All Chapters of คุณคนโปรดสุดที่ร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

EPISODE 40คนขี้หวง หลายวันต่อมา ริษาเพิ่งได้รู้… เพิ่งได้รู้ว่าคฤหาสน์หลังโตย่านชานเมืองเมื่อครั้งที่เธอได้ออกงานกับภูริ รวมถึงได้เจอกับจอห์นเป็นครั้งแรก เป็นบ้านของเจ้าสัวเกรียงไกร และเพียงได้เจอหน้าเจ้าของบ้าน รวมถึงลูกสาวเจ้าของบ้าน เพียงได้เห็นถึงความสนิทชิดใกล้ระหว่างสองบุคคลที่ว่ากับอดีตคนรักอีกครั้ง ความรู้สึกวูบไหวก็วาบผ่านใจครั้งแล้วครั้งเล่า ริษาไม่มีอะไรให้ต้องกลัวไปล่วงหน้า เธอเฝ้าบอกตนเองแบบนั้น แต่นานนับวันในระหว่างความไม่ชัดเจนของเขาและเธอ กลับยิ่งทำให้ความรู้สึกส่วนลึกภายในกระวนกระวายระส่ำระสายแบบที่ไม่เคยเป็นอาการแบบนี้คงเรียกได้ว่าเธอเวียนวนกลับไปสู่จุดที่รักเขาหมดใจ ทั้งยังตั้งความหวังว่าอยากได้รับความรู้สึกแบบเดียวกันกลับคืน ทว่าริษาเป็นคนปากหนักไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยถามในเรื่องที่ต้องการจะรู้ กระนั้นใครเล่าจะไม่กลัวความผิดหวังเสียใจ ดาราสาวนั่งจิบเครื่องดื่มอยู่ที่มุมหนึ่งของโถงซึ่งใช้จัดงาน แต่แม้จะบอกว่า ‘จิบ’ หากจะให้พูดความจริง ริษาแทบจะเรียกได้ว่ายกซดหมดแก้วนับจำนวนที่ดื่มไปไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว

EPISODE 42ที่โปรดปราน 1 ครึ่งชั่วโมงต่อมา อุณหภูมิบนรถหรูเย็นเยียบเข้ากระดูก ทว่าสองหญิงชายที่กำลังกอดรัดกันอยู่ที่เบาะหลังนั้นร้อนรุ่มเหงื่อกาฬผุดซึมทั่วทั้งสรรพางค์กายราวกับเพิ่งได้ผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก เสียงการแลกเปลี่ยนลมหายใจ ประกอบกับสัมผัสเฉอะแฉะที่ดังผสานไปกับการตะโบมริมฝีปากจูบแลกลิ้นกันนัวเนีย ยิ่งทำให้บรรยากาศอวลไปด้วยใคร่ปรารถนา การปลุกเร้าอารมณ์ดำเนินมายาวนานร่วมสิบนาที ในระหว่างที่รถยังคงติดเครื่องจอดสนิทอยู่ที่ด้านหลังของคฤหาสน์ย่านชานเมือง หลังจากสามารถทำให้หญิงสาวสงบสติอารมณ์ลงได้ ภูริไม่รอช้ารีบพาเจ้าตัวกลับบ้านในทันที เขาเกรงว่าจะมีใครได้เห็นสภาพไม่เรียบร้อยของคนซึ่งยังคงเป็นกระแสอยู่ในสื่อ เกรงว่าจะมีใครมองหญิงสาวมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดี อีกทั้งเมื่อสามารถสงบจิตสงบใจริษาก็ว่านอนสอนง่ายผิดไปจากที่เคย เรือนร่างระหงเพรียวบางที่เดินแทบไม่ไหวถูกพาตัวออกทางด้านหลัง และโดยความช่วยเหลือของมุกดาทำให้สามารถนำรถเข้ามาจอดได้ในสถานที่ซึ่งมีความเป็นส่วนตัว รอบบริเวณด้านหลังของคฤหาสน์ใหญ่โตไม่มีผู้คน ไม่มีใคร มีก็เพียงเ

