Semua Bab กลวิธีเปลี่ยนนางร้ายเป็นนางเอก: Bab 31 - Bab 40

ซือเมี่ยวคลี่ยิ้มหวาน "ขอบใจเจ้ามากนะเหอหมิง ข้าหวังว่าเราจะเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันตลอดไป""เอ่อ... ขอรับ"ดวงตาคู่คมของฮุ่ยเหอหมิงพลันพร่ามัว เมื่อเจอกับรอยยิ้มหวานของสตรีตรงหน้า ก่อนที่เขาจะเสมองไปทางด้านอื่นเพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่อยู่ในใจของตนเองไม่ให้เผยพิรุธออกไป ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้กับคุณหนูซือเมี่ยว! สายลมแห่งความคิดถึงพัดผ่านไปหาทั้งสองคนที่หัวใจตรงกัน ในยามดึกคืนนั้นเงาร่างของบุรุษสูงใหญ่ได้แอบเข้ามายังห้องของสตรีที่เขาแสนจะคะนึงหาอีกครั้ง"ซือเมี่ยว... ข้ากลับมาหาเจ้าแล้ว"ลู่เหวินผู้ที่หายหน้าไปนานถึงสามเดือนเอ่ยเรียกสตรีที่นอนหลับอย่างเป็นสุขเสียงเบา ฝ่ามือหนาเข้าไปเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกใบหน้าหวานที่เขาแสนจะคิดถึงให้ออกไป"อื้อ... ใครน่ะ!" ซือเมี่ยวสะดุ้งตื่นต่างจากนิทรา"ข้าเอง... ลู่เหวิน!""ท่านกลับมาแล้วหรือ คนบ้า! หายไปไหนตั้งนาน เหตุใดถึงไม่ส่งข่าวมาหาข้าเลย ข้าคิดว่าท่านตายไปแล้วเสียอีก"ซือเมี่ยวที่คราแรกงัวเงียพลันตื่น

"พ่อ..." ซือเหลียงถึงกับพูดไม่ออก ตลอดเวลาที่เขาได้เฝ้ามองฮุ่ยเจินเจิน นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกว่านางช่างเป็นสตรีที่น่าสนใจ จนกระทั่งเขาไม่อาจจะละสายตาไปจากนางได้เลย... "หากท่านพ่อยังชักช้าอีก ข้าเกรงว่าเจินเจินอาจจะต้องไปแต่งงานกับคนอื่น หรือถูกบีบบังคับจากตระกูลใหญ่ก็เป็นได้นะเจ้าคะ ยิ่งตอนนี้นางกับพี่ชายราวกับเนื้อชิ้นใหญ่ที่น่ากินเสียเพียงนี้ด้วย" ซือเหลียงนิ่งไปพลันคิดตามคำพูดของบุตรสาว "เจ้าไม่คิดว่าพ่อเป็นตาแก่มากตัณหาที่ต้องการครอบครองสตรีรุ่นลูกหรือ" "ผู้ใดกล้าว่าท่านพ่อของข้าแก่ ข้าจะไปตัดลิ้นเลาะฟันพวกมันให้หมดปากเลยเจ้าค่ะ ท่านพ่อของข้ายังหนุ่มยังแน่นถึงเพียงนี้จะเป็นตาแก่ไปได้อย่างไรกันเจ้าคะ อีกอย่าง..." ซือเมี่ยวเข้าไปกระซิบข้างหูบิดา "เจินเจินเองก็มีใจตรงกับท่านพ่อเช่นกันนะเจ้าคะ ขนมนี่ก็เป็นนางที่ตั้

ตำหนักเสียนเฟย"เป็นอย่างไรเล่าอาเฉิง ตอนนี้ตระกูลซือแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวไปเสียแล้ว ฮูหยินเอกเป็นถึงน้องสาวคนสำคัญของฮุ่ยเหอหมิงผู้เป็นที่ไว้วางพระทัยของฝ่าบาท ตอนนี้ตระกูลซือราวกับเสือติดปีก ถ้าเจ้าได้แต่งงานกับซือเมี่ยวอำนาจของเจ้าก็จะยิ่งแข็งแกร่ง บางทีเจ้าเองอาจจะสามารถร่วมแย่งชิงบัลลังก์กับชินอ๋องและองค์รัชทายาทได้เลย น่าเจ็บใจนัก!"หวังเสียนเฟยตวัดสายตามองพระโอรสคนโปรดด้วยความไม่พอใจ จนพาลนึกไปถึงว่าทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของจูหลิ่งฟางที่มาล่อลวงพระโอรสของพระนาง ทั้งหมดเป็นเพราะสตรีตระกูลจูผู้นั้นเพียงคนเดียว!"เสด็จแม่จะพูดอย่างไรข้าก็ไม่นึกเสียใจที่ไม่ได้แต่งงานกับซือเมี่ยวพ่ะย่ะค่ะ คนเดียวที่ข้ารักก็คือจูหลิ่งฟางคนเดียวเท่านั้น ขอเสด็จแม่อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเลยพ่ะย่ะค่ะ""เจ้า! เพราะสตรีนางนั้นเจ้าถึงได้ต่อต้านแม่ใช่หรือไม่"ถังหนิงเฉิงรีบคุกเข่าตรงหน้าของหวังเสียนเฟยทันที "ลูกหาได้คิดต่อต้านเสด็จแม่ไม่ เพียงแต่เรื่องนี้มันสายเกินกว่าจะแก้ไขได้แล้ว มิสู้เราหาทางสนับสนุนให้ตระกูลจูมีอำนาจทัดเทียมกับตระกูล

