เวลาผ่านไป...ฟ้าฝันเดินวนเวียนอยู่ในห้องนอนของตัวเอง เพราะไม่ได้ออกไปไหนและก็ไม่รู้จะทำอะไรด้วย แต่มันก็ยังน่าอึดอัดอยู่ดีเพราะไม่ว่าเธอจะไปทำอะไรที่ไหนลูกน้องของชินกรณ์ก็จะคอยตามติดเธอไปตลอด ไม่มีทางที่จะปล่อยให้เธอได้อยู่ตามลำพังกับเพื่อนหรือเดินไปไหนเพียงตัวคนเดียวเลย ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้ ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรในตัวของเธอ ส่วนใหญ่จะสั่งให้ลูกน้องเป็นคนคอยดูแลมากกว่า ครืด ครืด ครืด หญิงสาวมองไปตามเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะนั่นไม่ใช่โทรศัพท์ของเธอ แต่เป็นโทรศัพท์ของชินกรณ์ที่เขาลืมเอาไว้ เมื่อคืนเขามานอนอยู่กับเธอที่ห้องและออกไปแต่เช้า แต่ดันลืมโทรศัพท์มือถือเอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียง และตอนนี้ก็มีเบอร์โทรเข้ามา เป็นเบอร์ที่ไม่ได้ถูกการบันทึกชื่อเอาไว้ ฟ้าฝันนั่งมองจนกระทั่งสายตัดไป และก็โทรเข้ามาอีกหลายๆ ครั้ง จนเธอหยิบขึ้นมากดรับสายด้วยความรำคาญ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรออกไป ปลายสายก็พูดเสียงเจื้อยแจ้วเข้ามาจนแสบแก้วหู ( ถ้าคุณไม่ทำตามข้อตกลงของเรา ฉันจะเอาเรื่องที่คุณกับฉันทำด้วยกันไปบอกให้ฟ้าฝันรู้ นังเด็กนั่นมันจะได้ตาสว
ท้องเดือนที่เจ็ด...หญิงสาวพยุงตัวเองที่ท้องโย้ค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ทีละนิดจนสามารถทิ้งน้ำหนักลงไปบนเก้าอี้ได้ทั้งหมด ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง ยิ่งท้องใหญ่มากขึ้นเธอก็ยิ่งทำอะไรลำบากมากขึ้น แถมตอนนี้ก็ไม่ได้มีใครคอยอยู่ข้างกายช่วยเหลือได้มากนัก เธอจึงต้องพึ่งพาตัวเอง หลังจากที่ทะเลาะกันวันนั้นชินกรณ์ก็หายตัวไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ตอนนี้เธอไม่ได้รอเพราะเธอรู้แล้วว่าทั้งสองจะไปอยู่ที่ไหนและทำอะไรกัน ชายหญิงสองต่อสองอยู่ด้วยกัน มันคงจะเป็นอะไรไม่ได้นอกจาก...เซ็กซ์ นอกใจ สวมเขา มีชู้ "เป็นยังไงบ้างคะคุณฟ้า" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารที่มีของกินบำรุงร่างกายสารพัด ช่วงนี้เธอมีแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารการกินดีเป็นพิเศษ "อืม...ก็อึดอัดนิดหน่อยค่ะ" "ท้องของคุณฟ้าใหญ่มากเลยนะคะ คุณหนูในท้องคงจะตัวใหญ่น่าดูเลย" "คงจะงั้นมั้งคะ ช่วงนี้ฟ้ากินเก่ง แถมยังหิวบ่อยอีกต่างหาก" "ดีแล้วค่ะคุณฟ้า กินเยอะๆ จะได้บำรุงคุณหนูน้อยในท้องด้วย" "ขอบคุณนะคะป้าที่คอยดูแลฟ้าขนาดนี้ คนที่สมควรดูแลฟ้าเขากลับไม่สนใจใยดีฟ้าเลย กลายเป็นคนนอกซะงั้นที่ต้องมาคอยดูแล""อย่าคิดมากเลยค่ะคุณฟ้า ท้
