All Chapters of HEAT WAVE คลื่นความร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

วันต่อมา…@ภูเก็ตเดอะสฟิงซ์ภูเก็ตเป็นสาขาที่นักท่องเที่ยวต่างชาติเข้าใช้บริการมากที่สุดในประเทศไทย เนื่องจากอยู่ติดริมทะเล รองลงมาเป็นสาขาเชียงใหม่ ส่วนสาขากรุงเทพฯ ส่วนใหญ่จะเป็นนักท่องเที่ยวในประเทศเสียมากกว่าทันทีที่ย่างกรายเข้ามาในโรงแรมก็เห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติเดินขวักไขว่กันเต็มไปหมด ทั้งที่ไม่ใช่ช่วงไฮซีซัน ในฐานะเจ้าของบริษัทต้องรู้สึกพึงพอใจอยู่แล้วคืนแรกคลื่นเข้าพักในโรงแรมของตนเพื่อลงพื้นที่ตรวจความเรียบร้อยตามที่แจ้งกับผู้จัดการสาขาไป ส่วนอีกสองคืนหลังที่เหลือเขาจะขึ้นไปพักผ่อนบนเรือสำราญ ‘Rising Sun’ ของอนลที่มาจอดเทียบท่าชั่วคราวบนเรือมีกิจกรรมมากมายให้นักท่องเที่ยวได้เล่นสนุก ทั้งสนามเทนนิส กาสิโน และสระว่ายน้ำ อันที่จริงคลื่นเคยใช้บริการมาแล้วหลายครั้ง แต่ครั้งนี้เขาอยากให้แซนด์ได้สัมผัสประสบการณ์ชวนสยิวในสถานที่ใหม่ ๆ ดูบ้าง รับรองว่าเธอจะจำวันนี้ได้อย่างไม่ลืมเลือน“สวัสดีครับท่านประธาน”“ครับ”“เดินทางมาไม่เหนื่อยใช่มั้ยครับ”“ไม่ครับ” คลื่นตอบกลับไปด้วยสีหน้าปกติ ต่อให้นิสัยส่วนตัวจะไม่ใช่คนเคร่งขรึมอะไร แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาต้องเป็นคนที่ดูน่าเชื่อถือ“ผมเตร

สิ่งที่ชายหนุ่มทำทั้งหมดไม่ใช่การดัดหลังความไม่เอาไหน แต่เป็นการแก้แค้นในสิ่งที่ทำกับเขาและแม่ไว้ การเป็นลูกเมียน้อยไม่ใช่เรื่องน่าชื่นชมย่อมรู้ดี แต่แม่ของเขาก็เป็นเหยื่อความไม่รู้จักพอของบารมีเช่นกัน บารมีใช้ความไม่รู้เรื่องรู้ราวของผู้หญิงวัยยี่สิบต้น ๆ เพื่อหลอกแต่งงานกับแม่ของคลื่น วันที่คลื่นเกิดก็เป็นวันที่ครองขวัญชอกช้ำน้ำตาตกใน เมียหลวงจูงลูกชายพร้อมกับทะเบียนสมรสมาฟาดใส่หน้า เหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดครั้งแรก แม่ของดลยาก็ถูกกระทำแบบเดียวกัน เพราะแบบนี้ดลยากับคลื่นถึงเข้าใจหัวอกกัน แม่ของคลื่นพยายามออกมาจากความสัมพันธ์เลวร้ายนั้นตั้งแต่รู้ความจริง เงินและอำนาจของบารมีกดข่มให้ครองขวัญไปไหนไม่ได้ หากจะไปก็ต้องทิ้งลูกชายแล้วไปตัวคนเดียว แต่หลังจากที่ได้ทุกอย่างตามต้องการ คลื่นก็ส่งแม่กลับไปอยู่กับตายายที่อิตาลี มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ท่านชดเชยในสิ่งที่ท่านเอามาทิ้งไว้กับคนอย่างเขา“อีกอย่างนะคุณสาม หยุดทำตัวไร้มารยาทกับเพื่อนร่วมงานสักที ก่อนที่ผมจะลดตำแหน่งของคุณไปเป็นเบลบอย” มันไม่ใช่แค่คำข่มขู่ และเขาสามารถทำได้จริง ๆ โดยไม่สนใจว่าจะเป็นพี่น้องกัน คลื่นยกมือตบไหล่พี่ชายต่างแม่เบ

