แชร์

บทที่ 29

ผู้เขียน: ชะนีติดมันส์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-16 21:58:34

เช้าวันต่อมา..

"เมื่อคืนนี้หนูกลับมาตอนไหนเหรอ ทำไมแม่ไม่รู้" ทีแรกคิดว่าลูกยังไม่กลับ แต่พอถึงเวลาไปทำงานก็เห็นลูกสาวเปิดประตูออกมาจากห้องนอน

"กลับดึกค่ะ พอดีว่าที่บริษัทมีการโยกย้ายงานนิดหน่อย" ที่จริงยังไม่มีหรอกแต่ซ้อมไว้ก่อน

"อ้าวเหรอ แล้วนี่หนูจะไปทำงานแล้วเหรอลูก" แม่ไม่ได้ถามหรอกว่าลูกได้โยกย้ายด้วยไหม ถ้าลูกอยากพูดให้ฟังก็คงพูดไปแล้ว

"ค่ะ"

"แม่ว่าทานข้าวก่อนดีกว่า แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว"

"ได้ค่ะแม่" ทีแรกว่าจะออกไปหาอะไรทานแถวหน้าบริษัท แต่ไม่มีใครทำอาหารอร่อยเท่าแม่อีกแล้ว

ที่บริษัทในเวลาเดียวกันกับชมจันทร์กำลังทานข้าวเช้าอยู่

รจนาร้อนใจมากอยากคุยกับเพลงพิณ ก็เลยมารอที่จอดรถสำหรับผู้บริหารแต่เช้า

ยืนรออยู่ครู่หนึ่งก็เห็นรถของเพลงพิณวิ่งเข้ามาจอด

"คุณเพลงคะ" รจนารีบเข้าไปหา แต่พอกระจกเลื่อนลงถึงรู้ว่าเป็นคนขับรถ "แล้วคุณเพลงล่ะคะ"

"ผมส่งให้ลงด้านหน้าแล้วครับ" พอได้ยินแบบนั้นรจนาก็รีบวิ่งตามไป เพราะไม่อยากขึ้นไปคุยเรื่องนี้บนห้องทำงาน

"คุณเพลงคะรอก่อนค่ะ" ประตูลิฟต์กำลังจะปิดลง เพลงพิณได้ยินเสียงเรียกก็เลยกดรอไว้ก่อน รจนามาถึงจำเป็นต้องเข้าไปในลิฟต์นั้นด้วย

"มีอะไรคะ" เพลงพิณเห
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 30

    หญิงสาวแทบไม่มีแรงก้าวออกจากลิฟต์ เมื่อคิดว่าต่อจากนี้ไปจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว ในใจดวงนี้ไม่เคยมีใครเลยที่จะเข้ามาแทนที่เขาได้ แต่กับเขาแล้ว พร้อมมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแทนที่เธอได้เสมอ เหมือนตอนนี้ที่เขามี..คนตัวเล็กหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเดินไปห้องของเพลงพิณ เพราะได้ยินรจนาบอกว่าคนที่ตามเธอให้ขึ้นมาพบคือเพลงพิณ"พวกท่านอยู่ห้องนี้" ชุติมาเห็นว่าชมจันทร์กำลังจะเดินผ่านไปพอได้ยินเลขาพูด ชมจันทร์ก็เลยหยุดตรงหน้าห้องของทัพไท แล้วก็เคาะประตูเบาๆ"เข้ามาค่ะ" เสียงนี้ชมจันทร์จำได้ดีว่ามันคือเสียงของเพลงพิณแกร็ก.. ประตูค่อยๆ เปิดออกช้าๆ สายตาอันเศร้าหมองมองเข้าไปในห้องก็เห็นทั้งเขาและแฟนสาว รวมถึงแม่ของเขาด้วย เพราะวันนั้นเธอเจอท่านครั้งหนึ่งแล้วหญิงสาวก้าวเดินเข้ามาแล้วก็หยุดอยู่ตรงหน้าเพลงพิณ เหมือนจำนนต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ถึงแม้เพลงพิณจะลุกขึ้นมากระชากผมแล้วตบเธอก็คงต้องยืนอยู่เฉยๆมโนราห์มองดูหน้าฝ่ายหญิงเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปดูหน้าลูกชาย แต่สายตาลูกชายนั้นจับจ้องมาแค่หน้าเธอคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่"คุณชมจันทร์นั่งก่อนสิคะ" เพลงพิณขยับเล็กน้อยเพื่อให้ชมจันทร์นั่งลงข้างๆ"คะ?" เธอแปลกใจทำไม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 31

