Kabanata 06: Life Crisis

Jiliana’s POV

"Ang pamilya mo ang una mong poprotektahan, pero paano kung sila rin ang unang sumira sa'yo?"

Paulit-ulit sa isipan ko ang linyang ito habang nakatingin ako sa hawak kong dokumento. Hindi ko alam kung galit ba ang nararamdaman ko, o sakit na matagal kong kinimkim. Sa papel na iyon, nakasulat ang lahat—ang ebidensyang magpapabagsak sa taong matagal nang pinapaniwalaan ng lahat na malinis.

Ang pinsan kong si Kuya Miguel.

Lumaki kaming magkasama. Masaya, masalimuot, pero sabay naming hinarap ang maraming unos. Kaya masakit. Masakit malaman na siya pala ang dahilan kung bakit nasira ang pangalan ng pamilya ko, ang negosyo ng mga magulang ko, at ang tiwala ko sa sarili. Nilustay niya ang pera ng kompanya, ginamit ang pangalan ko para sa ilegal na transaksyon. At ngayon, ako ang kailangang maglinis ng gulo niya.

“Hindi ko ito palalampasin,” bulong ko sa sarili habang iniabot ang dokumento kay Marxon. “Gusto kong maparusahan si Kuya Miguel. Dapat siyang makulong.”

Tahimik lang si Marxon. Binasa niya ang mga papel, at sa bawat linya ng detalye, tila mas lumalalim ang kunot sa noo niya. Inaasahan ko ang kanyang pagsang-ayon—dahil palagi siyang patas, palaging tama ang desisyon. Pero ang hindi ko inaasahan ay ang mga salitang lumabas sa bibig niya.

“Hindi.”

Napalingon ako sa kanya. “Ano?”

“Hindi ko hahayaang ituloy mo 'to,” matigas niyang sabi habang ibinabalik ang papel sa mesa.

“Anong ibig mong sabihin? May sapat tayong ebidensya. Alam mong siya ang may sala. Bakit mo ako pinipigilan?”

Tumingin siya sa akin—hindi ang malamig na tingin na nakasanayan ko, kundi isang klaseng titig na puno ng conflict, ng emosyon, ng hindi maipaliwanag na lalim.

“Hindi ko alam kung bakit, Jil. Pero hindi ito ang tamang paraan. Hindi ko lang... hindi ko lang kayang hayaang gawin mo 'to.”

“Hindi mo kaya?” I raised my voice, pain creeping into my words. “So ako ang kailangang magpakalunod sa lahat ng ginawa niya? Habambuhay akong magpapatawad dahil lang... dahil lang pamilya siya? Dahil lang—”

“Dahil lang ayokong makita kang sirain ang sarili mo,” putol niya, at sa kauna-unahang pagkakataon, bumakas ang emosyon sa kanyang tinig. “Hindi ko maintindihan, pero may parte sa akin na gustong iligtas ka. Kahit hindi ko alam kung bakit.”

Tahimik akong napaupo. Biglang bumigat ang buong kwarto. Ang lalaking akala ko ay laging walang pakialam—ngayon, siya pa ang humaharang sa hustisya na matagal kong hinintay. At hindi niya maipaliwanag kung bakit.

“Marxon… ano ba talaga ang tinatago mo?” bulong ko.

Hindi siya sumagot. Tumingin lang siya sa akin, at sa mata niya, nakita ko ang isang bagay na matagal ko nang hindi nararamdaman—takot. Takot na mawala ako, o baka... takot na makilala ko siya ng buo.

Sa araw na iyon, nalaman kong hindi lang si Kuya Miguel ang may tinatagong lihim. Maging si Marxon—may dinadala ring bigat. At sa puso kong magulo, hindi ko na alam kung sino ang dapat kong pagkatiwalaan. Pero isang bagay ang sigurado—simula na ito ng mas malaking laban.

