Semua Bab หวานนนักรักของซาตาน: Bab 91 - Bab 100

ตอนที่ 91.“นิ่งซะคนดีของพี่ริคขา ฮันนี่จ๋าไม่เอาไม่ร้องนะคะ พี่ริคไม่ทำอะไรขอแค่ชื่นใจหน่อยเดียวก็ได้”ชายหนุ่มปลอบสาวน้อยที่ตอนนี้สะอื้นเสียงดังจนเขาเริ่มใจฝ่อ นี่เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ แม้รู้สึกสงสารเห็นใจสาวน้อยแต่ร่างแกร่งที่ยังแข็งขึงและร้อนรุ่มรอคอยการปลดปล่อยไม่ยอมสงบ เดือดร้อนเขาต้องพยายามข่มความต้องการของตนเองอย่างสุดความสามารถและแสนทรมาน ไม่นึกเลยว่าเขาจะอดชื่นชมเจ้าสาว ในคืนเข้าหอ“ฮือๆๆ น้ำผึ้งกลัว พี่ริคขาอย่าโกรธน้ำผึ้งนะคะน้ำผึ้งขอเวลาอีกนิดเดียว” สาวน้อยออดอ้อนเมื่อจับความรู้สึกของชายหนุ่มที่พยายามข่มกลั้นอารมณ์พิศวาสที่ลุกฮือขึ้นเพื่อ เธอ ดรุณนุชเงยหน้ามองสามีด้วยน้ำตา ขนตางามงอนเปียกชุ่ม ริมฝีปากเห่อแดงสั่นระริก ริคก้มมองร่างในอ้อมแขนอย่างสงสาร (ตัวเอง) และเพียงเห็นน้ำตาของเธอเขาก็ใจอ่อนยวบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“เอาล่ะฮันนี่ ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ ไม่ต้องกลัว” ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระชับผ้าห่มคลุมกายร่างบางเสียเองก่อนจะลุกขึ้นอย่างตัดใจจากเนื้อนวลๆ หอมๆ เดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำไปท่ามกลางการมองอย่างตกตะลึงของเจ้าสาวที่อับอายกับภาพร่างแกร่งเปลือยเปล่าที่เดินเข้าห้องน้ำไป เ

ตอนที่ 93.“อย่าบอกนะว่าเด็กที่มาร์คพูดถึงนี่คือ หนูดี” นายหญิงวารินกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองเสียใจและสงสารชะตากรรมของสาวน้อยที่นางเคยเห็นอยู่ไม่กี่ครั้งในวัยเด็ก“ไม่จริงใช่ไหมคะพี่มาร์ค” คราวนี้ดรุณนุชถามอย่างร้อนรนด้วยความรู้สึกห่วงผู้ที่ถูกพาดพิงถึงจับใจ แต่อาการพยักหน้าน้อยๆ ของเหมันต์ทำให้สาวน้อยหน้าเสียและทำท่าตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้จนริคต้องเดินเข้ามาโอบภรรยาของเขาอย่างอ่อนโยน และเธอก็ยินยอมที่จะอยู่ในอ้อมกอดอุ่นนั้นโดยดี“เวรกรรมจริงๆ แล้วนี่คุณนายดวงดีไม่รู้ใช่ไหม”“ครับเรื่องนี้ผมบอกให้เด่นดีเด่นดังเก็บเป็นความลับ เพราะไม่อยากให้แม่ดวงคิดมาก”“ก็ดีแล้ว แต่แม่ก็อดสงสารหนูดีไม่ได้ มาร์คลูกต้องช่วยน้องนะลูก ถ้าเป็นไปได้แม่อยากให้เราพาน้องกลับมาอยู่ที่นี่มากกว่าจะให้ไปอยู่กับคนใจร้ายพวกนั้น”“ผมจะพยายามครับแม่ แต่ก็ต้องให้น้าฤดีเป็นคนตัดสินใจ”“ถ้าอย่างนั้นก็คงยากเพราะฤดีรักชัชชลมาก เธอคงไม่ยอมกลับมา” นายหญิงกล่าวถึงดวงฤดี ผู้เป็นน้องสาวฝาแฝดของนางดวงดี ที่ครั้งหนึ่งนางถูกล่อลวงด้วยความรักจากศัตรูตลอดกาลของเกาะพราวแสงจันทร์อย่างนายหัวใหญ่ชัชชล จนยอมทรยศพี่สาวฝาแฝ

