นิยายจีนฉบับแอบรัก のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

องค์ชายรองกระโดดลงจากหลังม้า ใบหน้าเชิดหยิ่ง แม้จะท่าทีองอาจเพียงใดทว่าสายตากับไม่น่าไว้ใจ“หมิงต้า ได้ข่าวว่าพี่ใหญ่แต่งชายาเอกน้องแปดของข้า จึงถูกโดดเดี่ยวเมื่อก่อนวันๆ ตัวติดกันกับพี่ใหญ่ตลอดมาตอนนี้ต้อง ไปไหนมาไหนลำพัง”“พี่รองท่านคิดว่าจะปั่นหัวข้าไม่ง่าย ทุกวันนี้ข้าก็ยังแวะเวียนตำหนักพี่ใหญ่ไม่ได้ขาด”“555ข้าเพียงแต่หาเรื่องหยอกล้อ เจ้ากับคิดจริงจัง อีกหน่อยจะต้องร่วมงานกันจะยังไหวอยู่หรือ”“ข้ากับท่านล้วนเดินคนละวิถี ข้ากับพี่ใหญ่จึงนับว่าจุดหมายเดียวกัน”“จุดหมายเดียวกัน 555 ข้าก็จะคอยดูอย่างไรเสียเปลี่ยนใจมาร่วมทางกับข้าก็ยังไม่สาย”ก้าวขาจากไป หมิงต้าร้อนรน หมิงเซ่อหายไปถูกลอบสังหารหมิงซากลับมาในยามนี้พอดี ฮ่องเต้เคยเปรยๆเรื่ององค์รัชทายาทกลับหมิงเซ่อว่าหากแต่งชายาเอกมีทายาทเมื่อไหร่ เห็นที่จะต้องคุยกันเรื่องการแต่งตั้งองค์รัชทายาท หมิงซาออกจากวังไปเสียเนิ่นนานครั้งนี้กลับมาวังหลวงย่อมไม่น่าจะใช่เรื่องดีแน่ หมิงต้ากระโดดขึ้นหลังม้าอีกตัว ตั้งใจออกค้นหาหมิงเซ่ออีกแรงหมิงเซ่อ ดึงเสื้อคุลมคลุมตัวเล็กของอิงนา กันความหนาวตัวเขาเองทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ยกมือขึ้นก่ายหน้าผากครุ่นคิดถึ

“องค์ชายใหญ่ ต้องการที่จะให้ฟางหลานกลับไปที่นั่นหรือไม่”นิ่งงัน ในเมื่อคำพูดแสดงความในใจไม่ควรหลุดออกจากปากเช่นนี้“การลอบสังหารข้าที่ผ่านมายัง ไม่รู้จุดประสงค์ของมือสังหารเห็นทีออกไปตอนนี้ไม่ปลอดภัย ข้าเป็นห่วงเจ้าไม่น้อย เกรงว่าจะพบกับอันตราย เจ้าเองคงห่วงอิงนาไม่น้อยต่อไปนี้ก็คงจะเหงา เมื่อไม่มี ...อิงนา”ถอนใจเมื่อรู้สึกว่าสิ่งที่พูด ออกไปไม่ได้ออกมาจากใจ“องค์ชาย ก็คงเบาใจที่อิงนาไม่ได้อยู่สร้างเรื่องวุ่นวายที่นี่เช่นกัน”“ข้า...ไม่ขอออกความเห็นในเมื่อตอนนี้นางไม่อยู่ที่นี่แล้ว อีกอย่างการอยู่หรือไม่อยู่ของนางก็ไม่ได้ มีความหมายใดต่อข้า”โมโหตัวเองที่พูดออกไปเช่นนั้นหากว่าอิงนารับรู้ว่าเขาพูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดๆ ว่าพูดเพื่อกลบเกลื่อน ฟางหลานยิ้ม“เช่นนั้นฟางหลานจึงสบายใจ อิงนา มีชีวิตที่ผ่านมาใกล้ชิดกับฟางหลาน ตลอดมาฟางหลานเองก็ไม่เคยห่างน้อง”ยิ้มบางๆ กลบเกลื่อนบางอย่างในใจเช่นกันหมิงเซ่อก็บิดเบือนเพราะอยากให้ฟางหลานกลับบ้านกวงเขาจะได้แวะไปที่นั่นอ้างฟางหลานหากแต่ฟางหลานก็บิดเบือนเพื่อได้กลับไปพบกั่วชิงได้ง่ายขึ้นหมิงต้าวนเวียนที่บ้านตระกูลกวงทุกวี่วันหมิงเซ่อแม้ปลายก้อยยังไม