บ้านชินกรณ์"อืม..." หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนจะรีบถอยตัวหนีด้วยความตกใจ "คะ คุณมาได้ไง!?""นี่มันบ้านฉันนะทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้" "...." ฟ้าฝันลุกขึ้นและถอยหนีไปอีก ทว่ามือของเธอดันเท้าพลาดทำให้เธอเกือบหงายหลังตกเตียงลงไปแต่ดีที่ชินกรณ์ดึงตัวเธอเอาไว้ได้ทัน "ระวังหน่อยสิ ถ้าตกเตียงไปลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง""ปล่อย!" หญิงสาวสะบัดแขนออกอย่างแรง ก่อนที่เธอจะหันไปนั่งลงบนเตียงอีกฝั่งนึง "คุณจะกลับมาทำไม""แล้วทำไมฉันจะกลับมาไม่ได้""ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ" "งั้นเธอก็คงต้องทนเห็นหน้าฉันไปตลอดชีวิต เพราะเธอจะไม่มีวันหนีไปจากฉันได้""คนทุเรศ!""หึ!" เขามองหน้าเธอพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมา ท่าทางของเขามันนิ่งเฉยต่อคำที่เธอพูดเอามากๆ ไม่ว่าเธอจะใช้คำด่าทอเขายังไง เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยไม่รู้สึกกับคำที่เธอกำลังสาดพ่นออกมาใส่เขาเลยสักนิด "ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก กลับไปอยู่กับผู้หญิงของคุณเถอะ" "ฉันก็กำลังอยู่กับผู้หญิงของฉันนี่ไง เธอก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงของฉันเหมือนกัน ก็แค่มีสิทธิพิเศษที่กำลังท้องและเป็นเมียแต่งของฉันก็เท่านั้น" "คุณมันทุเรศ รู้ตัวหรือเปล่า" "แต่เธอก็เป็นเมียคนทุเรศ
ชินกรณ์เปิดประตูห้องแล้วค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องนอนของฟ้าฝัน จู่ๆ มันก็มีภาพปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา เป็นภาพอิริยาบถในแต่ละวันของเธอ ตั้งแต่ที่เธอได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่จนกระทั่งเธอได้หายตัวออกไป ชายหนุ่มเดินเข้าไปนั่งลงที่เตียงฝั่งที่หญิงสาวใช้นอนเป็นประจำทุกวัน ก่อนที่เขาจะใช้มือลูบลงบนหมอนใบใหญ่แล้วหยิบมันขึ้นมาสูดดมกลิ่นหอมจากตัวของเธอที่ยังติดอยู่บนหมอนและที่นอน "เธอพาลูกหนีไปไหนฟ้าฝัน ทำไมเธอต้องพาลูกออกไปด้วย" ชินกรณ์พูดพึมพำออกมาเบาๆ กับตัวเอง ก่อนจะวางหมอนลงข้างกายและเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียงเพื่อจะดูว่ามีอะไรที่ยังหลงเหลือหรือว่าเธอไม่ได้เอาไปบ้าง ในนั้นมีแหวนแต่งงานและเครื่องเพชรที่เขาเคยซื้อให้กับเธออยู่ในนั้นทั้งหมด เพราะเธอไม่ได้เอาไป ด้านใต้มีซองกระดาษสีน้ำตาลวางอยู่ เขารีบหยิบมันขึ้นมาและเปิดดูอย่างใจเย็น ( ใบสำคัญในการหย่า )ทันทีที่เปิดซองกระดาษสีน้ำตาลออกเขาก็ได้เห็นข้อความที่อยู่บนหัวกระดาษด้านใน เขารีบดึงมันออกมาอ่านด้วยมือที่สั่นเทา มันคือใบหย่าที่บนกระดาษมีชื่อของฟ้าฝันเซ็นเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และก็ยังมีกระดาษอีกใบนึงแนบอยู่ในนั้นด้วย ถึงคุณชินกรณ
