All Chapters of Bad Love มาเฟีย NC20+: Chapter 11 - Chapter 20

@เช้าวันต่อมา ฉันตื่นแล้วลงมาซื้อกาแฟที่ร้านกาแฟด้านล่างตั้งแต่เช้าเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ ตื่นเช้ามาฉันเลยรู้สึกง่วงมาก อีกอย่างจะได้ถือโอกาสมานั่งรอคุณคินแต่งตัวเสร็จด้วยเลย "แฮ่ม!""อุ้ย!" ฉันหันไปมองเสียงกระแอมด้านหลัง "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณคิน" "อื้ม""กาแฟสักหน่อยมั้ยคะ เดี๋ยวฉันสั่งให้""ขอบคุณ" "....." ฉันลุกออกจากโต๊ะเดินไปสั่งกาแฟให้คุณคิน ไม่รู้ว่าจะถูกปากเหมือนที่เขาเคยกินหรือเปล่า ก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะตามเดิม "นึกยังไงถึงออกมากินกาแฟแต่เช้า" "เปล่าค่ะ""คุณนอนไม่หลับ ตื่นเช้ามาก็เลยลงมาหากาแฟกินแก้ง่วง" "....." ฉันยิ้มเจื่อนๆ เป็นคำตอบให้เขา "กาแฟได้แล้วค่ะ""ขอบคุณครับ นี่ครับเงิน" "อ๋อไม่ต้องค่ะ คุณผู้หญิงจ่ายให้แล้วค่ะ" "ครับ" "นึกยังไงถึงเลี้ยงกาแฟผม" "เปล่าเลี้ยงค่ะ ก็คุณให้ฉันไปสั่งกาแฟแล้วมันก็ต้องจ่ายเงินตรงนั้นเลย" "อ่อ" "แล้วเราจะไปกันตอนไหนคะ""ไปกันเลยก็ได้ จะได้เสร็จเร็วๆ ช่วงบ่ายอากาศน่าจะร้อน""ค่ะ" ฉันเดินตามคุณคินไปขึ้นรถของเขาจากนั้นเขาก็ขับไปตามที่ได้รับโลเคชั่นมา บนรถก็ไม่มีใครพูดอะไรฉันจะไปกล้าพูดได้ยังไงแค่หน้าของเขาฉันยังไม่กล้ามองเลย

@วันต่อมา "คุณไม่นอนที่นี่เหรอคะ?" ฉันเอ่ยปากถามเขาหลังจากที่เพิ่งจะเสร็จภารกิจการร่วมรักของเรา เพราะไม่คิดว่าเขาจะกลับเลย นี่มันก็ดึกมากแล้ว ถึงห้องเราสองคนจะอยู่ติดกันก็เถอะ "ผมไม่นอนร่วมเตียงกับใคร" "....." เขาตอบมาคำเดียวสั้นๆ แต่ทำเอาฉันสะอึกไปเลยเหมือนกัน ฉันเองก็ลืมไปว่าความสัมพันธ์ที่เราเป็นอยู่มันไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบคู่รัก แต่มันเป็นความสัมพันธ์แบบไหนฉันเองก็ยังไม่รู้เลย "พรุ่งนี้เจอกันที่ด้านล่างเหมือนเดิมนะ" "ค่ะ" ฉันตอบรับก่อนจะมองตามหลังของคุณคินไป จากนั้นก็ลุกขึ้นเก็บซากถุงยางที่ใช้แล้วใส่ถังขยะ ก็ยังดีที่เขายังป้องกันทุกครั้งที่มีอะไรด้วยกัน ฉันก็ไม่กล้าถามหรอกว่าที่เราทำแบบนี้มันเป็นความสัมพันธ์แบบไหน รักสนุก เอาเล่นๆ คลายเหงา หรือว่าคิดจะจริงจัง เพราะถ้าคำตอบมันเป็นเหมือนที่ฉันคิดเอาไว้ฉันก็คงจะหน้าแตกไม่กล้ามองหน้าเขา @เช้าวันต่อมา ฉันตื่นแต่เช้าลงมานั่งกินกาแฟรอคุณคินเหมือนเดิม ฉันมาอยู่ที่นี่ได้หลายวันแล้วแต่ก็ยังไม่มีกำหนดกลับเลย สองแฝดก็โทรมาหาฉันทุกวันถามฉันว่าจะกลับเมื่อไรจะอยู่อีกนานไหม ฉันเองก็ให้คำตอบไม่ได้เหมือนกันเพราะคนที่ให้คำตอบได้ก็คือคุณ