    "........" ตั้งแต่แม่ออกจากห้องไป เขายังคงนั่งครุ่นคิดเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด มันจะเป็นเหมือนที่แม่พูดไหมคนร่างสูงดันตัวลุกขึ้นอย่างไว ก่อนที่จะก้าวเท้ายาวๆ ออกมาแบบเร่งรีบ"คุณทัพไทจะไปไหนคะ" ชุติมาเลขาหน้าห้องเห็นว่าท่านผู้บริหารรีบออกจากห้องก็เลยคิดว่าต้องไปธุระด่วน หน้าที่เลขาก็คือรับเรื่องไว้เผื่อมีใครมาขอเข้าพบ"ไม่มีอะไร" พอประตูลิฟต์เปิดออกเขาก็รีบเข้าไปในนั้นแล้วก็กดลงไปที่ชั้นใดชั้นหนึ่งของตึกนี้ติ๊ง!"ฮ้าาา รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใครสมน้ำหน้ารีบเก็บเลยนะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาในลิฟต์จังหวะที่ประตูเปิดออกพอดี"ชม เธอจะออกจริงเหรอ แล้วฉันกับอันนาล่ะ""ใครจะออก"ทุกคนที่กำลังวุ่นวายกันอยู่หันกลับไปมองหน้าประตูพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย"คุณทัพไท?" รจนาเห็นว่าทัพไทเข้ามาที่แผนกก็เลยรีบไปรับหน้า "ท่านลงมาที่แผนกมีเรื่องด่วนหรือเปล่าคะ"แต่ดูเหมือนทัพไทไม่ได้สนใจคนที่เดินเข้ามาพูดด้วยเลย เขารีบตรงเข้าไปหาชมจันทร์ซึ่งกำลังเก็บของอยู่"เก็บของใกล้เสร็จหรือยัง""?" จากที่ไม่ได้มองหน้าเขา เธอก็เลยเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย เพราะเธอไม่เข้าใจคำพูดของเขาเมื่อสักครู่ และก็ไม่ได้มองแค่ชมจันทร์เพื่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 32

    "เรื่องนั้นมันนานแล้ว คุณอยากจะรู้ไปทำไม""แต่มันเหมือนเมื่อวานสำหรับผม"ชมจันทร์ก็แปลกใจ เขาไม่ใช้คำว่าผมกับคุณ ตั้งแต่กลับมาพบกันอีกครั้ง วันนี้คำพูดคำจาของเขาเหมือนสมัยที่ทั้งสองยังคบกันอยู่"ตอนนั้นฉันก็บอกเหตุผลคุณไปแล้วไง""คุณยังไม่มีคนใหม่""คุณรู้?" หญิงสาวเผลอพูดออกมา "เออ..ก็อย่างที่ฉันบอกว่าเรื่องนี้มันผ่านมาหลายปีแล้ว ถ้าคุณไม่ทำอะไรฉันขอกลับบ้าน" หญิงสาวแกะมือที่โอบเอวอยู่ออก แต่พอเขาปล่อยผ้าเช็ดตัวผืนนั้นก็หลุดลงไปด้วย"ชมจันทร์ คุณรู้ไหมว่าคำตอบของคุณ แค่ประโยคเดียว มันอาจจะเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างระหว่างเราในตอนนี้ได้" ขณะที่พูดสายตาเขาก็อดมองเรือนร่างระหงที่สวยงามอยู่เบื้องหน้าไม่ได้"อย่างเช่นอะไรคะ""ความรู้สึกของผมที่เสียไปไง""ฉันขอโทษ คุณก็เห็นแล้วว่าชีวิตฉันเป็นยังไง""ถ้าคุณจะบอกว่าไม่คู่ควรกับผม มันไม่ใช่เหตุผลเลยนะชม""ตอนที่พ่อเสีย แม่ก็เริ่มไม่สบาย""แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกผม""คุณช่วยเรื่องพ่อมันก็มากพอแล้วค่ะ ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวดึงรั้งคุณไว้""หึ.." ที่เขาขำในลำคอ เพราะมันเป็นเหมือนที่แม่พูดจริงๆ เธอยอมปล่อยเขาไปเพราะเรื่องนี้เองเหรอ"คุณจะไม่เช