ตอนที่ 95.“ให้นำผึ้งช่วยยังไงคะ พี่ตัวร้อนมากเดี๋ยวเราเข้าบ้านแล้วน้ำผึ้งเช็ดตัวให้นะคะ”“ไม่ต้อง ง่ายนิดเดียว แค่ฮันนี่จูบพี่ริคขาจูบเดียวพี่ริคขาก็หายแล้ว”“ห๊ะ ว่าไงนะ” ดรุณนุชร้องเสียงสูงอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน สาวน้อยหน้าแดงก่ำเมื่อสบสายตาคมสีเขียวมรกตที่ล้ำลึกแลบเลียด้วยประกายไฟบางอย่างที่แทบจะแผดเผาเธอ“จูบเดียวจ๊ะคนดี แค่นี้พี่ริคขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง” สิ้นคำพูดเอวบางก็ถูกเกี่ยวกระหวัดเข้าหาร่างสูงที่รอคอยอยู่ก่อนแล้ว ริมฝีปากร้อนรุมของคนเจ้าเล่ห์ก็ฉกวูบดูดรัดเรียวลิ้นเล็กๆ ดื่มชิมความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างกระหายหิว มือร้อนๆลูบไล้แผ่นหลังบางกดย้ำให้ร่างสาวแนบชิดเรือนร่างแข็งแกร่งของตนจบอกอวบเบียดชิดแทบละลายเข้ากับอกกว้างที่แสนร้อนแรงของตน ริคจูบสาวน้อยที่คร่อมทับร่างของตนอย่างเร่าร้อน แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่มือหน้าก็ไม่หยุดโลมลูบร่างเย้ายวน ซ้ำยังสอดเข้าไปในเดรสตัวสวยสะกิดตะขอบราเซียให้คลายออก เพื่อกอบกุมปทุมคู่งามอวบใหญ่ล้นมืออย่างเสน่หาจนร่างสาวน้อยสั่นระริกและส่งเสียงครางเล็กๆ ประท้วงมือยอดอกของตนถูกสะกิดหยอกเย้าจากซาตานแสนหวานในตอนนี้มือหนายังไม่หยุดโจมตีร่

ตอนที่ 97.“คนบ้าพูดมาได้” อรุณนารีทุบอกกว้างนั้นอย่างขัดเขินและก็พูดได้แค่นั้นเมื่อชายหนุ่มรั้งศีรษะเล็กๆ ของเธอให้ซุกอกอุ่นของเขาในขณะที่เขาหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย“อยู่นิ่งๆ หลับซะอีกสองชั่วโมงกว่าจะถึงและอย่าดื้อถ้าไม่อยากถูกจูบ พี่มาร์คก็อยากพักสายตาสักครู่เหมือนกัน”แม้ดวงตาคมจะปิดลงแต่ไม่วายที่จะข่มขู่แบวาบหวามให้คนตัวเล็กที่ซุกอกกว้างแก้มแดงกับคำขู่ที่ชวนสยิวนั่นและหญิงสาวก็ทำตามโดยดีและไม่นานด้วยความอบอุ่นหรืออะไรไม่ทราบได้เธอหลับไปจริงๆ บนอกกว้างของเขาในขณะที่เครื่องบินกำลังเหินอยู่เหนือผืนน้ำสีครามสุดลูกหูลูกตา ภาพเกาะน้อยใหญ่และแนวปะการังเบื้องล่างดูงดงามราวภาพวาดที่วิจิตรบรรจงด้วยปลายพู่กันของจิตกรเอกของโลก ชายหนุ่มที่หลับตาลงไปเมื่อครู่ลืมตามองใบหน้าเล็กๆ แดงปลั่งที่ซุกอยู่บนอกกว้างของตนอย่างแสนรักโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวว่าแววตาของเขานั้นเปิดเปลือยความรู้สึกที่มีต่อหญิงสาวตัวเล็กๆคนนี้พียงใด รอยยิ้มอันแสนอบอุ่นฉาบทั่วใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม แขนแกร่งกระชับร่างเล็กในอ้อมแขนอย่างหวงแหนและเป็นสุขที่มีเธออยู่ในอ้อมกอด“เสร็จงานนี้เมื่อไหร่จะให้แม่ไปขอนะยัยแมงปอจอมป่วน” ชายหนุ่มกระซ

ตอนที่ 99.เสียงเข้มๆ ของลูกชายดังขึ้นทำให้ร่างสง่าตามวัยของนายหัวใหญ่ชะงักเท้าที่กำลังเดินกลับไปยังห้องของตน เขาหันมามองลูกชายช้าๆ ด้วยดวงตาว่างเปล่าใบหน้าเรียบเฉย“พ่อแค่อยากมาดูหน้าเธอเท่านั้น ไม่มีอะไรเขตไม่ต้องห่วงหรอก”“แต่พ่อกำลังแสดงความอ่อนแอออกมา พ่อดูห่วงลูกนางบำเรอของพ่อมากเกินไป พ่อรักเด็กนั่นมากกว่าผมที่เป็นลูกชายของพ่อเสียอีก” ชลเขตพูดเสียงแข็งเหมือนเด็กขี้อิจฉา นายใหญ่ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด“พ่อรักลูกมากอยู่แล้วชลเขต ไม่อย่างนั้นพ่อคงไม่ยกทุกอย่างให้ลูกดูแลและยอมให้ลูกเอาน้องสาวเข้ามาเกี่ยวข้องกับงานของลูกหรอก”“แต่ที่พ่อขอผมมันก็มากกว่านั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าพ่อกำลังใจอ่อน และอ่อนแอ”“ชลเขต” คราวนี้เสียงของนายหัวใหญ่เข้มขึ้นและดวงตาก็วาววับกระด้างขึ้นมา เมื่อลูกชายจี้ถูกจุด“อย่าให้มันมากนัก การที่ฉันยอมให้แกมีอำนาจสิทธิ์ขาดทุกอย่างในอัครไพฑูรย์ ไม่ได้หมายความว่าแกจะมายืนค้ำหัวฉันและว่าฉันปาวๆ แบบนี้ ทำงานของตัวเองให้ดีและดูแลน้องให้ดีอย่างน้อยเธอก็มีเลือดครึ่งหนึ่งของอัครไพฑูรย์ไม่ต่างจากแก จำไว้ชลเขตพ่อคือพ่อของแกไม่ใช่ล