Jiliana’s POVMatagal ang araw, at ngayon ay nililigpit ko na ang mga gamit ko dahil maaga akong uuwi para magluto bago pa makauwi sina Tita at Tito."Hello po, Miss Jil! Pauwi na po ba kayo?" tanong sa akin ng personal assistant ni Bossing."Yes, hahaha! Alam mo naman, magluluto pa ako," sagot ko sa kanya. Alam na alam ni Bea ang kalagayan ko dahil sa tagal na rin ng pinagsamahan namin."Nako, Miss Jil, kung kailangan mo ng matutuluyan… just call me. Para naman hindi ka na ganyan, halos araw-araw na lang kasi," nag-aalalang sabi niya sa akin.Ngumiti na lang ako. Gustuhin ko mang umalis sa bahay na iyon, hindi ko magagawa. Iyon na lang kasi ang natitirang bahay na naiwan sa akin ng mga magulang ko simula nang mamatay sila."Opo, kung hindi ko na talaga kaya… I'll contact you, Bea," sagot ko sa kanya.Sabay kaming bumaba ni Bea, pero nauna siyang makasakay kaysa sa akin. Kaya heto ako ngayon sa waiting area, naghihintay ng sasakyan. Hindi rin naman nagtagal at nakasakay na ako, pero s
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07 Baca selengkapnya