All Chapters of นิยายจีนฉบับแอบรัก: Chapter 1 - Chapter 10

“พี่สาว ข้าอยากเข้าไปอยู่ในวังกับท่าน”ฟางหลานยิ้มอ่อนโยนเอ็นดูน้องสาวยิ่งนัก“พี่สาวจะพูดกับท่านพ่อให้เจ้าเอง”“พี่สาวใจดีที่สุด”ฟางหลานลูบหัวน้องสาวเบาๆ“ไปนอนได้แล้ว นอนดึกดื่นเดี๋ยวไม่สวยใบหน้าบูดเบี้ยวนะ”อิงนายิ้มก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปฟางหลานถอนหายใจ องค์ชายใหญ่ผู้นั้นแค่เพียงพบกับฟางหลานในครั้งแรกครั้งเดียวเขาถึงกับลงทุนมาสู่ขอ“องค์ชายใหญ่เป็นผู้เดียวที่ฝ่าบาทวางพระทัยอย่างมากในอนาคตอาจได้รั้งตำแหน่งไท่จือ”ใต้เท้ากวงและฮูหยินต่างดีดลูกคิดรางแก้ว ฟางหลานก้มหน้านิ่ง ไม่เอ่ยคำคัดค้าน จะคัดค้านได้เช่นไรกันในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมา ก็ไม่เคยทำตัวดื้อดึงเช่นเดียวกับอิงนาตำหนักจันทร์เคียงฟ้า ที่ยิ่งใหญ่งานเลี้ยงสมรสผ่านไปพิธียกน้ำชาคารวะบรรพบุรุษก็ผ่านไปเช่นเดียวกัน ฟางหลานสีหน้าเป็นกังวลแต่อิงนากลับเจื้อยแจ้วสนุกสนาน“พี่สาว วังหลวงนี่ช่างใหญ่โตเสียจริงอิงนาคงใช้เวลาเป็นแรมเดือนจึงจะสำรวจได้ทั่วถึง”อิงนาอาภรณ์สีชมพูสวยหวาน ในวัยสาวเริ่มต้นนั้นใบหน้างดงามสดใสไม่แพ้ ฟางหลาน ทว่าฟางหลานกลับมีสีหน้าเศร้าสร้อยเกินไปแม้ฟางหลานจะอยู่ในอาภรณ์สีแดงสดใส“น้องสาวพี่ซุกซน ยิ่งนักไม่เกินสามวัน คงเ

“ชอบที่สุด ของเจ้า..เอ้ยขององค์ชายหรือไร”“แน่นอนที่นี่มันตำหนักจันทร์เคียงดาวของข้า ลูกหมาตัวนี้แน่นอนต้องเป็นของข้า”“อิงนาขอ”เอ่ยปากทันที หมิงต้าอมยิ้ม“เจ้านี่ไม่ธรรมดาจริงๆ เมื่อครู่เห็นเรียกพี่ใหญ่ว่าเจี่ยฟูเช่นนั้นก็คงเป็นน้องสาวของพี่สะใภ้ชายาเอกของพี่ใหญ่ ยินดีที่ได้รู้จักเจ้า”อิงนาล้วงหยิบผลซานซาเชื่อมเสียบไม้ในอกเสื้อส่งให้หมิงต้า“ข้าอิงนายินดีที่รู้จักองค์ชายเช่นกัน”หมิงต้ามอง ผลซานซาเชื่อมแบบงงงง“เจ้า นำผลซานซานเชื่อมติดตัวเช่นนั้นหรือ”“ผลซานซาเชื่อมเป็นของชอบของข้ากับพี่สาว เราจึงนำมันเข้ามาในวังมากหน่อย อย่าประเมินผลซานซาเชื่อมต่ำไปเชียว อย่างน้อยมันก็อร่อย แล้วอีกอย่างที่ข้าพกมันติดตัวเพราะวันนี้รู้ดีว่าต้อง...ออกสำรวจวังหลวง แล้วก็จะต้องพบ ใครสักคนคบหาเป็นสหายการให้ของที่ข้าโปรดปรานเขาจะได้จำข้าได้ไม่ลืมอย่างไรเล่า”หมิงเซ่อส่ายหน้าไปมา หมิงต้ายิ้มกว้าง“รอบคอบจริงๆ เจ้าช่างรอบคอบ”“แน่นอนอยู่แล้วอิงนานี่น่า”“อิงนา ข้าชักชอบเจ้าเสียแล้ว”“ดีแล้ว อิงนาเองก็ชอบองค์ชายแปด”หมิงต้าอมยิ้ม หมิงเซ่อส่ายหน้าอีกรอบ“พี่ใหญ่ ข้าเห็นทีจะต้องเป็นแขกประจำที่ตำหนักจันทร์เคียงฟ้า