“พี่สาว”ฟางหลานนั่งบนเก้าอี้ให้ป้าถงพาอิงนามาหา“เจ้าผอมไปน้องพี่ เจ้าคิดอะไรอยู่”เดินมากุมมืออิงนาที่บัดนี้บอบบางลงกว่าเดิมที่เมื่อก่อนมือไม้มักจะอวบอ้วน“พี่สาวไม่ต้องห่วงอย่าได้กังวลกับอิงนา หลายวันมาอยุ่ที่บ้านกวงอิงนาจึงสบายใจได้มีเวลาได้ไตร่ตรองหลายอย่าง ทุกอย่างย่อมมีเหตุและผล พี่สาวอย่ากังวล”“เจ้าโตขึ้นมากทีเดียวอิงนา พี่สาวดีใจที่เจ้ารู้จักไตร่ตรอง”อิงนายิ้มเศร้าๆ“จำไว้พี่เขยไม่ได้เกลียดเจ้าแต่เขากลัวว่าหากเจ้าทำตามใจมากไปในัวงหลวงล้วนมีทั้งคนดีและคนไม่ดีสักวันหากเจ้าทำตามใจมากไปอยู่ที่นั่นจะต้องพบกับคนที่ตั้งใจให้เจ้าทำพลาด เพื่อให้เจ้าเผยจุดอ่อน ซึ่งพี่สาวก็ไม่อยากให้เจ้าพบเจอเรื่องแบบนี้พี่เขยนับว่าช่วยเจ้ากับพี่สาวได้ไม่น้อย”อิงนายิ้มเศร้าๆเข้าใจไปว่าฟางหลานพูดแทนหมิงเซ่อ เพราะกลัวว่าอิงนาจะโกรธจะเกลียดสามีของตัวเอง“ข้าเข้าใจแล้วพี่สาวท่านอย่าได้กังวล ไม่มีอะไรแล้วอิงนาขอตัว”ไม่มีแล้วความดีอกดัีใจความสนิทชิดเชื้อที่เคยวางใจว่าฟางหลานเข้าใจและดีกับอิงนาที่สุดมาวันนี้อิงนากลับมองว่าฟางหลาน เป็นสามีภรรยากับหมิงเซ่อมักจะมองว่าสามีอย่างไรก็ไม่ผิด“เจ้ากลำงัจะไปไหนพี่สาวเ

อิงนาชะงักเท้าช้อนตาขึ้นมอง คนตัวสูงที่ยืนเอามือไพล่หลัง สายตาหลากหลายหนึ่งในนั้นมีความโหยหาปนอยู่ ห่างกันไม่เกินเอื้อม อิงนาก้มหน้านิ่งไม่กล่าวคำใด หมิงเซ่อสาวเท้าเข้ามาหยิบใบไม้ที่ร่วงติดมวยผมออกให้ ยิ่งชิดใกล้ใจยิ่งสั่นไหวอิงนาเบี่ยงตัวหลบ หมิงเซ่อคว้าข้อมือมากำไว้ แล้ววางกำไลหยกสีขาวลงบนมือของอิงนา“ให้เจ้า”อิงนาเหลือบตามองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ชิดติดกัน“ขอบคุณพี่เขย”รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่ริมฝีปาก“ไม่เรียกข้าว่าองค์ชายใหญ่แล้วหรือ”อิงนาเองก็ยิ้มบางๆ“เจี่ยฟูก็คือเจี่ยฟูไม่อาจเป็นอื่น”สะบัดข้อมือหมายจะเดินหนีแต่หมิงเซ่อกลับกระชากร่างเล็กอ้อนแอ้นบอบบางนั้นให้เซถลาซบอกกว้าง แกะมือที่กำกำไลออก หยิบกำไลหยกขึ้นมาบรรจงสวมลงบนข้อมือเล็กก่อนจะจุมพิตที่หลังมือเบาๆ อิงนาดึงมือออกจากริมฝีปากเย็นเฉียบนั้น“ข้าเป็นน้องสาวของชายาท่าน”ตอกย้ำสิ่งที่ตอกย้ำจิตใจของอิงนามาตลอด“ขอโทษ เจ้าไปเสีย”อิงนาพยายามถอดกำไลออกจากข้อแขนตั้งใจคืนให้เขาเสียแต่ว่าถอดอย่างไรก็ไม่ออก“ได้โปรดสวมมันไว้ อย่างน้อยจะได้เตือนข้าว่าเจ้าคือน้องสาวของชายาเอก”อิงนาหันหลังปล่อยหยาดน้ำตาไหลริน หมิงเซ่อเองก็หันหลังก้าวเด

“น้องชายาเอกของหมิงเซ่องดงามผุดผาด เจ้าคิดว่าคนผู้หนึ่งที่อยู่ร่วมชายคากับหญิงงามเยี่ยงนั้นจะไม่ไขว่เขว้เชียวหรือ ชายาเอกของหมิงเซ่อจืดชืด แต่น้องของนาง มองอย่างไรก็น่าเอ็นดูกว่าเห็นๆ หากไม่ติดว่าจะผิดใจกับเจ้าแปดผู้มุทะลุข้าคงร่วมแย่งชิงนางเป็นแน่ ไม่แน่นะบางทีหมิงเซ่ออาจแอบกินเต้าหู้นางไปแล้วก็เป็นได้จึงไม่ค่อยดีใจเรื่องที่ชายาเอกตั้งครรภ์”ตำหนักชิงหนิงกง“ถวายพระพรฮองเฮา หมิงต้าถวายพระพรเสด็จแม่”อิงนากับหมิงต้ามาพร้อมกันเมื่อฮองเฮาตั้งใจถามเรื่องการสู่ขอหลายวันก่อนใต้เท้ากวงเปรยๆ กับฮ่องเต้เพราะเห็นว่าองค์ชายแปดหมิงต้าแวะเวียน ไปมาหาสู่อิงนาไม่ได้ขาด“อิงนา กลับมาคราวนี้โตเป็นสาวงามล่มเมืองจนข้าแปลกใจ เขาว่าคนมีความรักมักจะดูสวย”“ขอบพระทัยฮองเฮา”“ข้าตั้งใจชวนเจ้ามาร่วมเสวย พร้อมเจ้าแปดเจ้าแปดรบเร้ามาหลายวันแล้ว”“อิงนามาวันนี้เตรียมผลซานซาเชื่อมมาฝากฮองเฮา จากที่ผ่านมาเกือบผิดสัญญา”หมิงต้ายิ้มรู้สึกตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าฮองเฮาให้ชวนอิงนามาเพื่อไถ่ถามเรื่องการสู่ขอ“555เจ้านี่ช่างใส่ใจคนรอบข้าง ประทานของกำนัล”อิงนาวางผลซานซาเชื่อมลงบนถาดและเอื้อมมือหยิบเอาของกำนัลในถาด ฮองเฮาหุบยิ