Lahat ng Kabanata ng นางบำเรอ SM20+: Kabanata 21 - Kabanata 30

ตกดึกคืนนั้น“อือ หนาว หนาว หนาว”“….” ฉันสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงพึมพำข้างหู ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียงดูว่ามันเป็นเสียงอะไร “คิงส์ คิงส์ นายคิงส์ เฮ้ย!”ทันทีที่มือของฉันแตะลงที่ตัวของนายคิงส์ ฉันก็ต้องรีบชักกลับทันทีนายนี่ตัวร้อนมากเลยอย่างกับไฟแหนะ“คิงส์ คิงส์นายเป็นยังไงบ้าง” ฉันเขย่าตัวของเขาเบาๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีสติเลย บ้าจริงนี่ไข้กินเลยเหรอเนี่ย แค่ให้ตากแดดเอง อ่อนแอจริงๆ ผู้ชายคนนี้“หนาว หนาว”“บ้าจริง!” ฉันรีบลุกออกจากเตียงไปเอาผ้าเช็ดตัวกับกะละมังน้ำออกมา พร้อมกับยาลดไข้ “มาอยู่ห้องฉันไม่พอยังต้องมาลำบากฉันอีกนะ” ฉันบ่นให้กับเขา ก่อนจะเลิกผ้าห่มที่คลุมตัวของเขาอยู่ออก แล้วใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตามตัวให้กับคิงส์“หนาว หนาว ไม่เช็ดมันหนาว” เขาพยายามปัดป่ายมือของฉันออกไป“ทนหน่อยนะ นายตัวร้อนนี่นาจะได้หาย” ฉันหันหลังไปหยิบยาลดไข้มาป้อนให้กับเขาแล้วป้อนน้ำตาม ลำบากลำบนจริงๆ ตัวใหญ่อีกต่างหากดึงทีขยับที่ไหน“แม่ครับ พ่อครับ ผมขอโทษ ผมขอโทษที่ปกป้องพ่อกับแม่ไม่ได้ ผมสัญญาผมจะเอาคนที่มันทำพ่อกับแม่มาล้างแค้นให้ได้”“….” ฉันหยุดชะงักเมื่อได่ยินคำที่คิงส์ละเมอพูดออกมา

คิงส์ Talk ผมมองเธอหอบเอกสารเดินเข้าห้องนอนไป ยังไม่ทันพูดอะไรสักคำเลยเธอรู้แล้วเหรอว่าคุณจะพูดอะไร ก็แค่จะถามว่าทำไมกลับมาเร็วจังแค่นี้เอง ไม่ได้จะหาเรื่องอะไรเธอเลย หน้าตาบูดบึ้งอย่างกับไปกินรังแตนที่ไหนมา เอาเป็นว่าผมยังไม่เข้าไปวุ่นวายกับเธอก็แล้วกัน ดูท่าแล้วเธอคงจะอารมณ์ไม่ดีจริงๆ นั่นแหละ เดี๋ยวจะพลอยโดนลูกหลงไปด้วยใช่ครับ ผมให้ลูกน้องเก็บเสื้อผ้ามาให้ เพราะผมจะมาอาศัยอยู่ที่นี่กับเธอจนกว่าจะพอใจ เรื่องงานก็ให้ลูกน้องเป็นคนดูแลจัดการให้ เพราะหกปีที่ผ่านมาพวกมันก็ดูแลกันเองได้ ผมก็คอยช่วยจัดการให้บางอย่าง ที่เหลือพวกมันก็จัดการกันเองกริ๊ง กริ๊งเสียงกริ่งของห้องดังขึ้น น่าจะเป็นพนักงานเอาของขึ้นมาส่งเพราะผมได้สั่งของเอาไว้ ก็สั่งอาหารนั่นแหละครับ เมื่อวานเธอเล่นขังผมเอาไว้ในนอกระเบียงจนเกือบเย็น ร้อนก็ร้อน ข้าวกับน้ำก็ไม่ได้กินเลย ตกกลางคืนไข้แดกไปสิผมเป็นคนแข็งแรงไม่ค่อยเจ็บป่วยอะไรง่ายๆ นะ แต่พอเจอเธอขังเอาไว้ที่นอกระเบียงวันเดียว ถึงกับไข้แตกไปเลยป่วยในรอบหลายปีเลยมั้ง ผมไปอยู่ในคุกมาตั้งหลายปีทำงานสารพัดทุกอย่าง แต่ก็ไม่เคยป่วยเลยสักครั้งมาป่วยตอนที่อยู่กับเดียร์นี่แหละ

