แค้นรัก คู่หมั้นร้าย NC20+ のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

บ้านชินกรณ์..."คุณจะออกไปทำงานหรอ?""อืม..." "แต่มันดึกแล้วนะ ทำไมคุณถึงไม่ไปพรุ่งนี้ล่ะ" เธอมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของเขา เพราะมันดึกแล้วเธอไม่อยากให้เขาออกไปไหนกลางดึก "งานของฉันมันไม่มีเวลาหรอกนะ เธออยู่ที่นี่แหละแล้วฉันจะรีบกลับมา" "แต่ฉันเป็นห่วงคุณ ทำไมต้องไปเวลานี้ด้วยก็ไม่รู้" เธอบ่นพึมพำ ถึงจะรู้ว่าไม่สามารถห้ามชินกรณ์ได้ก็ตาม "ฉันต้องไปแล้ว เธอไปนอนเถอะ""ค่ะ" ชินกรณ์คว้าเสื้อหนังของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องนอนไปทันที ตลอดทั้งคืนฟ้าฝันนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงชินกรณ์ แม้จะอยากรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่แต่ก็ไม่กล้าโทรไปรบกวนเขาในเวลางานเพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจเธอ เวลาต่อมา..."อือ..." ฟ้าฝันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะกำลังมีบางสิ่งบางอย่างรบกวนใบหน้าของเธออยู่ เธอลืมตาขึ้นมองและก็พบว่าชินกรณ์กำลังขึ้นคร่อมอยู่บนตัวของเธอพร้อมกับโน้มตัวลงมาไล่ซุกไซร้ตามลำคอและใบหน้าของเธออยู่แบบนั้น "คุณชินกรณ์" "ตื่นแล้วเหรอ?" "คุณทำอะไรคะ?""ฉันเหนื่อย ขอผ่อนคลายหน่อยนะ" "แต่ฉันท้องอยู่นะ""ไม่เห็นเป็นอะไรเลย" มือหนาค่อยๆ ถ่างขาของหญิงสาวใต้ร่างออกอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะสอดแก่นกา

วันถัดมา..."ป้าคะ ฟ้าจะไปบ้านนะคะ ถ้าคุณชินกรณ์กลับมาแล้วก็บอกเขาให้หน่อยนะคะ แล้วฟ้าจะรีบกลับ" หญิงสาวพูดกับแม่บ้าน ขณะที่กำลังรีบเดินลงมาจากด้านบน "ค่ะคุณฟ้า ว่าแต่คุณฟ้าจะไปยังไงคะ ให้คนขับรถของเราขับรถไปให้ดีกว่านะคะ""ไม่เป็นอะไรค่ะ ฟ้าโทรให้เพื่อนมารับแล้ว""อ๋อ ค่ะคุณฟ้า" เธอเดินออกไปรอที่หน้าบ้านได้ไม่นานต้นหอมก็ขับรถมาจอดอยู่ตรงด้านหน้าเธอ จากนั้นต้นหอมก็ขับรถออกไป "เป็นยังไงบ้าง ยังแพ้ท้องอยู่อีกหรือเปล่า" เมื่อเห็นว่าภายในรถเงียบสงัดจนน่าอึดอัด ต้นหอมจึงเอ่ยปากถามขึ้นถึงสารทุกข์สุขดิบของเพื่อนสนิทเพราะไม่ได้เจอกันนาน "ก็ยังพอมีบ้าง แต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้ว" "ดีแล้วล่ะ ว่าแต่นึกยังไงถึงอยากกลับบ้านล่ะ" "ไม่รู้สิ บ้านเป็นที่ที่ฉันเกิดและเติบโตมา ถึงแม้จะไม่มีใครต้องการฉันแล้วก็ตาม" "อย่าคิดมากไปเลย เธอกำลังจะได้เป็นแม่คนแล้วนะ" "ฉันก็แค่อยากกลับ บอกเรื่องที่ฉันท้องกับคนในครอบครัว เดี๋ยวก็จะหาว่าไม่บอกอะไรเลยอีก ฉันไม่อยากถูกกล่าวหาว่าเป็นคนชอบมองข้ามหัวใคร" "ทุกคนเขาน่าจะดีใจ หลานทั้งคนเชียวนะ""อื้ม..." ไม่นานต้นหอมก็ขับรถมาถึงยังบ้านของฟ้าฝัน เธอไม่ได้มาที่นี

