All Chapters of THE FLIRT ป่วนใจนายเจ้าชู้: Chapter 51 - Chapter 60

[อย่า]คิ้วบางขมวดเป็นปมกับคำในกระดาษแผ่นนั้นก่อนจะมีกระดาษอีกก้อนตกลงมาบนพื้นไม่ไกลตัวฉันนัก คราวนี้ฉันรีบไปหยิบมันมาคลี่ออกดูโดยไม่ต้องรอให้ใครมาร้องขอ[ไป]เหอะ...ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ กลายเป็นฉันเองที่เฝ้ารอกระดาษก้อนต่อไปที่จะตกลงมา กลายเป็นฉันที่อยากรู้ว่าเขาอยากบอกอะไรกันแน่ เขามันเป็นพ่อมดชัดๆ[จาก]ตอนนี้กลายเป็นฉันที่ร้อนรนกว่าเขา ใจจดใจจ่ออยู่ที่กระดาษที่จะร่วงลงมาและพยายามเก็บมันทุกแผ่น เรียงกันไว้เป็นอย่างดี เพราะกลัวว่าถ้าขาดแผ่นไหนไปฉันจะไม่รู้สิ่งที่เขาอยากจะบอก…จนในที่สุดก็ไม่มีกระดาษร่วงลงมาจากข้างบนอีก ฉันคลี่ทุกแผ่นออกแล้วเพียงแต่ยังไม่ได้อ่านมันทั้งหมด และฉันกำลังไล่อ่านทุกคำบนกระดาษทีละแผ่นอย่างถี่ถ้วนอย่า ไป จาก เฮีย เลย นะ ไม่ ต้อง ยก โทษ ให้ ก็ ได้ ขอ แค่ โอ กาส ให้ เฮีย ได้ ทำ ใน สิ่ง ที่ พูด ไป เฮีย รอ ให้ มิณา ชอบ เฮีย จริงๆ ไม่ ไหว แล้ว เฮีย ชอบ เรา ไป ก่อน แล้ว วะ คบ กับ เฮีย เถอะ นะฉันเงยหน้าฉันกระดาษแผ่นสุดท้ายพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าว ใจเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมาอยู่ข้างนอก โคตรจะไม่เป็นตัวเอง แต่ต้องเก็บอาการเหล่านั้นไว้ข้างใน แล้วจู่ๆ ประโยคที่ฉันเคยพ

Thayukorn Talkแกร่ก...แอ๊ดดดดผมละสายตาจากคนตัวเล็กหันไปมองประตูห้องที่ถูกดันเข้ามาอย่างถือวิสาสะจากเฮียวาก่อนมันจะชะโงกหน้ามาด่าผมที่นอนอยู่บนโซฟา“โห่...ไอ้ห่า มานอนเฝ้าเมียอยู่ได้ ลุกมาให้ไว พวกกูรอนานแล้วเนี่ย”“มีห่าไร” ผมยันตัวขึ้นนั่งเอ่ยถามขึ้นอย่างหัวเสีย“เรื่องสำคัญ”พูดจบเฮียวาก็ดึงประตูปิดทันที ผมรู้อยู่แล้วว่าเรื่องอะไรเลยเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาหามิณาที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่กับเอกสารบนโต๊ะ เห็นแก้มนวลมีเลือดฝาดขึ้นแดงระเรื่อ หึ...สงสัยจะเขินที่เฮียว่าพูดเมื่อกี้ล่ะซิ หึ น่าหอม น่าฟัดชะมัด“เดี๋ยวเฮียมานะครับ”มิณาพยักหน้าหงึกๆ อยู่กับเอกสารพวกนั้นไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองผม ผู้หญิงอะไร Keep look เก่งเป็นบ้า ผมโคตรอยากหอม อยากฟัดเลย อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่ทำไมรู้สึกคิดถึงจนใจจะขาดวะ เฮ้อออ...ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงานมิณาและตรงไปยังห้อง VIP ทันที เปิดประตูเข้าไปนั่งลงบนโซฟาที่ว่างอยู่ ก่อนจะมีซองเอกสารลอยมาอยู่บนตักผมโดยฝีมือของพี่ชายตัวดีและเอ่ยขึ้นพลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม“งานช้าง กูบอกเลย”ผมหยิบซองเอกสารมาเปิดและหยิบรูปถ่ายข้างใ