ทั่วท้องพระโรงเงียบสงัดเมื่อคนที่ถังหนิงเฉิงเอ่ยขึ้นมานั้นเป็นอดีตคู่หมั้นของพระองค์ ผู้ใดก็ดูออกว่าเจตนาของจวิ้นอ๋องคือการกำจัดคุณหนูซือให้พ้นทางจากคนรักของตน ใครไม่รู้บ้างว่าเวลานี้ชื่อเสียงของคุณหนูซือนั้นเปรียบดั่งดอกบัวขาวที่ใสสะอาด ทว่าจูหลิ่งฟางกลับเป็นดอกไม้อสรพิษที่มีชื่อเสียงแย่งชิงคู่หมั้นของสหายรักไป!"จวิ้นอ๋องคิดอยากจะกำจัดบุตรสาวของกระหม่อมใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ถึงได้เสนอชื่อของนางออกมาเช่นนี้ ทว่าจวิ้นอ๋องคงลืมไปกระมังว่าจูหลิ่งฟางกับจวิ้นอ๋องยังไม่ได้ส่งหนังสือหมั้นหมายให้แก่กัน ฉะนั้นนางก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกของรุ่ยอ๋องแห่งแคว้นซ่งได้เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ"ซือเหลียงไม่ยอมให้จวิ้นอ๋องผลักบุตรสาวของเขาไปลงนรกเป็นอันขาด"นี่เจ้า! บังอาจนัก"ถังหนิงเฉิงรู้สึกราวกับถูกลูบคม ไม่เคยมีใครอาจหาญท้าทายเขาเช่นนี้มาก่อนเลยฮุ่ยเหอหมิงที่ตะลึงไปพลันรีบก้าวขึ้นมาด้านหน้า เขาเองก็จะช่วยซือเมี่ยวเช่นกัน จะไม่ยอมให้นางต้องไปแต่งงานกับคนที่โหดเหี้ยมเช่นชินอ๋องซ่งเฟยฉีเป็นอันขาด"ทูลฝ่าบาท กระหม่อมเองก็คิดว่าการส่งคุณหนูซือที่เ

หนึ่งเดือนให้หลังแคว้นถังก็ได้ต้อนรับขบวนเสด็จของรุ่ยอ๋องแห่งแคว้นซ่ง ทว่ามิใช่แค่แคว้นซ่งแต่ยังต้องต้อนรับคณะทูตจากแคว้นเซี่ยด้วย เรื่องนี้เป็นองค์รัชทายาทที่ออกหน้าเอง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเชื้อเชิญแคว้นเซี่ยด้วย มิเช่นนั้นแคว้นเซี่ยอาจจะคิดว่าแคว้นถังกำลังตั้งตนเป็นศัตรูเสียได้ ฮ่องเต้เองก็เห็นดีเห็นงามด้วย ทว่ามีเพียงชินอ๋องถังจ้าวหย่งที่รู้สึกแปลกประหลาด ภายในใจรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ปกตินัก ก่อนจะถึงงานเลี้ยงในพระราชวังเพียง 7 วัน ซือเมี่ยวก็ได้มายังหอเฟิ่งจือพร้อมกับมิ่งจู นางต้องการข้อมูลของเชื้อพระวงศ์ทั้งสองแคว้นเพื่อคิดหาทางรอดให้กับตนเอง และมีเพียงหอเฟิ่งจือเท่านั้นที่จะให้ข้อมูลนี้กับนางได้ "คุณหนูซือเชิญด้านในขอรับ" คนในหอเฟิ่งจือต่างรู้ว่าซือเมี่ยวคือคนสำคัญ จะต้องให้ความเคารพยำเกรงกับนางจะเป็นการดีที่สุด "ขอบใจเจ้ามาก" ซือเมี่ยวเดินเข้าไปยังห้องที่คนเชิญ ทว่านางมิรู้เลยว่าได้มีสายตาสองคู่มองมาทางนางด้วยความประหลาดใจ