All Chapters of คุณคนโปรดสุดที่ร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

EPISODE 11ก้นบึ้งหนึ่งชั่วโมงต่อมาแสงไฟหม่นสลัวในห้องปิดทึบ เสียงเพลงจังหวะเนิบช้าดังคลอ กลิ่นของแอลกอฮอล์ชนิดหนึ่งลอยอยู่ใต้จมูก ทุกอย่างประกอบรวมเข้าด้วยกัน ส่งผลให้เป็นบรรยากาศผ่อนคลายสำหรับคนหนึ่ง ทว่าสำหรับอีกคน…กลับมีความรู้สึกในขั้วตรงข้ามกัน… “ผมหมด คุณหมด” นัยน์ตาลุ่มลึกหลุบมองคนซึ่งนั่งอยู่บนตัก พร้อมกันเขาก็ดื่มจนหมดแก้ว ของเหลวซึ่งไหลผ่านลำคอส่งผลให้ลูกกระเดือกเขยื้อนขยับหลังจากหลายแก้วผ่านไป ริษาเริ่มไม่แน่ใจว่าตัดสินใจถูกหรือไม่ที่พาตัวเองเข้ามาข้องเกี่ยวกับอดีตคนรักในระยะชิดใกล้เกินพอดี… ท่าทางของภูริผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัด ต่างจากเธอที่เริ่มวางไม้วางมือไม่ถูก นัยน์ตาหนักอึ้งพร้อมจะปิดสนิทลงได้ทุกเมื่อ“ริษาเริ่มเมาแล้วนะคะ” ปากอิ่มเม้มสนิท บอกอาการส่วนตัวให้อีกฝ่ายได้รู้ตามตรง ทว่าเขาก็ตอบกลับด้วยการหลุบมองของเหลวในแก้วเธอราวกับจะออกคำสั่งสุดท้ายริษาก็จำใจต้องดื่มโดยไม่สามารถมีข้อโต้แย้ง แอลกอฮอล์ที่ไหลผ่านลำคอเริ่มทำให้อุณหภูมิกายร้อนรุ่ม หากไม่รู้ว่าที่ ร้อน เป็นเพราะเครื่องดื่มเพียงอย่างเดียว หรือเพราะอะไรกันแน่“คุณคงต้องดื่มเป็นเพื่อนผมบ่อย ๆ” เส

EPISODE 13เผด็จการ 2ริษาเดินถึงตัวภูริในตอนที่ญาดาผละเดินห่างออกไปพอดี เมื่อเห็นว่าสามารถสนทนาแบบเป็นส่วนตัวเธอจึงอดไม่ได้ที่จะตำหนิคนออกคำสั่ง“คุณมีอะไรคะ? ทำแบบนี้มันเสียมารยาทไม่รู้รึไง?”“ไม่มี” ภูริทำหน้าตายปฏิเสธ ท่าทางของเขาทำให้ดาราสาวขมวดคิ้วงุนงง“ถ้าไม่มีแล้วคุณเรียกริษามาทำไม?”ดวงตาคมปลาบหลุบมองหน้าเธอ คิ้วเข้มเลื่อนขมวดเข้าหากัน ภูริก้มศีรษะเข้าหาจนชิดข้างหูรับรู้ได้ถึงลมหายใจ ก่อนเสียงเย็นเยียบแบบที่ริษาไม่เคยได้ยินจะเอ่ย“วันนี้คุณมาในนามคนของผม ไม่ได้รับอนุญาตให้เดินไปไหนได้ตามใจชอบ” หากหญิงสาวก็ย้อนเถียงในระดับเสียงเดียวกัน “ก็คนอื่นเขาชวนริษาไปคุยนี่คะ” “ผมไม่อนุญาตให้คุณไป” ประธานหนุ่มตัดบท ยืดตัวขึ้นเต็มความสูงทำราวกับไม่ใส่ใจจะฟังข้อโต้แย้งใด ๆ ทว่าคนฟังก็เริ่มมีน้ำโหขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกัน “แล้วคุณให้ริษามาทำไม? ให้มายืนเฉย ๆ เหรอคะ?”“ผมไม่อนุญาตให้คุณตั้งคำถาม”“แต่ริษา…”“ไม่อนุญาตให้คุณเถียง” หางตาเย็นชาตวัดมองทั้งสีหน้าไม่ชอบใจ ขณะที่ริษาก็จ้องตอบด้วยอาการเดียวกันปากอิ่มเม้มสนิทอย่างระงับอารมณ์เมื่ออีกฝ่ายปฏิบัติกับเธ