หลังจากวันนั้นทั้งสองก็อยู่ด้วยกันตามปกติ เถียงกัน ด่ากัน เป็นประจำ เพราะคิงส์ก็ชอบพูดจาก่อกวนชวนให้โมโหและเดียร์ก็เป็นคนที่ไม่ยอมอะไรใครง่ายๆ ทั้งสองเลยเถียงกันด่ากันเป็นประจำ แต่ยังดีที่ห้องของเธอเป็นห้องเก็บเสียง เลยไม่เสียงดังรบกวนข้างๆ ห้อง“เดียร์…”“อือว่า?” ร่างบางเลิกคิ้วสูงแต่ไม่ได้หันไปมองต้นเสียง “มีอะไรก็พูดมา ฉันไม่ได้มีเวลามานั่งฟังนายตลอดคืนหรอกนะ”“เธอหายเจ็บหรือยัง”“หายเจ็บอะไร?” เดียร์วางปากกาในมือลงแล้วหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง “หมายถึงรอยที่คอเหรอ?”พูดจบเธอก็ลูบวนที่ต้นคอของตัวเองเบาๆ เพราะเธอก็ไม่เคยเจ็บตัวจากอะไรเลยนอกจากรอยดูดที่คิงส์ได้กระทำเอาไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากนั้นได้ไม่นานเธอก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ และมีรอยเขียวช้ำเพราะถูกดูดอย่างแรงจนเนื้ออักเสบ“เปล่า…” เขาตอบเสียงเรียบ ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินมาหาเธอที่โต๊ะทำงาน “ฉันหมายถึงตรงนี้ต่างหาก” มือหยาบลูบวนที่หน้าท้องแบนราบไปมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหมายถึงอะไร“นี่นาย…”“หวังว่าเธอจะไม่ลืมนะ ว่าข้อตกลงของเราคืออะไร” เขาพูดย้ำเตือนขึ้นมาอีกครั้ง เพราะกลัวว่าเธอจะลืมข้อตกลงที่เคยพูดกันเอาไว้ก่อนหน้านี้ ข้

ปึก!~กายแกร่งลำเขื่องกระแทกเข้าร่องแคบอย่างแรงจนมิดลำ ทำให้หญิงสาวผู้ถูกกระทำถึงกับน้ำตาไหลเพราะความจุก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเธอถูกพันธนาการติดอยู่กับหัวเตียง“อื้มม ซี๊ดดอ่าส์ แปลกๆ ไงไม่รู้ว่ะ ใส่ถุงยางเนี่ย” เขาเอ่ยขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด เพราะถุงยางมันทำให้เขาไม่รู้สึกกระชับอะไรเลยถุงยางชนิดนี้ถูกสั่งทำขึ้นมาสำหรับคนที่ชอบมีเซ็กซ์แบบรุนแรงจนถุงอาจจะแตก และชนิดนี้หนาพิเศษต่อให้รุนแรงมากแค่ไหนก็ไม่มีทางขาดหรือหลุดได้แน่นอน นอกซะจากจะมีการผิดพลาดก่อนสวมใส่ดวงตาคมผลุบมองต่ำลงที่จุดเชื่อมต่อก่อนจะสาวเอวเข้าออกอย่างเนิบนาบให้เธอรู้สึกกับกายแกร่งนี้“จะ จุก ฉันจุก!”“ทนเอา อีกนิดก็ไม่เจ็บแล้ว” มือหนาเลื่อนขึ้นไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ ก่อนจะใช้กุญแจปลดล็อคกุญแจมือที่พันธนาการตัวเธอเอาไว้ออก เพื่อให้เธอรู้สึกผ่อนคลายมากกว่านี้“ทำไมนายต้องรุนแรงกับฉันด้วย” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า“ฉันชอบแบบนี้” คำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความและความหมายอย่างชัดเจน มันเป็นรสนิยมทางเพศชนิดหนึ่ง มองภายนอกก็เหมือนคนโรคจิตที่มีรสนิยมทางเพศผิดแปลกไปจากคนอื่น แต่ถ้าใครเข้าไม่ถึงก็จะไม่รู้เลยว่านี่มันเป็นควา

เดียร์ Talk ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีไม่รู้กี่โมงแล้ว แต่ร่างกายของฉันมันก็ดีขึ้นเยอะเลยนะไม่รู้สึกปวดหัวแล้ว นึกว่าจะเป็นไข้จนต้องไปโรงพยาบาลเหมือนครั้งก่อนอีก ไอ้คิงส์บ้าก็รุนแรงอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ฉันไม่ใช่ท่อนไม้นะที่จะไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาถูกกระแทกแบบนี้แต่ลืมไปตอนนั้นฉันก็ยั่วยวนเขาเองนี่นา ช่างเหอะขี้เกียจสนใจ“ทำอะไรอะ?” ฉันเดินโซซัดโซเซออกไปข้างนอก เห็นนายคิงส์นั่งอยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊คของฉัน“ฉันดูงานที่เลขาส่งเมลมาให้เธอน่ะ” เขาตอบ“อ๋อ แล้วเป็นยังไงล่ะ นายเรียนด้านนี้มาด้วยเหรอถึงรู้” เท่าที่ดูนายนี่น่าจะเรียนด้านบริหารจบมาจากเมืองนอก เพราะฉันไม่เคยเห็นหน้าตาเลยตามมหาวิทยาลัยในไทย อีกอย่างเขาก็ไม่ได้อยู่ในเมืองไทยด้วย มีเงินแบบนี้ก็คงจะไปเรียนอยู่ที่เมืองนอกแหละ“เปล่า แต่ฉันก็พอที่จะมีความรู้ด้านนี้อยู่บ้าง บัญชีการเงินเธอมันแปลกๆ นะ”“แปลกยังไง?” ฉันเดินเข้าไปหาเขาแล้วมองหน้าจอโน๊ตบุ๊คที่คิงส์เปิดไว้ เท่าที่ดูมันก็ไม่เห็นมีอะไรน่าแปลกเลยนี่นา“เธอไม่เคยสังเกตเลยเหรอว่าการเงินมันไม่เคยตรงกันเลยซักเดือน หรือว่าเธอแค่ตรวจยอดสรุปแล้วเซ็นแค่นั้น”“อื้อ…ก็ฝ่ายบัญชีจัดการมาให้ฉัน