@หลายวันผ่านไป ฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติเหมือนที่เคยเป็น เช้ามาทำงานตกเย็นก็กลับบ้านพักผ่อน กับคุณเวคินเขาก็ยังปกติทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องนั้น ฉันเองก็เริ่มจะชินกับเรื่องแบบนี้แล้วล่ะ "คุณมาย เข้ามาหาผมที่ห้องหน่อย" "ค่ะ" ฉันตอบรับก่อนจะว่างงานตรงหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของคุณคิน "คุณคินมีอะไรหรือเปล่าคะ?" "คุณนวดเป็นหรือเปล่า" "พอได้ค่ะ คุณคินจะทำไมเหรอคะ""นวดต้นคอให้ผมหน่อยสิ ผมรู้สึกปวดต้นคอยังไงก็ไม่รู้" "ได้ค่ะ"ฉันเดินอ้อมไปยังด้านหลังโต๊ะทำงานของเขาก่อนจะลงมือนวดคลึงบริเวณต้นคอให้กับเขาอย่างเบามือ เมื่อก่อนเคยทำแบบนี้ให้พี่หมอกบ่อยก็เลยรู้จุดของคนที่นั่งทำงานนานๆ แล้วรู้สึกปวดต้นคอ "อืม....พอแล้วล่ะ ผมดีขึ้นมากแล้ว" "ค่ะ" ฉันถอยตัวออกมาและกำลังจะเดินกลับ แต่คุณคินหันมาคว้าตัวฉันเอาไว้ก่อน "คุณคิน!?" "ตั้งแต่กลับมาคุณกับผม ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยนะ""ก็เราต้องทำงานนี่คะ" "มานี่หน่อยสิ" "คะ คุณคิน!" คุณคินพาฉันเดินเข้าไปด้านในซึ่งมันมีเพียงห้องน้ำและระเบียงไม่กว้างมาก "คุณคินจะทำอะไรคะ!?" "....." "อ๊ะ!?" เขาไม่ตอบ แต่ผลักฉันเข้าไปในห้องน้ำแทน ก่อนจะดันตั

@หลายวันต่อมา "อุ้ยเธอ ดูนั่นสิผู้หญิงคนนี้ที่เป็นเด็กของท่านประธานไง เห็นว่าผู้จัดการเป็นคนเลื่อนขั้นให้จากพนักงานเป็นเลขาส่วนตัวของท่านประธาน ตอนนี้ทำงานทั้งที่บริษัทแล้วก็บนเตียงด้วยนะ" "ตายจริง มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วเหรอเนี่ย" "ก็นั่นน่ะสิ ฉันว่าผู้จัดการต้องมีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้แน่นอน แบบว่าได้ผลประโยชน์กันทั้งคู่" "จริง เห็นหน้าตาหงิมๆ แบบนี้แรดใช้ได้เลยนะเนี่ย" ฉันได้ยินทุกอย่างที่พนักงานกำลังพูดถึง แต่ฉันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินไม่สนใจเพราะไม่อยากมีปัญหา ตอนนี้เรื่องของฉันกับคุณคินมันคงจะกระจายไปทั่วบริษัทแล้ว มันเป็นอย่างที่ผู้จัดการบอกจริงๆ เรื่องแบบนี้ต่อให้ปิดแทบตายยังไงก็ไม่มีทางปิดมิดได้หรอก สุดท้ายก็ต้องมีกลิ่นคาวลอยไปเตะจมูกใครสักคนเข้าอยู่ดี แต่ฉันไม่อยากให้ผู้จัดการต้องมาโดนนินทาไปด้วยเลย เรื่องนี้ฉันเป็นคนผิดเองผิดเองทุกอย่าง ฉันทำผิดตั้งแต่เริ่มปล่อยตัวปล่อยใจไปให้กับคุณคินแล้ว @ด้านบน"วันนี้คุณมาช้านะ" คุณคินเอ่ยทักขึ้น เมื่อฉันวางกระเป๋าแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของตัวเอง "ขอโทษค่ะ พอดีว่าวันนี้แวะไปทำธุระมานิดหน่อย" "วันนี้ต้องออกไปพบลูกค้าใ

@บริษัทxxx“ทำไมมีใบลาออกของคุณล่ะ”“ฉันขอโทษนะคะที่ไม่ได้แจ้งตั้งแต่แรก พอดีเพิ่งจะได้ใบลาออกมาจากผู้จัดการค่ะ”“ผมถามว่าทำไมถึงมีใบลาออก” คุณคินถามน้ำเสียงออกเกรี้ยวกราด“ฉันจะลาออกล่ะ”“ผมขอเหตุผล” “ฉันจะเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ค่ะ”“นี่เหรอเหตุผลของคุณ?”“ค่ะ นี่แหละค่ะเหตุผล” “ผมไม่เชื่อว่านี่จะเป็นเหตุผลที่คุณลาออก”“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ?” “ผมขอความจริง เหตุผลจริงๆ ของคุณ” “นี่ไงคะเหตุผล คุณคิดว่าจะมันเป็นเหตุผลแบบไหน?” “ผมไม่ได้โง่นะ ที่จะไม่รู้ว่าที่คุณลาออกมันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องย้ายที่ทำงาน” “เรื่องนี้ฉันคุยกับผู้จัดการมาได้สักพักแล้วค่ะ ที่ทำงานที่นี่มันค่อนข้างไกลจากบ้านของฉันมากพอสมควรค่ะ” “….” “เหตุผลที่ฉันจะลาออกก็มีแค่นี้แหละค่ะ ขอตัวนะคะ”“ผมไม่อนุมัติ”“คะ?” “ผมไม่ให้คุณลาออกจากที่นี่”“แต่ฉันเขียนใบลาออกไปแล้วนะคะ อีกอย่างผู้จัดการก็จัดการเรื่องเงินเดือนให้แล้วด้วย ส่วนเรื่องเลขาคนใหม่ผู้จัดการก็เปิดรับสมัครแล้ว ไม่ต้องห่วงนะคะ”“ผมไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น เป็นเพราะเรื่องนั้นเหรอที่คุณลาออก”“เรื่องอะไรคะ?”“เรื่องของเรา…”“ไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ อันที่จริงมันไม่