EPISODE 44ที่โปรดปราน 3“อึก!” ริษาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะตอบแล้วในตอนนี้เมื่อจู่ ๆ ภูริก็ถอดถอนเรียวนิ้ว พลันร่องชื้นน้ำที่บัดนี้พอจะแทรกอะไรต่อมิอะไรเข้าไปได้ ก็โดนปลายลิ้นร้อนสอดเข้าใส่ ริมฝีปากของประธานหนุ่มประกบชิดแนบไปเนื้ออ่อนฉ่ำแฉะโดยไม่รีรอให้ใครได้เตรียมใจ ก่อนที่ภายในกลีบเกสรบอบบางจะมีบางอย่างทำการตวัดเลียอยู่ที่ภายในริษารู้สึกเหมือนจะตายเสียตั้งแต่ตอนนี้…ทว่าก็รู้ดีแก่ใจว่าหนทางสวรรค์ยังอีกยาวไกล ปลายจมูกคมปัดป่ายไปกับปุ่มกระสันของเธอ ระหว่างที่ปลายคางเขาก็กระแทกเข้าหาตามจังหวะการเกร็งกระแทกลิ้นเข้าสู่ความคับแน่นระรัวเร็ว“อ๊า… พี่ภู…”“อืม”“พี่…”“หืม?”“ระ… ริษาไม่ไหว”ปากก็บอกไม่ไหว แต่เอวบางกลับร่อนป้อนความฉ่ำหวานให้เขาเสียอย่างนั้น เสียงครางหวานหูยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ริษาตาเหลือกลอยคล้ายวิญญาณจะหลุดออกจากร่างแต่ก็ยังหยัดกายสู้ไม่คิดถอยหนี “อ๊า… พี่ภู…” “…” “อื้อ!” นอกจากมือเรียวข้างที่ใช้กอบกุมกลุ่มผมของคนซึ่งมุดหน้าฉกลิ้นเลีย อีกมือของหญิงสาวก็ยกขึ้นกัดเข้าที่สันมือเพื่อระบายความรู้สึก ดวงหน้าชื้นเหงื่อสะบัดไปมาอย่าง

EPISODE 46จุดไต้ตำตอ หลายวันต่อมา บ้านหรูหลังนี้ให้ความรู้สึกบางอย่างต่อผู้มาเยือน… มือเรียวยื่นกดกริ่งที่หน้าประตูตัวบ้าน แม้จะสามารถผ่านด่านจากประตูรั้วเข้ามาได้ หากอย่างไรก็คงจะต้องผ่านประตูบานนี้เข้าไปที่ด้านในด้วยเหมือนกัน เรือนร่างระหงเพรียวบางยืนนิ่งรออยู่นานพอสมควร ก่อนบานประตูจะเปิดออกด้วยใครคนหนึ่งที่น่าจะเป็นแม่บ้านจากสภาพการแต่งกาย ทว่าคนที่ผู้มาเยือนให้ความสนใจคืออีกคนที่ด้านหลังซึ่งบังเอิญหันมองมาพอดี เครื่องหน้าหล่อคมเฉียบแสดงสีหน้าประหลาดใจเหลือที่จะกล่าวจอห์นรู้สึกแปลกใจที่จู่ ๆ คนซึ่งเขาสนใจก็โผล่มาเยือนถึงที่ ดวงตาสีอ่อนฉายประกายประหลาด ร่างสูงในชุดสูททางการบ่งชัดว่าเตรียมออกไปด้านนอกก้าวเข้าหาแขกผู้มาเยือนซึ่งไม่ได้ทำการนัดหมายล่วงหน้าในทันที “ผมไม่คิดว่าคุณจะมา” “…” “แถมไม่รู้ด้วยว่าคุณรู้จักบ้านผมได้ยังไง” ร่างเพรียวบางสะโอดสะองในเดรสขนาดพอดีตัวลดแขนจากการกอดอก ก่อนจะดึงแว่นกันแดดออกจากกรอบหน้า ดวงหน้าเรียวสวยซึ่งผ่านการบรรจงแต้มแต่งด้วยเครื่องสำอาง กระทั่งรอ

EPISODE 48ขาวและดำ 1ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรือนร่างขาวเนียนขยับตัวด้วยความอึดอัด ความรู้สึกเจ็บแปลบที่แผ่นหลังแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง ทว่าเพียงคิดขยับตัวริษาก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง เปลือกตาบางเบิกโพลงขึ้นในทันทีการไม่สามารถเคลื่อนขยับได้บริเวณข้อมือทำให้ร่างบางเริ่มขยับดิ้นไปมาในทันที ความตระหนกสุดขีดฉายชัดในสีหน้าเมื่อกวาดสายตามองไปรอบห้องและได้พบว่าบัดนี้เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงของจอห์น โดยถูกมัดมือไว้กับหัวเตียง แม้จะพยายามดึงร่างกายให้หลุดจากพันธนาการเท่าไร ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล…“คุณจะทำอะไร?” เสียงตื่นกังวลตั้งคำถามกับคนซึ่งนอนเอกเขนกมองดูการดิ้นรนเอาตัวรอดอย่างหมดหวังของคนซึ่งตกอยู่ภายใต้การควบคุมจอห์นในสภาพสวมใส่ชุดคลุมเท้าคางทอดสายตามองดาราสาว และในทันทีที่มือหนาสัมผัสแตะเข้าที่ข้อเท้าเรียวผ่องขาว ริษาก็รีบขยับชันกายขึ้นนั่งทันที นาทีนี้การเสแสร้งแกล้งทำคงไม่มีประโยชน์ใดอีกแล้วริษาอยากจะด่าตัวเองจริง ๆ ที่ทำตัวโง่เง่าไม่เข้าเรื่อง หากเธอรีบไปเสียตั้งแต่ตอนนั้นก็อาจยังไม่สายเกินแก้ ทว่าเธอไม่ได้โทษตัวเองว่าตัดสินใจผิดพลาด…อย่างไรข้อมูลชุดหลังที่ได้มาก็ลิงก์อยู่กับที่