All Chapters of เพื่อน(ไม่)รัก: Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 20ปั้นจั่น…ผมจ้องใบหน้าหวานอย่างลืมตัว ริมฝีปากบางเล็กที่ผมเคยลิ้มลองรสชาติมันหวานมาก ผมรู้สึกติดอกติดใจอยากจะชิมผู้หญิงตรงหน้าไปหมดทั้งตัวภาพในวันก่อน​ ตอนที่อยู่ที่คอนโด​ มันยังตามหลอกหลอนติดตาตรึงใจผมจนไม่อาจลบเลือนได้ อันที่จริงผมไม่ใช่คนลามกนะ​ เรือนร่างของผู้หญิงผมก็เห็นมาเยอะ แต่ผู้หญิงตรงหน้าผมนี้กลับทำให้ผมจวนเจียนคลั่งตาย วันนั้นถ้าเธอไม่หลับไปเสียก่อน ผมคงขย้ำเธอจมเตียงไปแล้ว“ฉันไม่พิสูจน์อะไรทั้งนั้น ถ้านายบอกว่าไม่ได้ทำอะไรฉัน ก็คือไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ จะให้มาพิสูจน์อะไรล่ะนายบ้าหรือเปล่า?”“ยังไงเราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว พิสูจน์กันก่อนจะเป็นอะไรไป” ผมพูดจาหว่านล้อมคนร่างเล็กตรงหน้า ผมจะพูดตรงๆเลยนะ ผมรู้สึกอยากทำเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงตรงหน้าของผมตอนนี้“ไม่เอานายรีบอาบน้ำรีบล้างตัวเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปเอาชุดมาให้เปลี่ยน”“จะเปลี่ยนทำไม? ในเมื่ออีกไม่นานฉันก็ถอดอยู่ดี หมอกเองก็เหมือนกัน อีกไม่นานหมอกก็จะเปลือยเปล่าเหมือนกันกับฉันนี่แหละ”“บ้าน่า”“ไม่บ้า! ถ้าเราพิสูจน์เรื่องนั้นกัน เราจะเปลือยเปล่าทั้งคู่” สิ้นคำพูดของผม​ ม่านหมอกถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอา

Chapter 22ผมกอดร่างบางเล็กของม่านหมอกเอาไว้แน่นๆ​ กลิ่นกายของเธอมันหอมมาก​ หอมจนอารมณ์ของผมมันพลุ่งพล่านไปทั้งกาย สิ่งที่กั้นกลางระหว่างผมกับเธอตอนนี้​ มีเพียงเสื้อผ้าของผมและผ้าเช็ดตัวผืนบางของเธอเท่านั้น“ปั้นจั่น” เธอเสียงสั่นพยายามผลักอกแกร่งของเขาผมให้พ้นกาย แต่ผมกับกระชับร่างบางของเธอแน่น วันนี้ผมจะกินเธอและผมต้องได้กิน“ฉันอยากกินหมอก” ผมพูดเสียงกระเส่าชิดใบหูหอมกรุ่นของเธอ“แต่...” ผมไม่รอให้เธอพูดปฏิเสธผม ผมจูบลงบนริมฝีปากบางเล็กของเธอทันที​ ผมบรรจงจูบเม้มอย่างนุ่มนวล เธอเผยอปากตอบรับ​ ยิ่งทำให้อารมณ์​ของผมมันพลุ่งพล่านไปทั้งกาย“อื้อ” ผมครางเสียงกระเส่า​ พยายามควบคุมอารมณ์ของตนเองเอาไว้สุดฤทธิ์ มือของผมปลดผ้าเช็ดตัวของเธอออก​ จนร่างกายเปลือยเปล่า ผมเหวี่ยงผ้าเช็ดตัวทิ้งไปกองอยู่กับเสื้อผ้าเปียกที่เธอผลัดเปลี่ยนออกในตอนแรก“อื้อ” เสียงหวานครางในลำคอเบาๆพยายามเอ่ยท้วงผม ผมเพิ่มแรงจูบบดขยี้อย่างหนักหน่วง ราวกับเธอสูบอากาศของเธอให้หมดไปผมรู้สึกร้อนวูบวาบในช่องท้องอย่างประหลาด ลิ้นเล็กตวัดรัดลิ้นของผมตอบเบาๆ​ ผมรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังเพลิดเพลินไปกับรสจูบแสนหวานของผม ผมค่อยๆ ละเลีย