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 33

    "?" พอมาถึงแผนกที่เคยทำงาน มองไปโต๊ะของเพื่อนตอนนี้ไม่มีแม้ข้าวของของเพื่อนทั้งสองอยู่เลย "วิ? อัน?" นี่อะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนๆ ของเรา"ชม" จังหวะที่ชมจันทร์กำลังจะกลับขึ้นไปหาเขา เพื่อถามว่าย้ายเพื่อนเธอไปไว้ที่ไหน เสียงของอันนาก็เรียกชมจันทร์ไว้"อัน?""ยัยชมมาเหรอ" วิเวียร์ที่กำลังวุ่นจัดโต๊ะอยู่รีบวางแล้วก็เดินตามอันนาออกจากห้องของหัวหน้ามา"พวกเธอไปทำอะไรในห้องนั้น""เธอไม่รู้เหรอว่าพวกเรามาทำอะไรในห้องนี้""ฉันจะไปรู้ได้ยังไง หัวหน้าคนใหม่เป็นใครเหรอ" ชมจันทร์คิดว่าหัวหน้าคนใหม่เรียกเพื่อนของเธอเข้าไปเล่นงานเหมือนที่เธอเคยเจอมา ก็เลยเข้าไปดูว่าใครรับตำแหน่งหัวหน้าแผนกคนใหม่แต่พอเข้ามาก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในนี้ สิ่งที่มีคือโต๊ะทำงานเพิ่มมาอีกหนึ่งตัว แถมกระเป๋าและข้าวของของเพื่อนเธอก็อยู่บนโต๊ะในห้องนี้ด้วยชมจันทร์หันมองไปดูหน้าเพื่อนทั้งสองทันที"ใช่แล้วล่ะ อันนาเป็นหัวหน้า ส่วนฉันเป็นรองหัวหน้า""จริงเหรอ?" จากใบหน้าที่บึ้งตึงอยู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา"ขอบใจแกมากนะชม เราดีใจนะที่แกได้ดีแล้วไม่ทิ้งพวกเรา""ได้ดีที่ไหน" ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะให้เธอทำงานอะไร"เรื่องนั้นอย่าเพิ่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 34

    ทั้งสองคุยกันอยู่หน้าห้องประชุม ชุติมาก็เลยไม่รู้ว่าทัพไทบอกให้ชมจันทร์เข้ามารอในห้องทำงานและชมจันทร์ก็ไม่กล้าละลาบละล้วงเข้าไปในห้องทำงานของเขา เธอก็เลยมานั่งรออยู่จุดที่มีไว้สำหรับแขกจนการประชุมจบลงผู้บริหารก็เริ่มทยอยกันออกมาจากห้อง"ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้""นั่งรอตรงนี้ก็ได้ค่ะ""คุณชุ""คะ" เลขาที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานห่างจากจุดที่ชมจันทร์นั่งไม่ไกลนักก็รีบเดินเข้ามา"ผมบอกให้คุณชมจันทร์เข้าไปรอในห้องทำงาน ทำไมเธอถึงยังอยู่ตรงนี้"ชุติมาเหลือบตามองมาดูชมจันทร์ เพราะเธอไม่ได้ไปแจ้งเรื่องนี้เลย"ชุไม่รู้ค่ะ ว่าท่านสั่งมาแบบนี้""คุณทัพคะ" ชมจันทร์เห็นว่าชุติมากำลังทำงานอยู่ ก็เลยไม่อยากเข้าไปกวน"ชมจันทร์เป็นแฟนของผม ถ้าเธอขึ้นมาให้เข้าไปที่ห้องทำงานเลย ไม่ต้องให้อยู่ข้างนอกแบบนี้""คะ?" ชุติมาถึงกับอ้าปากค้าง และจังหวะนั้นเพลงพิณก็เดินออกมาจากห้องประชุมพอดี"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" เพลงพิณเห็นสายตาชุติมามองดูตัวเองก็เลยแอบสงสัย"คุณเพลงจะให้ชมทำงานอะไรคะ" ชมจันทร์ไม่อยากให้ตัวเองเป็นตัวปัญหา และตอนนี้ผู้บริหารต่างก็มอง ในเมื่อเขาไม่มอบหมายงานให้ เธอก็จะขอทำกับน้องสาวของเขานี่แหละ"คุณชม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 35

    "ชม?""แม่.."เดือนมองดูลูกสาวที่เดินออกมาจากบ้านอีกหลังกับผู้ชายแบบตกใจรั้วบ้านทั้งสองไม่ได้ปิดทึบ ยังมีช่องให้มองเห็น และจังหวะที่ชมจันทร์ออกมาพร้อมกับทัพไท แม่ของเธอกำลังดูแลพืชผักสวนครัวที่นางนำมาปลูกเองแถวข้างรั้ว"แม่คะ" ชมจันทร์รีบออกมาแล้วเดินอ้อมไปเข้าประตูบ้านอีกหลังที่เธออาศัยอยู่กับแม่"สวัสดีครับคุณแม่" ทัพไทเดินตามเธอมาติดๆ"สวัสดี" ขณะที่รับไหว้สายตานางก็ได้จับจ้องมองดูใบหน้าผู้ชายคนนี้เพราะดูคุ้นมาก แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน"ผมชื่อทัพไทครับ ผมเป็นแฟนกับชมจันทร์ครับ""แฟน?""เมื่อหลายปีก่อนผมเคยมาไหว้แม่แล้วครั้งหนึ่งครับ" เมื่อหลายปีก่อนที่เขาพูดถึงก็คือตอนที่พ่อของเธอเสีย แต่ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา เดือนก็ไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้อีกเลย นั่นเพราะชมจันทร์บอกเลิกเขา และเขาก็ได้เดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศถึงว่าทำไมนางคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้จัง"หมายความว่าเราสองคน..?" ตอนนั้นเดือนจำได้ว่าลูกสาวเคยแนะนำว่าผู้ชายคนนี้คือแฟนที่คบหาดูใจกัน แต่นางก็ไม่ได้ถามว่าเขาหายไปไหน ช่วงหลังเห็นลูกสาวเศร้าๆ คิดว่าคงเลิกลากันไป"เรากลับมาคบกันอีกครั้งค่ะแม่" เธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปอีกแล้ว เพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 36

