บ้านสิทธา..."คุณฟ้าคะ มีสายโทรเข้ามา ต้องการคุยกับคุณฟ้าค่ะ" "ใครคะ?" "ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ปลายสายไม่ได้บอก" "อ๋อ ขอบคุณค่ะ" ฟ้าฝันรับโทรศัพท์จากแม่บ้านมาแนบกับหูตัวเอง "สวัสดีค่ะ" ( ฟ้าฝัน )"คุณชินกรณ์" ( ฉันโทรไปหาเธอ แต่เธอไม่รับสาย )"อ๋อ โทรศัพท์อยู่ด้านบนค่ะ"( เมื่อไหร่เธอจะกลับ ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอหลายเรื่องเลยนะ )"ยังหรอกค่ะ ฉันยังไม่กลับตอนนี้หรอก คุณทำงานของคุณไปก่อนเถอะค่ะ" เธอตอบกลับปลายสายไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ( ประชดฉันหรอ? ) "เปล่าค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะคะ" ( เธอท้องอยู่นะฟ้าฝัน ทำอะไรก็คิดถึงลูกบ้าง เธอไม่ได้ตัวคนเดียวนะ )"ฉันรู้ค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรไม่ดีค่ะ แค่คิดถึงบ้านค่ะ" ( .... )"แค่นี้นะคะถ้าคุณไม่มีอะไรจะคุยแล้ว" ( รับโทรศัพท์ฉันด้วย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ )"ค่ะ" เธอกดวางสายแล้ววางโทรศัพท์เอาไว้ ความจริงเธอก็ไม่ได้ต้องการจะคุยอะไรกับเขาอยู่แล้ว แค่รับปากไปเพื่อให้เขาวางสายไปเร็วๆ แค่นั้น เวลาผ่านไป....ครืด ครืด ครืด สายเรียกเข้า >> ต้นหอม "อืม" เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นเพื่อนสนิท ฟ้าฝันก็กดรับทันที โดยไม่ได้สนใจข้อความสายเรียกเข้าที่
บ้านสิทธา..."คุณฟ้าคะ มีสายโทรเข้ามา ต้องการคุยกับคุณฟ้าค่ะ" "ใครคะ?" "ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ปลายสายไม่ได้บอก" "อ๋อ ขอบคุณค่ะ" ฟ้าฝันรับโทรศัพท์จากแม่บ้านมาแนบกับหูตัวเอง "สวัสดีค่ะ" ( ฟ้าฝัน )"คุณชินกรณ์" ( ฉันโทรไปหาเธอ แต่เธอไม่รับสาย )"อ๋อ โทรศัพท์อยู่ด้านบนค่ะ"( เมื่อไหร่เธอจะกลับ ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอหลายเรื่องเลยนะ )"ยังหรอกค่ะ ฉันยังไม่กลับตอนนี้หรอก คุณทำงานของคุณไปก่อนเถอะค่ะ" เธอตอบกลับปลายสายไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ( ประชดฉันหรอ? ) "เปล่าค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะคะ" ( เธอท้องอยู่นะฟ้าฝัน ทำอะไรก็คิดถึงลูกบ้าง เธอไม่ได้ตัวคนเดียวนะ )"ฉันรู้ค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรไม่ดีค่ะ แค่คิดถึงบ้านค่ะ" ( .... )"แค่นี้นะคะถ้าคุณไม่มีอะไรจะคุยแล้ว" ( รับโทรศัพท์ฉันด้วย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ )"ค่ะ" เธอกดวางสายแล้ววางโทรศัพท์เอาไว้ ความจริงเธอก็ไม่ได้ต้องการจะคุยอะไรกับเขาอยู่แล้ว แค่รับปากไปเพื่อให้เขาวางสายไปเร็วๆ แค่นั้น เวลาผ่านไป....ครืด ครืด ครืด สายเรียกเข้า >> ต้นหอม "อืม" เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นเพื่อนสนิท ฟ้าฝันก็กดรับทันที โดยไม่ได้สนใจข้อความสายเรียกเข้าที่
