All Chapters of เพื่อน(ไม่)รัก: Chapter 61 - Chapter 66

ปั้นจั่น​TALK​“ปั้นจั่น เดือนนี้จะไปหาหมอกกับลูกใหม่?” แม่ผมเอ่ยถามขณะที่เดินเข้ามาในบริษัทพร้อมกับพี่สาวของผม“ผมอยากไปจะแย่แล้วครับแม่ คราวก่อนเหมือนหมอกจะใจอ่อนกับผมแล้ว​ ถ้าผมไปพูดหยอดเธอบ่อยๆ​ อีกไม่นานคงจะใจอ่อน” ผมเอ่ยกับมารดายิ้ม ๆ ก่อนจะก้มหน้าเซ็นเอกสารกองโตที่อยู่ตรงหน้า งานเยอะมาก เยอะสุด ๆ เลยครับ“เดี๋ยวแม่โทรไปชวนหมอกมาเที่ยวดีกว่า หลายปีแล้วนะที่หมอกไม่มากรุงเทพ แม่อยากให้หมอกมาอยู่กรุงเทพมาก ๆ อยากให้หลานมาเรียนที่นี่ด้วย”“หมอกก็คงปฏิเสธ​เหมือนทุกครั้งแหละครับ​ เฮ้อ!”“แต่แม่อยากให้หมอกกับแกคืนดีกันสักที”“ผมก็พยายาม​อยู่ครับ”“แกพยายาม​ไม่มากพอนะสิ​ แม่อยากให้หมอกมาอยู่ที่นี่แล้ว” แม่ผมทำหน้าเศร้า“แกก็ช่วยทำให้ความฝันของแม่เป็นจริงหน่อยสิวะ” พี่ปั้นสิบเดินเข้ามา วันนี้วันอะไร ทำไมทุกคนถึงพร้อมใจกันมาหาผม“ทำยังไง?” ผมขมวดคิ้วเข้มชนกัน “มึงก็เอาม่านหมอกกับมาเป็นเมียมึงสิวะ ผ่านมาหลายปีแล้ว กูว่าม่านหมอกคงใจอ่อนแล้วแหละ” พี่ปั้นสิบเอ่ย“บ้าน่า หมอกโกรธกูจะทำยังไงล่ะ กูกลัวเธอโกรธ” ผมเอ่ย ผมกลัวหมอกโกรธจริง กลัวมากเพราะหมอกเป็นคนค่อนข้างใจแข็ง ถ้าได้โกรธผมเอง เธอคง

ปั้นจั่น​TALK​ผมจูบหมอกเร่าร้อนราวทะเลเดือด​ จูบราวกับสูบวิญญาณ​เธอออกจากร่าง​ ผม​ประคองใบหน้าของหมอก​ จูบเน้นๆแล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก​ของเธอ​ม่านหมอกขัดขืนในตอนแรกพยายาม​ผลักผมออก แต่ผมไม่ยอมหรอกครับ​ วันนี้ผมต้องได้เมียคืน​ พี่ชายพี่สาวพ่อแม่และทุกคนๆช่วยกันวางแผนขนาดนี้ผมต้องตีมึนเอาไว้​ผมดันเธอไปชิดกำแพงในขณะที่​จูบเธอไปด้วย มือของผมเลื่อนลงต่ำมาบีบเค้นที่อกอวบของเธอ​ มืออีกข้างก็ถลกกระโปรงแล้วสอดมือเข้าไปในแพนตี้​ตัวจิ๋ว​ม่านหมอกสะดุ้งทันทีที่มือผมสัมผัส ผมกดคลำลากตามร่องยาวปริ่มน้ำ​ ม่านหมอกพยายาม​ต่อต้าน​ ร่างกายเธอเริ่มบิดไปมาผมกรีดนิ้วจนกระทั่ง​เจอเม็ดทับทิม​“อ้ะ ...ปะ... ปั้นจั่น” ม่านหมอกครางเบา​ๆ​ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอด​เมื่อปากเป็นอิสระ​ ผมทนมามากพอแล้ว​ ผมไม่ได้ปลดปล่อยมา10ปี​ และวันนี้ผมจะไม่ทน“หมอกจ๋า​ จั่นอยาก” ผมพูดเสียงกระเส่า​ รู้สึกต้องการเรื่องอย่างว่า​ แก่นกายของผมมันปวดหนึบจนแทบจะปริแตก​ มันผงาดชี้โด่พร้อมกับมีน้ำใสๆ​ ไหลเยิ้มออกมา“พะ... พอ... ยะ... หยุดสักที”“หยุดทำไม? นี่คือความสุขนะหมอก”“มะ... ไม่เอา​ พะ... พอ” ม่านหมอกพูดอยู่แค่นั้นวนไปมา ผมไ

วันเวลาผ่านไปอีก3เดือนค่ะ​ ฉันกลับมาใช้ชีวิต​เป็นครอบครัว​กับปั้นจั่นที่กรุงเทพ​โดยที่พ่อของฉันไม่ขัดข้อง​ประการใดค่ะ​ ฉันมีความสุข​มากๆเลยค่ะ​ ที่พ่อของฉันไม่เกลียดปั้นจั่นเหมือนแต่ก่อน ปั้นจั่นคงจะทำให้ท่านเห็นว่าเขายังมั่นคงกับฉัน เพราะเขาแสดงออกว่าเขารักฉันกับลูกตอนที่ไปบ้านพ่อแม่ฉันถึงแม้ว่าฉันกับเขาจะเลิกรากันไปถึง 10 ปีปั้นจั่นไม่มีใคร​ ฉันเองก็ไม่มีเหมือนกัน​ พ่อก็คงจะใจอ่อนให้เขา​ และสิ่งที่เขากระทำตลอดหลายปีที่ผ่านมาคือเขาไปหาอันนาอยู่เสมอ​ เขาไม่เคยรับผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแทรกเลยความรักครั้งใหม่สดใสอีกครั้ง​ ฉันเลือกที่จะอภัยเพราะมันถึงเวลาที่ควรอภัยแล้ว​ เขาปรับปรุง​ตัวและไม่มีใคร​ ถึงมันจะเป็นความผิดที่ไม่น่าให้อภัย​ แต่ฉันก้าวผ่านและอภัย​ให้เขาแล้วฉันยังมั่นคง​ ไม่มีใครลืมรักแรกได้​ ฉันไม่เคยลืมและไม่มีใคร​ ไม่ใช่ว่าตลอดระยะเวลา10ปีฉันเฝ้ารอเขานะคะ​ ฉันไม่ได้รอเขาหรอก​ แต่ฉันไม่สามารถรับใครเข้ามาในหัวใจได้ฉันรับน้ำค้างมาอยู่ที่บ้านแล้วนะคะ​ ถึงแม้ว่าตอนแรกเธอจะไม่อยากมา​ อิดออดมากเลยค่ะเพราะเธออยากอยู่ใกล้คุณพายุ​ แต่ในเมื่อฉันกลับมาอยู่กับปั้นจั่นแล้ว ฉันก็ไม่อยากให้น้