“คลื่น! มีคนโทรมา”“เอาเข้ามาให้ผมในห้องน้ำทีครับ”แซนด์หยิบสมาร์ตโฟนที่กำลังสั่นครืดอยู่บนเตียงเดินมายังห้องน้ำ ซึ่งคนใช้งานไม่ได้ปิดประตูจนสนิท“เอาไป” มือเรียวดันประตูแง้มแล้วยื่นผ่านช่องประตูเข้าไปให้เจ้าของ ทว่ากลับถูกมือเปียกชื้นดึงจนตัวลอยเข้าไปข้างใน “โอ๊ย! ดึงทำไม”“มาอาบน้ำด้วยกันสิครับ”“ไม่เอา เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง”ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แถมไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวคอด ใช้มืออีกข้างฉกสมาร์ตโฟนตนเองไปดูว่าใครโทรมาหาตั้งแต่เช้า ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นว่าเป็นพี่ชายต่างแม่ของตนคลื่นกดรับสายแล้ววางสมาร์ตโฟนไว้บนอ่างล้างหน้า “คิมหันต์พูดสายครับ”(มึงทำอะไรไอ้สาม)“โทรไปฟ้องเร็วกว่าที่คิดนะครับ” ชายหนุ่มตอบเสียงติดจะหัวเราะ ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหอมซอกคอคนตัวเล็กที่ถูกเขาล็อกตัวไม่ให้ออกไปจากห้องน้ำ(อยู่กันดี ๆ ไม่ได้ใช่มั้ย)“ผมควรเป็นคนพูดคำนั้นมากกว่านะครับคุณหนึ่ง ช่วยบอกน้องชายตัวเองด้วยว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมให้โอกาส เพราะผมพร้อมจะเขี่ยคนไร้ประโยชน์ออกเสมอ คุณก็น่าจะรู้ดี”อิศเรศก็อยู่ในสถานะเดียวกันกับอวัช เป็นคนที่เขาส่งไปประจำการเป็นผู้จัดการของเดอะสฟิ

เพียะ!“อึก!” แซนด์ถูกกระตุ้นความเจ็บปวดด้วยการฟาดไม้ลงบนเรียวขา ก่อนที่ปลายนิ้วของอีกฝ่ายจะสอดเข้ามาในช่องทางรัก และเริ่มขยับอย่างถี่รัวโดยไม่ได้ตั้งตัวเสียงครวญครางดังก้องไปทั่วห้องพัก ไม่สนใจว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาจะมีใครได้ยินหรือเปล่า เธอเพียงแค่ต้องการระบายความเสียวซ่านที่ได้รับจากอีกฝ่ายเท่านั้นนิ้วของเขาใหญ่มากจนอึดอัดไปหมด แต่มันเป็นคนละความรู้สึกกับการถูกท่อนลำสอดใส่ ยิ่งจินตนาการถึงช่วงเวลานั้นท้องน้อยก็บิดเกร็งราวกับจะแตะขอบสวรรค์เสียให้ได้“อื้อ…จะเสร็จแล้วค่ะ”“ใครให้เธอเสร็จ ถ้าฉันยังไม่สั่งก็อย่าเสร็จ” แม้จะห้ามไม่ให้อีกฝ่ายเสร็จสม แต่เขากลับเร่งขยับมือเร็วกว่าเดิม ยิ่งเห็นแซนด์ทรมานก็ยิ่งชอบใจ“นะ…นายท่าน อ๊า” หญิงสาวพยายามอดทนจนถึงที่สุด เพราะถ้าขัดคำสั่งคงจะถูกลงโทษมากกว่านี้ คลื่นไม่เคยผ่อนปรนเวลาสวมบทบาทเลยสักครั้งเพียะ! เพียะ!แก้มก้นถูกฟาดติดต่อกันหลายทีจนร่างเล็กถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความทรมาน และเมื่อถึงจุดที่ความเสียวซ่านพุ่งสูงขึ้นแทบระเบิดอีกฝ่ายกลับดึงมือออกไป ทิ้งให้หญิงสาวค้างเติ่งอยู่บนยอดเขา“ถ้าอยากเสร็จนักก็ลงไปนั่งข้างล่าง” ชายหนุ่มออกคำสั่งเ

สองสัปดาห์ต่อมา...แซนด์เดินทางกลับมาที่บ้านของตนหลังจากทราบข่าวว่าพี่ชายและพี่สะใภ้กลับมาจากญี่ปุ่นได้เกือบสี่วันแล้ว เพราะเธอมีคำถามมากมายที่อยากจะถามเขา และอยากหารือเกี่ยวกับหนี้ที่มีอยู่ตอนนี้ด้วยแต่เมื่อเข้ามาในบ้านกลับเห็นรถยนต์ลัมโบร์กินีจอดอยู่ในลานจอดของบ้าน ความสงสัยอัดแน่นอยู่เต็มหัวว่าเป็นรถของใคร ถ้าเป็นของภูธเนศคงต้องคุยกันยาว“พี่ภู”“…” เจ้าของชื่อช้อนสายตามองแทนการตอบรับ ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยที่เห็นน้องสาวต่างแม่มาเหยียบที่บ้าน เพราะเขารู้สึกไม่สบอารมณ์สักเท่าไร“แซนด์มีเรื่องจะคุยด้วย”“ว่ามาสิ ฉันมีงานต้องทำ”“หนี้ของเดือนนี้พี่ภูจะช่วยแซนด์จ่ายวันไหนคะ”“แกมาเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ”“ถ้ามันเป็นเรื่องแค่นี้ก็ควรช่วยกันจ่ายไม่ใช่เหรอ ให้เหมือนที่พี่ภูสบายใจถึงขั้นพาเมียไปเที่ยวญี่ปุ่นได้ แล้วก็ยอมให้เมียซื้อของเป็นล้าน ๆ กลับมาน่ะ” แซนด์เก็บข้อมูลที่แขไขอัปโหลดลงในโซเชียลไว้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าราคาล้านบาท หรือของยิบย่อยที่พอเอาจำนวนเงินมารวมกันก็สามารถใช้หนี้ได้ถึงสองเดือน“อย่ามาพูดถึงพี่สะใภ้แกแบบนี้นะแซนด์”“ในขณะที่แซนด์ต้องดิ้นรนออกไปทำงานข้างนอก แต่พี่ภู