    "แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ" เพียงไม่นานแพทย์ผู้รักษาชมจันทร์ก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน"แม่ไม่เป็นอะไร แต่ทางเราเสียใจด้วยนะครับที่ช่วยเด็กไว้ไม่ได้""????""เราตรวจพบว่าคนไข้กำลังท้องอ่อนๆ เธอเกิดอาการตกเลือด""เจ้านายครับ" ธีรพันธ์รีบเข้ามารับร่างเจ้านายไว้เพราะเขาเกือบทรุดลงไป"ชม" วิเวียร์และอันนาได้แต่กอดกันร้องไห้ เรื่องที่วิเวียร์เห็นผู้ชายคนนั้นเธอเล่าให้ทัพไทฟังจนหมดแล้ว"ทำไมคนที่ถูกรถชนถึงไม่ใช่ฉัน ทำไมต้องเป็นเพื่อนฉันด้วย" อันนาเฝ้าแต่โทษตัวเอง ถ้าเธอเห็นรถคันนั้นคงเป็นคนผลักชมจันทร์ออกไป ไม่ใช่ให้ชมจันทร์ผลักเธอเท้าแกร่งค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องตรวจ แบบคนไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะเดิน"อึก อึก" ยิ่งเห็นเธอนอนสะอื้นไห้อยู่บนเตียง มันยิ่งทำให้เขาพูดอะไรไม่ออกเลย "ฉันขอโทษ""มันไม่ใช่ความผิดของคุณ พักผ่อนเยอะๆ นะ" มือที่สั่นอยู่เอื้อมไปลูบผมเธอเบาๆ ถ้าตั้งใจฟังคงได้ยินเสียงเขากัดฟัน"ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมาไวขนาดนี้" ตั้งแต่เกิดเรื่องยาคุมกำเนิด ชมจันทร์ก็ไม่ได้กินมันอีกเลย เพราะเวลาเห็นมันทีไรทำให้เธอรู้สึกไม่ดี"พักผ่อนเยอะๆ นะ ไม่นานหรอกเดี๋ยวลูกก็กลับมาหาเราอีก""อึก อึก อึก" ยิ่ง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 37

    เช้าวันต่อมาที่โรงพยาบาล.."ขอกินอีกหน่อยค่ะ" ชมจันทร์ขอเขาทานข้าวอีกหน่อย ถึงแม้ว่าเธอจะกลืนไม่ค่อยลง"ทานแค่อิ่มก็พอแล้ว""ชมจะได้แข็งแรงเร็วๆ ไงคะ"มือหนาเอื้อมไปซับน้ำตาให้หญิงคนรักที่นั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย"เราต้องใช้เวลาหน่อย เรื่องแบบนี้เราจะรีบไม่ได้" ถ้าเขาอ่อนแอแล้วใครจะดูแลเธอ ทัพไทก็เลยต้องเข้มแข็งให้ได้มากที่สุด"ลูกจะกลับมาอยู่กับเราอีกใช่ไหมคะ""กลับมาสิพ่อขยันทำการบ้านขนาดนี้"จากที่กำลังเศร้าอยู่ชมจันทร์ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา"ว่าแต่มือคุณไปถูกอะไรมาคะ" เธอก็ว่าจะถามอยู่เพราะเห็นมีผ้าพันแผล"ไม่มีอะไรหรอก คุณนอนพักนะ จะได้หายเร็วๆ"ชมจันทร์ทำตามอย่างว่าง่าย พอทานข้าวเสร็จเธอก็นอนพักพอเห็นว่าเธอหลับตาแล้ว เขาก็เลยมองดูผ้าพันแผลที่มือข้างขวาเพราะมันเป็นข้างที่ถนัดที่สุด แผลนี้เขาได้มาจากการที่เอาฟันของชาคริตแถวหน้าออกทั้งแถบวันเดียวกันนั้นที่บริษัท.."ทำไมฉันต้องออกด้วย" ชไมพรอุตส่าห์ไม่มีปากมีเสียงตั้งแต่อันนาและวิเวียร์เลื่อนตำแหน่ง รู้แบบนี้เข้าข้างสามคนนี้ดีกว่า"ฉันเป็นหัวหน้า ฉันไม่ปลื้มที่เธอทำงานในแผนกนี้""ย้ายฉันไปอยู่แผนกอื่นก็ได้นี่""คนที่เธอร่วมมือด้วย รู้ไหม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16

