Semua Bab ลวงรักแฟนเก่า: Bab 11 - Bab 20

ขณะที่ขับรถออกมาธีรพันธ์ก็แอบมองสายตาผู้เป็นนาย เพราะเขาเอาแต่จ้องกระจกที่มองผ่านไปเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างถนนชมจันทร์เดินออกมาหน่อยหนึ่งก็มีแท็กซี่ เธอก็เลยให้แท็กซี่มาส่งที่โรงพยาบาลคุยกับเขาแล้วแทนที่จะสบายใจขึ้น แต่ต้องทำให้คิดมากไปอีกว่าเขาจะยอมช่วยไหม แล้วตกลงพรุ่งนี้เธอจะหยุดงานได้ไหม เพราะถ้าไม่มีคำสั่งลงมาจากเขามีหวังหัวหน้าเล่นงานเธอหนักแน่ ..แต่ว่าเขาจะกล้าสั่งแบบนั้นเหรอ เพราะถ้ามันเป็นคำสั่งของเขาลงมาโดยตรง ต้องมีคนสงสัยแน่ว่าเขากับเธอเป็นอะไรกัน แล้วถ้าผู้หญิงของเขารู้ล่ะ?"ถ้าหนูไม่มีเงิน เราไม่รักษาต่อก็ได้นะลูก" เดือนเห็นว่าลูกสาวนั่งเหม่อลอย คิดว่าคงกำลังกลุ้มใจเรื่องนี้แน่ เพราะถ้าไม่มีชาคริตแล้วลูกสาวจะเอาเงินที่ไหนมารักษาแม่"แม่อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เรามีหนทางที่จะช่วยให้แม่หายแล้ว ทำไมเราต้องพอแค่นี้ด้วย" เธอคิดไม่ออกว่าถ้าไม่มีแม่อยู่บนโลกนี้ เธอจะอยู่ต่อไปคนเดียวได้ยังไง ถ้าร่างกายของเธอแลกกับชีวิตแม่ได้ ทำไมเธอจะไม่รีบคว้าโอกาสนั้นไว้ล่ะ"แล้วหนูทานข้าวมาหรือยังลูก"ชมจันทร์ยิ้มให้แม่เล็กน้อยเพื่อเลี่ยงที่จะตอบ เพราะถ้าตอบไปก็คงโกหกว่าทานแล้ว"แม่นอนพักนะคะ พรุ่งน

ริมฝีปากบางค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ท่อนเอ็นที่มันตั้งชันอยู่ใกล้ใบหน้าแขนทั้งสองข้างของเขาขยับขึ้นไปหนุนท้ายทอยตัวเอง แล้วมองต่ำลงมาดูว่าเธอจะทำอย่างไร"อึก" หญิงสาวใช้ปากครอบงำเจ้าสิ่งนั้นและจินตนาการไปว่ามันคือของกินได้ เธอไม่รู้หรอกว่าการใช้ปากช่วยผู้ชายต้องทำยังไง แต่ก็ดีมากแล้วที่เขาเปิดโอกาสให้เธอเป็นคนเลือกเองว่าจะใช้อะไร เพราะเธอลืมไปเลยว่าสิ่งหนึ่งที่ต้องเตรียมคือยาคุมกำเนิดอ๊อก อึก อ๊อก อึก ขณะที่ใช้ปากรูดขึ้นลงเธอก็มีอาการพะอืดพะอม แต่ไม่กล้าแสดงออกมาให้เขาเห็น เดี๋ยวหาว่ารังเกียจอีก "ซี๊ดด" ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เสียว ยิ่งฟันเธอถูกเนื้อบางๆ ด้วยแล้ว ในใจตอนนี้อยากจะจับศีรษะเธอกดลงแล้วกระแทกให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ถ้าทำแบบนั้นเขาคงเสร็จเร็วแน่ ก็เลยปล่อยให้เธอแสดงความสามารถหน่อย"อือ อ๊อก อ๊อก บ๊วก" ตอนที่น้ำของเขาซึมออกมาจากยอดปลาย รสชาติของมันไม่น่าจะมาอยู่ในปากของมนุษย์ได้เลย"แล้วมือมีไว้ทำไม" เขาเห็นว่าเธอพยายามมาสักพักแล้ว ถ้าเธอใช้มือรูดช่วยในขณะที่อมป่านนี้คงแตกไปแล้วมือเหรอ..เธอคิดว่าถ้าใช้มือก็คงไม่ต้องใช้ปากมั้ง หญิงสาวก็เลยกำช่วงลำท่อน แล้วก็รูดขึ้นลงเหมือนตำส้มตำ"อ้า

