Semua Bab Bad Love มาเฟีย NC20+: Bab 31 - Bab 40

@เวลาต่อมา เอี๊ยด!!มีรถเก๋งขับมาจอดตรงหน้าของมาย ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาเล็กน้อย "ขึ้นมา!" ด้วยความอยากรู้ทำให้เธอโน้มตัวลงไปมองเจ้าของรถ เผื่อว่าเขาจำผิดคนเธอก็จะได้บอกให้รู้ ทว่า...น่าจะไม่จำผิดคนหรอก เพราะคนตรงหน้าของเธอก็คือเวคิน "คุณมาทำอะไรคะ?" "ผมบอกให้ขึ้นรถ" "ทำไมฉันต้องทำตามที่คุณบอกด้วย" "จะขึ้นดีๆ หรือจะให้ผมไปอุ้มคุณ!?" "...." มายยืนชั่งใจอยู่ได้สักพักก่อนจะเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งอยู่ในรถกับเขา "คุณจะพาฉันไปไหนคะ" "....." เวคินไม่ได้ตอบอะไร เขาเลือกที่จะขับรถออกไปด้วยความเร็วจนกระทั่งรถจอดอยู่ตรงจุดอับที่ไม่มีใครมองเห็น "คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ!?" "ผมรู้แล้วนะ""รู้อะไรคะ?" "ผมว่าคุณน่าจะเข้าใจความหมายของผมดีนะ" ".....""เด็กสองคนนั้นเป็นลูกของผม" "จะบ้าเหรอ ฉันบอกแล้วไงว่า..." เธอเถียงกลับไปแต่ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค เขาก็เถียงขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน "เมื่อไหร่คุณจะเลิกโกหก!" "ฉันไปโกหกคุณตอนไหน?" "ถ้าผมไม่แอบตรวจดีเอ็นเอ ผมก็จะไม่รู้เลยใช่ไหมว่าคุณกำลังปิดบังเรื่องนี้กับผมอยู่" "นี่คุณ...""ใช่! ผมแอบเอา DNA ของลูกไปตรวจเอง และผลก็บอกว่า

@บ้านมาย "แม่ครับ" "มีอะไรกันหรือเปล่าลูก?" ฉันหันไปถามเด็กๆ พวกแกกำลังพากันเดินเข้ามาหาฉันช้าๆ ในห้องนอน "เป็นอะไรกันหรือเปล่า ทำไมถึงยังไม่นอนอีก?" "วันนี้เราได้เจอคุณลุงที่โรงเรียนด้วยค่ะ""ว่าไงนะ" "คุณลุงบอกว่าเป็นพ่อของพวกเราครับ" "...." ฉันนิ่งไปเลยเมื่อได้ยินลูกพูดแบบนั้น นี่เขาเอาเรื่องนี้มาบอกกับพวกแกเองเลยเหรอ ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้าง ทำไมถึงไม่ทำตามที่ขอบ้าง เรื่องที่ฉันขอมันหนักหนาขนาดนั้นเลยหรือไง "จริงๆ เหรอคะแม่ คุณลุงคนนั้นเป็นพ่อของพวกเราจริงๆ เหรอคะ?" "...." ฉันไม่รู้จะตอบลูกยังไงดี "แม่ครับ มันเป็นเรื่องจริงเหรอครับ?" "ถ้าเป็นความจริง พวกเราจะว่ายังไง?" ฉันถามลูกกลับเพราะอยากจะรู้ว่าถ้าพวกแกรู้ความจริงแล้วจะทำยังไงต่อไป "เรามีพ่อจริงๆ เหรอคะแม่" "...." ไม่ใช่แค่ลูกที่รู้สึกสับสน ฉันเองก็รู้สึกสับสนไม่ต่างอะไรจากลูกเลยเหมือนกัน เขาเล่นมาแสดงตัวเอาตอนที่ลูกโตหมดแล้ว และพวกแกก็เข้าใจมาโดยตลอดว่าไม่มีพ่อ "แล้วทำไมพ่อถึงเพิ่งมาหาเราล่ะครับ ทำไมถึงไม่อยู่กับเราตั้งแต่แรก" "จะยังไงก็แล้วแต่นะลูก ตอนนี้ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง เรื่องของคุณลุงเดี๋

@บ้านเวคิน"เด็กที่ไหนมาเล่นที่บ้านเสียงดังเชียว" แม่ของเวคินเอ่ยถามแม่บ้าน เพราะเดินลงมาแล้วได้ยินเสียงของเด็กน้อยเล่นเสียงดัง "เห็นว่าเป็นเพื่อนของคุณหนูค่ะ คุณคินเป็นคนพามา""ปกติตาคินไม่เคยพาเด็กที่ไหนมาเล่นที่บ้านหนิ" "เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณหนูน่ะค่ะ""อ๋อ...เดี๋ยวไปบอกพวกแกหน่อยนะว่าอย่าพากันเล่นเสียงดัง เดี๋ยวคุณท่านจะพาลโมโหเอา""ได้เลยค่ะคุณผู้หญิง" นี่เป็นวันแรกที่สองแฝดได้มาเล่นที่บ้านของเวคิน หลังจากที่ได้รับอนุญาตจากคนเป็นแม่ แต่เธอไม่ได้มาด้วยเพราะต้องทำงานบ้าน และกำชับกับเวคินเอาไว้อย่างดีว่าตอนเย็นจะต้องพาพวกแกไปส่งที่บ้าน เพราะเขาไม่ได้รับสิทธิการรับลูกไปเลี้ยงแบบข้ามคืน "ฮ่าฮ่าฮ่า อัศวินตลกมากเลย" สกายหัวเราะออกมาเสียงดัง เมื่ออัศวินทำท่าทางตลกใส่ "เด็กๆ คะ ป้ารบกวนเงียบๆ เสียงกันหน่อยนะคะ""คุณตาทำงานเหรอครับ?" อัศวินถามแม่บ้าน เพราะเคยถูกเตือนมาครั้งหนึ่งแล้ว เรื่องการเล่นเสียงดังในบ้าน และอัศวินก็รู้ดีว่าคุณตาเป็นคนดุมากแค่ไหน "ใช่ค่ะคุณหนู ตอนนี้คุณท่านกำลังทำงานอยู่นะคะ ถ้าไม่อยากถูกดุก็ต้องเล่นกันเงียบๆ หรือไม่ก็ออกไปเล่นที่สวนนะคะ""คุณอาไปไหนครับ?"