บทล่าสุด

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 108 ตอนจบ

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 108🔞 ตอนจบงานแต่งวันนี้พายุจัดได้ใหญ่โตมาก เทียบเท่ากับงานของทศนได้เลย เพราะเขาไม่อยากให้เธอน้อยหน้าใคร แถมเจ้าสาวไม่ต้องลงแรงทำอะไรเลยแค่รอรับการเซอร์ไพรส์จากเขาเท่านั้นพอ"ผมรักคุณ" ชายหนุ่มล้วงเอาแหวนเพชรที่เตรียมมาให้กับเธอออกมาเพื่อจะสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายคะน้ายื่นมือข้างซ้ายไปให้เขาได้สวมใส่"ถอดออกก่อนดีกว่าไหมครับ" ตรงนิ้วนางข้างซ้ายยังมีแหวนทองที่เขาขอหมั้นเธอ"ไม่ค่ะ สวมด้วยกันเลย" มันเป็นแหวนที่เขาให้คะน้าก็เลยไม่อยากจะถอดมันออกพายุก็เลยสวมแหวนเพชรเข้าไปนิ้วเดียวกับแหวนทอง วงที่ให้เธอก่อนหน้านั้นพอสวมแหวนเสร็จเสียงปรบมือก็ดังขึ้น "จูบเลย จูบเลย" กองเชียร์หลายคนต่างก็เชียร์ให้คู่บ่าวสาวแสดงความรักให้กับแขกได้เห็นมือหนาถูกยกขึ้นมาบังในขณะที่จูบปากเธออยู่ เพื่อไม่ให้มันเป็นภาพโจ่งแจ้งเกินไปสาวๆ ต่างก็กรี๊ดกันสนั่น เพราะมันเป็นฉากที่ฟินมาก ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ เพราะนั่นหมายถึงเขาให้เกียรติเจ้าสาวมากพอพายุปล่อยจูบออกสายตาคนเป็นเจ้าสาวยังคงจับจ้องที่ใบหน้าเจ้าบ่าวของเธอ"คะน้าขอโทษด้วยนะคะ""คุณขอโทษผมทำไม""ขอโทษเรื่องที่พ่อกับแม่ไม่ได้มาร่วมงานนี้ด้วย"

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 107

    "แน่ใจนะว่านี่ชุดกินเลี้ยง?" คะน้าแปลกใจตั้งแต่ที่มุกงามเลือกชุดให้ลองใส่ดูแล้ว"รับชุดนี้แหละค่ะสวยดี" มุกงามไม่ได้ตอบคะน้าหรอกแต่หันไปพูดกับเจ้าของร้าน"เดี๋ยวก่อนนะงาม..""ไม่เดี๋ยวแล้วเอาชุดนี้แหละ" มุกงามก็เลยยื่นบัตรเครดิตไปให้เจ้าของร้านรูด แต่บัตรที่มุกงามให้ไปไม่ใช่ของตัวเองหรอก เป็นของใครบางคนที่วานให้เธอทำงานนี้ให้"คะน้าจ่ายเองก็ได้" คะน้าพูดแบบเกรงใจก่อนที่จะรับชุดจากเจ้าของร้านมา"กลับกัน"คะน้าเดินตามมุกงามออกมา ทำไมวันนี้เพื่อนดูแปลกๆ ถามอย่างก็ตอบอย่าง[บ้านพักข้าราชการ]"พวกเขาไม่อยู่เหรอ" เข้ามาในบ้านก็ไม่เจอทั้งพายุและทศน ทั้งๆ ที่พวกเขายังอยู่ในช่วงลาพัก"คงออกไปธุระเราไม่ต้องรอหรอก" มุกงามเป็นคนตอบคะน้าขอตัวเอาของเข้าไปเก็บในห้อง และเธอก็อดโทรถามไม่ได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำไมโทรศัพท์ถึงไม่เปิด ..แต่โทรไปก็ไม่มีสัญญาณเลยค่ำมืดวันเดียวกัน.."อุ๊ย" ลงจากรถก็เห็นคะน้ายืนเท้าสะเอวอยู่หน้าประตู"ตัวใครตัวมันนะเว้ย" ทศนกระซิบพูดกับพายุก่อนที่จะเดินผ่านคะน้าเข้าไปในบ้าน"ผมไปทำธุระมาครับ""แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะคะ""สงสัยว่าแบตผมจะหมดแน่เลย" พายุทำทีเป็นล้วงโทรศั

