บททั้งหมดของ ภรรยานายหัว NC20+: บทที่ 51 - บทที่ 60

หลายวันผ่านไป เขมิกายังคงออกไปทำงานกับสามีอยู่เช่นเคย ทุกๆ อย่างมันเริ่มดีขึ้น คนงานจากที่ไม่ค่อยชอบเธอต่างก็พากันยอมรับว่าเธอเป็นเจ้านายอีกคน เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบยิ้มหรือมีมนุษย์สัมพันธ์กับใครที่ไม่ค่อยรู้จักหรือไม่รู้จักสักเท่าไร หลายๆ คนจึงมักจะมองว่าเธอไม่ดี แต่นั่นก็เป็นเพียงนิสัยส่วนตัวที่เธอมักจะแสดงออกมาเวลาไปอยู่ต่างที่หรือต่างถิ่น เธอไม่ได้เปลี่ยนนิสัยตัวเองแค่เริ่มปรับตัวให้เข้ากับสถานที่ก็เท่านั้น เพราะการที่เธอขยันทำงานและไม่เกี่ยงงาน มันเลยทำให้คนงานชอบในสิ่งที่เธอเป็นแบบนี้ "น้ำจ้ะคุณนาย" "ขอบใจมากนะ" "ไม่ร้อนหรอจ๊ะคุณนายดูสิหน้าแดงหมดแล้ว" "ร้อนสิ แต่ก็สนุกดีนะ" เพราะเธอคิดว่าการทำงานมันคือการได้เที่ยวเล่นเพราะงั้นจึงไม่ได้รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอะไร หนำซ้ำเธอยังชอบอีกต่างหากทะเลาะการทำงานมันทำให้เธอไม่มีเวลาไปคิดถึงเรื่องอย่างอื่นนอกจากเรื่องงาน "ตรงโน้นมีร่มไม้เย็นๆ อยู่ ถ้าคุณนายเหนื่อยร้อนอยากนั่งพักก็ไปนั่งพักได้นะจ๊ะ""อื้ม ขอบใจมากนะ ว่าแต่นายหัวเขาไปไหนหรอ?" "นายหัวเดินตามคนงานเข้าไปในป่าตรงโน้นจ้ะพอดีว่าท่อน้ำมันแตก คุณนายไม่ต้องไปหรอกจ้ะตรงนั้นป่ามั

เขมิกา Talk พอกลับมาถึงบ้านฉันก็ไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับคุณไกรฟัง แต่คิดว่าเขาน่าจะรู้มาจากคนงานหรือไม่ก็รู้มาจากภาที่เป็นน้องสาวของภพ แต่ฉันก็ไม่เห็นเขาจะพูดอะไรเลย เพราะถ้าฉันเผลอไปทำนิสัยไม่ดีใส่ใครสิ่งแรกที่เขาจะทำเลยคือการบ่นในสิ่งที่ฉันทำ "นี่คุณ""หืม มีอะไรหรือเปล่า?" "คุณรู้ใช่ไหมที่ฉันทำนิสัยไม่ดีใส่...เพ็ญ" "ทำไมถึงคิดว่ามันเป็นนิสัยไม่ดีล่ะ?""ก็ไม่รู้สิฉันพูดไม่ดีไปตั้งหลายคำแน่ะ" "ฉันว่าคนที่ทำนิสัยไม่ดีน่าจะเป็นเพ็ญมากกว่านะไม่ใช่เธอ""....." ฉันเงียบเพราะกำลังรอให้เขาพูดให้จบ หรือเขาจะพูดแค่นี้ก็ไม่รู้ แต่นั่นก็น่าสงสัยเพราะเพ็ญเป็นญาติของเขานี่นาและการที่เขามาทำแบบนี้มันก็ดูแปลกๆ หน่อย "ที่ผ่านมาที่ฉันไม่พูดอะไรเลยเพราะเห็นว่าเพ็ญเป็นหลานของป้าไพรฉันไม่อยากทำอะไรเกินไปเพราะเห็นว่าเป็นญาติกัน" "คุณก็เลยไม่ต่อว่าไม่ทำอะไรที่มันเด็ดขาดกับผู้หญิงคนนั้น" "ก็ใช่ ทำไงได้ล่ะถ้าฉันพูดอะไรไม่ดีขึ้นมาเรื่องถึงหูป้าไพรมีหวังพ่อกับแม่ฉันโดนชาวบ้านพูดไม่ดีใส่แน่ๆ" "ได้ยินแบบนี้แล้วก็สบายใจแฮะ" "ไม่ต้องกลัวหรอก ถ้ามันไม่ได้รุนแรงอะไรก็ทำไปเถอะ คนแบบนี้โดนกำราบบ้าง

