All Chapters of My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Chapter 1 - Chapter 10

WARNING: This story contains mature scenes and language that are not suitable for minors. Read at your own risk. —— P-R-O-L-O-G-U-E He's a liar. A cheater. A walking red flag disguised as someone fragile. He tricked me into signing a marriage contract I thought was fake. He let me fall in love with him and then played my trust. At first, I hated him. I wanted nothing more than to escape his presence. Pero hindi ko namalayan, unti-unti ko siyang minahal. His touch, his words, I let them all get to me. Only to find out he was never truly mine. And now, I have to face the bitter truth, I fell in love with a man who just came to ruin my life. —— N-E-W T-E-A-S-E-R 1 YEAR AGO "Chat him. Look how nice his body is. That is the perfect man for you. Those damn big tattoos, well-toned body, and the height—damn, Carmen! Chat with him right now. He is the perfect candidate para i-deflower ka," ani Alex sa akin, talagang ipinagduldulan niya sa pagmumukha ko ang litratong nakita niya sa is

Segundo and I have known each other since childhood. Our mothers are best friends, and our fathers are also close, especially since they are business partners. Ako ang panganay na anak nina Caramel Morgan-Misuaris at Fourth Misuaris. Mayroon akong tatlong kapatid na lalaki—sina Onin, Orion, at Oliver Jr.—at isang nakababatang kapatid na babae na si Callie. Samantalang si Segundo naman ay ang bunsong anak at nag-iisang lalaking anak nina Garnet Marie Sytone-Congreene at John Flord Congreene. Our families are close because of our parents’ friendship. However, unlike them, Segundo and I are the complete opposite of close. We love to bicker. Madalas kaming magsabunutan at magkasikatan dahil lang sa mga laruan at gamit. Oo, dahil lang sa materyal na bagay, madalas kaming magkasakitan ni Segundo. Halos lahat ng gusto kong bilhin ay inuunahan niya ako. Parang kapitbahay na inggitera when you buy a speaker with loud bass, gusto niya rin ng mas malakas pa ang tunog kaysa sa kapitbahay n

Kaagad kong binuksan ang ibinigay niyang envelope sa akin. Pagkabukas ko at noong nabasa ko ang title ng papel na hawak ko, literal na lumaki ang mga mata ko. "What the heck is this?!" Inagaw niya mula sa akin ang papel. "Can't you read? M-A-R-R-I-A-G-E C-O-N-T-R-A-C-T as in Marriage Contract," aniya, na inisa-isa pa talaga ang bawat letra. "Tanga! Hindi ako bobo! Alam kong Marriage Contract 'yan! Pero bakit may ganyan?!" inis na asik ko sa kanya. Akala ko kasi ay isang simpleng kontrata lang ito para sa isang taon ng pagpapanggap namin bilang mag-asawa. Bakit kailangang may Marriage Contract? "Chill! This is just a fake marriage contract. Kailangan natin ito bilang patunay na kasal tayo. Paano kung ipilit ng magulang ko at ng magulang ni Alexandria ang kasal? At least may pruweba tayo na kasal na tayo. This is just a fúcking proof to help me dodge a forced marriage, Olivia Carmen," paliwanag niya sa akin. Isang tingin na puno ng pagdududa ang ipinukol ko sa kanya. Wala a

Pagkatapos kong maligo, magpalit ng damit, at mag-ayos, dumiretso na ako pababa. Naabutan ko ang mga magulang kong naghaharutan sa sala—nagkikilitian pa at may pakandong pang nalalaman. Langhiya! Ang lalandi nilang dalawa. Balak pa yata nilang sundan si Callie. "Oi, get a room. Huwag ninyong balaking sundan si Callie. Gosh, Callie is already twelve years old!" sita ko sa kanila. Mas lalo namang humigpit ang yakap ni Dad kay Mom habang nakakandong ito sa kanya. "Nasundan na nga eh," tugon ni Dad. "W-What?!" gulantang kong saad. Tangina! Ang lalaki na namin tapos may batang darating? "Kidding!" bawi ni Dad bago sila sabay na napahalakhak. Tch! "Alis na ako," paalam ko sa kanila at akmang tatalikod na. "Saan punta mo? Hindi mo pa dadalhin mga gamit mo?" tanong ni Mom, na siyang ikinapangit ng reaksyon ko. "Hindi niyo na ako love," sabi ko na tila nagtatampo at parang maluluha na. Pakiramdam ko kasi, pinapaalis na nila ako. Kakarating ko lang galing ibang bansa, tap

**Olivia's POV** Tatlong araw na akong nakakulong sa loob ng malawak na detention room na ito. Naka-ilang libro na rin ako, mabuti na lang at may mini-library rito sa loob. Kung wala, baka matagal na akong naburyong sa sobrang tahimik. Pero sa totoo lang, gustong-gusto ko ang katahimikang ito. Noong nalaman ng nanay ko ang ginawa ko kay Segundo, agad niyang sinabihan ang tauhan ni Tita Garnet na ipasok ako rito. Hindi ako pumayag noong una, kunwari lang naman na ayaw ko. Nagwala ako, nakiusap na huwag akong ikulong. Pero ang totoo? Gusto ko rin naman. Mas mabuti nang dito ako. At least, hindi kami magkakasalubong ni Segundo. Napailing ako habang inaalala ang high school days namin. Madalas kaming maparusahan sa eskwelahan at palaging nauuwi sa detention. Pero kahit noon, hindi talaga kami pwedeng pagsamahin sa iisang kwarto dahil mag-aaway lang kami nang walang humpay. Parang aso’t pusa. Sanay ako sa katahimikan. Para sa iba, nakakabaliw. Pero para sa akin, nakakapanatag. Noong