Thayukorn Talkเสียงหวานนั่นทำให้ผมใจชื้นขึ้นมานิดหนึ่ง อย่างน้อยเธอก็ยังรู้สึกหวงอยู่ผมบ้าง ผมมองตามแผ่นหลังเล็กนั่นไปจนสุดสายตา ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างห้ามไม่ได้ ยัยตัวเล็กนี่น่ารักชะมัด ใจผมโคตรเต้นแรงตอนเธอติดกระดุมให้ ความรู้สึกแม่งโคตรดี ถึงจะไม่ได้หอม ไม่ได้กอดแต่ก็มีความสุขดีนะ มิณาทำให้ผมรู้เลยว่าจริงๆ แล้วความรักมันก็มีดีก็ทำให้ผมมีความสุขได้เหมือนกัน ไม่ได้มีแค่เรื่องเซ็กส์อย่างเดียว ผมเดินกลับมาที่คณะอย่างอารมณ์ดีและร่าเริงสุดๆแต่ยังไม่ทันถึงตึกวิศวะฝีเท้าผมก็หยุดชะงักซะก่อนเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนที่โต๊ะหินอ่อนข้างสนาม ผมเปลี่ยนเส้นทางเดินตรงเข้ามาหาเธอทันทีเพราะผมกำลังอยากเจออยู่พอดี“หน้าคุ้นจัง เพื่อนมิณปะ” ผมเอ่ยทักขึ้นพลางหย่อนก้นลงบนเก้าอี้หินอ่อนตรงข้ามเธอ ความจริงผมก็จำได้นั่นแหละ...แต่จู่ๆ จะเข้าไปถามเรื่องที่ผมสงสัยเลยก็ไม่ใช่ปะ“อะ..อ๋อค่ะ” เธอเงยหน้ามองผมตาโตก่อนจะตอบเสียงตะกุกตะกัก เหอะ...ผู้หญิงที่เจอผมระยะประชันชิดเป็นงี้ทุกคนเลยเหรอวะ“อืม...ชื่ออะไรนะ” ผมเริ่มบทสนทนาของผมต่อทันที“พิ้งค์ค่ะ”“พิ้งค์ อยู่คณะไรอะ”“รุ่นพี่ถามทำไมเหรอคะ”“อ๋อ

Pelinta Talkฉันเดินลงบันไดมาจากอาคารและตรงไปหาพิ้งค์ที่ตึกบริหารทันที เรื่องนี้ต้องเคลียร์ให้จบ ไม่งั้นฉันกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่ๆ มิณมันก็เพื่อนฉันเหมือนกัน ถ้าพิ้งค์ทำจริง ฉันก็คงยอมไม่ได้เหมือนกัน แต่เหตุผลที่พิ้งค์ทำคืออะไรล่ะ...“กูขอคุยอะไรด้วยหน่อย” ฉันเดินเข้าไปลากแขนพิ้งค์ออกมาจากโต๊ะใต้ตึกบริหารที่มีเพื่อนคณะเดียวกันอีกสามคนนั่งอยู่ แต่ฉันไม่สนหรอกว่าพวกนั้นจะตกใจหรืองงแค่ไหนส่วนคนที่โดนลากออกมาแบบไม่ได้ตั้งตัวก็คงจะตกใจไม่น้อยแต่ก็ยอมเดินตามฉันมาแต่โดยดี ฉันเปิดประตูห้องเก็บของใต้ตึกก่อนจะลากมันเข้ามาและปิดประตูลงกลอนทันที“มึงเป็นอะไรเนี่ย” พิ้งค์เอ่ยถามขึ้นลนๆ เมื่อเห็นสีหน้าฉันที่กำลังจ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่อง“มึงรู้เรื่องคืนนั้นที่ผับได้ยังไง” ฉันปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุดแล้วเอ่ยถามคนตรงหน้า ฉันต้องใจเย็นเพราะถ้าร้อนฉันจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ตอนนี้ฉันต้องรู้เหตุผลก่อนว่ามันทำไปทำไม“คะ...คือ คือกู” พรั่งพรูหลุบตาลงต่ำก่อนจะเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก อ้ำๆ อึ้งๆ เพราะอาการของมันยิ่งทำให้ฉันมั่นใจพันเปอร์เซ็นต์ว่าคนตรงหน้าฉัน คนที่เป็นเพื่อนรักฉันมาตั้งแต่เด็ก คือคนที่ทำร้

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียเรียกช่างมาดู”สิ้นเสียงผมมิณาก็หันหลังเดินกลับเข้าห้องผมทันที ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินตามเธอมาเข้าห้องตัวเองและเห็นว่ายัยตัวเล็กกำลังปูที่นอนอยู่ที่พื้นข้างเตียงโดยมีหมอนกับผ้าห่มของผมอยู่ตรงนั้นด้วย แน่นอนว่าที่ตรงนั้นคือที่นอนสำหรับผมคืนนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะถ้านอนบนเตียงเดียวกัน รอบรองได้เลยว่าผมต้องขย้ำเธอเป็นแน่พอจัดที่ให้ผมเสร็จร่างบางก็โดดขึ้นบนเตียงล้มตัวลงนอนพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวอย่างสบายใจ ผมได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ หลุดยิ้มบางให้เมียตัวแสบของผมแล้วเดินไปนั่งลงบนผ้าที่มิณาจัดไว้ให้อย่างจำยอมก่อนจะเอื้อมมือขึ้นปิดโคมไฟหัวเตียง“เฮีย ไม่ต้องปิดไฟ” มิณาเอ่ยบอกผมพร้อมกับแสงไฟที่สว่างขึ้นและร่างบางที่พลิกตัวคว่ำเอื้อมมือมาเปิดไฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงเหนือที่นอนคืนนี้ของผม ซึ่งผมเองก็ยังไม่ทันได้ล้มตัวลงนอนจึงทำให้หน้าผมอยู่ห่างซอกคอขาวนั่นเพียงคืบเท่านั้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกกุหลาบในครีมอาบน้ำที่เธอใช้ประจำเตะเข้าจมูกผมอย่างจัง จนผมเผลอยื่นหน้าเข้าไปใกล้กลิ่นหอมนั่นอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่…แปะ//โอ๊ะ“ทำอะไร…”ฝ่ามือเล็กตีลงมาที่แก้มสากแต