หมิงเซ่อก้าวขายาวๆ ผ่านช่องประตูทางเข้าวังหลวง ยืนมองร่างอ้อนแอ้นในอาภรณ์สีฟ้าสดใส ทว่าท่าทีอ่อนโยนจนเขายืนนิ่งมองนางจนลับสายตาปากเล็กขยับขึ้นลง แววตาเศร้าศร้อยแต่ทว่าติดตราตรึงใจ“พี่ใหญ่ท่านมองอะไร”ฟางหลานลับสายตาไปแล้ว“เจ้าแปดเจ้าเคยพบใครที่ทำให้เจ้าตกตลึงได้หรือไม่”หมิงต้ายิ้ม“พี่ใหญ่ พูดแบบนี้แสดงว่าเจอใครเข้าให้แล้ว นางเป็นลูกบ้านไหนกัน”“จริงด้วยข้าลืมไปเสียสนิทนางเป็นลูกบ้านไหนกัน จริงสิต้องถามว่าบิดานางเป็นขุนนางคนไหนกันมากกว่าจึงจะมีหวัง”สาวเท้าข้ามยังอีกฟากฝั่งของถนน ร้านขายผลซานซาเชื่อม“เถ้าแก่ หญิงงามคนเมื่อครู่ท่านรู๋จักนางหรือไ่ม่”“คุณชายท่านนี้ ท่านคงไม่เคยได้ยินเสียงร่ำลือลูกสาวตระกูลกวง สองคนล้วนงามล่มเมืองคนหนึ่งอ่อนหวานนุ่มนวลอีกคนสดใสน่ารัก”“ลูกสาวตระกูลกวง ใต้เท้ากวงใช่หรือไม่”“ใช่ นั่นเลยทีเดียวพ่อของนางโอ้อวดว่าจะส่งลูกสาวเข้าวังหลวง เป็นสนมนางใน รับใช้ฝ่าบาท ด้วยท่าทีอ่อนหวานกับใบหน้างดงามเช่นนี้ เกรงว่าอีกหน่อยคงได้เป็นถึงฮองเฮา”หมิงเซ่อยิ้มบางๆ“ขอบคุณท่านมากที่บอกกล่าว”ในใจลิงโลด ตั้งจว่าพรุ่งนี้ที่ท้องพระโรงจะต้องเอ่ยปากเรื่องนี้กับฮ่องเต้ เผื่อ