Ang mga salitang binitiwan ni Marxon ay umuukit sa aking isipan. Wala akong kaalaman kung paano siya tumayo laban sa aking desisyon, ngunit ang hindi pagkakaunawaan namin ay nagiging matindi. May isang pader sa pagitan namin, at nararamdaman kong hindi ko na kayang tumahimik tungkol sa mga nangyayari.

Hindi ko alam kung anong takot ang nangingibabaw sa kanya—takot na mawalan ako o takot na may mas malalim pa siyang tinatago. Pero ngayon, sa harap ko siya, hindi ko na kayang magpigil pa.

“Bakit, Marxon? Bakit hindi mo gusto na makulong siya? May karapatan akong ipaglaban ang pamilya ko, ang aking pangalan!” Sumabog ang lahat ng galit at sama ng loob na matagal kong itinagong hindi lang kay Kuya Miguel, kundi pati kay Marxon.

Tumingin siya sa akin ng walang emosyon, ngunit sa mata niya, may isang bagay na nagsasabi ng hindi ko pa lubos na nauunawaan. Naglakad siya palapit, at sa kabila ng malamig niyang aura, naramdaman ko ang bigat ng kanyang mga salita.

“Hindi ko gustong masaktan ka, Jil. Hindi ko kayang makita kang magdusa,” aniya, at ang boses niyang iyon ay parang isang piraso ng pusong matagal nang hindi naipapahayag. “Kuya Miguel... hindi siya ang buong dahilan ng lahat ng ito.”

Nagkatinginan kami, at sa bawat sandali ng katahimikan, nahanap ko ang sarili kong naiintriga sa mga sinabi niyang iyon. “Anong ibig mong sabihin?”

“May mga bagay na hindi mo pa alam, Jil. Hindi lahat ng nangyari ay nasa labas ng kontrol mo… o ng kontrol ko,” sagot ni Marxon, ang kanyang tinig ay lumalalim na parang may tinatagong lihim na mas malalim pa sa kanyang kayang ipaliwanag.

“Hindi ko maintindihan… bakit ayaw mong makita siyang makulong? Kung siya nga ang dahilan kung bakit ako nasaktan, bakit hindi ko siya dapat parusahan?” tanong ko, hindi pa rin matanggap na ang taong inaasahan kong magtanggol sa aking pamilya ay nagiging hadlang sa aking paghihiganti.

Tumahimik siya saglit, tila nag-iisip kung paano ko siya mauunawaan. At sa huli, ibinukas niya ang sarili sa mga salitang hindi ko akalain.

“Dahil, Jil… Kuya Miguel ay hindi lang siya ang kalaban. Lahat tayo, kabilang ang iyong pamilya, ay may mga kasalanang hindi pa natin natutuklasan. At ako… ako ang makakapagbigay sa iyo ng mas malaking kasagutan, pero hindi ito ang oras para malaman mo.”

Ngunit sa mga salitang iyon, parang may piraso ng mundo kong natagpuan at sabay ding nawasak. Ang lihim na tinatago ni Marxon ay nagkaroon ng ibang ibig sabihin—hindi siya nagsasabi ng mga detalye, ngunit ang tinig na iyon, ang mata niyang hindi ko kayang basahin, ay nagsasabi na may mas malalim na dahilan kung bakit hindi niya kayang ituloy ang laban na ito.

Nagdadalawang-isip ako—kung sisirain ko ba ang tiwala ko sa kanya o susundin ang nararamdaman ko. Ang mga alaala ko sa kanya bilang kaibigan, ang mga salitang binitiwan niya bilang asawa sa kontrata, at ang mga hindi pa nasabing katotohanan ay nagiging sanhi ng alon ng emosyon na hindi ko alam kung paano haharapin.

Habang naroroon kami, sa mga oras na iyon, tila ba may isang daang katanungan ang pumapasok sa isip ko. Pero isa lang ang malinaw: hindi ko alam kung paano ko haharapin ang susunod na hakbang sa laban na ito—hindi lamang laban kay Kuya Miguel, kundi laban sa mga hindi pa natutuklasang lihim na magbabago sa lahat ng bagay.