ริษายังจำได้ดีกับสีหน้าตื่นกลัวของญาดา เจ้าของความลับทั้งหมดที่เธอพยายามสืบเสาะด้วยตนเองมาสักพักโดยไม่มีใครล่วงรู้ แม้แต่ตัวภูริเองก็ตาม…บ่ายวันนั้นที่บังเอิญได้เจอเข้ากับของในอดีตระหว่างภูริและตัวเธอ ริษาไม่ใช่แค่ได้เจอของส่วนตัว หากได้เจอแฟ้มซึ่งเก็บรวบรวมหลักฐาน รวมถึงรูปคดี ของคดีฆาตกรรมอำพรางเ
‘จอห์นชอบสะสมเล็บผู้หญิงทุกคนที่เขาทรมาน’ ‘เล็บ?’ ‘ฉันไม่รู้ว่าเล็บที่เห็นเป็นของใครบ้าง อาจจะเป็นแค่คนที่เขาทรมานเพื่อความสะใจส่วนตัว แต่ที่แน่ ๆ หนึ่งในนั้นจะต้องเป็นเล็บของคุณแอน’ ‘…’ ‘เธออ่านข้อมูลคดีที่คุณภูเก็บรวบรวมไว้แล้วใช่ไหม?’ ริษากับญาดาสบตากั
EPISODE 48ขาวและดำ 1ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรือนร่างขาวเนียนขยับตัวด้วยความอึดอัด ความรู้สึกเจ็บแปลบที่แผ่นหลังแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง ทว่าเพียงคิดขยับตัวริษาก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง เปลือกตาบางเบิกโพลงขึ้นในทันทีการไม่สามารถเคลื่อนขยับได้บริเวณข้อมือทำให้ร่างบางเริ่มขยับดิ้นไปมาในทันที ความต
“…” “มึงมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อะไร?” สุ้มเสียงเยียบเย็น ประกอบกับแววตาแสนเหี้ยมเกรียม ทั้งยังการออกแรงบีบที่แก้มเนียนอย่างแรง ส่งผลให้ริษาต้องพยายามสะบัดหน้ากระถดตัวถอยหนี “ฉันก็บอกเหตุผลคุณไปแล้ว” “เหตุผลของมึงมันฟังไม่ขึ้น” ดวงตาคมวาวเลื่อนมองเรือนร่
EPISODE 49ขาวและดำ 2ริษาไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวเท่านี้มาก่อนในชีวิต เธอรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ รับรู้ได้ว่าออกซิเจนคล้ายจะลดน้อยลงทุกที และรับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าจะทำอย่างปากว่าจริง ๆจอห์นตบเบา ๆ เข้าที่ข้างแก้มของหญิงสาว ก่อนจะชันเข่าขึ้นนั่ง ตั้งท่าจะสะบัดถอดชุดคลุมออกจากตัว ในขณะที่ริษาเริ่มออก
ขณะเดียวกันจอห์นก็แสยะยิ้มกับท่าทางหัวร้อนรุนแรงเต็มไปด้วยโทสะของภูริ ทว่าแม้การแสดงออกจะปั้นท่ากวนประสาท หากดวงตาสีอ่อนก็ฉายถึงความขุ่นข้องใจ“ไอ้เหี้ย! มึงมันน่าจะตาย ๆ ไปซะ!”“หึ! ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”“หัวเราะเหี้ยอะไร!”“คุณภูครับใจเย็น ๆ”“มึงมีปัญหาอะไรกับกูวะไอ้ภูริ?”จอห์นที่แม้มือข้างหนึ่งจะเดี้ยงไ
“…” “มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร?”ภูริอยากจะสำรอกใส่หน้าเหี้ย ๆ ของมันสักที แต่เขาต้องอดทนข่มอารมณ์เอาไว้ ขณะเดียวกันคนซึ่งมั่นใจว่าจะสามารถรอดพ้นได้จากทุกคดีก็เหยียดยิ้มกวาดสายตามองไปรอบตัว “พวกมึงคิดว่าจะจับกูได้ก็ลองดู” “…” “ขนาดไอ้เหี้ยนี่” ว่าพลางมันก็
EPISODE 50เจ็ดปีก่อน 1(1) เจ็ดปีก่อน ดึกสงัดของค่ำคืนหนึ่งที่มีพายุฝนโหมกระหน่ำห่าใหญ่ ลมพัดแรงจนต้นไม้หักโค่นล้มระนาวเสาไฟฟ้าแรงสูงเกิดกระแสไฟลัดวงจรซอยเปลี่ยวมืดดับไม่มีแสงไฟพื้นที่รกร้างรอบด้านวิเวกวังเวงเขา… รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย ใบหน้าบวมเป่งช้ำเป็น