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 106

    พอได้ยินยอดเงินที่แม่ขอจากเขาแล้วมือเรียวก็เอื้อมไปขอโทรศัพท์คืนไม่อยากให้เขาคุยต่อแล้ว {"ถ้าไม่มีเงินสินสอดถึงหนึ่งล้านบาท ก็อย่ามาคุยกับลูกสาวของฉัน"} เสียงนี้ยังดังเล็ดลอดออกมา"แม่หยุดนะ" พายุไม่ยอมส่งโทรศัพท์คืนให้ เธอก็เลยต้องร้องบอกให้แม่หยุดพูดก่อน>>{"ได้ครับ ผมให้คุณสองล้านเลย ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับคะน้าอีก"}"มันพูดเล่นหรือพูดจริงวะ" เสียงผู้ชายดังเข้ามาในสาย และคะน้าก็จำได้ว่ามันเป็นเสียงของพ่อ"ผู้พันคะ" คะน้าเรียกเขาให้หันกลับมามองเธอก่อน พอเขาหันกลับมาเธอก็ส่ายหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าไปคุยเรื่องเงินกับพ่อกับแม่"เอามาเดี๋ยวกูพูดเอง" เสียงผู้ชายที่ดังมาตามสายยังคงพูดต่อ เหมือนว่ากำลังแย่งโทรศัพท์กันคุย"ไม่ต้องมายุ่งนะนี่ลูกสาวฉัน!""อ้าวอีนี่ลูกมึงก็ลูกกูเหมือนกัน">>{"ผมอยากให้พวกคุณตกลงกันให้รู้เรื่องก่อนค่อยโทรกลับมาแค่นี้นะครับ"} {"อย่าเพิ่งสิคุณ"} พอได้ยินว่าทางฝั่งนี้จะวางสายทางนั้นก็รีบเรียกเอาไว้ก่อน>>{"ถ้าจะตกลงอะไรก็ต้องคิดให้ดีก่อน เพราะพวกคุณกำลังคุยกับข้าราชการระดับสูง จะผิดคำพูดไม่ได้"} {"ได้ๆ แม่ตกลง ถ้าได้เงินสองล้านบาทจริงแม

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 105

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 105🔞"คิดถึงคุณจังเลย" พอเข้ามาในห้องนอนลับตาเพื่อนเท่านั้นแหละ พายุก็คว้าร่างของเธอเข้ามากอดไว้แน่น"คะน้าก็คิดถึงคุณค่ะ" ใบหน้างามแนบลงแผ่นอกของชายคนรักเบาๆแต่กอดกันอยู่เพียงไม่นานเขาก็โน้มลงมาขอจูบหญิงสาวยื่นริมฝีปากขึ้นไปรับจูบนั้นแบบรู้งานเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ค่อยๆ ถูกปลดกระดุมออกโดยการช่วยกันคนละไม้ละมือ"ซี๊ดด ขอก่อนนะแล้วค่อยออกไปอาบน้ำกัน""ค่ะ อืออ" เนินอวบถูกของแข็งที่เขา จับถูไถอยู่เมื่อสักครู่สอดใส่เข้ามา ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ต้องการสิ่งนี้..เธอก็ต้องการมันเหมือนกันขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันเองแบบไม่ต้องให้เขาใช้แรง แต่พายุก็ช่วยจับเพราะเธอไม่มีที่ยึดเหนี่ยว"เบาๆ นะคะ""ครับ" ใบหน้าคลอเคลียร์ฝังจูบลงซอกคอของหญิงอันเป็นที่รักเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ขยับ ดันสะโพกนั้นเข้าไปช่องกลางระหว่างขาเรียว "ไปที่เตียงดีไหมครับ"คะน้าส่ายหน้าตอบไป เขาคงอยากได้ในท่ายืนแต่คงกลัวว่าเธอจะเมื่อยขา"ซี๊ดด น่ารักจัง" ริมฝีปากหนาพรมจูบและสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุนพร้อมกับดันสะโพกเข้ามา"อ่ะ อ่ะ อื้อ" คนตัวเล็กเกาะร่างแกร่งไว้แน่น เพียงไม่นานพายุก็พาเธอมานอนลงที่เตียง เพราะตอนกระ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 104