ตำหนักชิงหนิงกงอิงนาเดิมตามฟางหลานไปติดๆ ข้างหน้าสุดเป็นหมิงเซ่อ ฮองเฮานั่งบนบัลลังก์ใบหน้าแย้มยิ้มต้อนรับคนท้้งสามข้างๆหมิงต้ายืนอยู่ไม่ห่าง“มากันแล้ว หมิงเซ่อชายาเอกของเจ้างดงามอ่อนหวาน นั่นคงจะเป็นอิงนาที่เจ้าแปดพูดถึงบ่อยๆ ไม่ต่างจากคนพี่งามล่มเมืองไม่ต่างกัน ไม่แปลกที่เจ้าแปดพูดถึงนางให้แม่ฟัง”“ขอบพระทัยฮองเฮา”ฟางหลานกับ อิงนาย่อกายลงพร้อมกัน“ข้ากำลังชื่นชมว่าสองคนพี่น้องกิริยาอ่อนหวาน สมกับเป็นบุตรีของใต้เท้ากวง นับว่า หมิงเซ่อเลือกชายาไม่ผิด” อิงนาเจ็บแปลบเข้าใปในหัวใจ เหลือบตามองฟางหลานที่ไม่มีท่าทีใดใด อิงนาได้แต่ก้มหน้านิ่ง“ลูกคิดว่าช่างโชคดีเหลือเกินที่ฟางหลานยอมแต่งกับลูก เดิมคิดว่าจะต้องผิดหวังเสียแล้ว”“ข้าหวังว่าเจ้าจะครองรักกันจนแก่เฒ่า หากเป็นอย่างนั้นแม่คงเบาใจ อิงนาแวะมา ที่ตำหนักชิงหนิงกงคุยเล่นเป็นเพื่อนข้าในยามเหงาก็คงดีไม่น้อยคราวหลังหากเจ้ามาข้าคงได้ผลซานซาเชื่อม สักไม้ใช่ไหม”อิงนาเผลอยิ้ม กับคำพูดของฮองเฮาที่องค์ชายแปดคงจะมาบอกเล่าเรื่องราวประทับใจในการพบกันครั้งแรกกับอิงนา“อิงนาสัญญา ไม่เกินสองสามวันนี้จะเตรียมผลซานซาเชื่อมที่อร่อยที่สุดมาฝาก ฮองเฮาสัก

“ปล่อยมือของเจ้าเสีย”อิงนายังคงซบหน้าลงกับแผ่นหลังไม่ยอมปล่อยอ้อมกอดนั้น“อิงนา ข้าคือเจี่ยฟู”หมิงเซ่อตั้งใจให้อิงนาเข้าใจสถานะของเขาและอิงนาในเวลานี้ คิดว่าไม่เหมาะหากฟางหลานจะมาเห็นเข้าหรือใครสักคนที่รู้ว่าเขากับอิงนาเป็นอะไรกัน แต่สิ่งที่เขาได้รับคือรับรู้ถึงหยาดน้ำตาอุ่นๆ ที่ไหลซึมสู่แผ่นหลังของเขา คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแกะมืออิงนาออกช้าๆ อิงนายืนหันหลัง กล้ำกลืนหยาดน้ำตาไม่กล้าเผชิญหน้ากับหมิงเซ่อ“องค์ชาย”ไม่ยอมเรียกเจี่ยฟูในใจรู้ดี หรือคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขากับฟางหลานยังไม่มีสัมพันธ์ทางกายต่อกันเพราะไร้สัมพันธ์ทางใจ ฟางหลานมอบกายให้กับกั่วชิงไปแล้วคงไม่กล้า กระทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมเพียงนั้น“เจี่ยฟูข้าคือเจี่ยฟูเปลี่ยนคำเรียกข้าเสียใหม่”หมิงเซ่อ มองอิงนาจากด้านหลังรู้ได้ทันทีว่ากำลังสะอื้นไห้ อิงนาเงยหน้ากลัวว่าหยาดน้ำตาจะร่วงริน เหลือบตามองบนหลังคากลับพบว่า ใครบางคนเหนี่ยวคันธนูจนโก้งงอ เล็งมายังหมิงเซ่อ“องค์ชายระวัง”ลูกดอกถูกปล่อยออกมาทันทีอิงนา กางมือออกใช้ร่างเล็กของตัวเองบังร่างสูงของหมิงเซ่อไว้ ลูกดอกไม่ปรานีอิงนาแม้แต่น้อยเหมือนหมิงเซ่อที่ปฏิเสธสิ่งที่อิงนาแสดงให้เข