ทุกคนอวยพรวันเกิดเสร็จสิ้นแล้ว เว้นก็เพียงคนเดียวที่กำลังย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเด็ก ๆ ใช้ฝ่ามือบอบบางกันลมเพื่อไม่ให้เทียนดับ ริษาไม่ทันได้หันสนใจคนอื่น ทว่าก็ยังไม่มีการตอบรับจากเจ้าของวันเกิดจนเธอต้องเหลียวสายตามอง พบว่าภูริกำลังจดจ้องมาที่เธอ ริษาเขินอายต่อสายตาเปี่ยมด้วยความรู้สึกของเขา
“คุณพ่อต้องชอบคุณแม่มากแน่ ๆ เดินตามหาแต่คุณแม่ทู้กวัน…” พรืด! ภูริสำลักน้ำดื่ม… หลังจากแต่งงานกันอย่างรวดเร็วในขวบปีแรกที่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขาไม่ปฏิเสธว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่คลั่งรักเมียมาก คลั่งรักชนิดที่คนรอบตัวสามารถสัมผัสได้ แต่ไม่คิดว่าลูกสาวจะเอาเรื่
SPECIAL 3 หลายชั่วโมงต่อมา “แล้วลื้อรู้จักอ๊ะเปล่า?” “รู้สิคะกงขา จี้รู้ทุกอย่างค่ะ คุณแม่สอนมาหมดแล้วค่ะ” “แล้วลื้อล่ะ?” “ด้าก็รู้ค่ะ ง่ายมากเลย” “แล้วลื้อ?” “ผมก็รู้ครับอากง” “เอ้อ! เด็กสมัยนี้นี่เก่งจร
“ยังดีเท่าเมื่อก่อนไหมคะ…” ริษาตั้งคำถามทั้งใบหน้าชื้นเหงื่อ เรียวขาขาวเนียนเกี่ยวสะโพกแกร่งเข้าหาตัว ถึงภูริก็ตอกอัดเอ็นแข็งจัดแรง ๆ ตอบสนองต่อคำถามที่ว่า นาทีนี้ต่างฝ่ายต่างก็บดบี้ขยี้โหนกใส่กันด้วยความกระสันเหลือจะบรรยาย ประธานหนุ่มแสดงสีหน้าซ่านเสียวขีดสุดเมื่อคนเป็นเมียเครื่องติดแล้
SPECIAL 2 บนห้องนอนชั้นสองของบ้านซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องนอนของภูริในวันวาน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แม้เขาจะไม่ได้อยู่อาศัยที่นี่เป็นหลัก ทว่าบางครั้งบางทีก็มักจะพาลูกพาเมียแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมพี่ชายอยู่บ่อย ๆ ดวงตาคมทอดสายตามองร่างระหงเพรียวบางของภรรยากำลังค้นหาเสื้อผ้าที่ใช้ส
“คุณด้าคะ คุณแม่บอกแล้วไงว่าห้ามโก้งโค้งแบบนี้” เสียงของริษายังคงดัง ร่างบางเดินไปย่อกายนั่งสอนมารยาทสตรีให้ลูกอีกคน และในขณะที่เจ้าของดวงตาคมปลาบเป็นประกายยังคงทอดสายตามองทั้งเมียทั้งลูกผู้เป็นที่รัก เสียงแซวก็ดังขึ้นที่ข้างตัว “อะไรจะหลงเมียขนาดนั้นคะ ตานี่เยิ้มเป็นน้ำเชื่อ
SPECIAL 1 หลายปีต่อมา เสียงเด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งเล่นด้วยความสนุกสนาน สวนดอกไม้หน้าบ้านร่มรื่นไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ซึ่งเจ้าของบ้านเป็นคนปลูกไว้เมื่อนานหลายสิบปีมาแล้ว ภวิศย่อกายอุ้มเด็กคนหนึ่งขึ้นสู่อ้อมแขน ก่อนที่เด็กหญิงอีกคนจะถูกอุ้มโดยผู้เป็นพ่ออย่างภูริ จีจี้ และ ด
EPISODE 57รุ้งกินน้ำภูริซึ่งนิ่งสงบจนอีกคนสามารถจับสังเกตได้รีบเบนสายตามองไปทางอื่น ทว่าริษาก็ขยับตัวมองตาม นัยน์ตากลมฉายให้ได้เห็นถึงความข้องใจ“ทำไมริษารู้สึกแปลก ๆ คะ?”“แปลกยังไงครับ?” เขาถามกลับ ทว่าก็ยังไม่ยอมสบตา“หรือว่าพี่เป็นคนปล่อยข่าวเสียหายของริษาด้วยเหรอคะ?” ดาราสาวทำตาโต ยกมือขึ้นทา
“เมื่อเช้าใครบอกพี่ว่าจัดกันก่อนออกมา?” ริษายิ่งหน้าแดงไปกันใหญ่ ภูริชอบเอานิสัยบนเตียงของเธอมาล้อเลียนอยู่เรื่อย “ริษาไม่ได้พูดสักหน่อย” “เธอพูดทุกวัน ขอให้พี่ทำก่อนไปทำงาน” “นี่!” ริษาแหวเสียงดัง หากมารดาเธอมาได้ยินเข้าจะทำอย่างไร! “ถ้าพี่ยังพูดอีก คืนนี้ไม่ต้อง