All Chapters of กลวิธีเปลี่ยนนางร้ายเป็นนางเอก: Chapter 21 - Chapter 30

หลายวันผ่านไปจูเลี่ยงหลินส่งคนมาเชิญซือเมี่ยวให้ไปร่วมดื่มน้ำชาด้วยกันที่ศาลาในสวน ทว่ามิได้มีเพียงแค่พวกนาง แต่จูเลี่ยงหลินยังเชิญฮูหยินจากตระกูลใหญ่ที่เคยได้พูดคุยกันอย่างสนิทสนมมาด้วย สามีของพวกนางคือรองเสนาบดีกรมยุติธรรมและเสนาบดีกรมพิธีการผู้คุ้นเคยกับจูกวางปิน"คารวะแม่รองและฮูหยินทั้งสองเจ้าค่ะ เมี่ยวเอ๋อร์มิรู้ว่าวันนี้ที่จวนจะจัดงานเลี้ยงน้ำชาเล็ก ๆ ด้วย จึงมิได้ออกมาต้อนรับฮูหยินทั้งสองให้ดี ต้องขออภัยด้วยนะเจ้าคะ""คุณหนูใหญ่ซือกล่าวหนักเกินไปแล้ว พวกเราก็แค่มาดื่มชากับถามสารทุกข์สุกดิบกันเท่านั้นเอง คุณหนูใหญ่มิต้องมากพิธีไปหรอก"เจิ้งฮูหยินผู้มีสามีเป็นถึงเสนาบดีกรมยุติธรรมเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน ตัวนางเป็นสตรีที่มากด้วยชื่อเสียงอันดีงาม วันนี้ที่มาเยือนจวนตระกูลซือก็เพราะสามีต้องการให้มาทำความคุ้นเคยกับจูเลี่ยงหลินเอาไว้ แม้ตัวนางจะมิค่อยชมชอบสตรีผู้นี้นักแต่ก็ยอมทำตาม"คุณหนูใหญ่ซือช่างงดงามถึงเพียงนี้ แต่ทำไมจวิ้นอ๋องถึงได้มิสนใจกันนะ?"อู๋ฮูหยินผู้ปากไวเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเยาะ ตัวนางสนิทสนมกับจูเลี่ยงหลิน

"แม่รอง! ท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ มิ่งจูรีบไปตามท่านหมอมาเร็วเข้า" ซือเมี่ยวสบตากับมิ่งจูอย่างสื่อความนัย "ฮะ ฮูหยินอย่าเป็นอะไรไปนะเจ้าคะ เหตุใดถึงได้มีเลือดออกมาเช่นนี้เล่า ฮือ ๆ" บ่าวรับใช้ข้างกายรีบรุดไปดูเจ้านายสาวพลางร้องตะโกนด้วยความตระหนก ในตอนที่ทุกคนพลั้งเผลอนางก็รีบเทขวดหยกที่ใส่เลือดหมูเอาไว้ไปราดที่ขาของจูเลี่ยงหลินโดยไม่มีผู้ใดสังเกตเห็น ทว่าไม่ใช่กับซือเมี่ยวที่มองดูทุกอย่างผ่านทางหางตา "เลี่ยงหลินอย่าเป็นอะไรไปนะ นะ นี่หรือว่าเพราะน้ำส้มคั้นของคุณหนูซือที่เจ้าทานเข้าไปถึงได้มีอาการเช่นนี้ได้" อู๋ฮูหยินเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ สายตาของนางที่มองซือเมี่ยวมีแต่ความคลางแคลงใจ "แม่รองของข้าเจ็บถึงเพียงนี้ อู๋ฮูหยินยังคิดจะสาดน้ำโคลนใส่ข้าอีกหรือเจ้าคะ ท่านช่างเป็นคนที่มีจิตใจมืดบอดยิ่งนัก!" ซือเมี่ยวตอบกลับอย่างไม่ไว้หน้า นางทนกับความปากเสียของอีกฝ่ายมาเกินพอแล้ว "หรือไม่จริงเล่า คุณหนูซือคือคนที่ไม่ชอบเลี่ยงหลินที่สุดไม่ใช่หรือ มิแน่ว่าในน้ำส้มคั้นอาจจะใส่อะไรล