Chapter 24“ถ้าชาจะขอม่านหมอกให้ปั้นจั่น​ คุณ​ผ่องศรีจะว่าอย่างไรคะ?” แม่น้ำชาเอ่ยกับแม่ของฉัน“เอ่อ...” แม่ของฉันหันไปมองพ่อ​ พร้อมกับ​ทำท่าทางครุ่นคิด​“ฉันแล้วแต่แม่ผ่องเลย” พ่อของฉันพูด​ ฉันกับปั้นจั่น​นั่งฟังผู้ใหญ่พูดกันอย่างเงียบ ๆ​ หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ​ ฉันตื่นเต้นมือไม้สั่นแรงเหงื่อก็ชุ่มมือไปหมด“ในเมื่อเด็กมันก็ได้เสียกันแล้ว ฉันก็อยากจะให้ลูกชายของคุณแต่งงานกับลูกสาวของฉัน ชาวบ้านจะได้ไม่เอาครอบครัวและลูกสาวของฉันไปนินทา”“ค่ะ​ ​ ชาขอโทษ​กับการกระทํา​ของลูกชาด้วยนะคะ”“คนบ้านนอกเวลามีข่าวคราวเสียหาย เขาจะพูดกันปากต่อปาก​ ตอนนี้ครอบครัวและลูกสาวของฉันเป็นขี้ปากคนทั้งหมู่บ้านแล้ว!”“ชาเข้าใจพวกคุณ​นะคะ​ ขอโทษ​แทนลูกชายอีก​ครั้ง​ด้วยค่ะ”“ค่ะ​ ขอบคุณ​ที่เข้าใจทางเรา​ ในเมื่อ​เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ทางเราก็อยากให้ทำตามประเพณี”“ค่ะ​ เอาเป็นว่าคุณแม่ผ่องศรีจะเรียกค่าสินสอดกับทางครอบครัวของชาเท่าไหร่คะ?”แม่น้ำชาเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้แม่ของฉันอย่างเป็นมิตร“ตามที่คุณน้ำชาเห็นสมควรเลยค่ะ ทางเราไม่เรียกร้องอะไรมากมาย เขาแค่จัดพิธีแต่งงานให้ถูกต้องตามประเพณี เราก็ดีใจแล้วค่ะ” แม

Chapter 26ผ่านไปอีก 1 เดือน หลังจากที่ฉันกับปั้นจั่นแต่งงานกันแล้วฉันก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านของเขาที่เขาซื้อเอาไว้ ปั้นจั่นเขาให้ฉันอยู่ที่บ้านเพื่อดูแลสุขภาพตัวเองให้ดี เขาอยากมีลูกเขาอยากให้ฉันตั้งท้องลูกของเขา“หมอกจ๋าประจำเดือนมาหรือยัง?” ปั้นจั่นเอ่ยถามฉันขณะที่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ ส่วนฉันกำลังเตรียมเสื้อผ้าออกมาให้เขาสวมใส่ วันนี้เขามีประชุมที่บริษัท ฉันเลยต้องเตรียมชุดที่ดูดีที่สุดให้เขา“ยังเลยจ้ะ​ ประจำเดือนไม่มา 1 อาทิตย์แล้ว”“จั่นว่าเราน่าจะมีข่าวดีกันนะ​ จั่นดีใจจัง”“ไม่หรอกมั้ง​ หมอกเป็นคนประจำเดือนมาไม่ปกติเท่าไหร่ บางทีก็เลื่อนไป 2 อาทิตย์ เราอย่าเพิ่งดีใจไปก่อนเลย เอาไว้เดี๋ยวออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ค่อยดีใจดีกว่านะ” ฉันพูดพร้อมกับเดินไปเช็ดตัวให้ปั้นจั่น​ ตั้งแต่แต่งงานกัน เขาก็เสมอต้นเสมอปลายกับฉัน​ เขากลับบ้านตรงเวลาไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากในความรู้สึกของฉัน เขาชอบให้ฉันแทนตัวเองว่าหมอก เขาบอกฉันว่าฟังแล้วมันน่ารักฉันก็เลยแทนตัวเองว่าหมอกมาตลอด“งั้นหมอกก็ซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจเลยนะ จั่นอยากรู้แล้วว่าหมอกจะท้องหรือเปล่า?” น้ำเสียงของเขาดูตื

Chapter 28ฉันหยัดกายลุกจากเตียง ก่อนจะเดินตามปั้นจั่นไป เขานั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างบันได เขาพิมพ์ข้อความพร้อมกับยิ้มไปด้วย รอยยิ้มนี้ฉันไม่ได้เห็นมันมาสักพักแล้ว แต่เขาดูมีความสุขที่ได้แชทกับคนในไลน์มีคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัว ฉันเดินเข้าไปหาปั้นจั่น เขายังคงยิ้มให้กับข้อความในโทรศัพท์ “ปั้นจั่น”“ครับ” เขารีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเสื้อ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาหาฉัน “มีอะไรจะบอกหมอกไหม?”“ไม่มีหรอก จั่นว่าเราไปนอนกันดีกว่า พรุ่งนี้จั่นมีงานเช้า” ปั้นจั่นจับมือฉันให้เดินตาม ฉันเดินตามเขาเข้ามาในห้องอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งบนเตียง“หมอกคือเมียของจั่นใช่ไหม” ฉันเอ่ย“ใช่” ปั้นจั่นพยักหน้า“ผัวเมียเขาจะไม่ปิดบังกันใช่ไหม? ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร?” ฉันพูดพร้อมกับจ้องหน้าของเขา ปั้นจั่นเงียบเขาไม่ตอบคำถามของฉัน “…”“หมอกขอดูโทรศัพท์ของนายหน่อยสิ” ฉันเม้มปากรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยออกไป ไม่ใช่ว่าฉันไม่ไว้ใจเขานะ แต่ฉันมีสิทธิ์ที่จะเช็กโทรศัพท์ของเขาไม่ใช่เหรอ?ในเมื่อฉันเป็นเมียของเขา“…” ปั้นจั่นกลับนิ่งแทนคำตอบทุกอย่าง ”หมอกขอดูหน่อย เราไม่ควรปิดบังกันไ