@บ้านมาย น้องสโนว์แคะกระปุกออมสินของตัวเองออกมานั่งนับเงินเพื่อที่จะเอาเงินตรงนี้ไปซื้อแจกันใบใหม่ที่ตัวเองทำหล่นแตกไป อย่างน้อยเด็กอย่างแกก็มีความรับผิดชอบ รู้ว่าตัวเองเป็นคนทำเสียไปก็ต้องหามาใช้คืน ไม่ได้ให้ใครมาเดือดร้อนไปด้วย "ทำอะไรอยู่ลูกน้องสโนว์" ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนของลูก ซึ่งน้องสกายกำลังนั่งวาดภาพเขียนการ์ตูนของแกอยู่ แต่น้องสโนว์กลับนั่งนับเงินในกระปุกออมสินของตัวเอง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องปกติของแกเลย "หนูกำลังนับเงินค่ะแม่เอาไปซื้อของ""เอาไปซื้ออะไรลูก ทำไมถึงไม่บอกแม่ หนูอยากได้อะไรไหนบอกแม่ซิ?" "หนูจะเอาไปซื้อของค่ะ" "ซื้อของอะไร?""คือว่า...วันนี้หนูไปทำแจกันของคุณตาอัศวินหล่นค่ะ หนูก็เลยบอกกับพ่อว่าหนูจะเอาเงินเก็บซื้อให้คุณตาของอัศวินใหม่""อ้าว เอาเงินที่แม่ก็ได้นี่ลูก""ไม่ได้ค่ะไม่ได้ หนูเป็นคนทำหล่นเองหนูจะเอาเงินเก็บของหนูไปซื้อใหม่เองค่ะ""เหรอคะ แล้วมีใครว่าอะไรหรือเปล่าลูก""ไม่มีค่ะ พ่อบอกว่าก็แค่แจกันแตกเอง หนูไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว" "คราวหน้าก็ระวังหน่อยนะลูก ถ้าไปเล่นของอะไรหล่นแตกบ่อยมันอาจจะไม่ดี""ค่ะแม่ แต่วันนี้หนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ""ไม่เป็นอะไรน

เอี๊ยดด!!"ว๊ายยย!!" หญิงสาวร้องอุทานออกมาเสียงดังก่อนที่จะล้มลงก้นจ้ำเบ้ากับพื้น "โอยย...""เป็นอะไรหรือเปล่าแม่หนู!?" ป้าเจ้าของร้านขายอาหารตามสั่งซึ่งเห็นเหตุการณ์ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น รีบวิ่งเข้ามาประคองตัวของเธอให้ลุกขึ้น "ไม่เป็นไรค่ะป้า""คนสมัยนี้นี่มันยังไงกันนะ นิสัยเสียมากๆ เลย" ป้าแกบ่น เพราะดูเหมือนว่ารถคันนั้นตั้งใจจะขับเข้ามาชนเธอแต่เพราะมายยืนอยู่บนฟุตบาทพอดี เลยทำได้แค่เฉี่ยวจนเธอล้มลงกับพื้น "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะป้า เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจ""ไม่เป็นอะไรแน่นะแม่หนู ไปโรงพยาบาลไหมมีเลือดออกเยอะเลย" "แค่แผลถลอกน่ะค่ะไม่เป็นอะไรมาก ขอบคุณป้าอีกครั้งนะคะ" "แล้วนี่เดินกลับไหวหรือเปล่า?" "ไหวค่ะ พอดีหนูจะโบกรถแท็กซี่กลับบ้านค่ะ""ป้าว่าแบบนี้ไปแจ้งตำรวจไว้ก็ดีนะ คนพวกนั้นจะได้โดนกฎหมายลงโทษบ้าง" "แจ้งไปก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะป้า" "งั้นเดี๋ยวป้าไปเรียกรถแท็กซี่ให้นะ""ขอบคุณค่ะ" ป้าเจ้าของร้านเดินออกไปเรียกรถแท็กซี่ให้หญิงสาว ก่อนจะส่งเธอขึ้นรถไป "ขอบคุณป้าอีกครั้งนะคะที่ช่วยหนู""ไม่เป็นไรจ้ะ ป้าเห็นหนู""พอดีว่าที่ทำงานของหนูอยู่ด้านในนู่นค่ะ ตอนเย็นก็เลยออกมารอรถแท็กซี่อย