All Chapters of สามี 2: Chapter 1 - Chapter 10

สามี(2)-2"เจท...หอมว่าจะชวนเจทไปดูหนัง เห็นว่าเจทชอบเลยชวน" น้ำหอมเพื่อนห้องเดียวกันสมัยอนุบาล แยกย้ายจากกันไปเรียนต่างที่นานหลายปี แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยกลับได้มาพบเจอกันอีกครั้งอย่างบังเอิญ"ขอโทษนะน้ำหอม พอดีเรามีนัดแล้ว" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยความลนลาน สายตามองตามเพื่อนสนิทที่เดินไม่เหลียวหลัง ตรงไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่"อย่างนั้นเหรอ...นัดกับไอติมเหรอ?" น้ำหอมเอ่ยถามพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตรหว่านเสน่ห์ มือไม้เกาะเกี่ยวลำแขนแกร่งอย่างถือวิสาสะ"ใช่เรานัดไอติมไว้เเล้ว...ไปก่อนนะ" เจทพูดจบพร้อมแกะมือของน้ำหอมออกเร็วไวแล้วรีบวิ่งตามไอติมไปติด ๆ สีหน้าของเธอก่อนจากมา ใบหน้าที่นิ่งขรึม สายตากร้าวดุดันปนเศร้าเมื่อเห็นน้ำหอมเดินเข้ามา...ทีท่าเช่นนี้เจทไม่ค่อยชอบใจ เขาชอบไอติมผู้ร่าเริงสดใสยิ้มเก่งในแบบที่ผ่านมา"เจท! เจท! เดี๋ยวก่อนเจท!...อีไอติม!" เสียงแหลมแผดดังตามหลัง กำมือแน่นอย่างเจ็บแค้นที่ถูกชายหนุ่มที่หมายตาปฏิเสธ แม้น้ำเสียงจะดังจนเขาได้ยินชัด แต่ก็ไม่คิดจะหันกลับไปมอง สองขารีบสับวิ่งเร็วไว อยากถึงตัวเพื่อนเกลอที่หน้าบึ้งเง้างอน...ชายหนุ่มรับรู้อย่างลึกซึ้งว่าไอติมไม่ชอบหน้าน้ำหอม เหตุก

สามี (2) - 4...การนอนหลับใหลในโรงหนังที่มีแสงไฟจากหน้าจอสาดส่องกระทบใบหน้าสาว ใบหน้าขาวผ่องพร้อมกับดวงตากลมโตปิดสนิทหนุนหัวไหล่แกร่ง ความใกล้ชิดของใบหน้าหญิงสาวที่เจทนั้นแอบหลงรักมานาน เขามองเธอด้วยรอยยิ้มและแววตาของความสุขล้นใจ แค่เพียงมีเธอเคียงใกล้เขาก็เปี่ยมล้นในหัวใจมากแล้ว...สายตาคมจ้องมองใบหน้าสาวพร้อมกับค่อย ๆ เคลื่อนมืออย่างเชื่องช้าเรียวนิ้วหนาแตะลงแผ่วเบาลงกลีบปากสวยอมชมพู แม้อยู่ในแสงไฟสลัวเขาก็มองออก ก่อนจะขยับเคลื่อนย้ายไปยังสัดส่วนของใบหน้าสาวที่นอนหลับสนิท แม้จะเสียงดังของหนังที่กำลังฉายแต่หญิงสาวเพื่อนเกลอไม่วายแม้จะลืมตาตื่น...ความในใจที่ชายหนุ่มนั้นมีอย่างลึกซึ้ง ใบหน้าสวยที่แน่นิ่งทำให้เขานั้นใจสั่นไหว ใบหน้าคมคายขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะใช้ปลายจมูกสัมผัสแผ่วเบาสูดดมกลิ่นหอมตรงหน้าผากนูนเข้าสู่ปอด หลับตาพริ้มรับสัมผัสนั้นอย่างลึกซึ้งให้ตราตรึงแกหัวใจของเขา("เจทรักไอติมนะ") เสียงพร่ำในใจเอื้อนเอ่ยเมื่อละปลายจมูกจากเนื้อผิวสาวในระยะประชิด จ้องมองคนที่หลับสนิทด้วยแววตาซึ้งด้วยรัก หันหน้ามองดูหนังที่ฉายต่อด้วยรอยยิ้ม แค่ได้ใกล้ชิดเพียงเสี้ยวเวลานาทีก็ทำให้เขานั้นมีความส