EPISODE 15เจ้านายขา 1วันต่อมา ตึก PH GROUP “สวัสดีค่ะคุณริษา” “สวัสดีค่ะคุณสร คุณภูอยู่ข้างในไหมคะ?” “ท่านประธานรอพบคุณริษาอยู่ค่ะ” “ขอบคุณค่ะ” ยิ้มเป็นมิตรเผยในสีหน้าแขกผู้มาเยือน ริษาก้าวเข้าประชิดโต๊ะทำงานของสรชาก่อนจะยื่นถุงผ้าซึ่งด้านในบรรจุกล่องอาหารให้อีกฝ่าย “พอดีช่วงนี้ริษาฝึกทำอาหาร เลยเอามาเผื่อคุณสรด้วยค่ะ” “จริงเหรอคะ?” เลขาสาวทำตาโต “สรเกรงใจจังเลยค่ะ” “ไม่เป็นไรค่ะ ริษาฝากลองชิมดูหน่อยนะคะ” ยิ้มหวานคลายลงเล็กน้อย ริษาไม่แน่ใจนักว่าอาหารที่เธอเพิ่งได้ลองทำเป็นครั้งแรกจะ ปัง หรือจะ พัง แกร๊ก! เพียงแค่เปิดประตูเข้าสู่ห้องทำงานของประธานบริหาร คนด้านในก็เหลียวสายตามองก่อนจะหันกลับอย่างไม่ใส่ใจร่างสูงของภูริกำลังยืนสนทนาผ่านทางโทรศัพท์อยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ฉากหลังนอกกระจกเป็นอาคารสูงระฟ้าสลับเรียงราย ท้องฟ้าวันนี้ดูจะครึ้มทะมึนแม้เป็นช่วงเวลากลางวันก็ตามทีริษาใช้โอกาสที่อีกฝ่ายยังติดพันกับปลายสายจัดการวางของซึ่งเตรียมมาลงบนโต๊ะ ยกข้อมือดูเวลาพบว่าขณะนี้เที่ยงตรงพอดิบพ

EPISODE 17แม่ครัวฝึกหัดตอนค่ำ “เสร็จแล้วค่ะ” ข้าวผัดหน้าตาดูดีจานหนึ่งได้รับการเสิร์ฟวางลงบนโต๊ะ คนซึ่งนำมาเสิร์ฟเม้มริมฝีปากรอฟังผลตอบรับทั้งใจลุ้นระทึกริษาเกือบจะคลี่ยิ้มได้อยู่แล้วเชียวในตอนที่คนรับหน้าที่วิจารณ์มีสีหน้าราวกับจะพึงพอใจหน้าตาอาหารในครั้งนี้ ทว่าก็ต้องผิดหวังอีกหนเมื่อกรรมการกิตติมศักดิ์วางช้อนลงหลังกินไปได้เพียงหนึ่งคำ “หน้าตาใช้ได้ แต่รสชาติจืดสนิท เครื่องปรุงบ้านผมหมดหรือไง?” ใบหน้าคมคายเงยขึ้นมองภูริสไลด์เลื่อนจานกลับคืนเป็นครั้งที่เท่าไรไม่อาจทราบได้ ก่อนที่เสียงอึกอักของดาราสาวจะพยายามเอ่ยแย้ง“ริษาว่ารอบนี้…” “ทำมาอีกรอบครับ” “แต่…” “ทำใหม่ครับ” ประธานหนุ่มตีหน้านิ่ง ผลการประเมินรอบล่าสุดยังคงเป็นคำสั่งเฉียบขาดเหมือนตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมาริษายังคงอิดออดรีรออีกอึดใจแต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนองใดเพิ่มเติม เวลานี้ร่างบางอยู่ในชุดราคาแพงเหมือนตอนกลางวัน ทว่ามีผ้ากันเปื้อนเลอะคราบน้ำมันคาดผูกอยู่ที่รอบเอว มือบางยกขึ้นปาดเหงื่อออกจากกรอบหน้า ทำใจเก็บจานกลับโดยไม่สามารถมีข้อโต้แย้งภูริมีธุระจะจั

EPISODE 19แต้มต่อยี่สิบนาทีต่อมา นาฬิกาจับเวลาถูกกดหยุดในที่สุดหลังจากร่างบางปีนขึ้นสู่จุดสูงสุดของรูตที่เลือกใช้ในการแข่ง และในตอนที่เชือกโรยตัวเธอลงมากระทั่งเท้าแตะพื้น ริษาก็รีบเอ่ยปากถามถึงสถิติที่ทำได้ทันที “กี่นาทีคะ?” “สิบสองนาที” ภูริส่งต่อหลักฐานให้หญิงสาวดู “ถือว่าเร็วมากสำหรับมือใหม่นะครับ รอบนี้คุณริษาปีนได้ไวกว่าเดิมด้วย” เสียงของเจ้าหน้าที่ซึ่งรับบทบาทเป็นกรรมการกิตติมศักดิ์เอ่ยแสดงความยินดี ขณะที่ริษายิ้มกว้างตอบกลับทั้งเสียงหอบหายใจยังคงดัง “ขอบคุณค่ะ”จะไม่เร็วกว่าเดิมได้อย่างไร ในเมื่อสิบสองนาทีที่ผ่านมาเธอใช้ขุมพลังภายในทั้งหมดที่มีในการปีนแทบจะกลายร่างเป็นธิดาวานรเพื่อหวังจะได้รับรางวัลที่มีการตกลงเป็นสิ่งตอบแทน และดูเหมือนว่าความหวังของเธอจะไม่มืดดับเสียทีเดียว หากจะเป็นผู้ชนะในการแข่งขันนอกรอบครั้งนี้ ภูริจะต้องใช้เวลาเพียงสามนาทีเท่านั้น “ต่อไปตาท่านประธานแล้วครับ” “แบบนี้คุณภูก็ต้องใช้เวลาไม่เกินสามนาทีถูกต้องไหมคะ?” ริษารีบถามทันที และเจ้าหน้าที่ก็ยิ้มตอบรับ “ใช่ครับ