Semua Bab HIS FORBIDDEN CLAIM: Bab 1 - Bab 7

(Lira’s POV)Excited ako habang nakaupo sa bus, nakatitig sa labas ng bintana. Ang dami kong iniisip—kung anong magiging buhay ko sa Maynila, kung paano ako tatanggapin ng pamilya ng mama ko, kung ano ang pakiramdam ng mamuhay sa isang malaking bahay. Ilang taon akong lumaki sa probinsya, at ngayon lang ako magkakaroon ng pagkakataong baguhin ang kapalaran ko.Pinangako ng lola ko na pag-aaralin niya ako, bibigyan ng magandang buhay—isang bagay na hindi ko inakalang posible pagkatapos mamatay ni Mama. Pero kahit anong pilit kong maging excited, hindi ko maiwasang kabahan. Paano kung hindi nila ako matanggap? Paano kung hindi ko kayanin ang buhay sa siyudad?Naputol ang pag-iisip ko nang bumagal ang takbo ng bus. Tumigil ito sa isang stopover. May ilang bumaba para magbanyo, kaya naisip kong sumabay na rin. Iniwan ko ang gamit ko sa upuan, sigurado namang walang kukuha.Maling-mali pala ‘yon.---Matagal ako sa loob ng CR dahil sa mahabang pila. Paglabas ko, malamig na ang hangin. Mas

(Lira’s POV)Tahimik akong naglakad sa likod niya habang papasok kami sa elevator. Ang tunog ng pagsara ng pinto ay parang bumalot sa akin ng hindi maipaliwanag na bigat.Hindi ako sigurado kung anong mas nangingibabaw—ang kaba o ang takot. O baka pareho.Sa loob ng makintab na elevator, halos marinig ko ang sariling paghinga ko. Si Xavier, sa kabilang banda, ay tahimik lang, nakapamulsa habang nakatingin sa harapan, parang walang iniintinding iba. Pero kahit wala siyang ginagawa, ang presensya niya ay parang sapilitang pumipigil sa akin na huminga nang malaya.Ding!Nang bumukas ang elevator sa pinakamataas na palapag, para akong biglang napalunok.Alam ko kung ano ang susunod.Naglakad siya papunta sa isang pinto at binuksan iyon gamit ang isang keycard. Mabilis siyang pumasok, hindi man lang lumingon sa akin. Nanginginig ang kamay ko nang hawakan ko ang door handle at sumunod sa loob.At doon, tuluyan akong napatigil.Parang ibang mundo ang sumalubong sa akin.Napakalaki ng kwarto.

"Hah—" Napasinghap ako nang bigla siyang umayos ng posisyon, ang mainit niyang kamay gumapang pababa sa hita ko, dumaan sa balat kong nag-aapoy sa init at kaba. Hindi ko alam kung alin ang mas matindi—ang matinding pangamba o ang nagliliyab na sensasyon na unti-unting bumabalot sa buong sistema ko."Relax," malamig niyang bulong, pero sa likod ng boses niya, naroon ang matigas na pag-aangkin. "Let me take control."Wala akong ideya kung paano ko dapat sundin iyon. Hindi ko rin maintindihan kung bakit sa kabila ng dapat kong pagtutol, ang katawan ko ay kusa nang sumusunod sa bawat galaw niya.Naririnig ko siyang nagmumura sa pagitan ng kanyang paghinga—mahina, halos parang sarili niya lang sinasabi. Hindi ko alam kung dahil iyon sa akin, sa ginagawa namin, o sa kaguluhan sa loob niya. Bawat kilos niya ay nagpapadama kung sino ang may kontrol. Hindi niya ako tinatanong kung kaya ko, kung gusto ko. Basta niya ako ginagalaw kung paano niya gusto, parang isang laruan na tinuturuan niyang

Nakatayo ako sa harap ng isang napakalaking mansyon, ang malamig na simoy ng hangin ay dumadampi sa balat ko, pero hindi nito kayang pahupain ang kaba sa dibdib ko. Ngayon ko lang makikita ang pamilya ng mama ko—ang mga taong may dugong dumadaloy rin sa akin, pero kailanman ay hindi ko nakilala.Ano kaya ang magiging tingin nila sa akin? Tatanggapin kaya nila ako? O isa lang akong hindi kilalang pangalan sa kanilang dugo at yaman?Hinawakan ko nang mahigpit ang strap ng bag ko, pilit na pinapalakas ang loob ko. Wala na akong babalikan sa probinsya. Ito na lang ang natitira kong pagkakataon para magkaroon ng mas magandang kinabukasan.Napatingin ako sa napakataas na gate na ngayon ay unti-unting bumubukas. Isang lalaking naka-itim na suit ang lumapit sa akin—malamang butler ng pamilya. Ang ekspresyon niya ay walang emosyon, parang sanay na siyang tumanggap ng bisita, pero hindi niya itinago ang pagsukat sa akin mula ulo hanggang paa."Ikaw ba si Lira?" malamig pero magalang ang boses n