สามี (2) - 6เขียน : พลอยแก้ว"สวัสดีค่ะพี่ๆ เรียกไอติมมามีอะไรหรือเปล่าคะ?" ไอติมที่ถูกรุ่นพี่ในคณะเรียกพบ เธอเอ่ยสวัสดีอย่างนอบน้อมและยกมือไหว้อย่างให้ความเคารพ ยิงคำถามกับการเรียกหานี้ต่อรุ่นพี่ทันที"อ่าไอติมมาพอดีเลย นั่ง ๆ พี่มีอะไรจะบอกเรา""มีอะไรหรือคะพี่หวาน" ไอติมนั่งลงเก้าอี้ที่รุ่นพี่ชื่อหวานเชื้อเชิญและเอ่ยถามย้ำอีกครั้งอย่างสงสัย"คือทางมหาวิทยาลัยจะจัดกิจกรรมแล้วมันมีการแสดงละครเวที ทางอธิการบดีให้แต่ละคณะส่งตัวแทนร่วมแสดง พวกพี่เลยเห็นว่าบทนี้น้องไอติมเหมาะมาก ว่าไหมแทน?" รุ่นพี่ชื่อหวานบอกกล่าวถึงจุดประสงค์และหันไปถามความเห็นของเพื่อนอีกคนที่นั่งตรงข้ามไอติม"ห๊า ไอติมเนี้ยนะ...ไม่มั้งคะพี่หวาน พี่แทน ไอติมทำไม่เป็นหรอกค่ะ...สละสิทธิ์นะงานนี้" ไอติมรีบปฏิเสธส่ายหน้ารัวเร็ว เธอไม่ถนัดกับการแสดงอะไรทั้งสิ้น ทำไม่เป็นเลยด้วยซ้ำจะเอาปัญญาที่ไหนไปแสดงต่อหน้าคนมากมายให้ได้ดู"มันเรียนรู้กันได้นะน้องไอติม...เดี๋ยวมีคนมาสอนให้ พวกที่มั่นใจว่าไอติมทำได้แน่นอน" รุ่นพี่ชื่อแทนเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ เพราะไอติมนั้นถูกเลือกด้วยใบหน้าที่เหมาะมากกับรูปลักษณ์ของตัวละครที่ได้อ่านบทแล้ว"

สามี (2) - 8"แม่แนนขา สวัสดีค่ะ" ลูกสาวผู้แสนสดใสของแม่แนนวัยสามสิบเจ็ดปีที่ยังดูสะพรั่ง แม้จะยังมีริ้วรอยเจือจางตามวัย แต่ก็ยังดูสวยสะกดตา เดินไปไหนมาไหนกับลูกสาวผู้คนยังทักผิดนึกว่าพี่สาวกับน้องสาว"อ้าว...ลูกสาวมาแล้ว" แม่แนนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเงยหน้ามองเมื่อเสียงสดใสของลูกสาวคนโตดังขึ้น"แม่แนนทำอะไรอยู่คะ?" หญิงสาววัยสิบเก้าเอ่ยถาม พร้อมกับหย่อนก้นลงนั่งเคียงผู้เป็นแม่เลี้ยงที่เธอนั้นรักดุจแม่ของตัวเอง โอบกอดและหอมแก้มด้วยความรักที่เธอมอบให้"นั่งเล่นตามประสาคนแก่...วันนี้กลับเกือบมืดเลยนะ" คนเป็นแม่เอ่ยถามพลางมือลูบหัวลูกสาว ที่กำลังเอนตัวลงนอนหนุนตัก สีหน้าที่เคยสดใส คำพูดที่มากมายช่างสรรหา แต่ว่าทำไมวันนี้ลูกสาวคนโตดูเงียบปากและเศร้าหมอง"เฮ้อ" ลูกสาวที่นอนหนุนตักทอดถอนหายใจแรงอย่างเหนื่อยหน่าย จนคนเป็นแม่ที่ก้มมองนั้นเริ่มห่วงใย อะไรที่ลูกสาวที่แสนสดใสร่าเริงต้องเหงาหงอย"ไอติมเป็นอะไรคะ หนูดูสีหน้าไม่ดีเลย มีอะไรหรือเปล่าคุยกับแม่ได้นะ" คนเป็นเเม่ถามมือหนึ่งพาดลงร่องเอวคอด อีกมือลูบหัวลูกสาวเหมือนกล่อมเด็กน้อยให้นอนหลับ... ลูกสาวที่โตตามวัยเข้าสู่วัยหนุ่มสาวแรกรุ่น สิ่

สามี (2) - 10"แล้วน้องไอติมจะกลับยังไงครับ?" แทนเอ่ยถามหลังจากที่ซ้อมละครเสร็จสิ้น"ไอติมให้ที่บ้านมารับค่ะ...แต่ยังไม่เห็นมาเลย" หญิงสาวให้คำตอบและหันไปยิ้มเจื่อนๆ"มืดแล้วนะให้พี่ไปส่งไหม คนอื่นก็ทะยอยกลับกันจะหมดแล้วด้วย" แทนเอ่ยขึ้นอย่างอาสา เมื่อเวลานี้เริ่มโพล้เพล้มากแล้ว"เดี๋ยวไอติมโทรตามที่บ้านแป๊บค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมควานหามือถือในกระเป๋าสะพายใบโปรด"........" ชายหนุ่มเงียบปากไม่อยากขัดใจ จึงทำได้เพียงพยักหน้าและส่งยิ้มเท่านั้น แม้ภายในใจจะอยากไปส่งเพื่อให้ได้อยู่ใกล้เเค่ไหน"งั้นไอติมขอตัวไปโทรศัพท์หาที่บ้านเเป๊บหนึ่งนะคะ" หญิงว่าแล้วก็เดินเลี่ยงออกมา ปล่อยชายหนุ่มรุ่นพี่ไว้ข้างหลัง...เขายืนมองเธอด้วยสายตาของความคาดหวัง หากจะเดินหน้าจีบรุ่นน้องคนนี้จริงจัง เธอจะตอบรับไมตรีของเขาไหม? เธอมีคนในใจอยู่แล้วหรือเปล่า?สายตาที่มองเธอในอริยาบถต่าง ๆ แม้แต่การที่เธอยืนคุยโทรศัพท์มันยังดูน่ารักในสายตาเขา แค่ยืนมองห่างๆ ยังเกิดรอยยิ้ม"ขออย่าให้ไอติมมีแฟนเลย" ชายหนุ่มรุ่นพี่พึมพำกับตัวเองพร้อมจ้องมองไปยังหญิงสาวที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ห่างออกไป เธอยังยิ้มสวยและแววตาสดใสจนแทนนั้นหลงใหลใน