"เชิญนั่งก่อนค่ะ""ขอบคุณค่ะ" ทำไมเธอถึงรู้สึกผิดแบบนี้ ถ้าผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเราเป็นอะไรกับแฟนของเธอ ไม่อยากคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น"ฉันชอบงานของคุณมากเลยค่ะ ฉันก็เลยอยากคุยกับคุณเรื่องอุดมคติที่ส่งงานชิ้นนี้มา""อะไรนะคะ ไหนคุณบอกว่า..""บอกว่ามีงานให้แก้ใช่ไหมคะ เพราะฉันอยากรู้จักคุณไงก็เลยต้องบอกแบบนั้น""ทำไมคะ?""ไม่ต้องถามหรอกค่ะว่าทำไม ฉันรู้ว่าคุณก็รู้ดี เรื่องนี้เราละไว้ในฐานที่เข้าใจกันดีกว่านะคะ" ขณะที่พูดเพลงพิณก็มีรอยยิ้มตลอดเวลา เธอช่างมีเสน่ห์ในตัวของเธอมาก ถ้าใครได้เป็นเจ้าของผู้หญิงคนนี้ คิดว่าคงตายอยู่แทบเท้าแน่ แต่ทำไมเขาถึงไม่หยุดแค่เธอคนนี้"ใบหน้าเพลงมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ" เพลงพิณลูบใบหน้าตัวเองเล็กน้อย เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องมอง"คุณนิสัยดีและสวยน่ารักแถมยัง.." อยากจะบอกว่ายังทันคนอีก เพราะสิ่งที่เพลงพิณบอกว่าให้ละไว้ในฐานที่เข้าใจนั้น คงคิดว่าหัวหน้าจะไม่บอกผลงานของลูกน้องว่าเป็นของใคร หัวหน้าส่วนมากอยากเก็บผลงานไว้กับตัวเองมากกว่า"คุณชมแบบนี้เดี๋ยวเพลงก็ลอย งั้นเรามาเริ่มคุยงานกันเลยดีกว่าค่ะ เพลงชอบแนวความคิดของคุณจริงๆ นะ ถ้าเราได้.."แกร็ก.. เพลงพิณยังไ

"คุณ..ระวัง! กรี๊ดด"โครม! "ชม คุณเป็นอะไรไหม" ทัพไทตกใจมากรีบเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งอ้อมมาฝั่งที่เธอนั่งอยู่ พอเปิดประตูได้เขาก็ขยับกระโปรงของเธอลงมาปิดต้นขาให้ก่อน"ฉันไม่เป็นอะไร แล้วคุณเป็นอะไรไหม" ชมจันทร์เอื้อมมือไปแตะหน้าผากของทัพไทตอนนี้มีเลือดไหลออกมาด้วย "ฉันบอกแล้วเห็นไหม.." กำลังจะต่อว่าให้เขา ลืมไปเลยว่าตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์เหมือนแต่ก่อนแล้วเช้าวันต่อมา.."แกเห็นอะไรไหม""เห็นอะไร""ก็หน้าผากคุณทัพไทไงไปถูกอะไรมา""ใครคือทัพไท""ก็ผู้บริหารสุดหล่อไง""แกนี่รู้ดีนักนะ" อันนาแซววิเวียร์ไม่ทันไรไปรู้จักชื่อท่านแล้ว"จะไม่รู้ได้ยังไง ก็ท่านเข้ามาบริหารบริษัทเป็นเดือนแล้ว มีแค่แกนั่นแหละที่ไม่รู้อะไร ว่าแต่ หน้าผากไปถูกอะไรมา ต้องถูกของแข็งแน่เลย""นั่นยัยชมนี่" อันนาเห็นว่าชมจันทร์กำลังรีบเดินเข้ามาก็เลยกดลิฟต์เปิดรอเพื่อนก่อน"ชมแขนแกไปโดนอะไรมา"ชมจันทร์รีบเอาแขนซ่อนเพื่อนไว้ เพราะเมื่อคืนนี้เศษกระจกรถบาดที่แขน "ฉันซุ่มซ่ามนิดหน่อย""แกคงไม่อยู่ในเหตุการณ์เดียวกับคุณทัพไทหรอกนะ""อะไรนะ?""แกตกใจอะไร เหมือนรู้จักชื่อของคุณทัพไทงั้นแหละ ขนาดยัยอันก็เพิ่งจะรู้เลย"ชมจันทร์ไ

บ่ายโมงวันเดียวกัน.."เดี๋ยวก่อน""คะ" ชมจันทร์เอางานที่หัวหน้าเร่งไปส่ง แต่พอเธอจะออกมากลับถูกเรียกตัวไว้ หญิงสาวหยุดแล้วค่อยๆ หันกลับไป เพราะคิดว่าหัวหน้าคงมอบหมายงานใหม่ให้ทำอีก"เมื่อเช้านี้ เธอขึ้นไปทำอะไรข้างบน""?""พี่ได้ยินข่าวลือแปลกๆ""ข่าวลืออะไรคะ""พี่คิดว่าเธอก็คงได้ยิน ถ้าพนักงานคนนั้นเป็นพนักงานในแผนกนี้ มันจะทำให้เสื่อมเสียกันทั้งแผนก""พี่มีหลักฐานแล้วเหรอคะ ถึงได้มากล่าวหาฉัน""......" พอชมจันทร์ถามหาหลักฐานรจนาถึงกับพูดไม่ออก"ขอตัวนะคะ" เธอจะถูกไล่ออกจากงานตอนนี้ไม่ได้ ยังไงก็ยืนกระต่ายขาเดียวไปก่อนเย็นวันเดียวกัน.. ที่บ้านเช่าของชมจันทร์"แม่ทานข้าวทานยาตามที่หมอสั่งไหมคะ""แม่กินแล้วไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้หรอก""อากาศช่วงนี้มันร้อนมาก แม่อดทนหน่อยนะ ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว""เราหาห้องได้แล้วเหรอลูก""ห้องที่ราคาสูงหน่อยคงหาเช่าไม่ยากหรอกค่ะ พรุ่งนี้ชมจะลองไปหาดู""ถ้าอีกหน่อยแม่ทำงานได้ ก็คงจะแบ่งเบาภาระเราได้บ้าง""ชมไม่อยากให้แม่ทำงานหรอก แม่อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว""ถึงยังไงแม่ต้องทำงานช่วยเรา ดีกว่าให้แม่อยู่เฉยๆ""ถ้างั้นแม่ก็แข็งแรงไวๆ นะคะ" แต่ก่อนชมจันทร์ยอมรั