ในวันหนึ่งขณะที่เขมิกากำลังทำงานของเธออยู่ในสวน เพราะหน้าที่ของเธอและสามีไม่เหมือนกันจึงต้องแยกกันออกทำงานอยู่ทุกวันแต่ก็จะกลับมาเจอกันในช่วงพักกลางวันทุกครั้ง บ้างเขาก็เข้าไปในป่ากับคนงานบางครั้งก็ทำงานอยู่ไม่ไกลจากเธอ เช่นเดียวกับวันนี้เขาทำงานอยู่ไม่ไกลจากเธอเท่าไร เพราะสามารถมองเห็นเธอที่กำลังยืนทำงานของตัวเองอยู่ได้จากระยะไกล ร่างสูงยืนมองภรรยาแล้วอมยิ้มจนไม่ได้สนใจคนงานที่กำลังทำงานอยู่ข้างๆ เลย ซึ่งก็แปลว่าเขาไม่ได้สนใจสิ่งที่คนงานกำลังพูดเลย "มองขนาดนี้ย้ายไปทำงานข้างๆคุณนายดีไหมครับ?" "ฮึ่ม! จะมาแซวอะไรเนี่ย ฉันมองเมียฉันมันผิดหรือไง""ไม่ผิดหรอกครับ แต่นายหัวยืนมองมาเป็นพักแล้วนะ จำได้หรือเปล่าครับว่าพวกผมพูดอะไรไปบ้าง""....." เขาเงียบเพราะไม่รู้เลยว่าคนงานได้พูดอะไรออกมาให้ฟังบ้าง "เบื่อจริงๆ เลยน้าข้าวใหม่ปลามันเนี่ย" "เงียบไปเลย แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว ถ้ายังล้อกันไม่เลิกจะพักงานยาวๆเลย" "โถ่..." คนงานพากันเดินออกไปพร้อมกับบ่นงึมงำกันไปตลอดทาง จะไม่ให้เขามองภรรยาของตัวเองได้ยังไง ในเมื่อเธอทั้งสวยและเก่ง ผู้หญิงที่เก่งในทุกๆ อย่างแบบนี้มัดใจเขาจนหนีไปไหนไม่ได้เ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาหลังจากที่หายดีแน่นอนว่าเขาก็กลับไปทำงานอีกเช่นเคย แต่คราวนี้เขาไม่ได้หักโหมเหมือนกับครั้งก่อน "จำที่สอนได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น หลังจากที่สอนให้ภรรยาหัดขับรถคร่าวๆ แล้ว ครั้งนี้ถึงเวลาที่เธอจะต้องขับเองโดยที่มีเขานั่งข้างๆ แต่จะไม่บอกว่าต้องทำยังไง "ซ้ายสุดคือถอยหลัง เกียร์หนึ่งเกียร์สองเกียร์สาม จำให้ขึ้นใจว่าต้องเหยียบคลัทช์ก่อน ต้องปลดเบรคมือทุกครั้งถ้าจะเลื่อนรถ ค่อยๆ เหยียบคันเร่ง" เธอนั่งท่องจำก่อนจะค่อยๆ ออกตัวรถไป "เมียครับ อยากกินเลนมากไปเดี๋ยวชนต้นไม้" "รู้แล้วน่า ก็ฉันเพิ่งหัดนี่จะให้เก่งเลยได้ยังไง" "ระวังต้นไม้ด้วยครับ" "พูดจังเลยนะ ฉันต้องการสมาธิอยู่เงียบๆ ได้ไหม!" "ครับๆ" อย่างนั้นเขาถึงไม่กล้าพูดอะไรออกไปต่อ ได้แต่นั่งเกร็งไปตลอดทางจนกระทั่งรถจอด "เฮ้อ..." "เมียครับคราวหน้าคุณเมียอย่าพาผัวไปเล่นกับต้นไม้อีกนะครับ ผัวไม่เอาแล้ว""เป็นอะไรเนี่ยพูดมากตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว""ก็ผัวกลัวเมียจะพาไปเล่นกับต้นไม้" "บ้าบอ!" "เป็นยังไงบ้างครับนายหัว""โห้ย เกร็งจนหำหดหมดแล้วเนี่ย""เอาน่าครับ คุณนายเพิ่งจะหัดขับครั้งแรกเอง""ใช่ ฉันเพิ่งจะหัดขับครั้งแ

เขมิกา Talk เวลาดำเนินผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งบ้านของเราที่กำลังต่อเติมเสร็จไปได้ด้วยดีเสร็จเรียบร้อยหมดทุกอย่างรวมถึงการตกแต่งด้วย เขาคาดการณ์เอาไว้ว่าอยากจะให้บ้านที่กำลังต่อเติมเสร็จก่อนที่ลูกของเราจะคลอดออกมา และก็เป็นไปตามที่เราคาดเอาไว้จริงๆ ตอนนี้ฉันท้องได้เจ็ดเดือนกว่าแล้ว และลูกของเราก็เป็นลูกผู้ชายด้วยล่ะ ท้องใหญ่ขึ้นมากการเดินเหินก็เลยค่อนข้างจะลำบาก และฉันก็ไม่ได้ไปทำงานที่สวนอีกเลยตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองท้อง ส่วนเขาก็ไปบ้างเป็นบางครั้งนานๆ จะไปทีนึง "โอ๊ะ!" ฉันร้องอุทานออกมาเมื่อรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวในท้อง ช่วงนี้ลูกดิ้นแรงมากๆ ถีบทีจุกไปยันลิ้นปี่ "เป็นอะไร เจ็บท้องหรอ!?" "ปะ เปล่าค่ะ ลูกดิ้นแรงไปหน่อย""หืม คนเก่งครับ อย่าทำแม่เขาแรงนักสิแม่เจ็บนะ" "สงสัยลูกอยากจะออกมาวิ่งเล่นแย่แล้วนะคะ""ตอนนี้ยังไม่ครบกำหนดรอให้ครบกำหนดก่อนแล้วค่อยออกมานะตัวแสบ" คุณไกรเขาลูบท้องของฉันไปมาเบาๆ จนลูกหยุดดิ้นไป ไม่อยากจะเชื่อเลย แต่ทุกครั้งที่เขาเข้ามาลูบท้องแล้วพูดกับลูก แกจะหยุดถีบท้องฉันทันทีอย่างกับรู้ว่าพ่อของเขาพูดอะไร "อึดอัดหรือเปล่า" "ก็อึดอัดอยู่เหมือนกันค่ะ ท้องใหญ่ขึ