Semua Bab หวานนนักรักของซาตาน: Bab 111 - Bab 120

ตอนที่ 112.“จริงว่ะพวกมึง กูไปห้องที่เหลือนังสองตัวนั่นก็ไม่อยู่มันไปไหนกันวะ หรือว่านี่คือกับดักวะ”ร่างสามร่างของชายฉกรรจ์เป็นเงาในความมืดคุยกันและทำท่าว่าจะผละไปเมื่อเห็นว่าทั้งหมดคือกลลวงแต่ก็เหมือนจะสายไปเมื่ออยู่ๆ ไฟที่ดับมืดทั้งบ้านก็สว่างพรึ่บขึ้นพร้อมกับกระสุนเจาะเข้าที่ขาของพวกมันทุกคนจนมันล้มลงไปนอนโอดโอย เท้าเรียวสองคู่ในรองเท้าบู้ทหนาก็เตะปืนในมือของพวกมันกระเด็นไปไกลพร้อมกับจ่อปืนไปที่หัวของพวกมัน พร้อมกับขาทั้งสี่ของเจ้าคอบร้าก็คร่อมทับพร้อมกับแยกเขี้ยวน่ากลัวใส่คนที่นอนร้องโอดโอยใต้อุ้งเท้าของมัน ส่วนเจ้ากุ้งแก้วได้ทีขึ้นไปนั่งบนอกของเจ้าวายร้ายคนหนึ่ง และในมือของเจ้าก็กุ้งแก้วก็ถือสิ่งที่ทุกคนต่างตะลึงเพราะมันคือ ปืน ซ้ำยังจ่อปากกระบอกปืนไปที่ปากของวายร้ายหน้าเหี้ยมซึ่งตะลึงมองมันตาโตไม่กล้าขยับเพราะกลัว ลิง ทำปืนลั่นคิมหันต์ออกจากที่ซ่อนทันทีที่เขายิงวายร้ายทั้งสามเข้าที่ขาอย่างแม่นยำคนละนัด เขาไม่ต้องการฆ่าใครให้เลือดชั่วๆ ของพวกมันแปดเปื้อนเรือนลีลาวดีสีขาวงดงามแห่งนี้ และการจับเป็นครั้งนี้ก็ยังจะทำให้เขาได้ประโยชน์มากกว่าให้พวกมันตาย“ครับพี่ จัดการได้สบายมากพี่

ตอนที่ 114.เกาะพราวแสงจันทร์ “วัตสันต์ ให้คนเตรียมเครื่องบินเล็กให้พ่อกับแม่หน่อยลูก” นายหญิงวารินเอ่ยบอกลูกชายอย่างร้อนรน จนผู้เป็นลูกสงสัย“เกิดเรื่องอะไรครับคุณแม่ ทำไมดูรีบร้อนจัง”“ตามาร์คกับหนูดี...” นายหญิงวารินเอ่ยเสียงติดขัดดูกระอักกระอ่วนใจแต่คนเป็นลูกพอจะเดาอะไรออกรางๆ แต่ก็ไม่ถามอะไรมากความ ชายหนุ่มหันไปร้องสั่งคนงานให้เตรียมสิ่งที่นายหญิงต้องการทันที เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการทั้งสองสามีภรรยาก็รีบรุดไปยังสถานที่ๆ เกิดเรื่องทันทีวสันต์ยืนมองเครื่องบินเล็กที่ค่อยๆ บินห่างออกไปด้วยความรู้สึกที่เป็นกังวลไม่แพ้กัน เขามีลางสังหรณ์ว่าเรื่องเลวร้ายที่สุด กำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะสวมแว่นกันแดดราคาแพงปิดบังดวงตาคมกล้าไม่แพ้พี่ชายทั้งสองแม้จะออกแววหวานอ่อนโยนกว่า แต่ใครๆ บนเกาะแห่งนี้ก็รู้ดีว่าชายหนุ่มตระกูลนี้ดุดัน เหี้ยมเกรียม พอๆ กับหวานหยดย้อยกับหญิงคนรักได้มากพอๆ กันในขณะเดียวกันนั้นอรุณนารี ดรุณนุชพร้อมด้วยริค และคิมหันต์เดินอย่างรีบร้อนไปยังห้องสูทสุดหรูของโรงแรมดัง หลังจากได้รับโทรศัพท์จากชลเขตซึ่งโทรไปหาคิมหันต์ด้วยตัวเองเรื่องที่ได้รับรู้ก็ทำให้เขาแทบท