บ้านชินกรณ์...ฟ้าฝันหิ้วกระเป๋าใบเล็กๆ ของเธอเดินเข้าไปในบ้าน ตอนแรกก็หวังว่าจะไม่เจอชินกรณ์ เพราะเขาน่าจะออกไปทำงาน แต่ไม่คิดว่าเขาจะยังอยู่ที่บ้าน "จะกลับมาทำไมไม่บอก ฉันจะได้ให้คนไปรับ" "...." หญิงสาวหยุดชะงัก ก่อนจะหันไปมองตามเสียง เห็นชินกรณ์กำลังนั่งอยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่โซฟาของห้องรับแขก "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้ ไม่รบกวนคุณหรอก" "....""ฉันขอตัวก่อนนะคะ อยากพัก" "เดี๋ยวสิ...""อะไรคะ?""ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ""เอาไว้วันหลังนะคะ วันนี้คุณคงไม่สะดวก ขอตัวค่ะ" พูดจบฟ้าฝันก็เดินขึ้นไปด้านบนทันที ก่อนจะถูกชินกรณ์แอบเดินตามขึ้นไป ปึก!"อ๊ะ!?" ขณะที่กำลังจะปิดประตูห้อง ก็ถูกฝ่ามือของชินกรณ์ผลักเอาไว้ซะก่อน เขาดันเธอเข้าไปพร้อมกับปิดประตูลงทันที "อะไรของคุณเนี่ย?""เป็นอะไร?""ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ""เธอหยุดทำอะไรไม่คิดได้มั้ย อย่าไปไหนคนเดียว อย่าหนีออกไปตอนกลางคืน เลิกทำตัวให้คนอื่นต้องเดือดร้อนได้แล้ว""...." คำพูดของชินกรณ์ที่สาดใส่เธอ ทำเอาฟ้าฝันถึงกับยืนน้ำตาคลอ "นี่หรอ สิ่งที่คุณต้องการพูดกับฉัน?" เพราะมันน่าจะไม่ใช่คำพูดมากกว่า ดูเหมือนว่ามันจะเป็นคำตำหนิ ต่อว่า ในสิ
หลายวันผ่านไป...ฉันถูกคุณชินกรณ์บังคับให้อยู่แต่ในห้อง ถึงเขาจะไม่ได้บอกว่ากักขังฉันแต่มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย ฉันต้องอยู่ในห้องที่กว้างขวางแต่น่าอึดอัด ออกไปไหนก็ไม่ได้ จะทำอะไรก็ต้องสั่งให้แม่บ้านทำให้ทั้งหมด ส่วนตัวเขาก็หายไปเลยมันดูเหมือนกับว่าฉันงี่เง่าในสายตาของเขา แต่มันก็ไม่แปลกหรอกที่เมียส่วนใหญ่จะรู้ว่าผัวตัวเองเปลี่ยนไปยังไงบ้าง แล้วยังมีหน้าพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในบ้านหยามหน้าฉันอีก ที่ผ่านมาทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนไปยังไงบ้าง ตอนที่เขาดีก็ดีจนใจหาย บทจะร้ายก็กลายเป็นคนเย็นชาไม่สนใจความรู้สึกอะไรของฉันเลย ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มาตามรังควานอะไรฉัน เราสองคนไม่ได้ยุ่งวุ่นวายอะไรกัน อาจจะเป็นเพราะคุณชินกรณ์สั่งห้ามอะไรบางอย่างไว้เธอถึงไม่กล้ามายุ่งกับฉัน หรืออาจจะคิดว่าต่อให้ทำอะไรฉันไปคุณชินกรณ์ก็ไม่สนใจฉันอยู่ดี แต่เอาจริงผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมดูดีในแบบของลูกเศรษฐีเลยก็ว่าได้ การแต่งตัวการกระทำการวางตัวต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ มันดีซะจนฉันเองก็รู้สึกอายเลยเหมือนกัน เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีความเพียบพร้อมของกุลสตรีเลยสักนิด ฉันเป็นผู้หญิงห้าวๆ พูดจาเหมือนไ
