Semua Bab หวานนนักรักของซาตาน: Bab 121 - Bab 130

ตอนที่ 122. “อ้าวคุณน้ำผึ้งวันนี้มาแต่เช้าเลย ทานข้าวมารึยังครับถ้าไม่รังเกียจคนจนมาทานข้าวด้วยกันมั้ยครับ” ตาชมเอ่ยชวนเมื่อเห็นสาวน้อยหน้าตาคมนั่งคุยกับหลานชายของเขาอยู่บนม้านั่งซึ่งทำจากต้นมะพร้าวทั้งต้นแต่ตัดแต่งสวยงามหน้ากระท่อมริมหาดสวย “น้ำผึ้งทานมาแล้วค่ะคุณตา ขอบคุณนะคะ วันนี้น้ำผึ้งเอายาบำรุงมาฝากด้วยค่ะ ตาชมอย่าลืมทานนะคะ” “โอ๊ยทีหลังอย่าลำบากเลยครับแค่คุณเอาพวกอาหารแห้งข้าวสงข้าวสารมาให้ตาก็รู้สึกเป็นบุญคุณ และดีใจมากแล้วครับอย่าลำบากเลยไอ้ตาน่ะมันแก่แล้ว อีกไม่กี่ปีก็ตาย” “โธ่ตาชมคะอย่าพูดอย่างนั้นสิคะ บุญคุณอะไรกันคนกันเองทั้งนั้น แล้วเรื่องที่น้ำผึ้งขอคุณตาว่ายังไงคะ” เรื่องที่ว่านั้นก็สืบเนื่องมาจากเธอรู้สึกสงสารต๋อมกับตาชมดรุณนุชจึงขอให้ริคว่าจ้างตาชมให้ไปดูแลบ้านพักและสวนให้ในขณะที่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ แล้วขอให้เขารับอุปการะเด็กชายให้ได้เรียนหนังสือในโรงเรียนเช่นเด็กคนอื่นๆ ไม่ได้อยู่แบบตามมีตามเกิดเช่นนี้เพราะเธอรู้สึกรักและเอ็นดูตติยะเป็นอย่างมากซึ่งเธอกำลังจะขอให้ริครับอุปการะเด็กชาย “เรื่องนี้ตาก็แล้วแต่เจ

ตอนที่ 124. ปังๆ ! เสียงปืนดังขึ้นสองนัดทำให้ร่างหนาของไอ้คนโฉดที่คร่อมร่างกึ่งเปลือยของสาวน้อยชะงักและหันมามองยังต้นเสียงของพญามัจจุราชที่เกือบคร่าชีวิตของพวกมัน กระสุนวิ่งฉิวผ่านกกหูมันจนรับรู้ได้ถึงความร้อนที่ถากๆ ไป “ไอ้เด็กนั่นเฮ้ยพวกมึงจัดการมันเร็วเข้า” ชายชั่วร่างใหญ่ไม่แพ้หัวหน้าของมันลุกขึ้นและย่างสามขุมมาหาร่างเด็กชายที่ทรุดลงกับพื้นด้วยจวนเจียนจะหมดแรง แต่มือเล็กๆ กลับกำปืนพกในมือแน่นและจ้องไปที่ร่างของไอ้คนชั่วสั่นระริก “มึงแน่มากไอ้ต๋อม วันนี้แหละกูจะกระทืบมึงให้จมดินและฝังมึงทั้งเป็นพร้อมกับตาแก่ๆ ของมึง ไอ้ลูกกะหรี่” “มึงไม่มีโอกาสนั้นแล้วกูจะฆ่ามึงไอ้ชั่ว” “ฮ่าๆ น้ำหน้าเด็กมอมแมมอย่างมึงจะทำอะไรกูได้วะไอ้ต๋อม มึงยิงกูมึงก็ติดคุก ไอ้ลูกกะหรี่ แม่มึงมันร่านถูกฟันแล้วทิ้งจนมีมึงนี่ไง ไอ้เด็กเวรไม่มีใครต้องการ ฮ่าๆๆ” พวกมันย่างสามขุมมาหาและพูดจาถากถางด้วยความอวดดี มันก็คิดว่าเด็กตัวเล็กๆ อย่างตติยะคงไม่กล้ายิงมันและไม่คิดว่าปืนกระบอกนั้นจะมีกระสุนเหลืออยู่ “มึงก็คอยดูว่ากูจะกล้ามั้ย มึงทำร้ายตากูไอ้ชั