    "ใครนั่งฮ.มาลงที่นี่" จากที่กำลังจะเม้าท์เรื่องของผู้พันคะน้า ตอนนี้เปลี่ยนมาพูดถึงเฮลิคอปเตอร์ที่เพิ่งจะลงจอด"ใครจะรู้ล่ะ ถ้าไม่ใช่เรือกลางทะเลก็ต้องเป็นท่านๆ นั่นแหละ" เรือกลางทะเลหมายถึงทหารที่ออกทำภารกิจอยู่บนเรือ ถ้ามีเหตุด่วนฉุกเฉินสามารถขอกลับฝั่งได้โดยเฮลิคอปเตอร์ แต่นั่นต้องผ่านการเซ็นต์ยินยอมจากคนที่มีอำนาจถือว่าเฮลิคอปเตอร์มาช่วยชีวิตแล้วกัน คะน้าไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องของตัวเองอยู่แล้ว ดีไปที่ขาเม้าท์มีเรื่องอื่นพูดคุยกันหญิงสาวนั่งทำงานจนถึงช่วงเย็นของวันเดียวกัน เธอก็รีบเก็บของแล้วกลับลงมาเพราะรู้สึกวิงเวียนศีรษะหนักมาก"?!?" ขาเรียวเก้าลงมาถึงขั้นสุดท้ายของบันได สายตามองไปเห็นผู้ชายที่ถือช่อดอกไม้ยืนอยู่เบื้องหน้า นี่เราคิดถึงเขามากเลยเหรอมองเห็นแสงตะวันที่สาดส่องมาเป็นเขาได้ยังไงเพื่อนๆ หลายคนที่ทยอยลงมาจากชั้นบนต่างก็หยุดไปตามๆ กัน ถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่มีอะไรพิเศษก็คงทำให้คนอื่นหยุดมองไม่ได้ แต่นี่เขาถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาก จนเป็นเป้าสายตาของทุกคนที่อยู่แถวนั้น"......" ชายหนุ่มที่ยืนหอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่อยู่แปลกใจ ทำไมเธอถึงทำเหมือนว่าคนที่ยืนอยู่ตร

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 103

    "ฉันมาขอพบคุณพ่อค่ะ" ไม่มีใครไม่รู้จักเธอในฐานะลูกสะใภ้ของท่านนายพลทศกัณฐ์"เชิญผู้พันได้เลยครับ" ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเคาะส่งสัญญาณบอกท่านเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดประตูห้องให้"ว่าไงเรา" ทศกัณฐ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วชวนให้ลูกสะใภ้มานั่งอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นมุมรับแขก"งามมีเรื่องจะมาขอร้องคุณพ่อค่ะ""มีเรื่องจะมาขอร้อง เรื่องอะไร""คือว่า..." มุกงามทนเห็นเพื่อนอุ้มท้องโดยไม่มีพ่อไม่ได้แล้ว เธอต้องรีบจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนที่ท้องของคะน้าจะโตขึ้นมา ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้กัน แต่ความคิดของมุกงามก็ไม่ได้ต่างจากคะน้าเลย ถ้าท้องของคะน้าโตขึ้นมาโดยที่ยังไม่แต่งงาน ยิ่งเธอเป็นข้าราชการด้วยแล้ว มันก็จะดูไม่ดีบางทีอาจจะถูกตรวจสอบเลยก็ได้[บนเรือ] เวลาผ่านไปเพียงไม่นานจากตอนที่มุกงามขอเข้าพบพ่อของสามี ก็ได้มีทหารที่ทำงานในห้องสื่อสารมาตามผู้พันพายุไปรับโทรศัพท์ถ้ามีคนโทรขึ้นมาบนเรือแบบนี้ทหารจะตกใจมาก เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนและคนที่โทรเข้ามาไม่ใหญ่พอตัวก็ไม่สามารถที่จะทำแบบนี้ได้ ที่ตกใจส่วนมากคนที่ได้รับโทรศัพท์ มีแค่ไม่กี่เรื่องถ้าญาติไม่ป่วยหนักก็คือญาติเสีย"มันคงไม่มีอะไรหรอก ไ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 102

    "งามว่าไปหาหมอดีกว่า" คะน้าไม่ได้มีอาการแค่ตอนทำกับข้าว ตอนทานข้าวคะน้าก็ทานไม่ค่อยลง"นอนให้เต็มอิ่มสักคืนพรุ่งนี้ตื่นมาคงหายดี""ถ้าไม่หายพรุ่งนี้ต้องไปหาหมอกับงามนะ" มุกงามรู้สึกคาใจกับอาการที่เพื่อนเป็นอยู่ แต่เพื่อนยังไม่แต่งงานคงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องก่อนแต่งหรอกมั้ง เธอก็เลยไม่กล้าพูดกล้าถามออกมา นอกเสียจากพาไปให้หมอเช็คให้แน่ใจคะน้าทานข้าวต้มที่มุกงามทำมาให้แล้วก็นอนพักผ่อน มุกงามสั่งไว้ว่าห้ามทานยาตัวไหนทั้งนั้น คะน้าก็เลยไม่ทานที่มุกงามสั่งไว้แบบนี้เพราะถ้าเป็นแบบที่คิดไว้จริง กลัวจะมีผลกระทบ...จนถึงเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้คะน้าพยายามนอนให้หลับ บังคับตัวเองไม่ให้คิดอะไร พอตื่นขึ้นมาก็อาการดีขึ้น"ดีขึ้นแล้วแน่นะ""ดีขึ้นแล้วไม่เวียนหัวเหมือนเมื่อวาน ขอบใจมากนะงาม""ถ้าไม่ไหวก็กลับมาพักผ่อนนะ""จ้ะ" ทั้งสองก็เลยออกมาทำงานพร้อมกันคะน้าทำงานปกติ และอาการแบบเมื่อวานก็ไม่ได้เกิดขึ้นอีกเลยจนมาถึงช่วงเย็น ทั้งสองกลับมาเจอกันที่บ้านอีกครั้ง"วันนี้เป็นยังไงบ้าง" มุกงามเป็นห่วงเพื่อนตอนเที่ยงก็ยังโทรไปถามอาการ ถึงตอนเย็นก็ยังถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"ไม่เป็นอะไรแล้ว""อาการอาเ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 101

