Semua Bab ลวงรักแฟนเก่า: Bab 21 - Bab 30

"พูดอะไรไม่เห็นได้ยินเลย""ไม่ได้ยินได้ยังไงก็ยืนห่างกันแค่นี้..อุ๊ยคุณ!" พอเดินเข้ามาใกล้ก็ถูกเขากระชากตัวให้ขึ้นมานอนอยู่บนเตียง"ก็บอกว่าหาให้แล้วไง แล้วจะรีบไปไหน" มือหนาโอบร่างของหญิงสาวไว้แน่น แต่เธอก็ไม่ได้ห้ามที่เขาจะกอด"คุณก็รู้ว่าแม่ฉันป่วย ที่บ้านหลังนั้นอากาศมันร้อน ฉันอยากให้ท่านมีห้องเย็นๆ""บ้านไม่มีแอร์เหรอ?" น้ำเสียงดูตกใจ เพราะนอนยังไงในอากาศที่ร้อนอบอ้าวแบบนี้"ไม่มี" ถึงแม้ว่าจะอายอยู่บ้างแต่ก็ต้องตอบตามความเป็นจริง"เดี๋ยวให้ไอ้ธีระไปรับแม่มา""รับมาที่ไหน""ก็บ้านหลังข้างๆ นี่ไง""บ้านหลังข้างๆ ?""ใช่ฉันซื้อไว้ให้เธอ""คะ?" ชมจันทร์คิดว่าตัวเองฟังผิด ถึงแม้มันจะเป็นหมู่บ้านจัดสรรที่หลังไม่ค่อยใหญ่นัก แต่ถ้ารวมที่ดินแล้วราคาคงไม่ต่ำกว่า 10 ล้านแน่ขณะที่เธอกำลังอึ้งอยู่ว่าเขาซื้อบ้านให้ ชายหนุ่มก็ได้เอื้อมมือไปพิมพ์ข้อความไลน์ส่งให้กับลูกน้องคนสนิท"เดี๋ยวก่อนนะคะ คุณจะให้คุณธีระไปรับแม่ได้ยังไง แม่ยังไม่รู้เรื่องนี้เลย""แล้วต้องทำไง""ฉันก็ต้องไปบอกแม่เองสิ""แล้วจะบอกแม่ว่ายังไง""บอกว่า..""ว่า..""บอกว่าฉันเช่าบ้านได้แล้ว"คนฟังรู้สึกน้อยใจนิดหน่อย เพราะไม่

"ชมนอนหรือยังลูก""ยังค่ะ แม่มีอะไรคะ""เมื่อกี้แม่ได้ยินเสียงอะไร""เสียงอะไรคะแม่""ไม่รู้สิเหมือนคนขว้างอะไรเข้ามาในบ้านเราเลย" ตอนได้ยินเสียงเดือนออกมาดูแต่ก็ไม่เห็นอะไร แถมนางยังเดินไปดูด้านหลัง แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรอีกนั่นแหละชมจันทร์เหลือบตามองดูเขาเล็กน้อย แล้วเธอก็เปิดประตูแง้มออกมาคุยกับแม่"คงเป็นเสียงบ้านอื่นมั้งคะแม่""แต่เสียงเหมือนในบ้านเราเลย เหมือนอะไรหล่นลงมา""เหมือนเสียงของหล่นเหรอคะ?""ถ้าบ้านเรามีต้นมะพร้าวแม่ก็ไม่สงสัยหรอก""แม่ไปนอนเถอะค่ะ มันคงไม่มีอะไรหรอก""ล็อกประตูหน้าต่างให้ดีนะลูก""ค่ะ"พอปิดประตูแล้วเธอก็หันมาหาเขาที่ยืนแอบอยู่ด้านหลัง"คุณตกลงมาเหรอ"ทัพไทพยักหน้าเล็กน้อย ตอนที่ข้ามมาฝั่งบ้านเธอขาเกี่ยวเข้ากับรั้วก็เลยตกลงมาไม่เป็นท่า"แล้วคุณเจ็บตรงไหนไหม""ไม่เจ็บหรอก""ทีหลังไม่ต้องข้ามรั้วมาแล้วนะ อืมม" ยังพูดไม่จบก็ถูกเขาปิดปากด้วยจูบ แต่เธอก็ไม่ได้ขยับใบหน้าหลบ ปล่อยให้เขายืนจูบอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพาเธอมานั่งลงบนเตียงแล้วทัพไทก็เริ่มจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง สายตาคมยังมองจ้องหญิงสาวที่นั่งรออยู่บนเตียง คำพูดครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเลิกกัน

