All Chapters of สามี 2: Chapter 21 - Chapter 30

สามี(2) - 22“ไอติม...ติมครับ ตื่นได้แล้วเดี๋ยวเจทพาไปส่งบ้าน” ชายหนุ่มที่คิดว่าควรค่าแก่เวลาของการให้เธอได้พักผ่อนพอแล้ว สะกิดแขนปลุกให้เธอตื่นเพราะตอนนี้เวลาก็เริ่มเย็น ...เป็นเวลาที่เธอต้องกลับบ้าน“อื้อ...” หญิงสาวที่นอนบิดร่างกายไปมาเพื่อยืดเส้นยืดสาย ปรายสายตามองชายที่กึ่งนั่งกึ่งนอนตะแคง ฝ่ามือหนาลูบหัวแผ่วเบาจ้องมองหน้าเธอด้วยรอยยิ้ม...ใบหน้าที่อยู่ใกล้ทำให้หญิงสาวนั้นนึกหวนย้อนเหตุการณ์ที่ผ่านมา การที่สายตาคมได้เชยชมร่างกายของเธอที่ยังสดใหม่ ร่างกายที่เธอไม่เคยให้ชายใดได้จับต้อง ภาพการกระทำในที่ผ่านมาทำให้ใบหน้าของเธอนั้นเห่อร้อนทันตา ความเขินอายทำให้เธอไม่กล้าสบตาเขานาน ก่อนจะพลิกตัวตะแคงหันหลังให้และลอบยิ้มเพียงคนเดียวอย่างเคอะเขิน“หิวหรือเปล่า” น้ำเสียงละมุนเอ่ยถามชิดริมหู พร้อมกับมือหนาที่จับแผ่วเบาตรงหัวไหล่มน“ไม่หิว” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน“ไอติมจะอาบน้ำไหม?” ชายหนุ่มย้อนถามพลางพาดลำแขนแกร่งลงร่องเอวคอด“ไม่หรอก...เดี๋ยวกลับบ้านเลย” หญิงตอบกลับทั้งที่ยังนอนหันหลัง เธออายชายผู้นี้ อายต่อการกระทำที่ยินยอมดั่งคนใจง่ายแม้จะไม่ใช่การร่วมรักดุจชายหญิงที่ลึกซึ้ง

สามี (2) - 24...ระหว่างมื้อเย็นที่ลูกสาวคนโตนั่งทานข้าวได้เพียงน้อยนิด เขี่ยข้าวในจานไปมาดั่งคนพะวงใช้ความคิด ซึ่งปกติแล้วเธอจะช่างพูด ช่างถาม ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยเธอก็จะสรรหาคำพูดจนทำให้คนในบ้านยิ้มและหัวเราะชอบใจ"วันนี้ลูกสาวคนโตของแม่ดูเงียบๆ นะ...หนูไม่สบายหรือเปล่า" แม่แนนที่เดินเข้ามาหาลูกสาวในห้องนอน หลังมื้อเย็นจบสิ้น"เปล่าค่ะแม่ น้องไอติมสบายดี" ลูกสาวแสร้งปั้นหน้ายิ้ม มองหน้าผู้เป็นแม่ที่ลากเก้าอี้นั่งลงข้างตัวเธอหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง"แม่ว่าลูกสาวแม่ต้องมีเรื่องกังวลในใจแน่เลย...ใช่ไหมคะ?" ผู้เป็นแม่ย้อนถามด้วยรอยยิ้ม เธอต้องการให้ลูกสาวที่เข้าสู่วัยรุ่นผ่อนคลาย และวางใจที่จะพูดปัญหาทุกอย่างที่เธอมี"แม่แนน~" ลูกสาวมองหน้าแม่เลี้ยงที่เธอรักด้วยแววตาที่ดูลังเลใจหนึ่งก็อยากสารภาพต่อความผิดพลาด อีกใจก็พะวงหากบอกไปแม่ของเธอจะผิดหวังที่ทำตัวเหลวไหล"แม่อยากให้หนูจำไว้ว่า แม่รักหนูนะคะไอติม ไม่ว่าปัญหาอะไรที่ทำให้ลูกสาวแม่เป็นทุกข์หรือไม่สบายใจ หนูสามารถคุยกับแม่ได้ทุกเรื่อง...หนูไว้ใจแม่ไหมคะ?" คนเป็นแม่ที่ต้องใจเย็นต่อคำพูดกับลูกสาวที่หัวสมัยใหม่ จะต้องตะล่อมให้ลูกสาวนั้นเชื