    "พอดีเลยค่ะ" คะน้ายกมือขึ้นมามองแหวนวงที่เขาเพิ่งสวมให้ด้วยรอยยิ้มที่ยากจะบรรยายพายุเห็นรอยยิ้มเธอก็อดที่จะอมยิ้มไปด้วยไม่ได้ จะไม่ให้พอดีได้ยังไงเขาแอบวัดขนาดตอนที่เธอหลับอยู่"รอผมกลับมานะเราจะจัดงานแต่งกัน""ค่ะ" ใบหน้างามแนบลงกับอกแกร่งเบาๆเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหน แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขานอนอยู่ข้างๆ แล้ว"เขาไปแล้วเหรอ" หญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่าแต่ก็มีผ้าห่มคลุมร่างของเธออยู่ รีบลุกขึ้นแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวพันรอบร่างกายไว้ ก่อนที่จะรีบออกมาจากห้อง"ทำไมออกมาแบบนี้" พายุออกจากห้องน้ำก็เห็นเธอมีแค่ผ้าเช็ดตัว"ฉันคิดว่าคุณออกไปแล้ว""ถ้าไปผมก็ต้องปลุกสิ ผมแค่มาอาบน้ำ"พอได้ยินเสียงปลดล็อกประตูห้องของทศน พายุก็รีบพาเธอเข้ามาในห้อง"คุณจะไปลงเรือตอนไหนคะ""คงสายๆ หน่อย""สายๆ เหรอ" เมื่อวานนี้เธอก็ลางานครึ่งวันแล้ว ถ้าลาวันนี้ไปส่งเขาอีกจะเป็นอะไรไหม"ส่งผมแค่นี้ก็ได้" เขาพอจะเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่"โทรมาหาฉันบ่อยๆ นะคะ""ครับ"[ที่ทำงานของคะน้า]"ผู้พันมองอะไรอยู่คะ" เพื่อนร่วมงานเห็นคะน้ามองไปทางท่าเรือก็เลยสงสัย"ป่านนี้เรือจะออกหรือยัง""เห็นว่าต

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 100

    จากคนที่เคยพูดหยอกล้อ ตอนนี้นั่งเศร้าไม่ต่างกัน เพราะพรุ่งนี้มีคำสั่งขึ้นเรือแล้ว"เราขอย้ายดีไหมวะ""กว่าคำสั่งย้ายจะออกมา เป็นปีเลยนะ""ถ้ากูไม่อยู่แล้วเมียกูจะอยู่ยังไงล่ะ""เรียกเมียได้เต็มปากเลยนะ มึงขอเขาแต่งงานหรือยัง"เที่ยงวันเดียวกัน.."ทำไมคุณไม่โทรมาก่อนคะ" คะน้าลงมาก็เห็นเขายืนทำมาดเท่รออยู่หน้ารถแล้ว"ผมก็เพิ่งมาถึง" พายุพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้เธอขึ้น[ร้านอาหารนอกกอง]"ทำไมออกมาทานไกลจังคะ เดี๋ยวก็เข้างานไม่ทันหรอก""ผมอยากทำอะไรพิเศษๆ ให้กับคุณบ้าง""มีอะไรหรือเปล่าคะ" ทั้งสองคุยกันระหว่างรออาหารที่เพิ่งสั่งไป"พรุ่งนี้มีคำสั่งให้ขึ้นเรือแล้ว"ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้า เพราะเธอพูดไม่ออก"ครั้งนี้ไม่รู้จะออกเรือกี่เดือน ถ้าทะเลสงบก็คงอยู่นานหน่อย""ค่ะ" เธอก็เป็นทหารเหมือนกันทำไมจะไม่รู้ แต่ถึงแม้เป็นทหารก็มีหัวใจ"ผมจะโทรมาหาคุณบ่อยๆ นะ" แต่ก่อนเคยเห็นแต่เพื่อนแย่งโทรขึ้นฝั่งกัน ครั้งนี้คงมีเขาร่วมด้วยอีกคนเพียงไม่นานอาหารก็ถูกยกมาบริการ ถ้าเขาบอกหลังทานข้าวก็คงจะดี แล้วตอนนี้ใครจะทานลงล่ะ"ทานนี่สิครับ" มือหนาตักอาหารวางใส่ชามข้าวให้คะน้าพ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status