ฟ้าฝัน Talk "อืม..""ค่อยๆ นั่งนะฟ้า""อืม ขอบใจมากนะ ถ้าไม่ได้ไอวาช่วยคงแย่แน่ๆ เลย" ฉันเอ่ยปากขอบคุณคนตรงหน้าพร้อมกับยิ้มด้วยความจริงใจ ไอวาเป็นเพื่อนของฉันเรารู้จักกันได้ก่อนที่ฉันจะแต่งงานไม่เท่าไหร่ จนถึงตอนนี้ก็ปีกว่าแล้ว ฉันก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังเหมือนกันว่าไอวาเป็นภรรยาของตรีศูลเพื่อนสนิทของคุณชินกรณ์อีก ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้กับไอวาฟัง และเราก็คุยกันมาได้สักพักแล้ว จนกระทั่งวันคลอดไอวาพาฉันหนีออกมาจากโรงพยาบาล เพราะด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนที่มีอิทธิพลพอๆ กับคุณชินกรณ์เขาก็เลยไม่สามารถตามหาฉันเจอได้ ไอวาพาฉันมาอยู่ที่บ้านหลังนึง มีหมอมาคอยดูแลที่บ้านเลยฉันกับลูกจึงไม่ต้องไปโรงพยาบาล มีแม่บ้านคอยดูแล มีพี่เลี้ยงคอยมาดูแลลูกน้อยให้ฉัน เพื่อให้ฉันได้พักฟื้นหลังคลอด "เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากมั้ย" "ก็เจ็บอยู่เหมือนกันนะ ตอนนี้ก็ตึงๆ แผลอยู่ เพิ่งจะได้รู้วันนี้แหละว่าคลอดลูกมันเจ็บขนาดนี้" ฉันเพิ่งจะคลอดลูกได้แค่สองวันก็ออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เพราะถ้ารอให้คุณชินกรณ์มาเจอก่อนฉันคงไม่มีโอกาสได้หนี "คลอดเองอีกไม่นานเดี๋ยวก็หายดี อยากได้อะไรบอกฉันได้เลยนะฉันจะให้
ฟ้าฝัน Talk "อืม.." "ค่อยๆ นั่งนะฟ้า" "อืม ขอบใจมากนะ ถ้าไม่ได้ไอวาช่วยคงแย่แน่ๆ เลย" ฉันเอ่ยปากขอบคุณคนตรงหน้าพร้อมกับยิ้มด้วยความจริงใจ ไอวาเป็นเพื่อนของฉันเรารู้จักกันได้ก่อนที่ฉันจะแต่งงานไม่เท่าไหร่ จนถึงตอนนี้ก็ปีกว่าแล้ว ฉันก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังเหมือนกันว่าไอวาเป็นภรรยาของตรีศูลเพื่อนสนิทของคุณชินกรณ์อีก ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้กับไอวาฟัง และเราก็คุยกันมาได้สักพักแล้ว จนกระทั่งวันคลอดไอวาพาฉันหนีออกมาจากโรงพยาบาล เพราะด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนที่มีอิทธิพลพอๆ กับคุณชินกรณ์เขาก็เลยไม่สามารถตามหาฉันเจอได้ ไอวาพาฉันมาอยู่ที่บ้านหลังนึง มีหมอมาคอยดูแลที่บ้านเลยฉันกับลูกจึงไม่ต้องไปโรงพยาบาล มีแม่บ้านคอยดูแล มีพี่เลี้ยงคอยมาดูแลลูกน้อยให้ฉัน เพื่อให้ฉันได้พักฟื้นหลังคลอด "เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากมั้ย" "ก็เจ็บอยู่เหมือนกันนะ ตอนนี้ก็ตึงๆ แผลอยู่ เพิ่งจะได้รู้วันนี้แหละว่าคลอดลูกมันเจ็บขนาดนี้" ฉันเพิ่งจะคลอดลูกได้แค่สองวันก็ออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เพราะถ้ารอให้คุณชินกรณ์มาเจอก่อนฉันคงไม่มีโอกาสได้หนี "คลอดเองอีกไม่นานเดี๋ยวก็หายดี อยากได้อะไรบอกฉันได้เลยนะ
