Semua Bab ลวงรักแฟนเก่า: Bab 51 - Bab 60

ลวงรักแฟนเก่าบทที่ 51"ทำไมคุณไม่เข้าใจที่ฉันพูดเลย คุณยังไม่เคยเห็นตอนที่พ่อฉันโกรธ ท่านน่ากลัวมากรู้ไหม" เพลงพิณจำได้ดีตอนที่ท่านชกหน้าลูกน้อง แต่ก็ไม่รู้ว่าลูกน้องไปทำอะไรผิดมา ท่านถึงได้ลงไม้ลงมือ"แต่ผมไม่กลัว ต่อให้ท่านจะเอาปืนมาจี้ ผมก็ต้องหาทางมาพบคุณให้ได้""ถ้าไม่กลัวตายก็แล้วแต่คุณแล้วกัน" คนพูดเริ่มจะโมโหไม่คิดจะฟังกันเลย"เดินระวังหน่อยสิคุณ" เห็นว่าเธอเดินกระแทกเท้า กลัวว่ามันจะสะเทือนถึงลูก สายลมก็เลยรีบเดินตามไป"อย่าตามมา""ผมจะขึ้นไปส่งคุณให้ถึงข้างบนก่อน""ฉันบอกอย่าตามมาไง!"พอขึ้นมาถึงข้างบน ก็แหวกผ้าม่านมองลงไปดูว่าเขายังอยู่ตรงที่ปลูกต้นไม้ไหม เพราะตอนบอกไม่ให้ตามขึ้นมาเขาก็เชื่อฟัง"ไปไหนของเขาแล้ว" มองลงไปก็เห็นแค่คนที่มาช่วยงาน แต่ไม่เห็นเจ้าตัวแล้ว เราจะเอายังไงกันแน่เนี่ย..ไล่เขากลับไปแต่ก็ยังอยากเห็นเขาอยู่ สงสัยต้องได้ไปเช็คประสาทแล้วล่ะตุ๊บ! "อุ๊ย?" เพลงพิณตกใจอยู่ดีๆ ก็มีคนขว้างก้อนหินเล็กๆ ขึ้นมา "ทำบ้าอะไรของเขาเนี่ย" เขาเห็นว่าเธอมองลงมา ก็เลยส่งสัญญาณให้รู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นแต่อยู่ตรงนี้เย็นวันเดียวกัน.."คุณพ่อกลับมาแล้วเหรอคะ" หญิงสาวเดินย

"พรุ่งนี้เพลงจะกลับไปจัดการงานที่ทำค้างอยู่ให้เสร็จนะคะ" พอวางโทรศัพท์แล้วเธอก็พูดขึ้นมา"แล้วไม่มีคนอื่นทำแทนหรือไง""เสธ!" เมขลาเริ่มจะเอาจริงกับสามี ถ้าห้ามลูกสาวลองดูสิ"มันเป็นโปรเจคของเพลง ถ้าให้คนอื่นทำแล้วมันจะเป็นของเพลงได้ยังไงคะ""จะไปกี่วัน""ยังไม่แน่ใจค่ะ""เดี๋ยวพ่อจะให้..""ไม่ค่ะ!" เธอรู้ว่าพ่อกำลังจะพูดอะไร"ลูกจะไปคนเดียวได้ยังไงมันอันตราย รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองกำลังท้องอยู่""เพลงแค่ท้อง แขนขายังอยู่ครบ ถ้าเสร็จงานแล้วเพลงจะรีบกลับมาแล้วกันค่ะ จะดูแลตัวเองให้ดีด้วยค่ะ" เพลงพิณลุกเดินขึ้นห้องทันทีที่พูดจบ"ฉันขอร้องนะคะคุณ ลูกคงอึดอัด""ตามใจกันเข้าไป เห็นไหมตามใจกันจนได้เรื่อง""แต่ก่อนฉันไม่เคยเห็นคุณเป็นแบบนี้เลย""นั่นมันแต่ก่อน" พูดจบเพลิงก็เดินออกจากตรงนั้นบ้าง ถ้ายังอยู่คดีคงพลิกแน่กลับขึ้นมาข้างบนเพลงพิณดีใจมากที่หาทางออกไปพบเขานอกบ้านได้ เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองเปลี่ยนไปตอนที่ถูกกีดกัน ซึ่งแต่ก่อนไม่มีใครเข้ามายุ่งเรื่องนี้ เธอเองต่างหากที่พยายามหนี"เราต้องเก็บของ" พอคิดได้ว่าตัวเองจะต้องเดินทางไปที่ไหน เธอก็เริ่มเก็บของที่จำเป็น เพราะเธอเคยไปอยู่สถานที่นั้นมาก