"เธอจะทำยังไงชม" จากที่เคยเห็นใจแค่ชมจันทร์ตอนนี้มาเห็นใจวิเวียร์อีกคน ถ้าอันนาเป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนเพื่อนทั้งสองก็คงเจอไม่ต่างกัน"ฉันขอเวลาหน่อยนะ แต่เธอไม่ต้องกลัวนะวิ ถึงยังไงฉันก็ต้องช่วยเธอให้ได้""ฉันยังไม่พร้อมจะออกจากงานตอนนี้" มนุษย์เงินเดือนมีชะตาชีวิตไม่ต่างกันมากนักหรอก เพราะกว่าเงินจะออกในแต่ละเดือนก็แทบเดือนชนเดือนอยู่แล้ว ..ส่วนเรื่องออกจากงานวิเวียร์ไม่กลัวมากนัก แต่มันไม่คุ้มกับการที่จะถูกไล่ออก น่าจะเอาให้เจ็บกว่านี้อีก"หึ" พอออกมาจากห้องของหัวหน้า ชไมพรก็ยิ้มมุมปากใส่กลุ่มที่มีเรื่องกัน เหมือนว่าอีกกลุ่มคงไม่มีปัญญาเอาหัวหน้าและตัวเองออกได้"คันตีนว่ะ" พอวิเวียร์พูดขึ้นมาชไมพรก็รีบกลับไปนั่งเก้าอี้ตัวเองอย่างไว เพราะเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายเอาจริงผ่านไปสักพัก รจนาก็ถืออะไรบางอย่างออกมาจากห้อง"หัวหน้าจะไปไหนคะ" คนที่ถามก็คือชไมพร"ไปแผนกฝ่ายบุคคล" ขณะที่ตอบ รจนาปลายหางตามองมาที่ชมจันทร์"เร็วขนาดนั้นเลยหรือคะหัวหน้า""จะช้าอยู่ใยล่ะ ตีงูเราต้องตีให้ตาย"ชมจันทร์ยังนั่งก้มหน้าทำงาน ส่วนวิเวียร์แทบอยากร้องไห้ เพราะที่หัวหน้าลงไปหาฝ่ายบุคคลก็คงเรื่องทะเลาะวิวาท หลักฐานก็

มือหนาล้วงเข้าไปในกางเกงชั้นในตัวเดิมที่เขาล้วงเมื่อตอนกลางวัน"หือ" พอสัมผัสถึงด้านในริมฝีปากที่กำลังจูบอยู่ก็มีรอยยิ้มออกมา "เอาออกไปนะ" หญิงสาวขยับใบหน้าออกและก็ดึงมือเขาออกมาจากตรงนั้น เพราะเธอรู้ว่าเขายิ้มทำไม"ทำไมล่ะ" แต่ชายหนุ่มไม่ยอมเอามือออกมา แถมยังล้วงลึกเข้าไปมากกว่านั้น"ฉันก็บอกแล้วไงขออาบน้ำก่อน""จะอาบทำไมมันพร้อมขนาดนี้" เขาคิดว่าเธอก็ต้องการไม่ต่างจากเขาเพราะในร่องนั้นเปียกแฉะเล็กน้อยแต่สำหรับผู้หญิงแล้วเรื่องแบบนี้รู้กันดี ถ้าไม่ทำความสะอาดจนมั่นใจก็จะไม่ค่อยมั่นใจในจุดซ่อนเร้นของตัวเองใบหน้าที่เอียงอายอยู่เมื่อสักครู่เริ่มบึ้งตึงขึ้นมา จนเขายอมปล่อยให้เธอเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายก่อน"คุณไม่อาบน้ำก่อนเหรอคะ""เสียเวลา""ถ้าไม่อาบก็ไปล้างมือสิ" "ล้างทำไม" ชายหนุ่มยกมือข้างที่ล้วงเธอเมื่อสักครู่ขึ้นมา กำลังจะแตะใส่จมูก"คุณทัพ!" หญิงสาวรีบเข้ามาลากตัวเขาให้เข้าไปล้างมือออก "เฮ้ย..เสียดายจัง อุตส่าห์เก็บไว้ตั้งแต่เมื่อตอนกลางวันแล้ว""?.. เมื่อตอนกลางวัน" พอนึกขึ้นได้ว่าเขาหมายถึงอะไร เพราะตอนกลางวันเขาก็ล้วงมาทีหนึ่งแล้ว ..จากทีแรกคิดว่าจะไม่อายแล้วนะ "คนบ

หญิงสาวแทบไม่มีแรงก้าวออกจากลิฟต์ เมื่อคิดว่าต่อจากนี้ไปจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว ในใจดวงนี้ไม่เคยมีใครเลยที่จะเข้ามาแทนที่เขาได้ แต่กับเขาแล้ว พร้อมมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแทนที่เธอได้เสมอ เหมือนตอนนี้ที่เขามี..คนตัวเล็กหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเดินไปห้องของเพลงพิณ เพราะได้ยินรจนาบอกว่าคนที่ตามเธอให้ขึ้นมาพบคือเพลงพิณ"พวกท่านอยู่ห้องนี้" ชุติมาเห็นว่าชมจันทร์กำลังจะเดินผ่านไปพอได้ยินเลขาพูด ชมจันทร์ก็เลยหยุดตรงหน้าห้องของทัพไท แล้วก็เคาะประตูเบาๆ"เข้ามาค่ะ" เสียงนี้ชมจันทร์จำได้ดีว่ามันคือเสียงของเพลงพิณแกร็ก.. ประตูค่อยๆ เปิดออกช้าๆ สายตาอันเศร้าหมองมองเข้าไปในห้องก็เห็นทั้งเขาและแฟนสาว รวมถึงแม่ของเขาด้วย เพราะวันนั้นเธอเจอท่านครั้งหนึ่งแล้วหญิงสาวก้าวเดินเข้ามาแล้วก็หยุดอยู่ตรงหน้าเพลงพิณ เหมือนจำนนต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ถึงแม้เพลงพิณจะลุกขึ้นมากระชากผมแล้วตบเธอก็คงต้องยืนอยู่เฉยๆมโนราห์มองดูหน้าฝ่ายหญิงเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปดูหน้าลูกชาย แต่สายตาลูกชายนั้นจับจ้องมาแค่หน้าเธอคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่"คุณชมจันทร์นั่งก่อนสิคะ" เพลงพิณขยับเล็กน้อยเพื่อให้ชมจันทร์นั่งลงข้างๆ"คะ?" เธอแปลกใจทำไม