ตอนที่ 116.“มึงจะทำอะไรกูได้ไอ้มาร์ค ตอนนี้มึงเอาตัวมึงให้รอดก่อนดีกว่า ฮ่าๆ มีเมียเด็กมันก็ดีไปอย่างนะโว้ยกูอยากจะบอกมึงว่าน้องสาวกูน่ะยังสดๆ ซิงๆ รับรองมึงได้ไปจะติดใจฮ่าๆๆ” คำพูดที่แสนหยาบคายของชลเขตยิ่งทำให้ทำนบน้ำตาของฤดีชลพังทลายหลั่งไหล สาวน้อยมองผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายอย่างตัดพ้อ แต่มีหรือที่เขาจะสนใจ ชลเขตหันไปดื่มวิสกี้อย่างสบายอารมณ์ในท่าที่แสนกวนบาทาของชายหนุ่มทั้งสามคนที่มองไปยังเขาอย่างไม่อาจซ่อนความรู้สึกที่มีได้“พี่มาร์คคะ” ฤดีชลหันไปมองเหมันต์ที่ยืนกัดฟันมองชลเขตตาวับวาวด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แต่เหมันต์กลับไม่หันมาซ้ำยังเบือนหน้าหนี สาวน้อยเห็นดังนั้นถึงกับร้องไห้โฮอย่างแสนเสียใจ ซึ่งมันก็ทำให้ใจที่ร้อนรุ่มโกรธกรุ่นของเหมันต์อ่อนยวบ ถึงอย่างไรเธอก็คือน้องสาวที่น่ารักของเขาเสมอมาชายหนุ่มหลับตากัดฟันอย่างสุดจะฝืนความรู้สึกที่พลุ่งพล่าน“หนูดีมาหาพี่มาร์ค...” เท่านั้นเองร่างเล็กๆ ของเธอก็ถลาเข้าซุกอกกว้างของชายในฝันอย่างโหยหาทั้งเจ็บปวดไปพร้อมๆ กันอรุณนารีมองภาพนั้นด้วยน้ำตา แต่ไม่ใช่ด้วยความเสียใจหรือหึงหวงที่เขากอดหญิงคนอื่น แต่เป็นความรู้สึกที่ถูกกดดัน บีบคั้นจิตใจ เ

ตอนที่ 118. เหมันต์ละริมฝีปากหยักของตนที่ดื่มชิมความหวานจากริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้นระเรื่อยลงมาขบเม้มลำคอระหงและซุกไซ้จมูกคมกับพวงแก้มสาวที่แดงก่ำริมฝีปากร้อนๆ ซุกไซ้ไล้วนมาจนถึงแอ่งอกอวบที่สะท้อนหายใจหอบกระเส่าอย่างน่ารักของแม่เงือกสาวที่ตอนนี้วาดแขนเรียวโอบลำคอแกร่งไว้เพื่อทรงกายใบหน้ารูปหัวใจแดงจัดริมฝีปากเล็กๆ นั้นบวมเจ่อจากแรงจุมพิตเผยอน้อยอย่างลืมตัวดวงตากลมโตหลับพริ้มปรือปรอยด้วยความรัญจวนใจ เธอดูน่ารักเซ็กซี่เหลือเกิน เหมันต์ครางในอกอย่างตัดใจและลูบแก้มใสเบาๆ ก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มแดงๆ นั้นหนักๆ อย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะสวมบางอย่างลงบนลำคอระหงอย่างอ่อนโยน ความเย็นลื่นที่ทาบทับลงมาบนลำคอระหงของตนทำให้หญิงสาวซึ่งยังอยู่ในภวังค์เสน่หาได้สติมือบางลูบไล้ลงบนวัตถุนั้นอย่างสงสัยและดวงตากลมใสก็เป็นประกายเมื่อรับรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร “พี่มาร์ค...” อรุณนารีเอ่ยออกมาแผ่วเบาน้ำอุ่นหยาดรื้นดวงตากลมใสด้วยความตื้นตัน หญิงสาวก้มมองสร้อยมุกเม็ดงามที่ทาบเหนือทรวงอกสาวด้วยความตื้นตันและอิ่มเอม “ชอบไหมคนดี พี่ร้อยเองกับมือเลยนะ เลือกมุกเม็ดที่สวยที่สุดจากท้อ

ตอนที่ 120. “ก็อยากน่ารัก น่า...ทำไมล่ะฮันนี่จ๋าเปลี่ยนใจไม่ไปเดินเล่นแล้วมาทำอย่างอื่นกับพี่ริคที่มันตื่นเต้นและสนุกกว่าดีไหมจ๊ะ” ริคเอ่ยหยอกเย้าและชวนให้คิดไปไกล ดรุณนุชค้อนปะหลับปะเหลือกกับคำกำกวมนั้นก่อนจะสะบัดหน้าหนีและเดินตึงๆ ออกไปอย่างแสนงอน ปล่อยให้คนที่ชอบเอาเปรียบมองตามอย่างแสนเสียดาย “เอาไว้เมื่อถึงเวลาฉันจะไม่ให้ลงจากเตียงสักสามวันยัยลูกลิงเอ๋ย” ริคหมายมาดในใจก่อนจะหันไปสนใจงานที่คั่งค้างของตนต่อในขณะที่ดรุณนุชและเจ้ากุ้งแก้วเดินลงมาชั้นล่างของโรงแรมและออกเดินไปตามชายหาดก่อนจะเดินขึ้นไปบนถนนย่านแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อของเกาะสมุยอีกที่หนึ่งคือ ถนนคนเดินหาดบ่อผุดด้วยว่าเวลาที่เธอออกมาเดินเล่นนั้นเป็นเวลาเย็นแล้วร้านรวงต่างๆ ที่อยู่รายทางถนนเลียบชายหาดสายเล็กๆ ที่สมัยก่อนนี้เป็นเพียงย่านที่อยู่อาศัยของชาวประมงเท่านั้น แต่ตอนนี้กลายเป็นสถานที่แหล่งรวมที่พักและรีสอร์ตหลากหลายสไตล์และร้านรวงที่ประดับตกแต่งที่โดดเด่นสวยงามทั้งร้านอาหารและร้านค้าเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวที่ส่วนมากเป็นชาวต่างชาติจนบางครั้งเราอาจหลงนึกว่าเรากำลังเดินเที่ยวอยู่เมืองนอกเป็นแน