สองอาทิตย์ถัดมา ตอนนี้ร่างกายของฉันมันก็แข็งแรงแล้วล่ะ ความจริงฉันเดินเหินคล่องตั้งแต่อาทิตย์แรกๆ แล้ว คลอดลูกเองก็งี้ร่างกายฟื้นฟูได้เร็ว แต่ถึงยังไงฉันก็ยังมีคุณหมอยังมีพี่เลี้ยงคอยดูแลตลอดแทบจะ 24 ชั่วโมงเลย เพราะฉันออกมาจากโรงพยาบาลก่อนกำหนดไอวาก็เลยให้คุณหมอคอยดูแลจนกว่าจะมั่นใจว่าฉันกับลูกน้อยแข็งแรงแล้วจริงๆ "ตื่นแล้วหรอคะคุณฟ้า""ค่ะพี่หวาน เช้านี้มีอะไรกินบ้างคะ""ก็แนวต้มๆ ตามเดิมค่ะคุณหมอสั่งกำชับเอาไว้ว่าให้คุณฟ้ากินอาหารที่มีน้ำต้มเยอะๆ น้ำนมจะได้แข็งแรง งดกินอาหารรสจัดค่ะ" "โห ความจริงแค่ฟ้าคนเดียวไม่จำเป็นต้องทำอาหารหลายอย่างขนาดนี้ก็ได้นะคะ แค่อย่างเดียวฟ้าก็จะกินไม่หมดแล้วค่ะ" ถึงจะเป็นบ้านของไอวา แต่ฉันก็เกรงใจทุกคนที่นี่เหมือนกันเพราะทุกคนที่นี่ดูแลฉันดีมากๆ "ไม่ได้นะคะคุณฟ้าต้องทานเยอะๆ ยิ่งช่วงนี้ให้นมคุณหนูน้อยด้วยยิ่งต้องกินแต่อาหารที่มีประโยชน์บำรุงร่างกายทั้งแม่และลูกนะคะ" "ขอบคุณมากนะคะพี่หวาน" "แล้วนี่คุณหนูน้อยยังไม่ตื่นหรอคะ""ตื่นแล้วค่ะอยู่กับพี่เลี้ยง""ว่าแต่คุณหนูน้อยชื่ออะไรหรอคะ พี่เรียกแต่คุณหนูน้อยตั้งแต่มาถึงยังไม่รู้ชื่อเลย""ชื่อ ชารัญ ค
บ้านชินกรณ์"ได้ข่าวบ้างมั้ย!?" ชายหนุ่มเดินเข้าไปถามลูกน้อง สภาพของเขาในตอนนี้ทรุดโทรมลงไปมาก เพราะแต่ละวันแทบจะไม่แตะอาหารเลยนอกจากเหล้า "ยังเลยครับนาย ตามรอยไม่ได้เลยครับ ไม่เหลือร่องรอยอะไรให้ตามเลย" "พวกมึงไปตามหาให้เจอดิวะ!""พวกผมพยายามอยู่ครับนาย" "...." "ผมว่านายไปพักก่อนดีกว่านะครับ"ชินกรณ์อยู่ในสภาพที่แทบจะยืนไม่ติดแล้ว หน้าตาทรุดโทรมดำคล้ำเห็นได้ชัดเลย เขากลับไปหาเธอที่บ้านมาแต่ก็ไม่เจอเพราะคนที่บ้านนั้นบอกว่าเธอกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อนและก็ไม่กลับมาอีกเลย แม้กระทั่งเพื่อนที่สนิทมากๆ ก็ยังไม่รู้ว่าเธอหายไปอยู่ที่ไหนกับใคร ฟ้าฝันไม่มีญาติอยู่ต่างจังหวัดไม่มีคนรู้จักที่เคยไปนอนพักด้วย เดาไม่ออกเลยว่าเธอนั้นจะหายไปอยู่ที่ไหนกับใคร เพราะตัวเองก็ไม่ได้มีคนอื่นที่สนิทมากจนจะไปอยู่ด้วยกันได้ พลั่ก! เพล้ง! โต๊ะที่วางแจกันราคาแพงถูกชายหนุ่มโค่นลงเทกระจาดทำให้แจกันราคาแพงที่เขาซื้อมาจากต่างประเทศหล่นลงพื้นแตกกระจาย แม่บ้านที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันยืนก้มหน้าตัวสั่นด้วยความกลัวเพราะไม่เคยเห็นเจ้านายเป็นแบบนี้มาก่อน แม้กระทั่งป้าแม่บ้านที่ชินกรณ์เชื่อฟังก็ไม่กล้าจะเข้ามาพูดอะไ
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""