ตอนที่ 126. “อย่าดิ้นนะ ถ้าดิ้นแล้วพี่ริคเกิดอารมณ์ทนไม่ไหวไม่รู้ด้วย” ริคเอ่ยสำทับเมื่อเห็นว่าร่างเปลือยในอ้อมกอดเริ่มจะพยศ เขาขอแค่กอดเธอไว้อย่างนี้ก่อน แค่ได้โอบกอดและชื่นชมแอบเก็บกำไรนิดๆ หน่อยๆ เท่านี้เขาก็พอใจแล้วแม้อยากทำมากกว่านี้ก็ตาม และเพราะเห็นว่าเธอเพิ่งผ่านเรื่องร้ายๆ มาจึงไม่อยากทำให้เธอกลัวและเสียขวัญมากกว่านี้ “เอ่อ ตอนนี้ตาชมกับต๋อมและกุ้งแก้วเป็นไงบ้างคะ “เจ้ากุ้งแก้วปลอดภัยและหายดีแล้วเพราะได้พยาบาลดี มันหายเร็วแต่แกล้งป่วยต่อจนน่าหมั่นไส้”ริคเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงเรียบๆ และแอบทำเสียงที่บ่งบอกว่าหมั่นไส้เจ้ากุ้งแก้วสุดๆ จนดรุณนุชอดหัวเราะไม่ได้ “แล้วต๋อมกับตาชมล่ะคะ” “ตอนนี้ต๋อมก็หายแล้วเหมือนกัน เขาเป็นเด็กที่ใจกล้าและแกร่งมากนะ” ริคชวนคุยเรื่อยๆ มือหนาพันเรือนผมเป็นลอนสวยอยางอ่อนโยนพลางจุมพิตลงบนศีรษะทุยนั้นด้วยความรัก “แล้วตาชมล่ะคะ” ดรุณนุชถามด้วยความรู้สึกเบาโหวงในใจอย่างบอกไม่ถูก และริคก็เงียบไป “ฮันนี่ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เราจะได้ไปวัดกัน คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่เร

ตอนที่ 128. “ฮึ นั่งเป็นบื้อใบ้อยู่ได้ สวยแต่โง่แบบนี้ใครได้ไปเป็นเมียคงดีพิลึก” แอนนิต้าเหยียดปากมองสาวน้อยในชุดแต่งงานสวยหวานด้วยสายตาที่ปกปิดความริษยาไม่มิดก่อนจะเดินกระแทกเท้าอออกไปอย่างฉุนเฉียวลงมาสมทบกับชลเขตที่กำลังเดินไปเดินมาด้วยอาการไม่ต่างจากเธอและอาจจะมากกว่า “นี่คุณจะเอายังไงกันเขต ไหนว่ามาร์คยอมแต่งงานและจดทะเบียนกับน้องสาวของคุณไงล่ะ แล้วป่านนี้ทำไมเขายังไม่พากันโผล่หัวมา แล้วไหนคุณคุยนักคุยหนาว่างานแต่งงานของน้องสาวคุณจะยิ่งใหญ่อลังการที่สุดในรอบปี แต่นี่อะไร มีแต่สวนยางกับสวนปาล์มและคนงานชั้นต่ำ” เสียงของแอนนิต้าไม่ได้เบานัก ทำให้ทุกคนหันมามองสาวสวยที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดด้วยเดรสรัดรูปสีร้อนแรงวาบหวิว หญิงสาวเหยียดสายตามองบรรดาคนงานด้วยความชิงชังรังเกียจ แต่เธอเองก็ไม่รู้หรอก ว่าคนอื่นเขาก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอ หญิงสาวที่สวยเพียงภายนอกเท่านั้นแต่จิตใจช่างน่ารังเกียจจนไม่น่าเข้าใกล้ “ถ้าคุณไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้มันดีขึ้นมา ก็หุบปากของคุณไปเลยดีกว่าแอนนิต้า” “นี่คุณ...” ชลเขตทนไม่ไหวที่หญิงสาวพร่ำออกมา เพราะมันเป็นเหมือนการตอ

ตอนที่ 130. ร่างสองร่างที่นอนกอดก่ายกันในเคบินเรือยอชต์ลำหรูเริ่มรู้สึกตัวเมื่อรับรู้ถึงแรงเอนไหวของคลื่นลมทะเล ดวงตาคมกะพริบเบาๆ พอคุ้นชินกับแสงจ้าก็กวาดตามองรอบๆ แล้วหันกลับมาสนใจใบหน้าเล็กๆ รูปหัวใจน่ารักที่เริ่มขยับเปลือกตาเช่นกันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แวบแรกที่รับรู้ถึงเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่กับเธอ และมันเป็นแผนการของใคร เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยแต่มาคิดดูอีกที คนที่ทำเช่นนี้ได้มีเพียงคนเดียว และการที่เขาทำเช่นนี้นั่นยอมแสดงว่าเขาคนนั้นมีแผนการสำรองกับหนทางแก้ไว้แล้วเรียบร้อย “นายคิม กลับไปฉันจะชกนายสักหมัด” เหมันต์พึมพำในใจคนเดียวและพยุงร่างสูงใหญ่ของตนขึ้นพิงหัวเตียง พลางก้มมองคนตัวเล็กที่กำลังมองเขาตาโต ใสแจ๋ว ทั้งตื่นตระหนก แปลกใจ ไม่เข้าใจและสุดท้ายก็เขินอาย แก้มนวลแดงจัดขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าเธอกับเขาอยู่ในห้องนอนของสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นเรือ และตอนนี้เขาและเธออยู่ด้วยกันลำพังอีกด้วย “พี่มาร์ค...เอ่อ เรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันได้ยังไงคะ แล้วงานแต่งงานล่ะคะ” หญิงสาวลุกขึ้นพลางลูบหน้าลูบตาและกวาดตามองรอบๆ ห้องกลบเกลื่อนความขัดเขิ