เวลาผ่านไป...ฟ้าฝันเดินวนเวียนอยู่ในห้องนอนของตัวเอง เพราะไม่ได้ออกไปไหนและก็ไม่รู้จะทำอะไรด้วย แต่มันก็ยังน่าอึดอัดอยู่ดีเพราะไม่ว่าเธอจะไปทำอะไรที่ไหนลูกน้องของชินกรณ์ก็จะคอยตามติดเธอไปตลอด ไม่มีทางที่จะปล่อยให้เธอได้อยู่ตามลำพังกับเพื่อนหรือเดินไปไหนเพียงตัวคนเดียวเลย ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้ ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรในตัวของเธอ ส่วนใหญ่จะสั่งให้ลูกน้องเป็นคนคอยดูแลมากกว่า ครืด ครืด ครืด หญิงสาวมองไปตามเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะนั่นไม่ใช่โทรศัพท์ของเธอ แต่เป็นโทรศัพท์ของชินกรณ์ที่เขาลืมเอาไว้ เมื่อคืนเขามานอนอยู่กับเธอที่ห้องและออกไปแต่เช้า แต่ดันลืมโทรศัพท์มือถือเอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียง และตอนนี้ก็มีเบอร์โทรเข้ามา เป็นเบอร์ที่ไม่ได้ถูกการบันทึกชื่อเอาไว้ ฟ้าฝันนั่งมองจนกระทั่งสายตัดไป และก็โทรเข้ามาอีกหลายๆ ครั้ง จนเธอหยิบขึ้นมากดรับสายด้วยความรำคาญ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรออกไป ปลายสายก็พูดเสียงเจื้อยแจ้วเข้ามาจนแสบแก้วหู ( ถ้าคุณไม่ทำตามข้อตกลงของเรา ฉันจะเอาเรื่องที่คุณกับฉันทำด้วยกันไปบอกให้ฟ้าฝันรู้ นังเด็กนั่นมันจะได้ตาสว
ท้องเดือนที่เจ็ด...หญิงสาวพยุงตัวเองที่ท้องโย้ค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ทีละนิดจนสามารถทิ้งน้ำหนักลงไปบนเก้าอี้ได้ทั้งหมด ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง ยิ่งท้องใหญ่มากขึ้นเธอก็ยิ่งทำอะไรลำบากมากขึ้น แถมตอนนี้ก็ไม่ได้มีใครคอยอยู่ข้างกายช่วยเหลือได้มากนัก เธอจึงต้องพึ่งพาตัวเอง หลังจากที่ทะเลาะกันวันนั้นชินกรณ์ก็หายตัวไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ตอนนี้เธอไม่ได้รอเพราะเธอรู้แล้วว่าทั้งสองจะไปอยู่ที่ไหนและทำอะไรกัน ชายหญิงสองต่อสองอยู่ด้วยกัน มันคงจะเป็นอะไรไม่ได้นอกจาก...เซ็กซ์ นอกใจ สวมเขา มีชู้ "เป็นยังไงบ้างคะคุณฟ้า" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารที่มีของกินบำรุงร่างกายสารพัด ช่วงนี้เธอมีแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารการกินดีเป็นพิเศษ "อืม...ก็อึดอัดนิดหน่อยค่ะ" "ท้องของคุณฟ้าใหญ่มากเลยนะคะ คุณหนูในท้องคงจะตัวใหญ่น่าดูเลย" "คงจะงั้นมั้งคะ ช่วงนี้ฟ้ากินเก่ง แถมยังหิวบ่อยอีกต่างหาก" "ดีแล้วค่ะคุณฟ้า กินเยอะๆ จะได้บำรุงคุณหนูน้อยในท้องด้วย" "ขอบคุณนะคะป้าที่คอยดูแลฟ้าขนาดนี้ คนที่สมควรดูแลฟ้าเขากลับไม่สนใจใยดีฟ้าเลย กลายเป็นคนนอกซะงั้นที่ต้องมาคอยดูแล""อย่าคิดมากเลยค่ะคุณฟ้า ท้