"ฉันบอกให้ถอยไปไงคะ""อ้าว เรารักกันแล้วไม่ใช่เหรอ""ห้ามข้ามฝั่งมา" เธอใช้หมอนเป็นที่กั้น"ที่รักครับ คุณงอนอะไรให้ผมบอกหน่อยสิ" เพราะเขาจะได้ง้อถูก"ไม่ต้องอยากรู้หรอก""เอ้าา..ซะงั้น"จนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง..สายลมที่นอนเอามือก่ายหน้าผาก ค่อยๆ ขยับเข้ามา คิดว่าเธอคงจะหลับแล้ว"คุณลม!""อย่าห้ามผมเลยนะ ถ้าไม่ได้นอนกอดเมีย ผมคงนอนไม่หลับ""ดี! งั้นไม่ต้องหลับ""อะไรวะ" ชายหนุ่มพูดเบาๆ แต่พอทิ้งเวลาไว้ครู่หนึ่ง มือหนาก็ค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้แปะ!"โอ๊ย เค้าเจ็บนะ" สายลมเกาตรงที่ถูกฝ่ามือเรียวเบาๆ เพราะมันคัน "ไม่ทนแล้วโว๊ย!" ชายหนุ่มทำท่าทางขึงขังก่อนที่จะกระโดดขึ้นคร่อมเธอ โดยไม่ทิ้งแรงลงไปแม้แต่นิด"คุณสายลม! อืม.. ออกไปนะ!""แบบนี้ต้องเจอลิ้นพิฆาตถึงจะได้สงบ" พูดจบใบหน้าคมก็ซุกลงไต้หว่างขา "หือ??" พอเล่นมาถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็นึกขึ้นได้ เพราะเธอเริ่มงอนให้เขาตั้งแต่ตอนที่เสร็จกิจกรรมบนเตียงกัน หรือว่าที่โกรธเพราะเธอยังไม่..?"อื้อ คุณลม" จะครางเสียงดังก็ไม่ได้ เพราะกระท่อมหลังนี้สร้างขึ้นด้วยไม้ไผ่ ถ้ามีเสียงดังข้างบ้านต้องได้ยินแน่ "พะ พอแล้วค่ะ"ลิ้นหนาที่ตวัดเลียวนอยู่รอบยอดเม็ดเสี

"ฉันอยากได้ยินลูกสาวฉันพูด ไม่ใช่นาย" สีหน้าของคนเป็นพ่อดูจริงจังมากเมขลามองไปดูหน้าผู้ใหญ่ฝ่ายชาย เพราะกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบที่สามีพูดแบบนี้"เพลงรักคุณสายลมค่ะ ถ้าพ่อกีดกันเราสองคน พวกเราจะหนีตามกันไป""หือ?" ทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ต่างก็หันมองมาที่เพลงพิณเป็นตาเดียวกัน"เพลงไม่ได้ขู่ ถ้าพ่อยังคงกีดขวางความรักของเรา เพลงจะหนีตามคุณลมไป""เพลง" เมขลาหันมาห้ามลูกสาวบ้าง"แล้วนายล่ะ คิดยังไงกับลูกสาวของฉัน" เพลิงยังคงวางมาดขรึม เป็นพ่อตาจอมโหดอยู่"ผมรักเพลงพิณ ผมสาบานด้วยเกียรติของพ่อผม" พอสายลมพูดมาถึงตรงนี้ จากที่มองเพลงพิณและเขาอยู่ ผู้ใหญ่ต่างก็หันมองไปที่ซันเดย์พร้อมกัน"ต่อเลยลูก" เกียรติพ่อก็เกียรติพ่อวะ ตอนนี้คงต้องยอมให้ลูกยืมเกียรติไปใช้ก่อน"ผมจะดูแลเธอจนวันที่ไม่มีลมหายใจอยู่แล้ว""พ่อให้เราสองคนอยู่ด้วยกันเถอะนะคะ ถือว่าเห็นแก่หลานที่กำลังจะเกิดมา""คุณคะ" เมขลาช่วยลูกสาวพูดอีกแรง ถ้าอยู่กันสองต่อสองคงได้จัดการสามีหัวดื้อแล้ว"ขอดูความประพฤติสักระยะก่อนแล้วกัน""คุณพ่อ!""เดี๋ยวแม่จะช่วยพูดให้""ไปเถอะค่ะ" เพลงพิณเอื้อมมือไปคว้าแขนสายลม กำลังจะพาออกจากบ้าน"ถ้าออกไปคงรู้น

หลายวันต่อมา.."คุณแม่ลองชิมไหมคะ""ไม่หรอกลูก หนูกินเถอะ" เมขลามองหายาดม เห็นลูกสาวกินต้มอึ่งแทบหายใจไม่ทั่วท้อง ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยสักครั้งที่จะเอาอาหารแบบนี้ให้ลูกทาน ทำไมถึงแพ้ท้องแปลกๆอึ่งอ่างที่สายลมนำมาปรุงอาหารให้เพลงพิณก็คืออึ่งที่คนในหมู่บ้านช่วยกันหาแล้วส่งมาให้ ถ้าหาซื้อกินเอง เขากลัวว่ามันจะไม่สะอาดพอ แถมเธอชอบของหมู่บ้านนั้นด้วยเมขลาได้แต่นั่งมองลูกสาวทานข้าว ถึงแม้ว่าเพลงพิณจะไม่ค่อยแพ้ท้อง แต่อาหารที่ลูกสาวทานดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนไปจากอาหารที่เคยทานมาจนถึงเย็นวันนั้น.."คุณคะ" เมขลาเห็นสามีหยิบต้มอึ่งลูกสาวมาชิมแทบจะเป็นลม"หากินยากนะคุณ คุณไม่ลองบ้างเหรอ""ไม่หรอกค่ะ" เมขลาไม่ได้ดูถูกเรื่องอาหาร แต่หน้าตาของมันตอนลอยอยู่ในถ้วยนี่สิ.. "ฉันขอตัวก่อนนะคะ เชิญคุณทานกับลูกๆ ไปเถอะ"พอทานข้าวเสร็จ สายลมก็พาเพลงพิณเข้ามาพักผ่อนที่ห้องรับรองแขก ตอนนี้เพลิงอนุญาตให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันได้แล้ว"อีกสองวันของคงมาถึง คุณรอได้ไหม" ผู้ใหญ่บ้านอาสา เข้าไปในตัวเมืองเพื่อส่งพัสดุถึงสายลม ส่วนคนที่หาก็คือชาวบ้านในหมู่บ้านนั้น"ได้สิคะ" เพราะอึ่งอ่างที่ส่งมาก่อนหน้านั้นเธอกินหมดแล้ว "