั้งสามนำทางพวกเราไปที่นั่น ส่วนเจ้าคอยบินส่งข่าวให้ฝูซี หากเราพบว่าเป็นที่นั่นเป็นทางเข้าออกจริงก็ให้รีบส่งคนตามไป!!”ข่าวเรื่องการเข้าไปสำรวจหุบเขาลึกลับตะวันตกแพร่กระจายไปยังกลุ่มผู้ฝึกตนที่กระจายตัวกันอยู่ทางทิศตะวันตกอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานพวกเขาก็แบ่งกำลังคนแต่ละจุดให้มาเข้าร่วมเดินทางไปกับมู่สี่เสินสัตว์ยักษ์ทั้งสามตัวเคยอาศัยอยู่ในหุบเขาลึกลับแห่งนั้นมาร่วม 500 ปี เวลานี้ได้รับค

แดนสวรรค์มหาเทพทั้งสามรวมทั้งเหล่าทวยเทพยืนมองภาพแดนมนุษย์เบื้องล่างผ่านเนตรเทวะ หลายคนกำหมัดแน่นด้วยความรันทดใจกับภาพการต่อสู้ห้ำหั่นกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ปีศาจที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว พวกมันไม่ได้ปรากฏตัวเพิ่มขึ้นเพียงทางทะเลเท่านั้น แต่ยังเปิดช่องทางเข้าแดนมนุษย์จากทางทิศเหนือได้อีกทางตามที่เวยวั่งซูคาดเดาเอาไว้ เวลานี้สงครามระหว่างมนุษย์และสัตว์ปีศาจจึงเกิดไปทั่วทุกทิศทางและรุนแรงมากขึ้นทุกวัน“ถึงเวลาที่พวกเราจะลงไปแดนมนุษย์แล้วกระมัง สัตว์ปีศาจเหล่านั้นเริ่มส่งตัวตนระดับสูงขึ้นมาไม่หยุด อีกไม่นานพวกเขาจะต้านทานเอาไว้ไม่ไหว” มหาเทพสิงเทียนกลั้นหายใจอยู่หลายอึดใจ เขาเพิ่งได้เห็นภาพสุนัขจิ้งจอกกับปลาหมึกตายไปอย่างน่าเวทนาในเวลาใกล้เคียงกันถึงสองตัว“แท้จริงแล้วมนุษย์รับมือพวกมันไม่ไหวมาระยะหนึ่งแล้วด้วยซ้ำ ที่พวกเขายังยืนหยัดอยู่ได้ก็เป็นเพราะสัตว์เลี้ยงของเหยาจีทั้งสิ้น เราจะทนมองเห็นพวกเขาล้มตายไปจนหมดได้หรือท่านทั้งสาม!” เหล่าทวยเทพเริ่มออกเสียงประท้วงมหาเทพทั้งสามองค์ใบหน้าเรียบเฉยของมหาเทพฮ่าวเทียนยังคงจดจ้องไปที่เนตรเทวะ แต่แววตาของเขาก็แฝงไปด้วยความเจ็