"มิ่งจูไปลากตัวนังบ่าวไม่รู้ความให้ออกมา ถึงแม่รองจะตกเลือดจนแท้งน้องชายของข้าไปแล้ว ทว่าหากไม่รักษาให้ดีอาจจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก เมื่อครู่ท่านหมอก็พูดเองว่าแม่รองถูกพิษหญ้าโลหิตจันทราก็ยิ่งต้องรักษาเป็นการด่วนมิใช่หรือ การได้ท่านหมอเทวดาอี้หลางผู้มากความสามารถมาตรวจรักษาไม่ดีตรงที่ใดกัน หรือว่า... เจ้ากำลังกลัวสิ่งใดกันแน่" คำพูดของซือเมี่ยวฉุกคิดให้กับทุกคนในที่นี้ "รบกวนท่านหมอเทวดาช่วยรักษาฮูหยินรองของข้าด้วยขอรับ" ซือเหลียงโค้งศีรษะให้กับท่านหมออี้หลาง เมื่อไม่มีผู้ใดมาขวางทางแล้วอี้หลางก็ได้เข้าไปยังห้องนอนของจูเลี่ยงหลินเพื่อตรวจรักษานาง ทว่าทันทีที่เขาเข้าไปจูเลี่ยงหลินที่มีสติครบถ้วนพลันตระหนกที่มีผู้อื่นเข้ามา คราแรกนางคิดว่าท่านพี่จะรีบเข้ามาปลอบขวัญนางแล้วสั่งลงโทษซือเมี่ยว แต่เหตุใดทุกอย่างถึงไม่เป็นไปตามที่นางคาดการณ์เอาไว้เลยเล่า แล้วยังมีท่านหมอที่ไหนก็ไม่รู้จะเข้ามาตรวจนางอีก นางไม่ยอมเด็ดขาด! แต่มีหรือที่จูเลี่ยงหลินจะขัดขวางแผนการของซือเมี่ยวได้ เพราะในห้องแห่งนี้กลับมีเงาดำสายหนึ่งเข้ามาสะกัดจุดนางเอาไว้ ทำให้จูเลี่ยงหลินสลบไปใน

วันรุ่งขึ้นซือเหลียงก็ได้เข้าไปหาจูเลี่ยงหลินที่นอนซมอยู่บนเตียง ตั้งแต่ที่นางล่วงรู้ว่าแผนการที่วางเอาไว้เป็นอย่างดีได้ถูกเปิดโปง นางก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะอยู่ต่อแล้ว ถ้าไม่เพราะนึกถึงบุตรสาวตัวน้อยว่าจะขาดมารดา นางคงตัดสินใจปลิดชีพตัวเองเพื่อหนีความผิด "จูเลี่ยงหลิน... ข้าอยากรู้เหตุผลที่เจ้าทำเช่นนี้" ซือเหลียงยืนมองภรรยาข้างหมอนด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่มีอีกแล้วความรู้สึกรักใคร่ในกาลก่อน ตอนนี้มีแต่ความผิดหวัง เจ็บใจ เสียใจ และโกรธเคืองที่ตัวเองถูกหลอก ราวกับคนโง่งมที่รู้ไม่เท่าทันกลอุบายของภรรยา "ข้าเกลียดนาง ข้าไม่ต้องการให้ท่านพี่รักนาง ข้าต้องการให้ท่านพี่รักแค่หรูเอ๋อร์ของข้าคนเดียวเท่านั้น!" "เจ้าช่างเป็นสตรีที่โลภมากเสียจริง" "ข้าผิดด้วยหรือเจ้าคะที่คิดเช่น

"ท่านพ่อโปรดวางใจ เจินเจินนั้นมีวาทศิลป์ในการพูดกับเด็ก ๆ เจ้าค่ะ และเพราะนางอายุยังน้อยจึงทำให้เข้าใกล้เด็ก ๆ ได้มากกว่าคนอายุเยอะกว่าเจ้าค่ะ หากท่านพ่อยังไม่วางใจลองให้เจินเจินดูแลหรูเอ๋อร์สักหนึ่งเดือนก่อน ถ้าท่านพ่อยังไม่พอใจเราค่อยหาพี่เลี้ยงคนใหม่ก็ยังไม่สายนะเจ้าคะ" ซือเมี่ยวเข้ามาโน้มน้าวอีกแรง"เอาตามที่เมี่ยวเอ๋อร์ว่ามาก็ได้ เช่นนั้นข้าขอฝากหรูเอ๋อร์ให้เจ้าดูแลด้วยเล่า หากเจ้าทำดีย่อมมีรางวัลแต่ถ้าเจ้าทำพลาดคงรู้ใช่หรือไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร"ซือเหลียงข่มขู่สตรีตรงหน้าเพราะอยากเห็นปฏิกิริยาของนางว่าจะทำอย่างไร"ข้าน้อยจะไม่ทำให้ท่านเสนาบดีและคุณหนูใหญ่ต้องผิดหวังเป็นอันขาดเจ้าค่ะ การดูแลคุณหนูรองข้าน้อยจะทำอย่างสุดความสามารถเลยเจ้าค่ะ"ฮุ่ยเจินเจินยิ้มรับ นางมิได้มีท่าทีหวาดกลัวต่อคำขู่ของซือเหลียงเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังมั่นใจว่าตัวเองจะทำได้ดีด้วย ต้องขอบคุณความลำบากในอดีตที่ทำให้นางต้องทำงานทุกอย่าง การเลี้ยงเด็กถือว่าเป็นงานที่นางถนัดที่สุด"ก็ดี ที่เหลือเมี่ยวเอ๋อร์ก็ดูแลต่อได้เลย พ่อจะกลับไปทำงานแล้ว""เจ้