เวลาต่อมา...บรืน~ หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาในบ้าน เธอจำเสียงรถคันนี้ได้ว่าเป็นรถของชินกรณ์ เธอรีบเดินออกจากห้องลงไปต้อนรับชายหนุ่มด้วยความดีใจ ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปสวมกอดสามีเธอก็ต้องหยุดชะงัก เพราะมีผู้หญิงหน้าตาสะสวยหุ่นดีแถมการแต่งตัวก็บ่งบอกว่าเธอน่าจะเป็นลูกคนมีเงิน เธอสวยจนฟ้าฝันเองก็ละสายตาไม่ได้เช่นกัน แต่สิ่งแรกที่อยู่ในหัวของเธอตอนนี้คืออยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไงต้องการอะไร เป็นอะไรกับชินกรณ์"ป้าครับเดี๋ยวรบกวนให้แม่บ้านช่วยจัดห้องนอนให้เธอด้วยนะครับ" "ค่ะคุณชินกรณ์" "คุณ...ผู้หญิงคนนี้...""วันนี้ฉันทำงานเหนื่อยขอพักก่อนนะ" พูดจบชินกรณ์ก็เดินขึ้นบันไดไปทันที โดยที่เขาเองก็ยังไม่ได้ตอบคำถามภรรยาเลย "...." ฟ้าฝันหันกลับไปมองหญิงสาว ก่อนที่เธอจะยิ้มให้และเดินผ่านไปเฉยๆ "ป้าคะผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ""ป้าเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คงจะเป็นเพื่อนของคุณชินกรณ์มั้งคะ" "เพื่อนหรอคะ?" "...." เธอเองก็อยากจะคิดแบบนั้นเหมือนกันแต่พอลองนึกย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่ชินกรณ์หายตัวไปมันทำให้เธออดคิดไม่ได้เลย นอกจากเพื่อนสนิทสาม

บ้านสิทธา..."คุณฟ้าคะ มีสายโทรเข้ามา ต้องการคุยกับคุณฟ้าค่ะ" "ใครคะ?" "ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ปลายสายไม่ได้บอก" "อ๋อ ขอบคุณค่ะ" ฟ้าฝันรับโทรศัพท์จากแม่บ้านมาแนบกับหูตัวเอง "สวัสดีค่ะ" ( ฟ้าฝัน )"คุณชินกรณ์" ( ฉันโทรไปหาเธอ แต่เธอไม่รับสาย )"อ๋อ โทรศัพท์อยู่ด้านบนค่ะ"( เมื่อไหร่เธอจะกลับ ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอหลายเรื่องเลยนะ )"ยังหรอกค่ะ ฉันยังไม่กลับตอนนี้หรอก คุณทำงานของคุณไปก่อนเถอะค่ะ" เธอตอบกลับปลายสายไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ( ประชดฉันหรอ? ) "เปล่าค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะคะ" ( เธอท้องอยู่นะฟ้าฝัน ทำอะไรก็คิดถึงลูกบ้าง เธอไม่ได้ตัวคนเดียวนะ )"ฉันรู้ค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรไม่ดีค่ะ แค่คิดถึงบ้านค่ะ" ( .... )"แค่นี้นะคะถ้าคุณไม่มีอะไรจะคุยแล้ว" ( รับโทรศัพท์ฉันด้วย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ )"ค่ะ" เธอกดวางสายแล้ววางโทรศัพท์เอาไว้ ความจริงเธอก็ไม่ได้ต้องการจะคุยอะไรกับเขาอยู่แล้ว แค่รับปากไปเพื่อให้เขาวางสายไปเร็วๆ แค่นั้น เวลาผ่านไป....ครืด ครืด ครืด สายเรียกเข้า >> ต้นหอม "อืม" เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นเพื่อนสนิท ฟ้าฝันก็กดรับทันที โดยไม่ได้สนใจข้อความสายเรียกเข้าที่

หลายวันผ่านไป...ฉันถูกคุณชินกรณ์บังคับให้อยู่แต่ในห้อง ถึงเขาจะไม่ได้บอกว่ากักขังฉันแต่มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย ฉันต้องอยู่ในห้องที่กว้างขวางแต่น่าอึดอัด ออกไปไหนก็ไม่ได้ จะทำอะไรก็ต้องสั่งให้แม่บ้านทำให้ทั้งหมด ส่วนตัวเขาก็หายไปเลยมันดูเหมือนกับว่าฉันงี่เง่าในสายตาของเขา แต่มันก็ไม่แปลกหรอกที่เมียส่วนใหญ่จะรู้ว่าผัวตัวเองเปลี่ยนไปยังไงบ้าง แล้วยังมีหน้าพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในบ้านหยามหน้าฉันอีก ที่ผ่านมาทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนไปยังไงบ้าง ตอนที่เขาดีก็ดีจนใจหาย บทจะร้ายก็กลายเป็นคนเย็นชาไม่สนใจความรู้สึกอะไรของฉันเลย ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มาตามรังควานอะไรฉัน เราสองคนไม่ได้ยุ่งวุ่นวายอะไรกัน อาจจะเป็นเพราะคุณชินกรณ์สั่งห้ามอะไรบางอย่างไว้เธอถึงไม่กล้ามายุ่งกับฉัน หรืออาจจะคิดว่าต่อให้ทำอะไรฉันไปคุณชินกรณ์ก็ไม่สนใจฉันอยู่ดี แต่เอาจริงผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมดูดีในแบบของลูกเศรษฐีเลยก็ว่าได้ การแต่งตัวการกระทำการวางตัวต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ มันดีซะจนฉันเองก็รู้สึกอายเลยเหมือนกัน เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีความเพียบพร้อมของกุลสตรีเลยสักนิด ฉันเป็นผู้หญิงห้าวๆ พูดจาเหมือนไ