สามี(2) - 26กลีบปากอุ่นจูบซับเรียวปากสวย สอดลิ้นร้อนชอนไชในปากสาว กวาดควานความหวานอย่างหิวโหย ดวงตากลมของไอติมหลับพริ้มรับรสจูบที่แสนหวานนี้ปล่อยให้เจททำตามแต่ใจต้องการ....…รสจูบที่ทำให้หญิงสาวตัวเล็กเคลิบเคลิ้ม ร่างกายที่เคยขัดขืนแทบฝืนต้านทานไม่ไหว มือหนาของเจทลากไล้ตามเนื้อผิวเนียนละเอียดแผ่วเบา ขาแกร่งเดินนำพาร่างบอบบางไปยังเตียงนอนสีขาว โดยที่เธอนั้นไม่รู้จุดหมาย“อื้ม เจท ...” สติที่มีเพียงน้อยนิดของไอติม พยายามส่งเสียงปรามแต่ก็ไม่วายถูกปากหนานั้นครอบงำประกบจูบปิดสนิท เรียวลิ้นอุ่นหนาสอดพันในโพรงปาก มือหนึ่งบีบเคล้นแก้มก้นนุ่มนิ่ม ตุบ !! แผ่นหลังบางสัมผัสแนบชิดกับพื้นที่นอนนุ่มสีขาว กายหนาทาบทับแนบชิดกับร่างบอบบางจนเธอไม่สามารถที่จะขยับไหวติงไปไหน สองแขนถูกจับแยกออกด้านข้างร่างกายของไอติมไร้การขัดขืน รสจูบที่แสนจะวาบหวามทำให้เธอนั้นไร้หนทางต่อต้าน ร่างบางอ่อนระทวยต่อการสัมผัสที่เจทจับจุดอ่อนให้เธอยินยอม“เจทไม่ไหว...ร่างกายเจทมันไม่รักดี...ขอสักทีได้ไหม?” เจทเอ่ยในระยะประชิดกลีบปากสวยกระจับ สายตาจ้องมองหน้าหญิงสาวอย่างอ้อนวอน เมื่อตัวตนที่คับแน่นเต็มกางเกงมันทำให้เขานั้นทรมา

สามี (2)-28"อื้อ เจทอย่ากวนไปนั่งเฉยๆ ได้ไหม? จะใส่เสื้อผ้า" ไอติมต่อว่าด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อเจทก่อกวนและกลั่นแกล้งการใส่เสื้อผ้าของเธอ"ก็เจทอยากช่วย ก็ไอติมบอกเจ็บตรงนั้น" เจทให้เหตุผลที่ทำเอาแฟนสาวแทบแทรกแผ่นกระเบื้อง"อย่ามาพูดนะ! ไอติมเคืองเจทอยู่ ทำไมต้องหลายรอบ ก่อนอาบน้ำ ระหว่างอาบน้ำ แถมยังหลังอาบน้ำอีก ระบมหมดแล้วเนี้ย!" ไอติมแหวเสียงชักสีหน้าใส่คนที่ยืนยิ้มกริ่ม ร่างกายสวยที่ถูกล่วงล้ำครั้งแรก แต่กลับโดนจัดหนักไปสามรอบจนเธอแทบเละ ขาสั่นเข่าทรุดจนแทบทรงตัวไม่ไหว เมื่อร่างกายเริ่มมีแรงจึงจัดการกับตัวเองเพื่อกลับบ้าน...การเดินทางที่แสนจะสวีทหวาน มือหนึ่งบังคับพวงมาลัย อีกมือใช้จับกุมมือแฟนสาวไว้ไม่ปล่อยห่าง หางตาลอบมองหน้าแฟนสาวเป็นระยะ ๆ ด้วยรอยยิ้ม"ยิ้มอะไรหนักหนาเจท" ไอติมเอ่ยทักเมื่อเจทนั้นลอบมองเธอจนเขินอายหน้าแดง"มีความสุข" เจทให้เหตุผลที่เขามีแท้จริงอยู่ในใจและความรู้สึกที่เป็นตอนนี้"อย่างนั้นเหรอ?""อืม...มีความสุขที่ไอติมอยู่ข้าง ๆ" ว่าจบด้วยรอยยิ้มก็โอบไหล่คนตัวเล็กให้เอนซบลงหัวไหล่แกร่ง ไอติมไม่อิดออดหรือขัดขืนเพราะเธอก็มีความสุขไม่ต่างจากเขาเช่นกัน"ไอติม

สามี(2)-30((มีอะไรที่พ่อไม่รู้เหรอ))* “0.0...งามศิลป์!!”...ทั้งสี่คนสะดุ้งตัวโหยงอย่างตกในเมื่อเสียงของพ่อเจนั้นดังแทรกระหว่างการสนทนาขอร้องของเด็กสาวขนมปังที่สร้างวีรกรรมในวันนี้“เอาไงดีคะแม่...ขนมปังต้องตายแน่ๆ แม่คะ แม่ช่วยที” ขนมปังที่ร้อนใจเอ่ยกระซิบผู้เป็นแม่อย่างร้อนรน แอบสอดสายตามองลอดใต้วงแขนของผู้เป็นแม่ เพ่งพิศมองฝีเท้าของพ่อเจที่เริ่มเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ“ทำผิดก็ต้องกล้ายอมรับผิดนะคะขนมปัง...แม่ไม่เคยสอนให้หนูหลีกเลี่ยงความผิดที่ตัวเองก่อ” แม่แนนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาย้ำเตือนสติลูกสาวที่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่น“งื้อ แต่แม่คะขนมปังกลัวคุณพ่อ” เด็กสาวนึกหวั่นเพราะรู้ดีว่าพ่อเจนั้นเอาจริงแค่ไหนเมื่อลูกนั้นกระทำความผิด...เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้เธอนั้นนึกกลัวอยู่มากที่ถูกลดค่าขนมกักบริเวณ ไม่ได้ออกไปไหนอยู่เพียงบ้านเท่านั้นซึ่งมันทำให้เธออึดอัดแทบบ้า“ทำไมไม่ยอมเข้าบ้านกัน พ่อยืนมองอยู่นานแล้วเลยออกมาตาม” พ่อเจที่เดินเข้ามายืนเคียงข้างภรรยาเอ่ยถามพร้อมกวาดสายตามองคนทั้งสี่ด้วยความสงสัย เพราะสีหน้าที่แสดงออกมาของทั้งขนมปัง ไอติมและเจทนั้นมีความพะวงแอบซ่อนอยู่“ไอติมกำล