บ้านชินกรณ์"อืม..." หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนจะรีบถอยตัวหนีด้วยความตกใจ "คะ คุณมาได้ไง!?""นี่มันบ้านฉันนะทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้" "...." ฟ้าฝันลุกขึ้นและถอยหนีไปอีก ทว่ามือของเธอดันเท้าพลาดทำให้เธอเกือบหงายหลังตกเตียงลงไปแต่ดีที่ชินกรณ์ดึงตัวเธอเอาไว้ได้ทัน "ระวังหน่อยสิ ถ้าตกเตียงไปลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง""ปล่อย!" หญิงสาวสะบัดแขนออกอย่างแรง ก่อนที่เธอจะหันไปนั่งลงบนเตียงอีกฝั่งนึง "คุณจะกลับมาทำไม""แล้วทำไมฉันจะกลับมาไม่ได้""ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ" "งั้นเธอก็คงต้องทนเห็นหน้าฉันไปตลอดชีวิต เพราะเธอจะไม่มีวันหนีไปจากฉันได้""คนทุเรศ!""หึ!" เขามองหน้าเธอพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมา ท่าทางของเขามันนิ่งเฉยต่อคำที่เธอพูดเอามากๆ ไม่ว่าเธอจะใช้คำด่าทอเขายังไง เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยไม่รู้สึกกับคำที่เธอกำลังสาดพ่นออกมาใส่เขาเลยสักนิด "ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก กลับไปอยู่กับผู้หญิงของคุณเถอะ" "ฉันก็กำลังอยู่กับผู้หญิงของฉันนี่ไง เธอก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงของฉันเหมือนกัน ก็แค่มีสิทธิพิเศษที่กำลังท้องและเป็นเมียแต่งของฉันก็เท่านั้น" "คุณมันทุเรศ รู้ตัวหรือเปล่า" "แต่เธอก็เป็นเมียคนทุเรศ
ชินกรณ์เปิดประตูห้องแล้วค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องนอนของฟ้าฝัน จู่ๆ มันก็มีภาพปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา เป็นภาพอิริยาบถในแต่ละวันของเธอ ตั้งแต่ที่เธอได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่จนกระทั่งเธอได้หายตัวออกไป ชายหนุ่มเดินเข้าไปนั่งลงที่เตียงฝั่งที่หญิงสาวใช้นอนเป็นประจำทุกวัน ก่อนที่เขาจะใช้มือลูบลงบนหมอนใบใหญ่แล้วหยิบมันขึ้นมาสูดดมกลิ่นหอมจากตัวของเธอที่ยังติดอยู่บนหมอนและที่นอน "เธอพาลูกหนีไปไหนฟ้าฝัน ทำไมเธอต้องพาลูกออกไปด้วย" ชินกรณ์พูดพึมพำออกมาเบาๆ กับตัวเอง ก่อนจะวางหมอนลงข้างกายและเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียงเพื่อจะดูว่ามีอะไรที่ยังหลงเหลือหรือว่าเธอไม่ได้เอาไปบ้าง ในนั้นมีแหวนแต่งงานและเครื่องเพชรที่เขาเคยซื้อให้กับเธออยู่ในนั้นทั้งหมด เพราะเธอไม่ได้เอาไป ด้านใต้มีซองกระดาษสีน้ำตาลวางอยู่ เขารีบหยิบมันขึ้นมาและเปิดดูอย่างใจเย็น ( ใบสำคัญในการหย่า )ทันทีที่เปิดซองกระดาษสีน้ำตาลออกเขาก็ได้เห็นข้อความที่อยู่บนหัวกระดาษด้านใน เขารีบดึงมันออกมาอ่านด้วยมือที่สั่นเทา มันคือใบหย่าที่บนกระดาษมีชื่อของฟ้าฝันเซ็นเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และก็ยังมีกระดาษอีกใบนึงแนบอยู่ในนั้นด้วย ถึงคุณชินกรณ
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""